Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας Του Κώστα Παπουλή
Δέκα σημεία:ΟΝΕ
1)H εθνική αυτοδιάθεση και η οικονομική παγκοσμιοποίηση, είναι δύο ασύμβατες μεταξύ τους δυνατότητες. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη (παράδειγμα οικονομικής παγκοσμιοποίησης), συνεπάγεται την απώλεια της οικονομικής κυριαρχίας και συνεπακόλουθα του πιο σημαντικού τμήματος της εθνικής ανεξαρτησίας.
2)Δεν υπάρχει κανένας δημοκρατικός θεσμός στην ευρωζώνη. Αλλά και να υπήρχε (ένα αποφασιστικό ευρωκοινοβούλιο), θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ελληνικό λαό να επηρεάσει τις αποφάσεις του. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη, συνεπάγεται λοιπόν και την κατάλυση της κοινοβουλευτικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.
3)Σε μία καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική ένωση εθνών, με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης των οικονομιών τους, ενισχύεται η οικονομική ασυμμετρία και η οικονομική δύναμη μεταφράζεται και σε πολιτική δύναμη. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη, συνεπάγεται και την ανισότητα των εθνών. Η μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο, είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα.
Τις τρεις παραπάνω πικρές αλήθειες τις ζήσαμε και τις αφομοιώσαμε, τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Όποιος, πετάει συνθήματα, για εθνική αυτοδιάθεση-ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία-δημοκρατία και για ισότητα των εθνών, αν δεν τα μεταφράζει, για να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί, αν δεν τα συνδέει με την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, κάνει πολιτική με ένα πουκάμισο αδειανό. Είναι σαν να λέμε, έξω οι αμερικάνοι, αλλά να μην βάζουμε θέμα να φύγουν οι βάσεις…..
4) Η Ελλάδα είναι αναγκασμένη, εκ των πραγμάτων να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών έναντι του εξωτερικού χρέους, για να διώξει την τρόικα από την χώρα. Μια τέτοια πολιτική απόφαση, συνδέεται με την αποχώρηση από το ευρώ. Ως γνωστόν, οι ελληνικές τράπεζες, επιβιώνουν χάριν στην ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ, και τώρα τελευταία η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας (μέσω του ειδικού μηχανισμού, που πάλι ελέγχεται από την ΕΚΤ). Πως θα διαπραγματευτείς με κάποιον που σε ελέγχει; Άλλωστε, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι από την στιγμή που θα προχωρήσει η χώρα σε στάση πληρωμών, έναντι του εξωτερικού χρέους, η ρευστότητα θα διακοπεί. Είναι σαν να έχουν διαμαρτυρηθεί οι επιταγές σου και εσύ να πηγαίνεις να ζητάς καινούργιο μπλοκ. Σε μια τέτοια περίπτωση, πρέπει να ανασυγκροτηθεί αμέσως η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας, να εκδοθεί η νέα δραχμή, να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες, για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Αλλά ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που δεν διακοπεί αμέσως η ρευστότητα, για λόγους σταθερότητας του ευρώ, η Ελλάδα πάλι δεν μπορεί να βγει από την κρίση, γιατί δεν διαθέτει μέσα οικονομικής πολιτικής.
5)Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική είναι απαγορευμένη, η νομισματική πολιτική είναι εναρμονισμένη με τις ανάγκες της πιο ισχυρής χώρας, της Γερμανίας, που δεν ταιριάζουν με τις δικές μας, αδυναμία για ρευστότητα, αδυναμία άσκησης συναλλαγματικής πολιτικής, αδυναμία νομισματικής χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος, αδυναμία εμπορικής πολιτικής κλπ. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και σφοδρή κρίση. Οι οικονομολόγοι λένε- και έχουν δίκιο-, ότι η υποτίμηση είναι ο ευκολότερος μηχανισμός για να ανακάμψει στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία δεν είναι αφηρημένες έννοιες, αλλά σχετίζονται με το εθνικό νόμισμα. Με το εθνικό νόμισμα, μπορείς να κάνεις υποτίμηση για τον άνεργο, να έχεις ρευστότητα για τον έμπορο, να κατευθύνεις την βιομηχανική πολιτική, να καλύψεις δημόσιο έλλειμμα χωρίς την ανάγκη των διεθνών αγορών……..
Το εθνικό νόμισμα είναι προϋπόθεση τόσο για την έξοδο από την κρίση, όσο και για την δημοκρατική σχεδιοποίηση της παραγωγικής αναγέννησης της χώρας. Η ένταξη στην ΟΝΕ, στρέβλωσε την ελληνική οικονομία, αποδιάρθρωσε την παραγωγική της βάση και την έφερε σε δυσμενέστερη θέση στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας, από την κατάσταση που βρισκόταν πριν την είσοδο στο ευρώ.
6) Είναι πιθανότατο το σενάριο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και χαοτικής εξόδου από το ευρώ, χωρίς να αποκλείεται και η διάλυση της ζώνης του ευρώ. Οι συνέπειες από μια άτακτη έξοδο, θα είναι πολύ πιο οδυνηρές για τον ελληνικό λαό, σε σχέση με μια οργανωμένη αποδέσμευση. Είναι καθήκον της αριστεράς να μιλήσει καθαρά, να προειδοποιήσει και να υπερασπιστεί, τα συμφέροντα του έθνους των εργαζομένων.
