H πρώτη αναδιάρθρωση στο.. πρώτο προτεκτοράτο του ευρώ

Παπουλής Κώστας

Συνέβη τελικά αυτό που η «ελληνική» κυβέρνηση, δήλωνε συνεχώς ότι δεν θα συμβεί…., μια αναδιάρθρωση χρέους, με πρωτοβουλία βέβαια (και σύμφωνα με τα συμφέροντα) του δανειστή. Αυτό που κάνει εντύπωση, είναι η πλήρης απουσία ελληνικής πρότασης και παρουσίας, κατά την διάρκεια των «διαπραγματεύσεων».Εδώ και ένα χρόνο η Ελλάδα, έχει απολέσει κάθε έννοια εθνικής αυτοτέλειας και κυριαρχίας. Ουσιαστικά, όμως, με την αποδοχή της συνθήκης του Μάαστριχτ, και την είσοδο της στο ευρώ, η πατρίδα μας θυσίασε όλα τα σταθεροποιητικά εργαλεία της οικονομικής πολιτικής της, χάριν της φενάκης της  Ελλάδας που, επειδή  εισέρχεται στο «κλαμπ των ισχυρών», θα γίνει και η ίδια ισχυρή.

Καταργήθηκε το εκδοτικό προνόμιο της τράπεζας της Ελλάδας, και το κράτος παραδόθηκε στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Η νομισματική πολιτική που ακολουθούσε και ακολουθεί η  Ε.Κ.Τ.,  ήταν και είναι αντίθετη με τον οικονομικό κύκλο της ελληνικής οικονομίας, ενώ το σκληρό ευρώ, δεν ωφελεί την τελευταία. Ταυτοχρόνως, η άσκηση επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι απαγορευμένη υπόθεση, για την έξοδο από την σημερινή ύφεση. Τελικά, η κατάργηση κάθε εθνικής οικονομικής πολιτικής (εμπορικής, συναλλαγματικής, δημοσιονομικής, νομισματικής, βιομηχανικής) κάνει την Ελλάδα την πρώτη  χώρα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, που καλείται να εξέλθει μίας βαθειάς κρίσης, μη διαθέτοντας κανένα απολύτως μέσο πολιτικής (πλην της εισοδηματικής, η οποία, λόγω της ΟΝΕ,  δεν μπορεί παρά να ασκείται μονόπλευρα στην περιφέρεια της ευρωζώνης, δηλ. σε βάρος των μισθωτών).

Advertisement

Για την «αισθητική επέμβαση» στην πλατεία Συντάγματος

Του Νικόλα Σεβαστάκη

Εδώ και λίγες εβδομάδες έκανε την επανεμφάνισή του το κόμμα της θιγμένης μας αισθητικής. Ίσως η πιο σκληρή αντισυντεχνιακή συντεχνία αυτού του τόπου. Αυτή τη φορά στόχος της λοιδορίας και του πικρόχολου σχολιασμού ήταν το απαράδεκτο «camping» στο Σύνταγμα. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, η εικόνα της χώρας απειλήθηκε σοβαρά από την πολιτική ασχήμια της πλατείας. Αισθητικά αποδεκτό είναι μόνο το (α)πολιτικά κόσμιο, δηλαδή η έξωση κάθε ορατής διαμαρτυρίας από τον δημόσιο χώρο. Στο εξής ο καθένας καλείται να πνιγεί ελεύθερα στο ιδιωτικό του άγος, να βιώσει την περιρρέουσα οικονομική και κοινωνική βία ως μοναχική περίπτωση ή ως κακότυχο και κατά βάθος ένοχο νοικοκυριό, μακριά από τα βλέμματα των happy few. Ο δημόσιος χώρος μπορεί να είναι μόνο τουριστικός, εμπορικός, καταναλωτικός. Έστω με κάποιες εμβόλιμες πολιτισμικές δράσεις, φεστιβάλ γαστρονομίας, έξυπνες και προπαντός δροσερές festivities για το πλήθος.

Η ελληνική αστυνομία, οι Εισαγγελείς, η δημοτική αστυνομία του κ. Καμίνη είναι ασφαλώς θεσμοί φημισμένοι για τις ασίγαστες αισθητικές τους ανησυχίες:

Ο “γαλαντόμος” εργοδότης κ. Κούλογλου

Ο χώρος των ιντερνετικών ΜΜΕ είναι γεμάτος από παραδείγματα μαύρης, ανασφάλιστης, κακοπληρωμένης εργασίας για την πλειοψηφία των εργαζομένων που δουλεύουν σε αυτά. Εργαζομένων κατά κύριο λόγο νεαρής ηλικίας, ώστε να μη γνωρίζουν και πολλά περί εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και να έχουν το περιθώριο να «αντέχουν» σε δύσκολες εργασιακές συνθήκες.

Ένας τέτοιος χώρος είναι και το tvxs.gr στο οποίο εργαζόμουν μέχρι πρόσφατα, μέχρι την απόλυσή μου στις 11 Ιουλίου 2011. Οι εργασιακές συνθήκες στο συγκεκριμένο μαγαζί δε διαφέρουν στην πραγματικότητα από εκείνες στα υπόλοιπα ιντερνετικά μέσα, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η εργοδοσία έχει μετατρέψει την κρίση σε… «ευκαιρία» και συμπιέζει όσο μπορεί τα εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι ο συνθήκες, κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν οι – κατά κύριο λόγο – νέοι εργαζόμενοι, να δυσχεραίνουν ολοένα και περισσότερο, ιδιαίτερα μπροστά στην ανυπαρξία της ΕΣΗΕΑ που κρατάει εκτός σωματείου όλο αυτό το εργατικό δυναμικό, αφήνοντάς το ακάλυπτο μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία