Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από το συνέδριο του ΣΥΝ;

`08/06/2010

Posted by syrizitis

`

`

ο ερώτημα έχει νόημα διότι από τη μια οι δεκανείς και οι λοχίες του ΣΥΝ ανοίγουν σαμπάνιες στο διαδίκτυο, από την άλλη όμως οι λοχαγοί και οι στρατηγοί του επιτελείου του Τσίπρα έχουν πάθει νευρικό κλονισμό από την αποχώρηση των ανανεωτικών. Διότι καλός είναι ο χουλιγκανισμός άμα θες να στήσεις σχήμα των ΕΑΑΚ, αλλά άμα θες να στήσεις κοινοβουλευτικό κόμμα (και μάλιστα εντός Βουλής), χρειάζεσαι πολιτική και όχι συνδικαλισμό.
Αντικειμενικά λοιπόν από την έκβαση του 6ου συνεδρίου του ΣΥΝ, έχασε η λέξη αριστερά και λέξη ενότητα. Δηλαδή κάηκαν δύο γερά χαρτιά του Συριζα. Ανεξαρτήτως εσωκομματικών συσχετισμών, η κοινωνία καταλαβαίνει μια ακόμα διάσπαση σε μια βαρεμένη, αυτιστική, κλεισμένη στον μικρόκοσμο αριστερά. Ακόμα κι αν είναι ρεζίληδες και πουλημένα τομάρια όποιοι αποχωρούν, κάθε διάσπαση προστίθεται στο πρόβλημα ανυποληψίας και αναξιοπιστίας της αριστεράς, και σε μια τέτοια περίοδο, ακόμη περισσότερο.

Ήταν επιτυχία του Τσίπρα το 6ο συνέδριο;

Το 6ο συνέδριο δεν ξεκίνησε με την προοπτική της διάσπασης. Για την ακρίβεια μέσα στα πολλά ψέματα που λέει η Ανανεωτική, λέει και μια αλήθεια: Το συνέδριο το ζήτησε και το επέβαλε ο Τσίπρας με πρόσχημα την εσωκομματική κατάσταση, αλλά με μοναδικό στόχο να επιβεβαιώσει την ηγεσία του. Αν ένα τέτοιο συνέδριο καταλήγει σε διάσπαση, είναι αποτυχημένο και μάλιστα πολύ.

Το συνέδριο δεν κατέληξε σε νίκη για την ηγεσία Τσίπρα. Και όσο κι αν τα χαζοχαρούμενα χαμόγελα του Σαββατόβραδου ήθελαν να δείξουν αυτοπεποίθηση, η αποχώρηση του «κοσμήματος του Κοινοβουλίου» από τον ΣΥΝ είναι ανοικτή πληγή, που μέρα τη μέρα, με τη βοήθεια των ΜΜΕ θα αιμορραγεί περισσότερο. Η κίνηση της Α.Π. δεν εγγράφεται στο καρνέ με τις επιτυχίες του Αλέξη. Εκτός κι αν η Κουμουνδούρου λάτρεψε τον μακαρίτη τον Γκρόζο που έλεγε το ανεπανάληπτο «όσο πιο αριά, τόσο πιο χοντρά τα σκόρδα».

Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να καλυφθεί με απόπειρες νεκρανάστασης ενός Συριζα σε τέλμα. Ο καθένας καταλαβαίνει, ακόμη κι αν είναι ο φανατικότερος οπαδός της οδού Βαλτετσίου, ότι η επιχείρηση «αναστήλωση Συριζα» δεν θα ενθουσιάσει ούτε τα κομματικά μέλη. Η πολιτική απόφαση του συνεδρίου, άντε να ευχαριστήσει τους συγγραφείς της, τα μέλη της νεολαίας, κάποιους θερμόαιμους του Κοκκινοπράσινου και λίγους από τον Συριζα που ακούνε τη λέξη επανίδρυση και νιώθουν τέλεια.

Κάτι ξέρει ο Φώτης…

Γιατί φεύγει η Ανανεωτική Πτέρυγα (καταρχήν από τα όργανα και ίδωμεν); Η απάντηση δεν αφορά τον Συριζα. Ουδεμία σχέση έχει η αποχώρηση των Ανανεωτικών με τις σχέσεις ΣΥΝ – Συριζα.

Η αποχώρηση των Ανανεωτικών έχει σχέση με την κατάρρευση του ευρώ και τη χρεοκοπία της χώρας.

Περίεργο; Όχι.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα έστειλε το σήμα στους σωστούς αποδέκτες: Είμαστε εδώ, είμαστε καθαροί και υπεύθυνοι, εκτός ενός απρόβλεπτου Συριζα και ενός διφορούμενου ΣΥΝ. Είμαστε έτοιμοι και αν –οσονούπω- κληθούμε, αναλαμβάνουμε.