7) Το δίλημμα για την Ελλάδα είναι πραγματικό: Ή παρακμασμένη περιφέρεια μιας υπερεθνικής ένωσης, όπως η ΟΝΕ, αποικία του Βερολίνου, υπό τον έλεγχο και διεθνών οργανισμών τύπου Δ.Ν.Τ., φτωχιά και γερασμένη (από την επακόλουθη μετανάστευση), με μεγάλες πιθανότητες άτακτης εξόδου, ή οργανωμένη και συντεταγμένη αποδέσμευση, με σκοπό την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας.
Μιλάμε για την παραμονή στην πραγματική ευρωζώνη και όχι στην φανταστική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, το ευρώ δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών του κέντρου, είναι μηχανισμός διαίρεσης σε Βορρά και σε Νότο, υποδούλωσης της περιφέρειας στο κέντρο. Τίποτα δεν δείχνει, ότι κάτι από αυτά, θα αλλάξει, τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα, οι τελευταίες εξελίξεις, όπως και η εικοσαετής μεταΜάαστριχτ πορεία του ευρώ, αποκαλύπτουν ότι το εγχείρημα του κοινού νομίσματος, γίνεται όλο και πιο αποκρουστικό για την περιφέρεια και για τον κόσμο της εργασίας.
8)Το πολιτικά πιο κύριο: Το κόμμα του ευρώ, κυβερνάει τον τόπο χωρίς αντιπολίτευση. Θέτει το πολιτικό δίλημμα στην κοινωνία, και απαντάει το ίδιο. Η έξοδος από την ζώνη του ευρώ, παρουσιάζεται ως σύγχρονος «κατακλυσμός», ως επιστροφή στην «λίθινη» εποχή, η εθνική υποτέλεια και η καταστροφή του κοινωνικού κράτους και της εργασίας ως μονόδρομος. Δεν θα υπάρχει γάλα για τα παιδιά ισχυρίζεται ο Καρατζαφέρης, θα πεινάσετε η UBS, υπερπληθωρισμό βλέπει η σίτιμπανκ, θα νοικιάζετε τα σπίτια με ευρώ και για μαύρη αγορά, μιλάει ο άλλοτε λογογράφος του ΓΑΠ. Η έξοδος θα είναι καταστροφική συμπληρώνει ο Τσίπρας και ο Κουβέλης, είναι ψεύτικο το δίλημμα για το ΚΚΕ.
Κανείς δεν σηκώνει συγκροτημένα το γάντι, που πετάει στο λαό το κόμμα του ευρώ, παρά ελάχιστες, ασύνδετες μεταξύ τους φωνές, που ευτυχώς πληθαίνουν τελευταία.
Η αφηρημένη αντιπολίτευση ενισχύει το σύστημα. Το λαϊκό κίνημα χρειάζεται συγκεκριμένες λύσεις, σαφέστατο πολιτικό πρόγραμμα, καθαρές απαντήσεις, ώστε να πατήσει απάνω τους και να δημιουργήσει την μεγάλη ανατροπή.
9) Ο χρόνος μετράει ανάποδα, για τον λαό και την αριστερά. Η ανεργία μεγαλώνει, η δυστυχία απλώνεται, η νέα μετανάστευση φουσκώνει, άνθρωποι καταστρέφονται, η απελπισία απειλεί την ελπίδα. Η εξαθλίωση εύκολα γίνεται συνήθεια, όπως έδειξε η πτώση του υπαρκτού.
10) Ενώ η κρίση στην ζώνη του ευρώ είναι σύμμετρη, οι οικονομίες είναι διαφορετικές. Οι λαοί της περιφέρειας, πληρώνουν πολύ πιο ακριβά το μάρμαρο της κρίσης από ότι οι λαοί της Γερμανίας και των δορυφορικών της χωρών. Η αποδιοργάνωση και η διάλυση της ελληνικής οικονομίας, το βαθύ έλλειμμα ανταγωνιστικότητάς της, το αναιμικό κοινωνικό της κράτος, που εξατμίζεται, το ότι μπήκε πρώτη στον έλεγχο της τρόικας, τα βασικά μακροοικονομικά της μεγέθη, αλλά και οι άλλοι απόλυτα αρνητικοί οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες, κάνουν την κρίση στην Ελλάδα να παίρνει την πιο οξεία και δραματική μορφή. Η βαθιά ύφεση όμως, καθιστά και πιο εύκολη, την εκτός ευρώ, δυνατότητα ανάκαμψης. Η συντριβή και φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, σε συνδυασμό με την ύπαρξη της πιο ισχυρής κομμουνιστογενής αριστεράς σε όλη την Γηραιά Ήπειρο, μετατρέπουν τον οικονομικά αδύναμο κρίκο και σε πολιτικοκοινωνικό αδύναμο κρίκο. Έτσι, όπως είναι τα πράγματα, δεν μπορούμε να περιμένουμε εμείς από τους άλλους μεσογειακούς λαούς, αλλά οι άλλοι μεσογειακοί λαοί περιμένουν από εμάς.
