Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας 
Σε μερικές από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και πορείες των τελευταίων χρόνων εξελίχθηκε η πετυχημένη σημερινή απεργία. Βασικό χαρακτηριστικό όλων των σημερινών κινητοποιήσεων, η απομόνωση των «εργατοπατέρων».
Αθήνα
Αν και ο όγκος και ο παλμός κάτω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ και στην Ομόνοια, όπου συγκεντρώθηκε το ΠΑΜΕ, παρέμεινε στα συνηθισμένα επίπεδα, αυτή την φορά την διαφορά στον τόνο, τον όγκο και τον παλμό τον έδωσαν κυρίως οι νέοι, που συντάχθηκαν με τα μλοκς των πρωτοβάθμιων σωματείων, διπλασιάζοντας περίπου το μέγεθος της αντίστοιχης συγκέντρωσης πριν δυο εβδομάδες.
Μικρής έκτασης επισόδεια σημειώθηκαν μποροστά στο Πολυτεχνείο με αφορμή διαπληκτισμό αυτών που κρατούσαν το πανό της ΓΣΕΕ και αντιεξουσιαστών. Με αυτή την αφορμή, η αστυνομία έκανε ρίψεις δακρυγόνων μέσα στο μπλοκ …της ΕΙΝΑΠ.
Η πορεία, και παρά τις σποραδικές ρίψεις δακρυγόνων από την αστυνομία και τις επιθέσεις της ομάδας Δ στην Σταδίου, ολοκληρώθηκε ομαλά στις 2.15 στο Σύνταγμα, ενώ έντονες ρίψεις χημικών συνεχίζονταν στα Προπύλαια.
Θεσσαλονίκη:
Η πορεία του εργατικού κέντρου είχε αρκετό κόσμο: 6000-7000 άτομα . Η δυναμική πολύ καλύτερη από την τελευταία πορεία στη Θεσσαλονίκη. Επίσης έγινε δρομολόγιο που πέρασε απο μεγάλο κομμάτι του κέντρου της πόλης και όχι αυτό που έγινε την τελευταία φορά που η πορεία τελείωσε σχεδόν μόλις άρχισε.
Και εδώ, παρά την ρίψη δακρυγόνων, η πορεία συνέχισε και τερμάτισε στο εργατικό κέντρο
Ηράκλειο
Η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις 11 από το εργατικό κέντρο Ηρακλείου με δυναμική 800-1000 ατόμων από σωματεία βάσης,φοιτητικούς συλλόγους,μαθητές και τη συμμετοχή του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου(φυσικά δεν έλειπαν και οι εργατοπατέρες οι οποίοι γιουχαρίστηκαν από τη μισή περίπου πορεία).Αξιοσημείωτα γεγονότα ο αποκλεισμός και εντέλει κλείσιμο του Πλαισίου και άλλων μαγαζιών που δεν άφησαν τους εργαζομένους να απεργήσουν .Κατά τη διάρκεια της πορείας εμφανίστηκαν αρκετές φορές οι 2 διμοιρίες και σε μια περίπτωση που πήγαν να πλαγιοκοπήσουν την πορεία υπήρξε μία μικροσυμπλοκή η οποία δεν συνεχίστηκε.Η πορεία έφτασε στην περιφέρεια όπου η μισή διαλύθηκε και η άλλη μισή συνέχισε προς το Εργατικό Κέντρο.
Βόλος
Με πρωινή περιφρούρηση στη ΜΕΤΚΑ απαγορεύτηκε η είσοδος του πολυπληθούς προσωπικού ασφαλείας παρά τη θέληση της εργοδοτικής διοίκησης να μπουν όλοι μέσα για δουλειά. Αλληλέγγυοι αγωνιστές μαζί με απολυμένους και μέλη της μειοψηφίας της διοίκησης του σωματείου εμπόδισαν την εργοδοτική συμφωνία για το προσωπικό ασφαλείας.
Αργότερα, στην πλατεία Ελευθερίας, όπου είχε αποφασιστεί η απεργιακή συγκέντρωση μετά τις καθιερωμένες ομιλίες πασοκοδεξιών συνδικαλιστών μίλησε ο Θοδωρής Πανόπουλος, ταξικός συνδικαλιστής από το εργοστάσιο ΙΜΑΣ, που κατήγγειλε τη συνδικαλιστική και πολιτική υποταγή του ΕΚΒ, όπως επίσης και την εργοδοτική συνδικαλιστική ηγεσία της ΜΕΤΚΑ που η πλειοψηφία της ανήκει στην ΠΑΣΚΕ.
Κατά παράδοξο τρόπο, όταν οι δυνάμεις των απεργών στήθηκαν στο δρόμο, τα πανό του ΕΚΒ στράφηκαν στην αντίθετη κατεύθυνση, κόντρα ακόμα και στο ρεύμα κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, με σκοπό να γίνει μια ποιο σύντομη πορεία, αφήνοντας πίσω όλους τους ενοχλητικούς που τους είχαν κατά πόδας στηνπροηγούμενη στάση εργασίας, όπου το ΕΚΒ είχε βρεθεί στο δρόμο με ελάχιστο κόσμο και πίσω από τα πανό του άκουγε πάρα πολύ κόσμο να το γιουχάρει.
Η κατακραυγή και η απομόνωση οδήγησε τους συνδικαλιστές του ΕΚΒ, πριν κάνουν 50 μέτρα, να μαζέψουν τα πανό τους και να μπουν επικεφαλής της πορείας (μόνοι τους έτσι κι αλλιώς). Η πραγματικήπορεία ήταν πίσω από τα πανό του ΕΚΒ με εκατοντάδες με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους φώναζαν συνθήματα ενάντια στο πρόγραμμα αφαίμαξης της ζωής μας.
Σητεία
Ναύπλιο
Χίος:
Τρείς συγκεντρώσεις (ΠΑΜΕ, Εργατικό Κέντρο, Έμποροι – Βιοτέχνες). Η συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου, στην οποία συμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων 20 χρόνων. Μετά απο πολύ καιρό είδαμε πρωτοβάθμια σωματεία με τα δικά τους πανώ. Πολύ μεγάλη επίσης η συγκέντρωση των εμπόρων.
Για πρώτη φορά οι εργατοπατέρες ΠΑΣΚίτες, βλέποντας οτι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλοιώς συμμετείχαν στον επιτυχημένο αποκλεισμό των μεγάλων σούπερ μαρκετς του κέντρου τα οποία παρέμεναν ανοικτά παρά την απόφαση του εμπορικού επιμελητηρίου. Πολύς παλμός – θυμός και μία εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία!
Καρδίτσα
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
Η επίθεση των Ματ έγινε στο μπλοκ του Συλλόγου Βιβλίου Χαρτου, χωρίς καμία απολύτως αφορμή. Επιτέθηκαν με χημικά, αλλά και με γκλομπ. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας η «κεφαλή» των Ματ άρχιζε από το συγκεκριμένο σωματείο. Θεωρώ πως η επίθεσή τους ήταν στοχευμένη και «χειρουργική», απέναντι σε ένα σωματείο που δεν είναι τσιράκι της ΓΣΕΕ και που το τελευταίο διάστημα ενόχλησε τα αφεντικά με τους αγώνες του.
Τέλος, να πω ότι η πορεία δεν ολοκληρώθηκε ειρηνικά (όπως γράφετε), αλλά με έντονη ρίψη χημικών στα Προπύλαια.
Μεγαλειώδης πορεία δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και νέων. Οι προβοκάτορες της αστυνομίας που δημιούργησαν τεχνητή ένταση στο King George για να έχουν το άλλοθι να χτυπήσουν με δακρυγόνα, δεν μας τρομάζουν. Ούτε οι κλούβες που παράνομα φράζουν τους δημόσιους δρόμους και απαγορεύουν στο λαό την κυκλοφορία. Αύριο, τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας θα αποσιωπήσουν το μεγαλείο αυτής της διαδήλωσης και θα μυρικάζουν το γνωστό παραμύθι περί επεισοδίων.
ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ και κυρίως ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ.
ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΡΑ.
ποιοί είναι οι «προβοκάτορες της αστυνομίας» ρε κ.κ.?
Ποιοι κουκουλοφόροι χτυπούσαν διαδηλωτές στο Σύνταγμα; Ποιος ήταν αυτός που κατέβαινε την Πανεπιστημίου την ώρα που διαλυόταν η πορεία, με πολιτικά, μάσκα των ΜΑΤ και σακίδιο; Δεν ξέρω. Εσύ τι λες;
Φωτογραφίες από την εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία δεν θα στείλουν οι Χιώτες,για να τους γνωρίσουμε και στις καλές τους στιγμές;
Περιμένουμε.
