πως να μείνουμε … πλατείες αλληλεγγύης

του ΜΠΑΜΠΗ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

                Μετά από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην απεργιακή κινητοποίηση της 5ης  Οχτωβρίου, αλλά συνολικά στο νέο δόγμα των δυνάμεων καταστολής και του νέου τους επιχειρησιακού σχεδιασμού, είναι πλέον σαφές ότι η ύπαρξη και μόνο των πλατειών δεν είναι ευχάριστη αντιπολίτευση για το σύστημα και τις δομές του, ακόμα και στις μη παραγωγικές, πολιτικά, περιόδους τους.

                Είναι εμφανές ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι αυτό που αντιπροσωπεύουν οι πλατείες, δεν είναι μόνο η εκ των πραγμάτων ανατρεπτική λογική τους, αλλά η ανησυχία για το πέρασμα στην επόμενη φάση του αγώνα που είναι η λαϊκή αυτό-οργάνωση.  Είναι ο φόβος που προκαλεί η ανάληψη της ευθύνης επιβίωσης και ελέγχου από την ίδια την κοινωνία.  Είναι η αμηχανία που προκαλεί η ομοσπονδοποίηση των πλατειών που σιγά σιγά αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.

15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΟΛΟΣ ο ΚΟΣΜΟΣ μια ΠΛΑΤΕΙΑ

Στις 15 Οκτωβρίου οι λαοί σε όλο τον κόσμο βγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες. Από την Αμερική ως την Ασία , από την Αφρική ως την Ευρώπη ξεσηκωνόμαστε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να δείξουμε στους πολιτικούς και την παγκόσμια οικονομική ελίτ που υπηρετούν ότι εμείς οι λαοί θ’ αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Δεν αναγνωρίζουμε τις κυβερνήσεις γιατί λειτουργούν για το όφελος των λίγων, αγνοώντας το ανθρώπινο και περιβαλλοντικό κόστος που πληρώνουμε όλοι. Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών. Εκατομμύρια ανθρώπων συνεχίζουμε