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
1.Το κείμενο ξεκινάει με ένα δογματικό ιδεολόγημα στην λογική του καλού απέναντι στο κακό: εθνική αυτοδιάθεση και η οικονομική παγκοσμιοποίηση, είναι δύο ασύμβατες μεταξύ τους δυνατότητες. Κάποιος θα πρέπει στον αρθρογράφο μιλήσει για την “ιμπεριαλιστική αλυσίδα”. Μπορεί να διαβάσει και το βιβλίο του Μηλιού – Σωτηρόπουλου “Ιμπεριαλισμός, χρηματοπιστωτικές αγορές, κρίση ” που εξηγεί αυτά τα ζητήματα…
2. Είναι πράγματι σωστό ότι: “Δεν υπάρχει κανένας δημοκρατικός θεσμός στην ευρωζώνη”, Πριν φτάσουμε όμως στην ευρωζώνη, ας αναρωτηθούμε αν υπάρχει “ δημοκρατικός θεσμός” στην Αριστερά και το κίνημα. Ειδικά δε για τους θιασώτες του “νέου” ΕΑΜ, αφιερωμένο εξαιρετικά το κειμενάκι: Δύο αρνήσεις και μια κατάφαση (μέρος Ι)
3. Άλλο ένα δογματικό ιδεολογήμα: Η μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο, είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα. Κάποιος που έχει στοιχειώδη σχέση με την αριστερά και την θεωρία της αδυνατεί να κατανοήσει τα σημαίνοντα σε αυτή την φράση: Τι σημαίνει άραγε “φυσιολογικό” αποτέλεσμα; Η “μετατροπή” τι ακριβώς είναι, μήπως μια διαδικασία χωρίς υποκείμενο ή μήπως υπάρχει ένα και μοναδικό υποκείμενο/ θεός, ο “ιμπεριαλισμός”;
4. Προβάλλεται άλλο ένα ιδεολόγημα του αστισμού που το χρησιμοποιείται κατά κόρον για την συναίνεση στους “μονόδρομους” που επιβάλει η πολιτική του κεφάλαιου: “Η Ελλάδα είναι αναγκασμένη, εκ των πραγμάτων…”. Εκ των πραγμάτων δεν είναι εξαναγκασμένη σε ΤΙΠΟΤΑ η Ελλάδα! Είναι εξαναγκασμένη από τις κυρίαρχες πολιτικές του κεφάλαιου…
5. «Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και σφοδρή κρίση. Οι οικονομολόγοι λένε – και έχουν δίκιο -, ότι η υποτίμηση είναι ο ευκολότερος μηχανισμός για να ανακάμψει στις συγκεκριμένες συνθήκες». Όλοι οι οικονομολόγοι αυτό λένε και γιατί έχουν δίκαιο; Μόνον η εκκλησία δικαιούται να έχει αυτό τον αφοριστικό ύφος για την εκφορά του Θείου Λόγου…
6. «Οι συνέπειες από μια άτακτη έξοδο, θα είναι πολύ πιο οδυνηρές για τον ελληνικό λαό, σε σχέση με μια οργανωμένη αποδέσμευση». Από που προκύπτει αυτό; Αυτό ακριβώς ισχυρίζονται και τα επιτελεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ παρά τις επιμέρους εσωτερικές αντιθέσεις τους για το πως θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Γι αυτό και σχεδιάζουν εναλλακτικά πλάνα…
7. «Το κόμμα του ευρώ, κυβερνάει τον τόπο χωρίς αντιπολίτευση. Θέτει το πολιτικό δίλημμα στην κοινωνία, και απαντάει το ίδιο. Η έξοδος από την ζώνη του ευρώ, παρουσιάζεται ως σύγχρονος «κατακλυσμός», ως επιστροφή στην «λίθινη» εποχή, η εθνική υποτέλεια και η καταστροφή του κοινωνικού κράτους και της εργασίας ως μονόδρομο«. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει αστική τάξη στη χώρα μας που χαράσσει τις πολιτικές της αλλά ένα ξενόδουλο πολιτικό σύστημα. Επίσης η έξοδος από την Ε.Ε. αντιμετωπίζεται μόνον ως οικονομικό ζήτημα, ταυτόσημο με την έξοδο από την ΟΝΕ και όχι σαν ένα γενικότερο γεωπολιτικό ζήτημα που απαιτεί εκτός των άλλων και άλλου τύπου προσανατολισμούς ως προς την αναζήτηση νέων συμμαχιών και νέων εξαρτήσεων της χώρας από άλλα κέντρα για να εξασφαλίσει στοιχειωδώς την εδαφική της ακεραιότητα η οποία απειλείται από την γειτονική Τουρκία…
8.«Η συντριβή και φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, σε συνδυασμό με την ύπαρξη της πιο ισχυρής κομμουνιστογενής αριστεράς σε όλη την Γηραιά Ήπειρο, μετατρέπουν τον οικονομικά αδύναμο κρίκο και σε πολιτικοκοινωνικό αδύναμο κρίκο» . Η “φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης” συνήθως οδηγεί προς δεξιές εθνικοπατριωτικές λύσεις για ισχυρό και δυνατό κράτος που επιβάλει την τάξη την κοινωνία και την οικονομία (καθεστώτα κρατικού καπιταλισμού). Επίσης η “κομμουνιστογενή” αριστέρα δεν έχει προσφέρει – και δεν δύναται να προσφέρει – τίποτα το θετικό στην σημερινή κρίση. Το μόνο που κάνει είναι να στρώνει ιδεολογικά και πολιτικά τον δρόμο για την επιβολή της ηγεμονίας του αστισμού στην μετά ΟΝΕ και ΕΕ εποχή.