Η συγκέντρωαση της Αθήνας είχε απίστευτο όγκο και πυκνότητα και οι μπάτσοι την έπνιξαν στα χημικά από νωρίς πριν καλά ξεκινήσει. Έγιναν συνεχείς προσπάθειες να σπάσει σε διάφορα μέρη αλλά η μεγάλη μάζα του κόσμου άντεξε μέχρι το τέλος.
Βασω
στη Χιος σημερα εγινε απεργιακη συγκεντρωση ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΡΕΊΑ εφαμιλλη της εποχης ΓΙΑΝΙΤΣΗ,και ειχαμε και την διασπαστικη του ΚΚΕ.
Καταλυτικη η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ..περιμενε θαρθουν και φωτογραφίες.
Πάντα τέτοια και καλλίτερα….σίγουρα όλοι μπορούμε καλλίτερα
Δυστυχώς και τα δύο βίντεο είναι τραβηγμένα αρκετή ώρα πρίν αρχίσει η συγκέντρωση και δεν φανερώνουν το πραγματικό μέγεθος.
Θα προσπαθήσω να αναρτήσω τα βίντεο που έχει τραβήξει σύντροφος δημοσιογράφος απο την συγκέντρωση και την πορεία.
Ανακοίνωση – καταγγελία των πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την επίθεση της αστυνομία στο μπλοκ των σωματείων.
Αντιστεκόμαστε στα αντεργατικά μέτρα και την κρατική τρομοκρατία
11/3/2010
Σήμερα, μέρα πανεργατικής απεργίας, διοργανώθηκαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας μαζικότατα συλλαλητήρια ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα. Περισσότεροι από 80.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας δείχνοντας αποφασιστικότητα και διάθεση για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Απέναντι στο διογκούμενο κύμα της λαϊκής οργής, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντέδρασε με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει καλά: την καταστολή και την τρομοκρατία. Η πορεία χιλιάδων ανθρώπων στην Αθήνα πνίγηκε ξανά από τα χημικά όπλα της αστυνομίας και απειλήθηκε από τη βία των ΜΑΤ, η παρουσία των οποίων ήταν προκλητική σε όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης.
Ιδιαίτερη στιγμή στην ιστορία της καταστολής στη χώρα μας αποτέλεσε η προσχεδιασμένη έφοδος των ΜΑΤ ανάμεσα στα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων στην οδό Πατησίων, στο ξεκίνημα της πορείας. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά «αφορμή», διμοιρίες των ΜΑΤ έκλεισαν το δρόμο σε πρωτοβάθμια σωματεία απαγορεύοντάς τους να συνεχίσουν τη διαδήλωση. Στις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν, προβλήθηκε αρχικά η αιτιολογία ότι «έπρεπε πρώτα να περάσει το πανό της ΓΣΕΕ» (!), ενώ στη συνέχεια τα ΜΑΤ δεν δίστασαν να ξυλοκοπήσουν και να ρίξουν χημικά στους χιλιάδες απεργούς που επέμεναν να συνεχίσουν την πορεία.
Τα γεγονότα αυτά δεν είναι ούτε τυχαία ούτε μεμονωμένα.
Η επίθεση στην πορεία ήταν σχεδιασμένη από την ίδια την κυβέρνηση, όπως προανήγγειλε άλλωστε χτες ο αντιπρόεδρός της Θ. Πάγκαλος σε τηλεοπτική συνέντευξη. Στόχος της είναι η τρομοκράτηση των εργαζομένων γενικά, ώστε με τη βία και τον φόβο να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης και Ε.Ε.
Η στοχευμένη επίθεση σε εκείνα τα πρωτοβάθμια σωματεία που έχουν επιδείξει ιδιαίτερη αγωνιστική διάθεση και ετοιμότητα όλο τον τελευταίο καιρό και στοχεύουν σε ταξικούς ακηδεμόνευτους αγώνες όλων των εργαζόμενων μακριά από τους συμβιβασμούς και τα ξεπουλήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, δείχνει έναν επιπλέον στόχο της κυβέρνησης και των εκφραστών της στον χώρο του συνδικαλισμού: Να απομονώσουν το ταξικό ρεύμα που υπάρχει μέσα στο εργατικό κίνημα. Ανησυχούν και φοβούνται για τη δυναμική που έχει η δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων για ενότητα και κλιμάκωση στον αγώνα των εργαζομένων, κόντρα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είμαστε σίγουροι ότι η επίθεση αυτή έγινε σε πλήρη γνώση και κατά παραγγελία των κυβερνητικών συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, που εδώ και καιρό έχουν αναγορεύσει σε ύψιστους εχθρούς τους όχι τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά το ταξικό συνδικαλιστικό ρεύμα. Το ρεύμα εκείνο που δρα και αναπνέει μέσα στους χώρους δουλειάς και όχι στα πανάκριβα ξενοδοχεία όπου κάνει τα συνέδριά της η ΓΣΕΕ!
Η μαχητική διαδήλωση που έγινε στη συνέχεια, κόντρα στις προκλήσεις της αστυνομίας, έδωσε την αποφασιστική απάντηση. Το ποτάμι της λαϊκής οργής δεν συγκρατείται ούτε καταπνίγεται με τέτοιες μεθοδεύσεις.
Καλούμε όλα τα συνδικάτα, όλους τους εργαζόμενους, όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε ένα αποφασιστικό αγώνα κατά των αντεργατικών μέτρων και της κυβερνητικής τρομοκρατίας. Ήρθε η ώρα της κλιμάκωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Αποφασίζουμε:
· Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κρατική καταστολή συγκέντρωση αύριο στις 5:00 μμ στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, σε συμπαράσταση των απολυμένων της Ολυμπιακής.
· Μαζική συμμετοχή των σωματείων στην πορεία την Τρίτη 16/3 στις 6 μμ στα Προπύλαια.
Καλούμε σε σύσκεψη του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείωντην Κυριακή 14/3 στις 10:00 π.μ. στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (Λόντου 6, Εξάρχεια). Καλούμε όλα τα σωματεία να παραβρεθούν για να πάρουμε αποφάσεις για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα.
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
με οπτικό υλικό, κι εδώ: http://antisomata.wordpress.com/
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ε.Ε. Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 – ΩΡΑ 6 το απόγευμα
ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. χαιρετίζει τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στη γενική απεργία της 11ης Μαρτίου 2010 καθώς και τη συμμετοχή στις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Οι εργαζόμενοι με τη μαζική συμμετοχή τους στους αγώνες στέλνουν ισχυρό μήνυμα αντίστασης στα αντικοινωνικά, άδικα και αδιέξοδα μέτρα της Κυβέρνησης και απαιτούν την άμεση απόσυρσή τους.
Το κεντρικό μήνυμα του αγώνα «να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση αλλά οι έχοντες και κατέχοντες» ακούστηκε και θα ακούγεται όλο και πιο έντονα στους δρόμους.
Ο αγώνας μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί με όλες τις μορφές δράσης.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στο Δημόσιο να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 16 Μαρτίου 2010 ημέρα συνεδρίασης του ECOFIN στις 6 το απόγευμα στα Προπύλαια.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στηρίζει τις κινητοποιήσεις των Ομοσπονδιών που πραγματοποιούνται και θα πραγματοποιηθούν.
Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θα συνεδριάσει τη Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010 για να προσδιορίσει τα επόμενα αγωνιστικά βήματα.
Τα μέτρα δεν θα περάσουν.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Σύντροφοι αυτή τη στιγμή στη μεγαλύτερη επίθεση του καπιταλισμού,
Σύντροφοι τη στιγμή που διαλύονται τα εργατικά δικαιώματα κ κατακτήσεις της εργατικής τάξης κ γυρνάμε 60 χρόνια πίσω,
Σύντροφοι αυτή τη στιγμή που το κράτος των Βρυξελλών μαζί με τα ντόπια σοσιαλιστικά τσιράκια τους παίρνουν τα χειρότερα αντιλαικά μέτρα,που μας λένε οτί θα γίνουμε φτωχότεροι για να μαζέψουνε κ αλλά φράγκα αυτοί.Αυτοί που ξεπουλήσανε τα πάντα.
Σύντροφοι αυτοί τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση αντικαταστάθηκε από το ECOFIN κ η χώρα μας ξαναμπαίνει υπό κατοχή.
