Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας Για να είμαι ειλικρινής σύντροφοι ακούγοντας χθες, την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ αναρωτήθηκα αν έκανα καλά που ψήφισα. Μια που από την κενή και άδεια από επιχειρήματα άρνηση της στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι τον χρησιμοποιεί μόνο για να μπαίνει στη Βουλή.
Ο σ. Βούτσης χαρακτήρισε το δημοκρατικό άνοιγμα σε ΣΥΡΙΖΑ μελών σεχταρισμό…Για τον σ. Σκουρλέτη το άλλοθι του φόβου προς ένα ανοικτό και δημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι περιβόητες ιδεολογικές διαφορές. Όταν αυτό το επιχείρημα προβάλλεται από το Συνασπισμό τότε είναι πολιτικό ανέκδοτο, μια που σ’ αυτόν επικρατεί το πλήρες ιδεολογικό και πολιτικό χάος. Ο σ. Τσίπρας είναι μια έτσι και μια γιουβέτσι. Να μας εξηγήσει γιατί το καλοκαίρι λοιδορούσε την συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ με κάρτες μέλους και τώρα υποστηρίζει αυτά που λοιδορούσε…Για να μην αδικήσουμε και την Βαλτετσίου με τον «καθοδηγήτή της» τον Θεωνά, που υποστηρίζει την «δημοκρατία», αλλά μόνο στην Βάση….
Καμία ανησυχία για τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες…Γιατί αν κάποιος επιχειρήσει να βάλει μια επικεφαλίδα στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή θα είναι η αριστερά των χαμένων ευκαιριών. Η νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ, η αδυναμία προσέγγισης της νεολαίας, της εξέγερσης του Δεκέμβρη, ένα γεγονός ευρωπαϊκής αν όχι παγκόσμιας σημασίας και πολλά ακόμα…
Εδώ ο σ. Βούτσης έκανε και έναν παραλληλισμό του Μάη του 68 με τον Δεκέμβρη, για να υποστηρίξει οτι η αριστερά δεν κερδίζει αμέσως μετά από μια εξέγερση. Για να κερδίσει κανείς πρέπει να συμμετάσχει. Το Μάη το Γαλλικό ΚΚ ήταν εναντίον της εξέγερσης…Εμείς εδώ δεν συμμετείχαμε…Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Μην φτιάχνουμε ιδέες που δεν πατάνε πουθενά, για να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας.
Μέσα σ’ αυτές τις χαμένες ευκαιρίες είναι το κλείσιμο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της Α’ συνδιάσκεψης που οφείλεται τόσο στο γραφειοκρατικό μοντέλο του ΣΥΝ, όσο και στα τραγικά αδιέξοδα της αυτοδιόριστης Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για το οργανωτικό που είναι βέβαια και πολιτικό, ανάποδα : Αν δηλαδή οι συνιστώσες και οι παρασυνιστώσες του ΣΥΝ: οι ανανεωτικοί, το ρεύμα , οι προεδρικοί, οι κοκκινοπράσινοι μπορούν να κάνουν τη στοιχειώδη υπέρβαση για ένα ΣΥΡΙΖΑ των μελών του. Αλλά με τον κανονικό τρόπο, αν δηλαδή η αριστερά και η ελληνική κοινωνία, χρειάζονται ένα σχήμα, ένα όχημα που να μπορεί να υποδεχτεί έναν κόσμο που συμμετέχει στα κινήματα, και που κυρίως θα γεννηθεί από τον κοινωνικό κυκλώνα που έρχεται. Γιατί αν περιμένουμε να ωριμάσουν κάποιοι, τότε θα σαπίσουμε σύντροφοι.
Η ΟΝΕ, η συνθήκη του Μάαστριχτ, οι ευρωπαϊκές πολιτικές, σε συνδυασμό με την παρούσα κρίση, αποσταθεροποίησαν σε μοναδικό βαθμό την ελληνική οικονομία και συνεπακόλουθα την ελληνική κοινωνία, έτσι ώστε να βιώνει τεράστια αδιέξοδα. Είχε δίκιο ο σ. Μαντάς που χαρακτήρισε την χώρα ως αδύνατο κρίκο.
Οι κοινωνικές μάχες που έρχονται χρειάζονται μια αριστερά ανοικτή, δημοκρατική, χώρο υποδοχής και συμμετοχής, μια αριστερά που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους της ως ενεργά μέλη και όχι ως ψηφοφόρους, ως επιρροές των τάσεων και των μηχανισμών, όχι ως αφισοκολλητές, όχι ως άτομα προς καθοδήγηση από τις σοφές ηγεσίες της Κουμουνδούρου, της Βαλτετσίου ή του Περισσού.