Είναι άραγε τυχαίο ότι τα αστικά επιτελεία (ντόπια και της Ε.Ε.) επεξεργάζονται πολιτικές (το περίφημο plan Β’) για συντεταγμένη έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ, με ακριβώς τις ίδιες απαιτήσεις που προβάλει και το συγκεκριμένο κείμενο;. Και μάλιστα έχουν προχωρήσει παραπέρα για την αναδιάταξη του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα.
Ήδη η αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας από τα επιτελεία του αστισμού με την προσπάθεια οικοδόμησης νέου άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ κινείται ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Η ορατή απειλή εμπλοκής της χώρας σε ένα πόλεμο με την Τουρκία – απειλή που είχε απομακρυνθεί από την ένταξη της χώρας την ΕΕ – αναδεικνύεται σε πρώτιστο εθνικό θέμα μετά την έξοδο από την ΕΕ. Και μόνο ως επικρεμάμενη απειλή – χωρίς την δημιουργία πολεμικού επεισοδίου – αρκεί για να ανατρέψει τους όρους και τις οικονομικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κράτους σε βάρος του κόσμου της εργασίας με ρυθμούς που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε σήμερα…
Οι ΟΜΟΙΔΕΑΤΕΣ σου σού απαντάνε, ούτε να τους ρώταγες απευθείας! Α χα χα χα χα!!!!!!!
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2011/12/blog-post_16.html#more
Ευτυχώς στο κείμενο δεν υπάρχει (ή ξορκίζονται) οι κακές λέξεις: «προτεκτοράτο» , «εξάρτηση», «εθνική κυριαρχία» Να βάλω ακόμα μερικά κιλά αντιεθνικισμού και διεθνοπρολεταριάτου ή σου φτάνει?
Κοίτα μην καταντήσετε οι τρεις γραφικοί και ο κούκος! Αρχίζουν και εγκαταλείπουν το σκάφος της ευρω-λιγουρίασης…
(ΣΣ. Δεν πιστεύω να είναι ο Καλλωνιάτης ο Κώστας Κ. που υπογράφει το κείμενο ε?? Διότι θα πρόκειται για κωλοτούμπα που όμοιά της δεν θα έχει ξαναγίνει ούτε από τον πρύτανη της κωλοτούμπας και της ιδεολογικής μετάλλαξης καρατζαφέρη)
Το κείμενο του Κ.Π. δεν προσφέρεται για κανενός είδους συζήτηση ή διάλογο. Είναι κείμενο αφορισμών. Στερείται επιχειρημάτων, βρίθει όμως διαφημιστικών μηνυμάτων. Κατάλληλο για ντοπάρισμα οπαδών. Ίσως σε αυτή την πρόκληση τσίμπησε η ΕΟΣ και προσπαθεί να απαντήσει σε επιμέρους ζητήματα του κειμένου.
Όμως στα διαφημιστικά spots ή τα αποδέχεσαι όπως ο Ψ-στέργιος και συμπεριφέρεσαι σαν χούλιγκαν , ή τα απορρίπτεις…
Το μόνο που μπορεί να αναζητήσει κάποιος είναι το «προϊόν» που «πλασάρει» η συγκεκριμένη διαφήμιση. Και αυτό, όσο να ψάξει στις γραμμές και στις λέξεις του συγκεκριμένου κειμένου δεν θα το ανακαλύψει!
Τι θα ανακαλύψει; Κάποιους που θέλουν να κάνουν τον χαλίφη στην θέση του χαλίφη! Πρόκειται για τους Ιζνογκούντιδες της Αριστεράς που έπαιξαν με τον ΣΥΡΙΖΑ και αφού δεν μπόρεσαν εκεί να αναρριχηθούν αποχώρησαν κάνοντας δήθεν κριτική για την μη “δημοκρατική λειτουργία” του σχήματος. Το πόσο ψεύτικες ήταν αυτές οι εκκλήσεις για “δημοκρατία” και “συμμετοχή”, για “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” και άλλα παρόμοια φαίνονται σήμερα, που τα έχουν ξεχάσει τελείως! Αλήθεια τι προσέφερε το ΜΑΑ με την λειτουργία σε αυτή την κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Απολύτως τίποτα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν διδάχτηκαν τίποτα από κίνημα των πλατειών και τα πολιτικά χαρακτηριστικά που είχε! Είναι κρίμα αυτό το αξιόλογο στελεχικό δυναμικό που κάποτε είχε στρατευτεί στον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα να έχει γίνει ένας όμιλος περιφερομένων παραγόντων αντίστοιχων με αυτών που κάποτε τους έκανε κριτική…
Κατάλληλο για ντοπάρισμα οπαδών…..
συμπεριφέρεσαι σαν χούλιγκαν…..