Σύντροφοί τη στιγμή που γίνεται κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους κ από τη μια χαρίζεις λεφτά στις τράπεζες κ από την άλλη ειμαστέ χρεωμένοι στους τραπεζικούς τοκογλύφους.
Σύντροφοι μας κοβουνέ δώρα μισθούς τα πάντα κ από την άλλη βρισκούν λεφτά για να εξοπλίζονται κ ο κόσμος δεν έχει να φάει.Κάνουν την Ελλάδα πειραματόζωο κ μεις καθόμενοι αναπαυτικά στο καναπέ μας βλέπουμε την προπαγάνδα των ΜΜΕ. ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ,ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ Κ ΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΥΞΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η μόνη λύση στον πόλεμο που γίνεται είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ ολών μας .Μόνο η μαζική ενεργοποιήση της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.Χρειάζεται ειναί επιτακτική ανάγκη της κοινωνίας όλης το ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ για μια άλλη αριστερά που εξώ από τους μηχανισμούς κ τις κομματικές αγκυλώσεις μια αριστερά απελευθερωμένη ,ενωτική, ρηξικευλευθή αντισυστημική εξώ από τις συνδιαλαγές.
Η μάχη ξεκινά κ στην μαχή αυτή χρειαζόμαστε όλους κ το ΣΥΡΙΖΑ Κ ΤΟ ΚΚΕ κ την ΑΝΤΑΡΣΙΑ κ την εξωκοινοβουλευτική αριστερά κ τους αντιεξουσιαστές κ σιγουρά ολή την κοινωνία που θέλει να φύγει η κατοχή από τη χώρα μας.Αγωνστική ενότητα κ κοινή δράση τώρα,οσοί την αρνούνται, αντιμάχονται ευθέως τη δυνατότηα της νικηφόρας εκβασής των αγώνων μας.ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΤΑΣΕΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΑ
Σωτηρη σου ξυνισε και ο ΣΥΡΙΖΑ …ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ;;Τι να κανομε με το κκε,να σε πλακώσουν πάλι;; την ανταρσυα ξεχνα τη στη Χίο.πηγε με το κκε
Σύντροφε Γραμματέα,βαλέ το μυαλουδάκι σου σε εγρήγορση κ παρέ το γραμμή ΜΕΤΩΠΟ ψρειάζεται η κοινωνία ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ να μην περάσουν τα νεα αντιλαικά μέτρα κ το Σ.Σ να φύγει η κατοχή των βρυξελλών από τη χώρα μας. ΜΕΤΩΠΟ με όλους τους εργαζόμενους με όλους τους φορείς με ολη τη κοινωνία.Αγωνστική ενότητα κ κοινή δράση τώρα,οσοί την αρνούνται, αντιμάχονται ευθέως τη δυνατότηα της νικηφόρας εκβασής των αγώνων μας.
Άστον ρε Σωτήρη. Κάποιοι έχουν μάθει να κατηγορούν άλλους και να παρουσιάζουν πράγματα όπως τους συμφέρει, μπας και τραβήξουν κανέναν προς το μέρος τους με λάσπη. Έτσι μάθαν μια ζωή, έτσι κάνουν. Εκεί φαίνεται αν ζήτημά τους είναι ο αγώνας και τα κινήματα ή εξαργύρωσή τους στην κάλπη και εξόντωση των άλλων αριστερών. Ότι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. «Σταλινόσποροι»/ΚΚΕδες από την ανάποδη («κρυφολουστήκαν αυτά που κράζανε» που λέει και το «άσμα»)..
Επίσης, η μη συνεννόηση μας με άλλες συνιστώσες της αριστεράς ΚΑΙ των πρωτοβάθμιων σωματείων (που ήταν πολύ θετική η παρουσία τους κτλ. αλλά μη κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας από που ελέγχονται) για να κάνουμε διακριτή πορεία ή κάτι τέτοιο όπως γίνεται αλλού δεν έχει να πεί τίποτα για κάποιους όπως φαίνεται. Άλλωστε όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ το έχουν ληγμένο ότι θα ακολουθούν ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και θα γίνονται ουρά τους, δίνοντας τους και κόσμο(άλλης λογικής και προοπτικής). Οποιοσδήποτε διαφοροποιείται λοιπόν στην τακτική του ή προδότης είναι ή ΚΚΕ (δηλαδή το ίδιο)
αν ο θεος ητανε λιγο σοσιαλιστής και δίκαιος θα εδινε σε ολους μυαλό,αλλά δυστυχως και εδω κάποιοι αδικηθηκανε
Σε παραπέμπω σύντροφε στη σημερινή απόφαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Στην Κατερίνη μαζεύτηκαν στο Ε.Κ. περίπου 250 άνθρωποι. Με το ΠΑΜΕ περίπου 150.
Τελικά από Ναύπλιο και Σητεία δεν καταλαβαίνεις από τις φωτογραφίες πόσοι μαζεύτηκαν; Ας μας ενημερώσουν οι εκεί ντόπιοι
σ.πασαδόρε για μία μικρή συντηριτική πόλη όπως το Ναύπλιο των 17.000 κατοίκων, τα 150 περίπου άτομα που συμμετείχαν στις δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις που έγιναν είναι ένας καλός αριθμός και αν τα συγκρίνεις αναλογικά με τις 100.000 περίπου, της συγκέντρωσης της ΑΘήνας των 5.000.000, τότε είναι παρα πάνω από καλός……αλλά σίγουρα δεν αρκούν….
Συμφωνούμε σε αυτό συντρόφισσα από το Ναύπλιο και εμείς κατοικούμε σε συντηρητική πόλη του Βορρά, αλλά το παλέψαμε λίγο καλύτερα. Πρέπει και εσείς να προσπαθήσετε περισσότερο. Εμείς μοιράσαμε και τη δήλωση του σ. Αλέκου για το ισλανδικό όχι με καλή απήχηση στον κόσμο.
Μήπως θα είχατε καλύτερη απήχηση αν μοιράζατε και φωτιγραφίες του ταοτόχρονα ή να γράφατε με μεγάλα φωτεινά γράμματα το όνομά του σε ευκρινή σημεία. Για σκεφτείτε το για την επόμενη φορά
χωριστές πορείες….
πουλημένοι συνδικαλιστές…
πικρόχολη κριτική και ειρωνεία προς τους συντρόφους.. είναι ο σίγουρος δρόμος για να έχει απήχηση στην κοινωνία,η Αριστερά…
και να πάρει πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα ο Γιωργάκης.
Ενημέρωση για την απεργία και τη συγκέντρωση από Μυτιλήνη
Η απεργία είχε αρκετά καλή συμμετοχή, ειδικότερα στον ιδιωτικό τομέα.
Στις 10.30 άρχισε να μαζεύεται κόσμος στα κεντρικά Λύκεια. Ήταν εκεί αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία φοιτητικοί σύλλογοι κλπ.
Η πορεία ξεκίνησε κατά τις 11.15, συνολικά (κατά την εκτίμησή μου) πρέπει να ήταν πάνω από 250 ή ακόμα και 300 άτομα. (άκουσα και εκτίμηση ακόμα και για 500 αλλά το θεωρώ απίθανο). Πάντως μεγάλη συμμετοχή σε σχέση με τις προηγούμενες φορές!
Από τα κεντρικά λύκεια πήγαμε προκυμαία, μετά από τη Χίου – Μητρόπολη, Ερμού Χίου και μετά μέσα από το στενάκι του Γερμανού πάλι στην προκυμαία, όπου η πορεία συνέχισε για το Υπουργείο.
Στο υπουργείο (που ήταν αποκλεισμένο από ισχυρή αστυνομική δύναμη) μπήκε αντιπροσωπεία και συναντήθηκε με τον ΓΓ Χαλκιώτη. Σύμφωνα με πληροφορίες μέσα στο υπουργείο υπήρχε ακόμα μεγαλύτερη αστυνομική παρουσία.
Στη συνέχεια η πορεία από τα στενά της Κουλμpάρας, διαλύθηκε στην πλ. Σαπφούς.
Λίγο πριν φύγει όλος ο κόσμος από το Υπουργείο, ομάδα από τον α/α χώρο πέταξε κόκκινη μπογιά.
Σε σχέση με τη στάση του ΠΑΜΕ για κοινή πορεία.