Όποιος νομίζει ότι ο Κουβέλης μπόρεσε να αντέξει στον αριστερίστικο Συριζα τον Δεκέμβρη του 2008, αλλά δεν άντεξε στον Συνασπιστικό Συριζα του 2010, δεν έχει καταλάβει έναν Χριστό από το τι εστί ανανεωτική αριστερά. Είναι σαν να παρομοιάζεις τον Κουβέλη με τον Σαπουνά που αποχώρησε από το Κόκκινο επειδή είχε πολιτικές διαφωνίες. Ποτέ δεν καθόρισαν οι πολιτικές διαφωνίες τη στάση της ανανεωτικής αριστεράς. Την καθόρισε ο πολιτικός πραγματισμός.

Η στάση της Ανανεωτικής Πτέρυγας ετοιμαζόταν καιρό. Οι ραγδαίες οικονομικές και κοινωνικές ανατροπές αναγκαστικά συνοδεύονται και από πολιτικές ανατροπές. Μέσα σε λίγους μήνες τα σημάδια ήταν καταιγιστικά: Η Μπακογιάννη, η στάση του ΛΑΟΣ, οι 3 του ΠΑΣΟΚ, η Ανανεωτική Πτέρυγα, οι Βγενόπουλοι – Δασκαλόπουλοι. Η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με την επιχείρηση «καθαρά χέρια» (Μαντέλης, Τσουκάτος, Τσοχατζόπουλος, Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης κοκ). Ο γάτουλας Παπαδημούλης υπομονετικά έχτιζε αδιάφθορο προφίλ με την εξεταστική για το Βατοπέδι: «να πιάσουμε τους κλέφτες», «να κελαηδήσουν οι ύποπτοι», «πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη» και άλλα χαριτωμένα.

Συσσωρεύονται επομένως οι όροι για μια επόμενη μέρα κυβερνητικής διαχείρισης που θα έρθει, είτε συμπληρώνοντας, είτε αντικαθιστώντας το σημερινό κυβερνητικό προσωπικό.

Με τον κίνδυνο λοιπόν διασποράς πανικού, βροντοφωνάζω: «Ο Κουβέλης ανεξαρτητοποιείται, ήγγικεν η ώρα, πάρτε τα λεφτά από τις τράπεζες»…

Τα περί συμφωνίας με το ΠΑΣΟΚ, με κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, ή με τους Οικολόγους – Πράσινους, ίσως ισχύουν από σήμερα, ίσως όχι, αλλά δεν παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην απόφαση της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

Το σίγουρο είναι ότι ο Φώτης δεν έφυγε επειδή τον εκνεύρισαν οι κραυγές των πιτσιρικάδων του Τσίπρα. Και τόσα χρόνια υπέμεινε και τον Αλαβάνο και τον Ρούντι και τους νεοκομμουνιστές. Στην πραγματικότητα χέστηκε για δαύτους. Έφυγε επειδή βλέπει ότι οσονούπω η τράπουλα ξαναμοιράζεται και θέλει να είναι από τους πρώτους εξ αριστερών του ντήλερ.

Ο Φώτης έφυγε από τα όργανα επειδή κάνει πολιτική. Ο Αλέξης την πάτησε επειδή νομίζει ότι πολιτική είναι οι ομιλίες, οι δηλώσεις και τα συνέδρια.

Γκαφατζήδες ή προβοκάτορες;

Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας νόμιζε πως η Α.Π. εκβιάζει, και αργά κατάλαβε ότι η Α.Π. εννοούσε τον εκβιασμό. Όταν το κατάλαβε, από τη μια δεν μπορούσε να κάνει πίσω (είχε κάνει αιμοβόρικες δηλώσεις ότι θα σκίσει τη γάτα μπροστά στα δικά του παιδιά), από την άλλη -έτσι κι αλλιώς- δεν γλύτωνε τη διάσπαση.

Έτσι εξηγούνται και οι προσυνεδριακές επιθέσεις εναντίον του Μετώπου. Ο Τσίπρας υποσχόταν στην Ανανεωτική ότι θα καθαρίσει τον Αλαβάνο και τους άτακτους του Συριζα, θα περιορίσει τον Λαφαζάνη, και θα πάνε όλοι μαζί. Έλπιζε διακαώς ότι ο Αλαβάνος θα διασπάσει τον Συριζα. Ο Αλέκος (που όπως κι ο Φώτης, κι αυτός κάνει πολιτική) άφησε ξεκρέμαστα τα όνειρα του Βίτσα, δεν αποχώρησε από τον Συριζα, έκανε και τη θανατηφόρα δήλωση στο Σπόρτιγκ μια βδομάδα πριν το Συνέδριο ότι «θα δώσουμε την ψυχή μας για τον Συριζα». Και αντί ο Αλαβάνος να διευκολύνει τον Αλέξη, διευκόλυνε τον Φώτη. Τι περίεργο!!!

Στράφι πήγε λοιπόν το μεγαλοφυές σχέδιο εξευμενισμού της Πτέρυγας.

Οι ζόρικες δηλώσεις ότι «τη Δευτέρα παίρνουμε τον Συριζα στα χέρια μας», τα πρωτοσέλιδα της Αυγής για τη «νέα εποχή για τον Συριζα», το άνοιγμα στο συνέδριο που ήταν βασικά πέσιμο στο Μέτωπο, το κλείσιμο στο συνέδριο που ήταν μεγαλύτερο πέσιμο στο Μέτωπο, στόχευαν σε ένα και μόνο πράγμα: Να πείσουν ότι ακόμα κι αν δεν κατάφεραν να καθαρίσουν τον Συριζα πριν το Συνέδριο, θα τον καθαρίσουν μετά.

Προφανώς η Ανανεωτική δεν πείστηκε (δεν πολυασχολιόταν κιόλας), βρήκε την αφορμή, τα μάζεψε κι έφυγε.

Οι δηλώσεις για επανίδρυση του Συριζα και προχώρημα με όσους «εξακολουθούν να εμπνέονται από το ιδρυτικό του συμβόλαιο» είναι της πλάκας. Όχι επειδή το ιδρυτικό συμβόλαιο πολλάκις χρησίμεψε για χαρτί τουαλέτας από όσους σήμερα αποφάσισαν να το τιμήσουν. Αν ο Αλέξης, μετά την διάσπαση του ΣΥΝ, εκβιάσει και τη διάσπαση του Συριζα, θα πάρει τα σκήπτρα από κάτι τροτσκιστές που έχουν διασπάσει το άτομο. Άσε που στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, με λειψό τον ΣΥΝ από τα δεξιά και κολοβό τον Συριζα από τα αριστερά, θα λείπουν καμπόσοι για να φτάσουμε στο 3%.

Μετά την αποχώρηση της Α.Π. δεν νομίζω να πιστεύουν στην Κουμουνδούρου ότι ο Αλαβάνος θα φύγει για να τους αφήσει στην ηρεμία τους. Έτσι κι αλλιώς ο Σύριζα είναι σαν το ευρώ: Δεν προβλέπεται διαδικασία αποχώρησης. Και όπως μάθαμε και από τον γραμματέα της νεολαίας, χρειάζεται να περάσει καιρός για να πεις ναι ή όχι στο ευρώ. Λογικά και ο Αλέκος θα ακολουθήσει την υπόδειξη: Θα περάσει καιρός για να πει ναι ή όχι στον Σύριζα. Και αν είναι να πει ναι, το πώς θα είναι τότε ο Σύριζα, ίσως κανένας να μην μπορεί σήμερα να προβλέψει.

Υ.Γ. Νο 1: Αλήθεια, σήμερα που ο ΣΥΝ –και όχι ο Συριζα- είναι σε πορεία διάσπασης, πόσοι από τους παπαγάλους που κατηγορούσαν για διασπαστές τον Αλαβάνο, τις συνιστώσες, ή τον Λαφαζάνη, θα καταπιούν τη γλώσσα τους;

Μπορούν να εξηγήσουν τα παιδιά της Κουμουνδούρου για ποιο λόγο έγινε η αντι-Μέτωπο εκστρατεία με τα λαμπρά δημοσιεύματα της Αυγής; Ποιος ήταν τελικά ο διασπαστής; Ο Αλαβάνος ή ο Κουβέλης; Ή ισχύει ο ζαχαριαδισμός: Τι μπρόκολα, τι λάχανα;

Πόσοι θα ζητήσουν συγνώμη για τα μηνύματα με τα οποία μας κατέκλυζαν τις προηγούμενες μέρες για το νέο κόμμα με αρχηγό τον πρώην αρχηγό;

Πόσοι θα παραδεχτούν δημοσίως ότι τελικά η διάσπαση δεν ήρθε από τον Αλαβάνο (όπως εύχονταν), αλλά από τον Κουβέλη (όπως απεύχονταν);

Γιατί τα σαΐνια της Κουμουνδούρου ποτέ δεν κατηγόρησαν το «κόσμημα του κοινοβουλίου» ότι φτιάχνει νέο πολιτικό φορέα και ότι έχει «διαμετρικά αντίθετο πολιτικό σχέδιο»;

Υ.Γ. Νο2: Οι παραπάνω ερωτήσεις προφανώς είναι ρητορικές.

Έως τώρα σχόλια για το άρθρο ΕΔΩ, στο τέλος