έπαιξαν με τον ΣΥΡΙΖΑ και αφού δεν μπόρεσαν εκεί να αναρριχηθούν….
είχε στρατευτεί στον ΣΥΡΙΖΑ….
περιφερομένων παραγόντων…..
Ατράνταχτα τα επιχειρήματά σου!!!!!!!
O Παπουλής έχει δίκιο. Όσοι δεν συμφωνούν μαζί του, δεν απαντούν με επιχειρήματα, αλλά με ιδεοληψίες ενδοαριστερών αντιθέσεων και με κριτική ύφους κι όχι ουσίας. Η ουσία είναι οτι η αστική εξουσία στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με το ευρώ και συναρτά την κυριαρχία της με αυτό. Αυτή είναι μια πραγματικότητα τόσο εξώφθαλμη που μόνον η μυωπική ενδοαριστερή ίντριγκα και πολυδιάσπαση προηγούμενων δεκαετιών μπορεί να αποκρύψει. Δεν έχει σημασία αν κανείς ανήκει στο Μέτωπο, στον ΣΥΝ, στην ΑΕΚ ή στον Ολυμπιακό. Τα ζητήματα που θέτει ο Παπουλής είναι ανεξάρτητα απο τις σεχταριστικές αντιθέσεις. Η λύση σε όφελος των εργαζομένων βρίσκεται στην άμεση δημοκρατία, στον λαϊκό έλεγχο. Μπορεί κανείς να φανταστεί μια τέτοια προοπτική με τον παράλληλο έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος απο την ΕΚΤ και το διευθυντήριο Μέρκελ Σαρκοζύ; Θα τρελαθούμε; Παιδιά, εκτός απο τις σέχτες σας,υπάρχει και η λογική!
O Παπουλής έχει δίκιο
Αλλά ισχύουν και οι Ιζνογκούντιδες της Αριστεράς.
Τα κάναμε σκ…
και ο κόσμος δεν μπορεί να περιμένει να τον «σώσουμε» με τις συνταγές μας
όταν δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα αξιοσέβαστο σύνολο,
με ενότητα, με σταθερή φωνή παρά τη διαφορά, χωρίς κραυγές, χωρίς παραφωνίες,
χωρίς παρωδίες, υπολογισμούς, παζάρια,
μισοαποχωρήσεις, μισοσυμμετοχές και αναξεπαραιτήσεις.
Μπορεί να γίνουν όλα από την αρχή τώρα που είμαστε στο και τέταρτο ;
Ευχαριστ’ω ρε Γιάννη, γιατί η ΕΟΣ κλπ θα μας τρελάνουν. Δεν έχουμε δικάιωμα να καταθέσουμε την πολιτική μας ‘αποψη; αν δεν την συνδέουμε συνέχεια με την άμεση δημοκρατία; Μήπως συμμετέχουμε σε κανέναν πολιτικό οργανισμό που εχει καμία γραφειοκρατία και επιβάλλεται σε κανέναν; Για να είμαστε ειλικρινεί,ς, οπως τουλάχιστον είμασταν μεταξύ μας στην Πασα, δεν υπάρχει καμία δομή μετώπου-δυστυχώς- αρα και καμία γραφειοκρατία. Πλην των οργανώσεων είμαστε 100 βία 200 στην ΑθηΝα, ‘οπου προσπαθύμε να μαζευτούμε σε ολομ΄λεια-όπως και στη πασα, δες το κείμενο στο διάλογο-, το «συντονιστικό» μαζεύσει σταθερά 25 άτομα-δηλαδή το 1/4 των πραγματικών μελών, είναι ανοικτό και κανέις δεν βάζει θέμα πια είναι τα «τυπικά» με΄λη κλπ πλήρης αναρχία δηλαδή . Που να βάλουμε το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας; σε ποιά δομή; μια παρέα είμαστε, δυστυχώς, για να μην τρελαθούμε τελείως. Τέλος, μπορεί εμεις να εχουμε λάθος πολιτική πρόταση, ο ΕΟΣ, πέρα απο να αφορίζει και να απομονώνει φράσεις , δεν μας λέει την δικιά του, να καταλάβουμε τι στο διάολο προτείνει.
Τέλος πιοί είναι οι ιζνογκούντ; και ο ομιλος περιφερόμενων παραγόντων; που; το ευρώ χθες το ανακαλύψαμε; εσυ ρε Γιάννη τουλάχιστον θυμάσαι οτι μαζί με την δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε κάπιοι σηκώσει και την αντι ευρώ σημαία. πριν εμφανιστεί και ο Λαφαζάνης σε αυτην την πλευρά, και πριν ακουστούν οι θέσεις του Λαπαβίτσα κλπ.Αλλωστε όποιος μπει στην ΠΑΣΑ, πίσω θα βρεί ολη την χρονολογική σειρά, ορισμένων θέσεων . Και, εδώ που τα λε΄με πέρα απο το ζήτημα της δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ που ήταν το κύριο που το χαρακτηρίζει, αυτο το μπλογκ ήταν το πρώτο αριστερό μπλογκ, που εβαλε ουσιαστικά το ζήτημα του ευρώ. Και τα κείμενα του Μαριόλη που βάλαμε -που τόση εμπάθεια δείχνουν απεαντί του ορισμένοι-, δεν αποδείχτηκαν τυχαία. Ηταν ενας πανεπιστημιακός οικονομολόγος που πήγε κόντρα στο ρεύμα του ευρώ-απο τους ελάχιστους στην Ελλάδα- απο το 1999 και δικαιώθηκε απο την ιστορία .