Αν και ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ σε σύσκεψη της προηγούμενης Τρίτης είχε δεσμευτεί ότι θα γινόταν κοινή πορεία μαζί με τους συγκεντρωμένους του ΠΑΜΕ στην πλ. Σαπφούς και παρά τις προσπάθειες που κάναμε να έρθουμε σε επαφή μαζί του τηλεφωνικά πριν να ξεκινήσουμε, είχε το τηλέφωνό του κλειστό.
Υπήρξε όμως τηλεφωνική επικοινωνία με εργαζόμενο από τα Αιολικά Νέα (που ήταν στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ), όπου τους ενημερώσαμε ότι ξεκινάμε. Η ουσία είναι ότι μόλις μας είδαν να πηγαίνουμε προς τα εκεί και προφανώς αυτοί μας είδαν, βγήκαν άρον – άρον στο δρόμο και ξεκίνησαν την πορεία τους, στρίβοντας από Χίου.
Η δική μας η πορεία ακολούθησε και αυτή την Χίου (με το ΠΑΜΕ να έχει εξαφανιστεί μπροστά), στρίψαμε Ερμού και μετά μέσα από το στενάκι του Γερμανού πάλι στην προκυμαία, όπου η πορεία συνέχισε για το Υπουργείο.
Σε τυχαία συνάντηση σ.φου μας με τον Αντώνα (προέδρου του ΕΚΛ) και σε ερώτηση γιατί δεν μας περιμένανε, αυτός απάντησε «οτι εσείς κάνατε αντισυγκέντρωση και από τη στιγμή που δεν έχουμε το ίδιο πλαίσιο, τότε καλά κάνουμε και κάνουμε διαφορετικές πορείες».,
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ σε μέγεθος ήταν πάνω κάτω ίσα με τη δική μας
Εν ‘ πάση περιπτώσει αυτή την υπόθεση δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει έτσι!
Άλλες δράσεις
Την προηγούμενη από την απεργία και την ημέρα της απεργίας, μέλη της νεολαίας του ΣΥΝ, κρέμασαν μεγάλα πανό στη περιοχή του ΙΚΑ και της ΔΕΗ, ενώ ανάλογο πανό κρεμάστηκε και στα γραφεία του ΣΥΝ.
διόρθωση ενός λάθους: Στην αρχή το σωστό είναι ¨»ειδικότερα στο δημόσιο τομέα»
Με αφορμή το κλίμα που νιώθω στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, μια οργή και μια απόρριψη «ορθών» πολιτικών και συμπεριφορών, καθώς και την εμφανή αδυναμία οποιουδήποτε αριστερού φορέα να οργανώσει/αφομοιώσει/κεφαλαιοποιήσει κλπ το ριζοσπαστικό αυτό κλίμα, λίγες σκέψεις:
Αν ψάξουμε, για πολλά θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τον καθένα -κάθε κόμμα, φορέας, τάση, κίνηση έχει τις δικές της εμμονές, συμπάθειες, «κολλήματα», οπτικές -αυτό δεν είναι νέο. Η προσπάθεια ενότητας της αριστεράς, που οδήγησε στο ΣΥΡΙΖΑ (και εξ αντανακλάσεως σε ΕΝΑΝΤΙΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) δεν αρνούνταν τις διαφορές, αλλά προσπαθούσε να τις υπερβεί χάριν της πάλης για ζητήματα πιο κεντρικά/κεφαλαιώδη/άμεσα, ελπίζοντας ότι σταδιακά οι διαφορές (χωρίς να εξαλειφθούν ή να θαφτούν κάτω απ΄το χαλί), θα κατέληγαν δευτερεύουσες μπρος στα «μεγάλα» επίδικα, στα οποία θα επικεντρωνόταν η πάλη της αριστεράς.
Η επώδυνη και δύσκολη αυτή διαδικασία είχε και έχει επιτυχίες και αποτυχίες -ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ! Ακόμα και τα πιο θλιβερά κι εξοργιστικά φαινόμενα παραγοντισμών, διαδρομισμών, τακτικισμών, αρχηγισμών, εγωισμών, κ.λπ. -ισμών, γεννιώνται από την προσπάθεια (και τη δυσκολία/αντίδραση/αδυναμία) ΚΟΙΝΗΣ δράσης. Η απόπειρα κοινής πορείας κάποιους αποδιώχνει γιατί δεν τη θέλουν, κάποιους θυμώνει γιατί την επιθυμούν έτσι, κάποιους τσατίζει γιατί την ονειρεύονται αλλιώς, σε κάθε περίπτωση όμως αποτελεί το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ζήτημα.
Αν η όλη προσπάθεια ξεκίνησε από την ψυχική διάθεση και το πολιτικό ένστικτο πλήθους απλών αριστερών κι ενεργοποιήθηκε από τη συνειδητή προσπάθεια και την…ψυχολογική υπέρβαση πολλών στελεχών (και «στελεχών»), πάντα παρέμεινε μια κίνηση εκπορευόμενη περισσότερο από Πάνω προς τα Κάτω, παρά το αντίθετο. Όταν οι προαναφερθέντες -ισμοί έδειξαν τα όριά της, η δυναμική που ‘χε δημιουργηθεί γέννησε τις κινήσεις βάσης (ΠΑΣΑ κ.α.) κι εκδηλώθηκε ορμητικά στην τελευταία Πανελλαδική και αλλού.
Ακόμα όμως κι αυτή η αντίδραση για αντιστροφή της πορείας (από Κάτω προς τα Πάνω), εκδηλωνόταν πάντα σε περιβάλλον κλειστό, «εσωκομματικό/εσωπαραταξιακό» (με την ευρεία έννοια).
Έχω την εντύπωση ότι η καταιγίδα των τελευταίων εβδομάδων δημιουργεί μια ενότητα προβληματισμών, επιθυμιών, αναζητήσεων, δράσεων κι αντιδράσεων, όχι απλά εκπορευόμενων από τη ΒΑΣΗ, αλλά από μια βάση πολύ πιο ΕΥΡΕΙΑ κι ΑΝΟΙΧΤΗ από κάθε άλλη φορά, με πυρήνα μεν τον ευρύτερο αριστερό χώρο, αλλά ξεπερνώντας τα όρια συμμαχικών/κομματικών/τασικών στοιχήσεων.
Όσο η επίθεση του συστήματος θα αγριεύει, ο καθένας θ΄αναγκαστεί να πάρει θέση πάνω σε άμεσα και καυτά ζητήματα, θα κληθεί ν’ αποφασίσει χωρίς να τον καλύπτει/προστατεύει/δικαιολογεί καμία ένταξη/ταμπέλα/αξίωμα και κανένα παρελθόν. Αντίστροφα, όσο καθένας θα νιώθει στο πετσί του τις βουρδουλιές, ίσως αναθεωρήσει βεβαιότητες και δόγματα που η υπεράσπισή τους ήταν ως πρόσφατα ατομικά ανέξοδη.
Η εικόνα των διαδηλωτών χτες, με τη πλάτη γυρισμένη στην επίσημη συνδικαλιστική ηγεσία, αλλά κι οι ίδιες οι «μικρότερες» εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (απογευματινές και μη!), φανερώνουν τη δυναμική που αναπτύσσεται. Όπως πάντα, τίποτα δεν εξασφαλίζεται από πριν και δεν προεξοφλείται, η συγκρότηση συμπαγούς κινήματος διαμαρτυρίας αλλά και πολιτικής Πρότασης φαντάζει ακόμα πολύ θολή, αλλά οι μέρες μοιάζουν γκαστρωμένες -κι η πλάκα είναι ότι το ΤΙ παιδί θα γεννηθεί δεν έχει καθοριστεί ακόμα.
Μπορούμε να το ορίσουμε εμείς; «Χλωμό», είναι η πρώτη μου απαισιόδοξη σκέψη -απ΄την άλλη όμως, δε βλέπω αλλού μεγαλύτερο (ή έστω ανάλογο) ενδιαφέρον για τη διαμόρφωση του μέλλοντός μας! Την επόμενη φορά που θα μετράω τους συν-διαδηλωτές μου, δεν θα ξεχνάω ότι αυτοί κι αυτές (όσοι κι όσες, όπως, όπου κι όποτε πορεύονται, οργίζονται, φωνάζουν) ορίζουν το Αριστερά και το Δεξιά, το Μπρος και το Πίσω, το Πολύ και το Λίγο -κι όχι οι αποκοιμισμένες μπρος στην TV αυτο-εκχωρημένες ψυχές.
Για να μη ξεχνιώμαστε…
Και την στιγμή που η συγκυρία εγκυμονεί όλα αυτά τα σοβαρά και συγκλονιστικά, και εκεί που διάβαζα το σημερινό τεύχος του Δρόμου και είχα φτάσει στις σελίδες του εξαιρετικού αφιερώματος στην Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας, και ολοκλήρωσα το εξαιρετικό άρθρο της Έλενας Πατρικίου και τα αποσπάσματα από τον λόγο γυναικών που αγωνίστηκαν για την γυναικεία αξιοπρέπεια, και είπα οτι αυτό το τεύχος είναι το καλύτερο από όσα έχουν βγεί ως τώρα…
1. Να και μια σελίδα των σπορ, που είχε σχεδόν προαναγγελθεί ήδη από το δεύτερο τεύχος, με κάτι διαμαρτυρίες – λέει – αναγνωστών που τη ζητούσαν επίμονα! Και ποιός ο τίτλος του ολοσέλιδου; «Είναι το ποδόσφαιρο το όπιο του λαού;». Για να δούμε λοιπόν σε ποια πλάνη είχαμε υποπέσει όλοι εμείς οι αριστεροί τόσα χρόνια και στεκόμασταν με σκεπτικισμό απέναντι στην ομαδική παράκρουση των προπατζίδικων, του Στοιχήματος, των αθλητικών φυλλάδων – οι χώρα μας διαθέτει τις περισσότερες στο κόσμο – των φανατικών οπαδών που σκοτώνουν, μεταφορικά αλλά καμιά φορά και κυριολεκτικά, για την ομαδάρα τους! Όχι λοιπόν, δεν φταίει το καημένο το άθλημα – λες και είπε κανείς ποτέ οτι το να κλωτσάς την μπάλα με τους φίλους ή συναθλητές σου είναι κακό! Είναι που κάποιοι το έχουν μετατρέψει «σε κερδοφόρα βιομηχανία θεάματος και τζόγου αλλά και εκτόνωσης των λαικών μαζών». Ναι. Και τώρα, ο Δρόμος, με την επαναστατική σπορ σελίδα του, θα ανατρέψει το σκηνικό ως εξής: θα καταγράφει μεν τα νέα του πρωταθλήματος, το πρόγραμμα της αγωνιστικής, τις αγοραπωλησίες των παικτών και των προπονητών, και ως δια μαγείας, δεν θα παίζει το παιχνίδι του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, του Βγενόπουλου και των λοιπών «μικρομαφιόζων παραγόντων με κατάμαυρο ποινικό μητρώο» κι ας τους φιλοξενεί φαρδείς πλατείς στη σελίδα του. Λες και οι άλλες εφημερίδες κάνουν τίποτα το διαφορετικό. Και επειδή καμιά φορά είναι καλύτερο να διαβάζουμε κανένα βιβλίο παρά εφημερίδα, παραθέτω εδώ απόσπασμα από το βιβλίο του Λ. Κάνφορα «Η δημοκρατία Ιστορία μιας ιδεολογίας»:»Με την αδιαμφισβήτητη δύναμη της ιδεολογίας του πλούτου συνδέονται και άλλοι μαζικοί μύθοι: οι μεγάλοι μύθοι των αναλφάβητων, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των οποίων είναι ίσως τα σπορ, που αποτελούν πια…παράγοντα άμεσα πολιτικό, πέρα από μοναδική ευκαιρία για αυθόρμητη κινητοποίηση των μαζών. Η λατρεία του πλούτου (στην οποία εμπίπτουν και οι αθλητικοί μύθοι) δημιούργησε …την τέλεια δημαγωγική κοινωνία. Η εκχυδαιστική χειραγώγηση των μαζών είναι η νέα μορφή του «δημαγωγικού λόγου». Την ώρα ακριβώς που μοιάζει να ευνοεί- χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τα μέσα ενημέρωσης -τον μαζικό αλφαβητισμό, παράγει ένα χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο και μια γενική άμβλυνση της κριτικής ικανότητας». Με άλλα λόγια, αν πραγματικά θέλετε να καταγγείλετε τις χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες του ποδοσφαίρου, το θέμα είναι πολιτικό και δεν χρειάζεται σελίδα των σπορ γι αυτό.
2. Φτάνω και στην τελαυταία σελίδα και τι να δω: «Το ομόλογο της Τζούλιας»! Μα το Δρόμο που δώσανε ή την Εσπρέσσο; Και να μια μεγαλόστομη πολιτική ανάλυση του διάσημου dvd, διανθισμένη με αστειάκια του τύπου «που φυσικά δεν έχετε δει»!, ή απύθμενου βάθους πολιτικές εκτιμήσεις για τη συγκυρία όπως «ας είναι το dvd το θέαμα για τον άρτο που στερούμαστε, η τελευταία απόλαυση πριν προσφερθούμε κρέας στα κανόνια». Πιο κάτω συμπληρώνει: «οι γυναίκες θα έχουν τις αντιρρήσεις τους αλλά…». Eδώ ο συντάκτης που για λίγο αναλογίστηκε οτι οι γυναίκες είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου και παρέκκλινε της πορείας του, συνέρχεται και συνεχίζει απτόητος. Και επειδή η κουλτούρα του καθενός κρίνεται και από τα αστεία του, δεν πρόκειται να ξαναγοράσω αυτή την απομίμηση των μεγάλων φυλλάδων που κυκλοφορούν, και μάλιστα στην ίδια τιμή, και θα προτιμήσω τα original. Κι έτσι, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί η αριστερά δεν πάει μπροστά: Ίσως επειδή σε κάποιους κατ’ όνομα μόνο αριστερούς, περισσεύει ο σεξισμός και όλα τα άλλα αντιδραστικά στερεότυπα.
Κ.Κ.
Στο φετεινό ημερολόγιο της ΚΟΕ, υπάρχει ένα πολύ ωραίο παραμύθι από την Τουρκία
«ο Χότζας και η γλώσσα του κόσμου » το λένε. Μήπως είσαι κι εσύ «γνήσιε» αριστερέ ένας από αυτούς που φέρνουν σε απόγνωση τον Χότζα (αριστερά);
Είναι δύσκολο να γραψω όλο το παραμύθι σαν σχόλιο, ελπίζω αν δεν το ξέρεις και δεν έχεις πρόβλημα με την ΚΟΕ να το παρεις το ημερολόγιο και να το διαβάσεις….
για να μην υπάρξει παρεξήγηση δεν είμαι στην ΚΟΕ…αριστερή προσπαθώ να είμαι..
1)Περί αθλητισμού (& «αθλητισμού»): Γενικά συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου και απελπίζομαι καθημερινά από τον κεντρικό ρόλο που ‘χει πάρει η οπαδική αθλητικολογία στη ζωή των ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ανθρώπων. Ο Έκο έχει περιγράψει άριστα το ρόλο που παίζει αυτή στις σύγχρονες κοινωνίες, σαν υποκατάστατο πολιτικής δράσης: «Όσοι που ΜΙΛΟΥΝ για «αθλητισμό» δεν κάνουν αθλητισμό (ούτε επηρεάζουν την απόφαση κανενός «παράγοντα»), ενώ όσοι μιλούν για πολιτική, ΚΑΝΟΥΝ πολιτική». Παρ’ όλα αυτά… ας περιμένουμε: όλα εξαρτώνται από το πώς θ΄αντιμετωπίσει το θέμα η εφημερίδα: αν έχουμε μια απ΄τα ίδια, θα συμφωνήσω μαζί σου – ελπίζω να μην ακολουθηθεί η πεπατημένη και να ‘χουμε μια κριτική στάση κι ανάλυση του φαινομένου και του πολύπλευρου (& τόσο σημαντικού!) ρόλου που παίζει στη κοινωνία.
2)Περί «Τζούλιας»: ΚΑΙ αυτό το περιστατικό, ο χρόνος που εκδηλώθηκε, οι αντιδράσεις (& «αντιδράσεις») που προκάλεσε ΕΙΝΑΙ σημαντικό, είναι Πολιτικό (όπως είναι το λαϊκοπόπ χαζοτράγουδο, η τηλεοπτικά προωθούμενη υποκουλτούρα, η soft πορνογραφία των Αναστασιάδηδων, η υστερική λατρεία των «celebrities»- ή κι η απλή ενασχόληση μαζί τους, η ηθική νομιμοποίηση της μαφιόζικης «νύχτας», όλα αυτά που το περιστατικό συμπυκνώνει, εκφράζει, απενοχοποιεί, προπαγανδίζει).
