Καταγγελία ενάντια στην έξαρση ρατσιστικής βίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Την Τετάρτη 17 Αυγούστου, μετανάστες/πρόσφυγες από το Πακιστάν, αντιπρόσωποι του συλλόγου τους, τα θύματα των επιθέσεων και μια αντιπροσωπία από συλλογικότητες της περιοχής (μεταξύ των οποίων και το Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας) έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας στο Αστυνομικό Τμήμα Κορίνθου, ζητώντας την διερεύνηση των πρόσφατων περιστατικών ρατσιστικής βίας και την παράδοση των υπευθύνων στην δικαιοσύνη.

Όπως είναι γνωστό τις τελευταίες ημέρες κάποιοι εντελώς απρόκλητα τριγυρνούν στην Κόρινθο, κατεβαίνουν από το αυτοκίνητό τους και αφού ρωτήσουν το θύμα τους τι εθνικότητας είναι, το γρονθοκοπούν βάναυσα.

Η Αστυνομία κατά τη πάγια τακτική της προσπαθεί να αποδώσει τα γεγονότα ως «μεμονωμένα περιστατικά» που πηγάζουν από «προσωπικές διαφορές», ακόμα κι όταν τα γεγονότα προφανώς διαψεύδουν αυτή την υπόθεση. Για παράδειγμα υπάρχουν μαρτυρίες πως ένας συγκεκριμένος υπάνθρωπος άσκησε το αποτέλεσμα της διαταραγμένης ψυχικής του υπόστασης σε δύο διαφορετικούς (και άσχετους μεταξύ τους) μετανάστες/πρόσφυγες την ίδια ημέρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη ρατσιστική βία και όποιος δεν το βλέπει (ή δεν θέλει να το δει) διευκολύνει την εξάπλωση του φαινομένου, το οποίο αν συνεχιστεί θα έχει -εκατέρωθεν- απρόβλεπτες συνέπειες.

Το Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας καταγγέλλει την ρατσιστική βία απερίφραστα, χωρίς να κάνει «ανακρίσεις» ή να βγάζει «πορίσματα». Αυτά είναι η μόνη δουλειά που θα έπρεπε να κάνει η Αστυνομία.

Advertisement

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΝΤΓΚΑΡ ΠΟΝΣΕ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ

Πρώην Πρόεδρος των συνδικάτων του Ισημερινού και πρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚ, ο ‘Eντγκαρ Πόνσε επελέγη από τον Πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα για τη θέση του Πρέσβη στην Κούβα, που θεωρείται μια από τις πλέον, αν όχι η πιο σημαντική της διπλωματίας των λατινοαμερικανικών κρατών. Η πρώτη ερώτηση που τού έκανα, συναντώντας τον στην Αβάνα, ήταν τί γίνεται στον Ισημερινό. Η απάντηση διήρκεσε ένα δίωρο και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, ώστε να μεταφέρω τα κύρια σημεία της στους αναγνώστες των Επικαίρων.

Ο διορισμός του Ραφαέλ Κορέα, το 2005, στη θέση του Υπουργού Οικονομικών του Ισημερινού από τον Πρόεδρο Παλάσιο δεν προμήνυε κάτι το συγκλονιστικό. Κανείς δεν περίμενε από τον νέο Υπουργό να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό από τους προκατόχους του. ‘Aντε μερικές δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, μερικές διακοσμητικές αλλαγές και στο τέλος όλα τα ίδια μένουν. Η πολιτική ως απάτη δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.

Ο νέος Υπουργός όμως άρχισε να κάνει και να λέει αναπάντεχα πράγματα. Διακήρυξε ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει σε ένα βαθύ οικονομικό μετασχηματισμό, προϋπόθεση για τον οποίο ήταν ο Ισημερινός πρώτα να αποφασίζει τις δικές του ανάγκες και μετά να αποπληρώνει το εξωτερικό του χρέος. Σταμάτησε επίσης το σύστημα προκαταβολικής διαβούλευσης με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. (Πήρε δηλαδή τον ακριβώς αντίστροφo δρόμο από αυτόν, τον καταστροφικό και προδοτικό εν τέλει, που πήραμε εμείς το 2010).