Το σύνολο των συνιστωσών όμως και της πολύβουης αριστεράς που απαρτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί θραύσματα, κομμάτια που γεννήθηκαν σε μια στροφή της ιστορίας και δεν αντιστοιχούν στην εποχή μας. Το σύνολο των παλαιών ιδεολογικών ρευμάτων, το σταλινικό, το μαοϊκό, το τροτσκιστικό, το αναρχικό, το ευρωκομμουνιστικό, είτε συντρίφτηκαν, είτε έγιναν δικτατορίες σύντροφοι, είτε αφομοιώθηκαν, είτε εξαφανίστηκαν. Μας αρέσει δεν μας αρέσει ο κύκλος των ιστορικών ρευμάτων της αριστεράς έκλεισε οριστικά με την ταφόπλακα του 89.
Κατ’ αρχήν σήμερα ν’ αποφασίσουμε τη δημιουργία Μητρώου Ενεργών μελών ΣΥΡΙΖΑ και να εκλέξουμε μια οργανωτική επιτροπή που να οδηγεί σε ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και ενεργά μέλη ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πέρα από τη συμμετοχή στις οργανώσεις, στα κύτταρα του ΣΥΡΙΖΑ, το δικαίωμα ν’ αποφασίζουν για την πολιτική του κατεύθυνση, για το σύνολο των δράσεων του.
Αποφασίζω όμως σημαίνει αποφασίζω εγώ ο ίδιος, όχι αποφασίζω ποιος θα αποφασίζει για μένα.
Λέμε λοιπόν ένα μεγάλο όχι, τόσο στο γραφειοκρατικό, σταλινικό μοντέλο πολιτικής οργάνωσης, όσο και στο αντιπροσωπευτικό, αστικοδημοκρατικό μοντέλο.
Για μας η αριστερά, πρέπει τουλάχιστον στον εαυτό της, να ζωγραφίσει κομμάτι του όραματός της , εμπεριέχει την πολιτική ισότητα.Πολιτική ισότητα σημαίνει ίση συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Αλλιώς η μίξη σταλινισμού και αντιπροσώπευσης που κυριαρχεί στο ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίζει τους ανθρώπους σε αντιπροσώπους και αντιπροσωπευόμενους, που είναι μια μορφή της γενικής διαίρεσης της κοινωνίας, σε διευθυντές και διευθυνόμενους, είναι η πολιτική μορφή που καλλιεργεί την απάθεια και την αμάθεια για την βάση και την πολιτική ως επάγγελμα για την κορυφή και τους συνεπακόλουθους μηχανισμούς. Οι πολιτικοί μας είναι δυστυχώς επαγγελματίες και γι αυτό προστατεύουν τις θέσεις τους.
Σύντροφοι, ακούστε την ΠΑΣΑ και την συνέλευση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στου Γκίνη, και κυρίως την αγανάκτηση που εκδηλώθηκε στις Γ.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ για να συγκροτήσουμε μια νέα ριζοσπαστική αριστερά. Αλλιώς δεν θα επιβιώσει ούτε ο εκλογικός ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο απλό ερώτημα : Που μπορεί να ενταχθεί πιο εύκολα ένας άνθρωπος; Σε μιά συνιστώσα; Η σε ένα νέο φορέα , δημοκρατικό και ανοικτό, μιας νέας ριζοσπαστικής αριστεράς, τότε μας αξίζει η διάλυση.
Αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε οτι η αριστερά είναι όχημα για τους κοινωνικούς αγώνες και την κοινωνία , και όχι το ανάποδο, τότε είμαστε εμπόδιο και όχι μέσο για την κοινωνική απελεύθερωση.
Κ.ΠΑΠΟΥΛΗΣ-ΓΕΡΟΣ
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
Αν συμπλήρωνες οτι στο Μάη του 68 ο εσωτερικός εχθρός ηταν το ΚΚΓ.Οπως στην Ισπανία η GPU, στην Οκτωβριανή ο μηχανισμός που αναπτύχθηκε, κλπ. Αν έλεγες οτι η αριστερά που πολεμάει το σύστημα αναγκαστικά το αναπαράγει μέσα της και πρέπει να το πολεμάει διαρκώς, για να μην επικρατήσει απάνω μας ο αντίπαλος, η τοποθέτηση σου θα ηταν πιο πλήρης. Γι αυτούς που φαντάζονται οτι ο εχθρός ειναι μόνο απέναντι, το μόνο που έχω να πω είναι οτι δεν έχουν καταλάβει τίποτα απο διαλεκτική.