Όσον αφορά στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου σχολίου (που σαν σατυρικό δεν διεκδικεί, υποθέτω, δάφνες βαθιάς πολιτικής ανάλυσης), τη βρίσκω λίγο άδικη, επίτρεψέ μου να σου πω- κι εξηγούμαι: κεντρική ιδέα του είναι η αντιμετώπιση του επίμαχου βίντεο ως αντιπερισπασμού του συστήματος προς τα τεκταινόμενα των ημερών, ή έστω σαν «θέαμα ελλείψει άρτου», κι ο παραλληλισμός του με τον πορνογραφικό βιασμό της χώρας (θυμάμαι τον τίτλο προς 15ημέρου άρθρου της «Αυγής»: «Δανεισμός πορνό»).
Από ‘κει και πέρα, το βάρος του άρθρου (ή μάλλον χρονογραφήματος) δεν είναι διαφορετικό από αυτό μιας γελοιογραφίας. Ούτε απαιτήσεις εμβριθούς πολιτικής ανάλυσης και πολιτικής γραμμής μπορούμε να ‘χουμε από μια γελοιογραφία, ούτε να αντικαθιστά το «σοβαρό» άρθρο επί του θέματος (που θα ‘πρεπε να υπάρχει).
Για την ποιότητα του χιούμορ, περί γούστου κολοκυθόπιτα, κ.κ., αλλά εδώ ελλοχεύει ένας κίνδυνος: μπορεί κάποιος να κρίνεται ΚΑΙ απ΄τα αστεία του, μπορεί ΚΑΙ μια γελοιογραφία να εκφράζει ιδεολογία και φιλοσοφία ζωής (πόσο μάλλον ένα χρονογράφημα), αλλά απ΄την άλλη, αν αρχίσουμε να μετράμε με τη μεζούρα τη κάθε λέξη που θα πει (ή γραμμή που θα τραβήξει ή νότα που θα παίξει) κάποιος/-α, πέφτουμε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ, η οποία είναι (προσωπική άποψη) μια μορφή φασισμού με δημοκρατικό περιτύλιγμα. Ναι, το χιούμορ ΔΕΝ έχει (δεν πρέπει να έχει) όρια, ακόμα κι αν ενοχλεί, ακόμα κι αν εκνευρίζει, ακόμα κι αν θίγει την ιδεολογία μας, τη θρησκεία μας, την εθνικότητά μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη μας, τη φυλή μας, το φύλο μας, το σεξουαλικό μας προσανατολισμό, ακόμα κι αν είναι χοντροκομμένο, άκομψο, χυδαίο, μονόπλευρο – όλοι οι κωμικοί/γελοιογράφοι/χιουμορίστες κλπ έχουν κατηγορηθεί κάποτε για κάποιο ή κάποια (ή και όλα!) απ΄ τα παραπάνω! (μερικοί/-ες μάλιστα το πλήρωσαν -ή και το πληρώνουν- ακριβά!). Ήδη ο (εξ εσπερίας ερχόμενος) κορσές της πολιτικής ορθότητας αρχίζει να σφίγγει κι εμάς, ας μην υποκύψουμε στην δήθεν «δημοκρατική»/»αντιρατσιστική»/»προοδευτική» γοητεία του! Γέννημα του Σταλινισμού είναι που βρήκε πρόσφορο έδαφος στην κατακερματισμένη κοινωνία του ατομικίστικου καπιταλισμού, όπου κάθε ομάδα κι άτομο νιώθει απειλούμενο κι ανασφαλές και καταφεύγει στην Π.Ο. για να «προστατέψει» την «ιδιαιτερότητα» και την «ταυτότητά» του, αντί να στραφεί ενάντια στο σύστημα που τον/την αλλοτριώνει. Για οργουελιανό newspeech πρόκειται, που ευνουχίζει το χιούμορ, αυτό το ηδονικό αυτομαστίγωμά μας, θρυμματίζει τον παραμορφωτικό γελοιογραφικό καθρέφτη στον οποίο (παραδόξως) βλέπουμε την πραγματική μας εικόνα και μας αφήνει μίζερους, επιθετικούς και κακκιασμένους, να μετράμε με υποδεκάμετρο τις προθέσεις των άλλων και να βλέπουμε παντού φαντάσματα (αφού δεν έχουμε πια το γέλιο να ξορκίσουμε τα δικά μας)…
1.Όταν έχεις μόνιμη στήλη σε μια εφημερίδα που πουλά περίπου 7.500 φύλλα την εβδομάδα, έχεις ήδη κάποια εξουσία.
Επιστρέφω στη συγκυρία.
2. Από τη μια έχουμε ένα νέο έντυπο της «άλλης» αριστεράς, ανάμεσα στα λίγα και μικρής κυκλοφορίας, που διαθέτει μέχρι τώρα, και που κάνει ένα άνοιγμα σε ευρύτερο ακροατήριο. Και ένα ραδιόφωνο επίσης.
3. Η παγκόσμια και ιδιαίτερη ελληνική κατάσταση κρίνεται κατά γενική ομολογία κρίσιμη. Να ορισμένα χαρακτηριστικά της που αναδεικνύονται: φτώχεια, μετανάστευση, εξαθλίωση, απελπισία, αποσύνθεση. Η Ελλάδα βίσκεται στις πρώτες θέσεις στο traffiking και τη διακίνηση ναρκωτικών. Η μαφία σε Αθήνα και επαρχία δρα σχεδόν ανενόχλητη. Αν κινείσαι στο κέντρο της πρωτεύουσας ξέρεις για τι μιλάω. Οι κατακτήσεις των εργατικών κινημάτων του 19ου και 20ου αιώνα, χτυπιούνται ανελέητα και απροκάλυπτα.
4. Η προπαγάνδα με τις σύγχρονες μορφές της δρα υπόγεια και επιδέξια. Δεν φωνάζει αλλά μας ψυθυρίζει στο αυτί. Γινόμαστε δε όλοι φορείς της – όταν εξασθενούν τα αντανακλαστικά και η αφύπνιση – ενσωματώνοντας αντιλήψεις, στερεότυπα, τον λεγόμενο κοινό νου. «Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι φορείς (της πανοπτικής μηχανής), πολιορκημένοι απ’ τις εξουσιαστικές της ενέργειες…μια και είμαστε ένας από τους μηχανισμούς της» ΦΟΥΚΩ, ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ, σ.285
5. Η αριστερά έχει χαρίσει στην ανθρωπότητα μερικά, ίσως τα περισσότερα, μεγάλα μυαλά και κάποιες από τις ωραιότερες ιδέες για τον κόσμο.
Θα ήθελα να ρωτήσω ποιός πιστεύεις πως είναι ο ρόλος του πορνό (σοφτ, συγκαλυμμένου ή όχι) στην τηλεόραση αλλά και σε περίπτερα, κινηματογράφους κ.λ.π. Είναι και η εκπραγματισμένη γυναίκα – κρέας, μια μεγάλη μυθολογία των αναλφάβητων;
Μπάλα, γυναίκες, τζόγος, πόσους και ποιούς αποδέχτες έχουν; Ποιός θα ορίσει ποιά αναπαραγωγή αυτών και με ποιό τρόπο είναι προς τη μεριά της προπαγάνδας του συστήματος και ποια είναι κριτική και στον αντίποδα; Είναι δυνατόν να ισχυρίζομαι ότι χρησιμοποιώ το γεγονός για να κάνω μια παρομοίωση, ένα αστείο, και στην ουσία να πριμοδωτώ την αισθητική και την ηθική της χειραγώγησης;
Εγώ είμαι ένας πολίτης που γράφω ένα σχόλιο στο διαδίκτυο, σε μια θέση που λίγοι θα διαβάσουν. Έχω το δκαίωμα – και την υποχρέωση – να ασκήσω κριτική στην εξουσία, και την αριστερή Μ.Κ.! Και από αυτές τις κριτικές θα βρεθεί το μέτρο, όχι από την εν λευκώ παραχώρηση του δημόσιου βήματος σε κάποιους – με ποιά κριτήρια άραγε; Σε ποιά υποδιαίρεση του μέτρου πρέπει να σταματήσω Δημήτρη Α.;
Ξέρεις, και οι εξαθλιωμένοι κακιασμένοι είναι. Γιατί άραγε;
Τι περιμένεις από ένα έντυπο της αριστεράς σήμερα; Λίγο μπαλίτσα, λίγο πλακίτσα, ανάμεσα στα «βαριά» θέματα; Η ευτέλεια ανήκει στον κόσμο της συντήρησης και της οπισθοδρόμισης ακριβώς επειδή σε κρατά πίσω και χαμηλά. Η χυδαιότητα επίσης. Το χιούμορ είναι κάτι άλλο. Σίγουρα θα ξέρεις πως δεν γελάμε όλοι με τα ίδια «αστεία». Μόνο αν αυτό που σατυρίζεται βρίσκει κάτι μέσα μας να «ακουμπήσει», αν δηλαδή συγγενεύω με αυτό σε κάτι. Κι εκεί μιλάμε για πολιτισμικές διαφορές! Αλλά ακριβώς για πόλεμο πολιτισμών πρόκειται, αυτόν της υποδούλωσης και του εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του κάθε είδους ρατσισμού, και τον άλλον, αυτόν που είναι ζητούμενος σήμερα παντού και μέσα μας.