Αυτά εχω να πω, Γιάννη. Τέλος, όποτε σε διαβάζω, ειλικρινά χαίρομα, και ακόμη και αν καμια φορά διαφωνώ, γιατί αυτά που γράφεις εχουν λογική και δεν είναι λασπομαχία του κ…..
Ποιά άποψη καταθέτεις; Την γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Λαφαζάνη (σε πιο χοντροκομμένη εκδοχή). Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί δεν προτείνεις την πολιτική συγκρότηση του φορέα αυτής της γραμμής αλλά προπαγανδίσεις και επαναλαμβάνεις ζητήματα που έχουν ειπωθεί και συζητηθεί χιλιάδες φορές;
Αν υποστήριζα τις πολιτικές θέσεις που υποστηρίζεις θα πήγαινα και θα γραφόμουνα χωρίς άλλη κουβέντα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.. Και μέλη έχει και εκλεγμένα όργανα και με συλλογικό και πιο δημοκρατικό τρόπο λαμβάνει τις αποφάσεις απ’ ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός είναι λοιπόν ο λόγος που όσοι συμφωνούν με το πολιτικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν εντάσσονται εκεί;
Γιατί το κάνει ο Λαφαζάνης είναι προφανές νομίζω και δεν χρειάζεται να το σχολιάσουμε. Εσύ και όσοι άλλοι από το ΜΑΑ έχουν αυτή την γραμμή ότι το βασικό ζήτημα είναι το Ευρώ και ότι άμεσα θα πρέπει η χώρα να αποχωρήσει από την ΕΕ και την ΟΝΕ γιατί δεν πάτε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Για να πάμε από τα απλά στα σύνθετα, και επειδή ο απολογισμός, οι μεμψιμοιρίες και οι απολογίες δεν έχουν τέλος, ας ξαναγυρίσουμε λίγο στο παρόν και στο μέλλον.
Αν υπάρχει μια πιθανότητα να βγει μπροστά η όποια αριστερά, και να επηρεάσει τα πράγματα, πρέπει να μπορεί στοιχειωδώς να συντονίζεται και στο κρίσιμο θέμα της μαζικής ενημέρωσης.
Τη στιγμή που υπάρχει μονοφωνία των ΜΜΕ του μαύρου μετώπου, ας δημιουργηθεί ΕΝΑ αριστερό ΜΜΕ, κατά αρχή στο διαδίκτυο, και αργότερα στην τηλεόραση.
Dosepasa, iskra, rednotebook, aristerovima, aristeroblog, και όποιος άλλος προσφέρεται, (και γιατί όχι και syriza, antarsya, syn, kke) ας διατηρήσουν την διεύθυνση τους, αλλά με μια κοινή πλατφόρμα.
Η πλατφόρμα αυτή θα έχει ανοικτή και ζωντανή ειδησεογραφία και θα είναι το πρόπλασμα της αριστερής τηλεόρασης, ενώ η διατήρηση των πολλών διευθύνσεων θα είναι απαραίτητη για να μην κολλάει το σύστημα.
Επίσης θα έχει ένα κοινό φόρουμ διαλόγου με κοινή διαχειριστική επιτροπή, με ελεύθερη ανάρτηση και ελεύθερα σχόλια, αλλά με κανόνες ως προς τη συχνότητα, και με ισότιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις των αρθρογράφων και των σχολιαστών.
Μπορεί επίσης να έχει το επι μέρους βήμα της κάθε «συνιστώσας»
Πολλά μπορούν, αν υπάρχει στ αληθεια το εμείς, αντί του εγώ.
Μπορούμε να απαντήσουμε σε τέτοιες ανάγκες,
για να δούμε στη συνέχεια αν είμαστε ικανοί για περισσότερα;
Ο πληθυντικός μπορεί να είναι και της μεγαλοπρέπειας, γιατί μπορείτε κάλλιστα να συνεχίσετε να λέτε μεταξύ σας, τα δικά σας. Αλλά αυτή η αυτιστική πολυδιάσπαση στα site, και στον τρόπο «διαλόγου», έχει αποθαρρύνει όλο τον κόσμο.
ΥΓ.
https://dosepasa.wordpress.com/2011/12/13/bx598/#comment-8319
Το Αριστερό «μέτωπο» άτυπα, τουλάχιστον στο διαδίκτυο υπάρχει και πάει καλά..
Προς Β.Χ.
Αν εννοείς «τι να κάνουμε, αυτό μπορούμε, αυτό κάνουμε», το καταλαβαίνω και το εκτιμώ.
Αν όμως πράγματι εννοείς ότι αυτό που υπάρχει στο διαδίκτυο είναι ένα άτυπο αριστερό μέτωπο που πάει πολύ καλά, τότε υπάρχει μια βασική παρεξήγηση εννοιών και ενδιαφερόντων.
Νομίζω ότι το αντικείμενό μας είναι η ΜΑΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι να τα λέτε μεταξύ σας, ή να μιλάτε για την ΑΡΑΝ (τα αρχικά θεώρησέ τα εντελώς συμπτωματικά).
