του ΜΠΑΜΠΗ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μετά από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Οχτωβρίου, αλλά συνολικά στο νέο δόγμα των δυνάμεων καταστολής και του νέου τους επιχειρησιακού σχεδιασμού, είναι πλέον σαφές ότι η ύπαρξη και μόνο των πλατειών δεν είναι ευχάριστη αντιπολίτευση για το σύστημα και τις δομές του, ακόμα και στις μη παραγωγικές, πολιτικά, περιόδους τους.
Είναι εμφανές ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι αυτό που αντιπροσωπεύουν οι πλατείες, δεν είναι μόνο η εκ των πραγμάτων ανατρεπτική λογική τους, αλλά η ανησυχία για το πέρασμα στην επόμενη φάση του αγώνα που είναι η λαϊκή αυτό-οργάνωση. Είναι ο φόβος που προκαλεί η ανάληψη της ευθύνης επιβίωσης και ελέγχου από την ίδια την κοινωνία. Είναι η αμηχανία που προκαλεί η ομοσπονδοποίηση των πλατειών που σιγά σιγά αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. (περισσότερα…)