Στα 1-4 συμφωνώ & δεν έχω τίποτα να προσθέσω, πάμε λοιπόν στο 5:
Πράγματι, τα όρια μεταξύ αναπαραγωγής της προπαγάνδας του συστήματος και κριτικής της είναι (ειδικά στις μέρες μας) δυσδιάκριτα, καθώς συχνά η προπαγάνδα μεταμφιέζεται σε «σάτυρα» και «κριτική». Το σε ποιά κατηγορία εμπίπτει κάθε παρέμβαση ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Κατά τη γνώμη μου, το συγκεκριμένο χρονογράφημα ΔΕΝ αναπαράγει την συστημική προπαγάνδα (το αν με/σε εκφράζει αισθητικά είναι άλλο ζήτημα). Όταν χρησιμοποιείς σατυρικούς δρόμους για να καυτηριάσεις μια πραγματικότητα, κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να διολισθίσεις στην αναπαραγωγή αυτού που καταγγέλλεις, η ισορροπία είναι λεπτή κι απαιτείται ταλέντο για να την κρατήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε τέτοια απόπειρα αυτόματα αναπαράγει το καταγγελλόμενο! Πόσοι και πόσοι καλλιτέχνες δεν χρησιμοποίησαν κλισαρισμένα / τυποποιημένα είδη και φόρμες τέχνης (ή «τέχνης») για να περάσουν ανατρεπτικά μηνύματα! (κάποιοι πέφτωντας στην ανωτέρω παγίδα, κάποιοι όχι).
Όσο για το ρόλο του πορνό (και δεν εννοώ μόνο το σεξουαλικό- υπάρχει το πορνό του τρόμου, της φρίκης, της βίας, της εύκολης μελό συγκίνησης- ότι αποκαλείται exploitation = εκμετάλλευση ενστίκτων), αποσκοπεί στην εκτόνωση (και παράλληλα στην κερδοφόρα εκμετάλλευση) συγκεκριμένων ανθρώπινων ορμών.
ΔΕΝ ισχυρίζομαι (όπως ορισμένοι αφελώς υπεραισιόδοξοι κομμουνιστές παλιότερα) ότι τέτοια φαινόμενα μπορούν να εξαλειφθούν, περίσσευμα συναισθημάτων και ενστίκτων προς εκτόνωση πάντα θα υπάρχει- απλά, μπορεί και πρέπει
α) βραχυπρόθεσμα να βγει απ΄τη μέση η εμπορευματική εκμετάλλευση που (ιδιοτελώς) γιγαντώνει την αναπαραγωγή τους και
β) μακροπρόθεσμα ν’ ανατραπεί το καπιταλιστικό-καταναλωτικό σύστημα που αλλοτριώνει-απομονώνει τους ανθρώπους, γεμίζοντάς τους ανικανοποίητες επιθυμίες.
Δυστυχώς το περιστατικό-αφορμή για τη συζήτηση είναι ευρύτερο της πορνογραφίας:
Σ’ αυτό διαπλέκονται
1) Η απενοχοποιημένη από τα ΜΜΕ, εδώ και χρόνια exploitation υποκουλτούρα υπό το πρόσχημα της «ανεμελιάς» & του «ξεσκάσματος»
2) H εσχάτως απενοχοποιημένη πορνογραφία ΚΑΙ πορνεία (όλα δουλειά είναι, βρε αδελφέ, άλλοι/-ες πουλάν προϊόντα & υπηρεσίες, άλλες/-οι το κορμί τους, υπηρεσία κι αυτή)- Νοοτροπία απόλυτα συμβατή με την ακραία καπιταλιστική λογική.
3) Η καλλιτεχνική έκφραση της παραπάνω απενοχοποίησης, δηλ. το φωτο-/σινε-/τηλε-/χορο-/τραγουδιστικό πορνό (κρυφό ή φανερό). Ειδικά για το ρόλο του σαχλοσκυλοπόπ σουξεδιάρικου «τραγουδιού», θυμίζω τη ρήση του Θ.Μικρούτσικου ότι υπήρξε το κατεξοχήν ΠΟΛΙΤΙΚΟ (προπαγανδιστικό του συστήματος) τραγούδι της εποχής μας.
4) Η από τα παραπάνω εκπεμπόμενη νομιμοποίηση της Μαφίας που προωθεί κι εκμεταλλεύεται τέτοια φαινόμενα (βλ. εξύμνηση της «νύχτας», του «περιθωρίου» νονών, γκάνγκστερ και λαμογιών, των matcho μπράβων τους & των sexy πορνιδίων τους). Να θυμίσω το μελό «σήριαλ-τηλεκουτσομπολιού» για μια «τραγουδίστρια» που μόνο της προσόν υπήρξε η σχέση με δολοφονημένο νονό του υποκόσμου;
5)Η (διεθνοποιημένη) λατρεία της «διασημότητας» (celebrity), αποκομμένη πια από οποιαδήποτε αιτία κι αφορμή. Φτάνει το σύστημα να σε καταχωρήσει στα celebrities και καθίστασαι αντικείμενο προς συνεχή πώληση και προβολή, ακόμα κι αν είσαι ένα τίποτα, ακόμα κι αν δεν έχεις καν ένα «καλλιτεχνικό», «αθλητικό», «εξουσιαστικό», έστω σκανδαλοθηρικό άλλοθι! Κάτι αντίστοιχο (σε επίπεδο προσωπικοτήτων) με τις Φούσκες της καπιταλιστικής οικονομίας, που αβγατίζουν το χρήμα διακινώντας αέρα κοπανιστό!
Τέλος, για την τελευταία παράγραφό σου: φυσικά κι έχεις (έχουμε) δικαίωμα στην κριτική προς τον καθένα και το κάθε τι. Απλά, επειδή όλοι κινούμαστε ΜΕΣΑ σ’ αυτή την κοινωνία (που μας εξοργίζει, μας θλίβει, μας προκαλεί να την αλλάξουμε κλπ), κι επειδή δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε σαν αστροναύτες με αεροστεγή στολή (κι εμείς θα λερωθούμε κάποτε απ΄τα σκατά), ούτε να περιφερόμαστε με ξυνισμένα μούτρα κάνοντας «τς,τς,τς», θα την πολεμήσουμε και θα την καταγγείλουμε την ευτέλεια, τη χυδαιότητα και τη βρωμιά ΑΛΛΑ, ξαναλέω, χωρίς το υποδεκάμετρο στο χέρι.
Δεν περιμένω από έντυπο της αριστεράς «λίγο μπαλίτσα, λίγο πλακίτσα» κλπ (όπως το θέτεις), αλλά ναι, θέλω το ανατρεπτικό χιούμορ, κι ας μ’ ενοχλεί κάποτε, θέλω ενασχόληση με ΚΑΘΕ πλευρά της ζωής, ακόμα και με όψεις της πιο «πεζής» καθημερινότητας (που κάποτε θίγουν πολλά ζητήματα ευρύτερης σημασίας), ΧΩΡΙΣ λόγο απλά καταγγελτικό, αλλά διεισδυτικό, συνεπή και συγκροτημένο. Η οργή γι’ αυτά που ζούμε μπορεί εύκολα να οδηγήσει στη πολιτική ορθότητα και την απαίτηση επίδειξης διαπιστευτηρίων προοδευτικότητας, αριστεροσύνης κι ό,τι άλλο ακόμα κι απ΄τον μετεωρολόγο του δελτίου καιρού (και δεν εννοώ την Πετρούλα!).