Νομίζω ότι μιλάμε για μαζική πολιτική είτε την ονομάσουμε «αριστερό μέτωπο», είτε τη δούμε σαν «λαϊκή εξουσία», είτε την πούμε «ανατροπή της κατάστασης που δεν θα είναι σοσιαλισμός». Αυτό εξάλλου ήταν και το επίδικο αυτού του άρθρου.
Μιλάμε για καταστάσεις όπου θα είναι μέσα όχι απλά πολύς κόσμος, αλλά μάζες, και μάλιστα πλειοψηφικές μάζες, και αυτές θα πρέπει να μπορούν κατ αρχήν να ενημερωθούν και κατά δεύτερο να εκφραστούν με ισότιμο διάλογο και όχι αυτό που συμβαίνει στα διάφορα «αριστερά» ή «αριστερομετωπικά» site (το παρόν site, όπως και οι παρόντες, εξαιρούνται – όπως πάντα).
Η συγκριμένη και εμπράγματη οργανωτική πρόβλεψη του τρόπου (αλληλο)ενημέρωσης και επικοινωνίας των μαζών (και όχι των υποτιθέμενων «πρωτοποριών») είναι αυτό που πρέπει άμεσα να απαντηθεί, αν θέλει κανείς να μιλά για την αριστερά στο προσκήνιο. Συγκεκριμένα, και εμπράγματα
Το ζητούμενο αυτό δεν είναι βέβαια μόνον διαδικτυακό, αλλά αφορά τη συγκρότηση του «μετώπου της λαϊκής εξουσίας» που δεν μπορεί παρά να γίνει μέσα ή δίπλα στους θεσμούς και στις δομές της υπάρχουσας κοινωνίας, εκεί δηλαδή που ζουν και κινούνται οι άνθρωποι, στα εργασιακά σωματεία, στους τοπικούς συλλόγους, στις πολυκατοικίες, στα σχολεία κ.λ.π. (αφήνω σκοπίμως απέξω τα πανεπιστήμια). Πάντως καμία συγκρότηση δεν είναι εφικτή με πρωτοβουλίες ή «αντιστάσεις» κάθε είδους που δεν συναντούν τις μάζες μέσα στους θεσμούς και τις δομές όπου αυτές ζουν, και μάλιστα στο επίπεδο των ενδιαφερόντων και στη «γλώσσα» των μαζών. Η συζήτηση βέβαια είναι μεγάλη, ιδιαίτερα όταν κανείς προτιμά να «επιλύει» διάφορα «στρατηγικά» ή «τακτικά θέματα», επειδή το βρίσκει δύσκολο να συνομιλήσει και να επηρεάσει τις μάζες, δηλαδή τους «μη δικούς μας» ανθρώπους, που χωρίς αυτούς τζάμπα παιδευόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του.
Όσον αφορά λοιπόν το διαδικτυακό τομέα, δεν είναι δυνατόν να μην παρατηρήσει κανείς ότι η τρέχουσα πολυδιάσπαση των διάφορων site δεν έχει βοηθήσει στην επιθυμητή κατεύθυνση του «μετώπου της λαϊκής εξουσίας», ούτε έχει αναδειχθεί σε μέσο σχετικά μαζικής ενημέρωσης, ούτε έχει επιτύχει σύνθεση απόψεων, ούτε έχει συσπειρώσει μάζες – ούτε καν συμμετέχουν τα οργανωμένα μέλη της αριστεράς. Ο τρόπος με τον οποίο «αφισοκολλώνται» οι απόψεις, και «σχολιάζουν» «κάποιοι» ελάχιστοι, χωρίς μάλιστα καν να επανέρχεται ο αρθρογράφος (!), δημιουργεί μια ελιτιστο-σεχταριστική ατμόσφαιρα που εύκολα απορρίπτει ακόμη και ο θετικά διακείμενος περιηγητής, μετά από μια πρώτη περιέργεια. Επομένως, οι προηγούμενες προτάσεις μου για ανασύνθεση και σοβαρή συγκρότηση της διαδικτυακής παρουσίας, είναι επείγουσα ανάγκη (ήδη εδώ και χρόνια). Αν κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, τότε πως η όποια αριστερά θα διεκδικήσει με σοβαρές αξιώσεις την όποια παρέμβαση στην διακυβέρνηση της χώρας; Είναι ερώτημα που είχε θέσει και κάποιος άλλος (αν θυμάμαι ο φτάνει πια) πριν πολύ καιρό, χωρίς βέβαια κανείς να ασχοληθεί μαζί του.
Η συνέχιση αυτής της κατάστασης τόσο στο διαδίκτυο, αλλά και γενικότερα, εξηγείται αν αντιληφθεί κανείς ότι όλα αυτά τα διάφορα σχήματα που αδυνατούν να συγκλίνουν στα στοιχειώδη, δεν είναι παρά αποτέλεσμα της βαθειάς επίδρασης του φιλελευθερισμού (ως ιδεολογίας και πρακτικής), που έχει ποτίσει όλα τα προσωπικά και συλλογκά υποκείμενα της πλην ΚΚΕ αριστεράς. Όσον αφορά το ΚΚΕ, θα ήταν χρήσιμο να συνοψίσει κανείς με όσο το δυνατόν λίγα λόγια σε τι ακριβώς διαφωνεί και σε τι συμφωνεί, σχετικά με τα βασικά της λαϊκής εξουσίας και του αριστερού μετώπου. Το σχόλιο μου αλλού (ΠΑΜΕ ΚΚΕ), ήταν μια απόπειρα, που ως αναμενόμενο για μένα, έμεινε ασχολίαστη, και μάλλον αδιάφορη.
