Ιστορία και βία
Είναι γεγονός πως οποιαδήποτε πολιτειακή αλλαγή στην ιστορία της ανθρωπότητας βρισκόταν πάντα μέσα στα πλαίσια και τα όρια των κοινωνικών σχέσεων μέσα στα οποία εφαρμοζόταν. Έτσι ακόμα και οι πιό ριζοσπαστικές ιδέες και προθέσεις, σκόνταφταν πάνω στο χαρακτήρα των κοινωνικών σχέσεων και στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες. Οι ιδέες που δεν έπαιρναν υπόψη τους αυτές τις σχέσεις κι αυτό τον συσχετισμό κατέληγαν συχνά σε τερατογεννέσεις, ή ακόμα και στην εξυπηρέτηση σκοπών αντίθετων από τις προθέσεις τους.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, πάρα πολλά. Από την Αμερικανική και την Γαλλική Επανάσταση, έως την Οκτωβριανή επανάσταση ή ακόμα και την Ελληνική επανάσταση της ανεξαρτησίας το 1821. Αν πάμε ακόμα πιό παλιά το πιό χτυπητό παράδειγμα απόκλισης μεταξύ “διακήρυξης” και εφαρμογής βρίσκεται αναμφίβολα στον Χριστιανισμό και την τεράστια απόσταση μεταξύ Ευαγγελίων και Εκκλησίας. Παρόλο που αυτές τις αποκλίσεις τις γνωρίζουμε όλοι, σπάνια μπαίνουμε λίγο πιο βαθειά να δούμε τις αιτίες τους. Τις περισσότερες φορές ξεμπερδεύουμε με το να αποδίδουμε σκοτεινά ελατήρια στους φορείς των ιδεών. Λέμε, δεν ήθελαν αυτό που έλεγαν, αλλά κάτι άλλο, κι εξαπατούσαν τον κόσμο εξαρχής. Όμως αυτό δεν εξηγεί την ορμή χιλιάδων ανθρώπων που ήταν έτοιμοι να δώσουν την ζωή τους για τις ιδέες τους, και πολλοί όντως την έδωσαν. Δεν μπορούσαν να είναι όλοι αυτοί οι ανιδιοτελείς αγωνιστές απατεώνες. Άρα, ασφαλέστερη εξήγηση είναι πως δεν ήταν οι ιδέες απατηλές εξ’ αρχής, αλλά οτι οι συνθήκες ΕΚΕΙΝΗ την στιγμή, για ΕΚΕΙΝΕΣ τις ιδέες, σε ΕΚΕΙΝΟ τον τόπο δεν ήταν δυνατό να γίνουν πράξη. (περισσότερα…)