Δηλαδή ο «δρόμος» διαθέτει λίγη πλακίτσα και λίγη μπαλίτσα ανάμεσα σε βαρειά θέματα;
Δεν κατάλαβα ακόμα αν πχ το χρονογράφημα με την τζούλια κρίνεται ως ελαφρύ και σε τι; Είναι εξόχως ειρωνικό, βαθιά αντισεξιστικό και κατά την ταπεινότητά μου έξυπνο.
Αν έχεις προαποφασίσει φίλε κ.κ. ότι πχ εγώ είμαι ελέφαντας, όσο κι αν κάνω μπε μπε και έχω κέρατα, θα ορκίζεσαι στον αιώνα τον άπαντα ότι είμαι ελέφαντας και έχω προβοσκίδα. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, κι ας είμαι κατσίκα… Έχεις προαποφασίσει τι εφημερίδα είναι αυτή που έχεις στο χέρι σου πριν καν την διαβάσεις. Βγάζεις από τη μύγα όχι απλά ξύγκι (θα σήμαινε ότι μεγαλοποιείς κάτι υπαρκτό), αλλά λίπος φάλαινας. Ψάχνεις εναγωνίως τη μουσούδα της κατσίκας για να την φανταστείς ως τεράστια προβοσκίδα. Είσαι βέβαιος για αυτό. Οπότε η λύση είναι απλή: Μην τυραννιέσαι.
Μια αναγνώστρια του «Δρόμου»¨.
Δεν θα καταχραστώ άλλο το χώρο. Δημήτρη Α. μου αρέσουν αυτά που γράφεις και είναι προς σκέψη. char κι εγώ χάρηκα που ανταλλάξαμε απόψεις!
Η χαρά είναι δική μου.
επειδή το ποδόσφαιρο στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα, όπως άλλωστε και το σέξ, ο έρωτας, η φιλία, η φιλοδοξία κλπ. το ζητουμενο είναι η αριστερά να κλειστεί σε ένα κάστρο που θα λέγεται «Πολιτική» κι απο εκεί να εξακοντίζει τα βέλη της απέναντι σε όλα αυτά τα εμπορεύματα; Όμως το μάθατε; Τελικά, και η πολιτική είναι εμπόρευμα! Ναι! Δυστυχώς! Και οι πολιτική πουλιέται κι αγοράζεται, και ως εκ τούτου και οι πολιτικοί…δεξιοί κι αριστεροί, κεντρώοι, επιθετικοί και αμυντικοί. Δεν υπάρχει λοιπόν πουθενά μια «καθαρή» αριστερά που δεν θα μολύνεται απο τον ιό της εμπορευματοποίησης; Χμμμ! Θέλει σκέψη… Μήπως ζητάμε κάτι που δεν γίνεται; Όταν παίζεις σε ένα πολιτικό παιχνίδι όπου χρειάζεσαι οπαδούς, πελάτες και ψηφοφόρους, είναι δυνατόν να μην τους χαίδεύεις τα αυτιά με αυτά που έχουν μάθει να ακούν; Αλλιώς βγαίνεις απο το παιχνίδι…Μέσος δρόμος νομίζω δεν υπάρχει…
Το ερώτημα δεν είναι αν έχει δίκιο ο κκ. ή οι υπερασπιστές του «δρόμου». Προφανώς και οι δύο πλευρές ΄έχουν δίκιο απο την σκοπιά που υιοθετούν. Το ενδιαφέρον είναι το που οδηγεί το ένα δίκιο, και που οδηγεί το άλλο…Προσωπικά νομίζω οτι γνωρίζω που οδηγεί το δίκιο του «δρόμου». Ενδιαφέρον για μένα έχει να διερευνήσω το που οδηγεί το δίκιο του κκ….Μπορεί να υπάρχει αριστερά έξω απο το παιχνίδι του συστήματος; Αυτό είναι το ενδιαφέρον ερώτημα…
Διαβάζω το Σύνθημα «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ» … και δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα, επειδή δεν ξέρω ποιος το γράφει! Αν το έγραψε κανένας από τα επιτελεία ή κανείς από αυτούς που ονειρεύεται καμιά θέση στα επιτελεία, θα γελάσω. Αν το έγραψε όμως κανείς που ενδιαφέρεται να αγωνιστεί για να αλλάξει κάτι σ’ αυτή την ρημάδα την κοινωνία είμαστε για κλάματα. Νομίζω λοιπόν ότι έτσι που καταντήσαμε «όλοι μαζί» είμαστε… ξέρει όμως κανείς να μου πει και μένα σε τι είμαστε μαζί και με ποιόν είμαστε μαζί;
Για να «νικήσουμε» χρειάζεται να «είμαστε μαζί» σαν κοινωνία ανθρώπων όχι σαν κοινωνία ΡΟΜΠΟΤ που όταν καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με την ζωή μας βγαίνουμε στους δρόμους για να εκτονώσουμε την αγανάκτησή μας και να χρησιμεύσουμε στους απο κεί για να ρουφάμε τα ληγμένα χημικά τους και στους από εδώ για να γίνεται τζερτζελές και να ανεβαίνουν οι μετοχές τους.
Για να «νικήσουμε» πρέπει να ξέρουμε γιατί και πώς αγωνιζόμαστε, πρέπει έστω να ξέρουμε τι μας γίνεται. Λυπάμαι που το λέω αλλά αυτή την στιγμή σαν κοινωνία δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Κινούμαστε σαν ΡΟΜΠΟΤΑΚΙΑ ανάμεσα στην κυβερνητική παράταξη της ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΛΑΟΣ και ΣΥΝ) που έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και σε έναν αντιπολίτευόμενο θίασο ποικιλιών (ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ) όπου όλοι ρητορεύουν κατά βούληση. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ.
Όποιος περιμένει ότι θα φτιαχτεί από τα κάτω ή από τα πάνω ένα κόμμα για να το ακολουθήσει θα απογοητευθεί και όσο γρηγορότερα απογοητευθεί τόσο καλύτερα. Η εποχή των κομμάτων έχει παρέλθει. Κόμματα δεν υπάρχουν πια παρά μόνο στα χαρτιά. Είναι κόμματα σφραγίδες όπως ήταν τα συνδικάτα σφραγίδες της παλιάς Δεξιάς.
Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών του θα ήταν να αποκηρύξει δημόσια την Κοινοβουλευτική του ομάδα, να διαλύσει τις συνιστώσες του και να δημιουργηθούν παρέες οι οποίες θα είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους θα ορίσουν μερικές βασικές ΑΡΧΕΣ και θα αρχίσουν μια συζήτηση ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΉ ΒΑΣΗ που θα οδηγήσει σε μια όσο το δυνατόν ευρύτερη ΚΟΙΝΗ πολιτική αντίληψη (πολιτική αντίληψη όμως όχι ρητορίες και μοιρολόγια).
Όταν υπάρχουν πολιτικά γεγονότα κάποιος μέσα στις χιλιάδες «μέλη» αυτού του ΣΥΡΙΖΑ (όχι ότι είναι ανάγκη να έχει αυτό το όνομα) θα βρίσκεται να κάνει μια πρόταση, άλλοι να σκεφτούν συνθήματα (όχι «όλοι μαζί…» και κουραφέξαλα) άλλοι να προτείνουν τρόπους δράσης …
Και τότε δεν θα χρειάζεται να λέμε όλοι μαζί μπορεί και να νικήσουμε άμα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του, γιατί θα έχουμε ήδη νικήσει ….
ερώτηση:
Μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο κίνημα;
απάντηση:
ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ. Τα άλλα αποτελούν ένδοξο παρελθόν…
ερώτηση:
ποιος είναι ο εχθρός ενός τέτοιου κινήματος;
Απάντηση:
ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.
Διαβάστε τις ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ (www.critici.gr)
Μπήκα στο critici και διάβασα τα δυο τελευταία κείμενα και αυτά του Χοτζέα για Μ.Θ.(η τρίτη σελίδα λείπει;) Η επαφή με την ιστορία, αυτή στην οποία έχουμε τόσες αναφορές, οδηγεί αναπόφευκτα σε μια άλλη ματιά της εποχής μας και της συγκυρίας και κάνει να μορφοποιηθεί αυτό που πλανιέται στην ατμόσφαιρα: οτι οι καιροί μας είναι ανέλπιδοι, επειδή είναι κενοί, και είναι κενοί γι αυτό που γράφει ο Γιάννης Κ. παραπάνω, επειδή όλα είναι εμπόρευμα, όλα όμως! Ο πλούσιος, ο ξεκάθαρος, ο σε βάθος πολιτικός λόγος, είναι τόσο σπάνιος και τόσο σημαντικός!