Τέλος πάντων, δεν περιμένω φίλε Β.Χ. να καταλάβετε ακριβώς αυτά που λέω. Αλλά δεν τα λέω μόνον εγώ. Ανήκω στην πλειοψηφία της «αριστεράς». Υπάρχει πολύς κόσμος αριστερών εργαζόμενων που δεν είναι μονίμως ενταγμένοι ή «στρατευμένοι» σε κανένα σχήμα ή κόμμα, για όλους τους παραπάνω λόγους, και για ακόμη σοβαρότερους. Είναι οι «αριστεροί ψηφοφόροι», αυτοί που δίνουν εμπράγματη και μαζική υπόσταση σε αυτό που λέμε «αριστερά». Αν ήσασταν ένας από αυτούς, ίσως να μην χρειάζονταν αυτές οι φλυαρίες.
ήρθε η ώρα να συμφωνήσω σε κάτι με την ΕΟΣ.Το προηγούμενο διάστημα υπήρξε σαν ένα από τα πολύ ελπιδοφόρα δείγματα της συγκυρίας η οριζόντια επικοινωνία πάνω στην λογική(και όχι μόνο τα ξερά μπούλετ) της βαθιάς τροποποίησης του συσχετισμού δύναμης με πυρήνα την ρήξη με τα δεσμά της ευρωκρατίας -χρεοκρατίας.Η λογική αυτή έρχεται σε βαθιά αντίθεση τόσο με την γραμμή του κκε που παραπέμπει τα πάντα στις καλένδες της λαϊκής εξουσίας όσο και με τις απόψεις που προτείνουν την μεταρρύθμιση της εκτ στην κατεύθυνση της προφανώς …σοσιαλιστικής fed.Οι απόψεις αυτές εκφράζονται από τον συριζα σε παραλλαγές ανάλογα αν αυτός που τις εκφέρει είναι ευρωκομμουνιστικής ή τροτσκιστικής προέλευσης.
Η οριζόντια αυτή επικοινωνία αφορά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ,το αριστερό ρεύμα του συν και ελπίζω το μαα αν και η πρόσφατη κωλοτούμπα της ΚΟΕ μπερδεύει το τοπίο.Πέρα από τα κεντρικά προτάγματα η σύγκλιση αυτή έχει και κοινωνικό βάθος αν δει κανείς την συνύπαρξη στα πρωτοβάθμια σωματεία,την ανάδειξη των πλατειών(με αντιφάσεις όπως ενδεχόμενη διστακτικότητα στην αρχή από κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ή την άνευ όρων κολακεία από το μαα) και μια ορισμένη σοβαρή ιεράρχηση της αλληλεγγύης- ανυπακοής.
Ζητούμενο για την αριστερά είναι η θεμελίωση ενός διαφορετικού υποδείγματος για την κοινωνία:α)με την συλλογική ευημερία μόνη πρωτεραιότητα απέναντι στα καταναλωτικά πρότυπα(απάντηση στις υπαρκτές δυσκολίες από την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και εθνικής νομισματικής πολιτικής μετά την μονομερή διαγραφή του χρέους)β) με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτού του τόπου υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας(ανασυγκρότηση της οικονομίας κάτω από κοινωνικό έλεγχο με εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων,έλεγχο κίνησης κεφαλαίων και μεγάλη αναδιανομή πλούτου /άρα αντικειμενικά μια πορεία ρήξης με εε συνολικά)γ)με την πιο πλατιά λαική δημοκρατία απέναντι στον χρεοκοπημένο κοινοβουλευτισμό που θα κατοχυρώνει την πιο πλέρια λαική-εθνική κυριαρχία(αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία των τάσεων αυτοοργάνωσης και ανυπακοής).
Τώρα είναι η ώρα για την συγκρότηση του πλατύτερου αγωνιστικού κοινωνικού μετώπου παντού με όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο και προφανώς όλη την αριστερά και του μάχιμου αριστερού μετώπου με διαδικασίες βάσης αλλά και σαφές περιεχόμενο(σε αντιδιαστολή με θολά δήθεν αντικατοχικά μέτωπα).Μια πλατιά πρωτοβουλία στην βάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ του αριστερού ρεύματος και του μαα (δυστυχώς οι ηγετικές γραφειοκρατίες συχνά έχουν τους δικούς τους χρόνους και φόβους)είναι παραπάνω από επείγουσα.
Αλήθεια φίλοι του blog είναι τόοσο αγεφύρωτες οι διαφορές που έχετε μεταξύ σας, ώστε να μη ΟΜΟΝΟΗΣΕΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Α ρε χιλιοκομματιασμένη αριστερά.
Πάντα βούτυρο στο ψωμί των εχθρών σου θα είσαι.