Ψηφοδέλτια σταύρωνα…

Κάθε προεκλογικό άρθρο, που υπογράφεται από αριστερό, και που “σέβεται τον εαυτό του”, αρχίζει με το τσιτάτο “αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες” και συνήθως καταλήγει σε μια αποθέωση των εκλογών και σε κάποιες περιπτώσεις και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.Εγώ πάλι πιστεύω ότι οι εκλογές είναι μια πολιτική μάχη, και με την έννοια αυτή οποιοσδήποτε φορέας επιθυμεί να εμπλέκεται στον πολιτικό αγώνα οφείλει να παρεμβαίνει στη διαδικασία αυτή. Επισημαίνω ότι όταν λέω “να παρεμβαίνει”, δεν εννοώ μόνο το να θέτει υποψηφιότητα. Υπάρχουν ομάδες συντρόφων αναρχικών που παρεμβαίνουν στις εκλογές για να κάνουν “αντιεκλογική καμπάνια”, πράγμα που δεν είναι καθόλου αντιφατικό. Η προεκλογική περίοδος συνοδεύεται πάντα από μια ένταση του πολιτικού ενδιαφέροντος των μαζών, οι πολιτικές συζητήσεις φουντώνουν και νομίζω ότι είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να αφήνουμε την ευκαιρία αυτή να πηγαίνει χαμένη.

Οι εκλογές όμως είναι μια ειδική περίπτωση πολιτικής μάχης για τα δεδομένα των Κομμουνιστών.

Advertisement

Ναζιστικού τυπου διαπόμπευση

ΕΛ.ΑΣ.: ναζιστικού τυπου διαπόμπευση μιας 22χρονης

Μια μοντέρνα εκδοχή του μετακατοχικού ξυρίσματος της γυναικείας κεφαλής έδωσε η ΕΛ.ΑΣ. Πρακτική των νικητών του πολέμου μεν, αποκρουστική για τα σημερινά δεδομένα δε.

Η υγειονομική σεξοβόμβα βρέθηκε και εξουδετερώθηκε από σεξο-πυροτεχνουργούς της Ελληνικής Αστυνομίας.Τέσσερις έγχρωμες φωτογραφίες της 22χρονης οροθετικής Ρωσίδας δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα, όπως και το ονοματεπώνυμό της και το όνομα της μάνας και του πατέρα της. Ντροπή στα ΜΜΕ και στους ιστότοπους που αναδημοσίευσαν τις φωτογραφίες της ντροπής με τίτλους όπως: “Ορίστε η Ρωσίδα που σκόρπιζε το θάνατο”.

Σαν να μην έχουν περάσει χιλιετίες από τότε που οι λεπροί στιγματίζονταν και μάλιστα με τις ευλογίες της Παλαιάς Διαθήκης: «O λεπρός πρέπει να

φοράει σχισμένα ρούχα, να μην έχει κάλυμμα στο κεφάλι, να κρύβει τα χείλη του και να κραυγάζει ‘‘ακάθαρτος, ακάθαρτος!’’» (Λευιτικόν, 13: 45-47).

Η διαπόμπευση της Τατιάνας δεν έγινε για την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά για προεκλογική εκμετάλλευση. Αρκούσαν η διεύθυνση του οίκου ανοχής, όπως και ο χρόνος παραμονής

Διακήρυξη του Εναλλακτικού Παγκόσμιου Φόρουμ για το Νερό, Μασσαλία, 2012

Διακήρυξη των συμμετεχόντων στο Εναλλακτικό Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό,
Μασσαλία, 14 – 17 Μαρτίου 2012
Ως μέλη του παγκόσμιου κινήματος για τη δικαιοσύνη στο νερό που συγκεντρωθήκαμε στη Μασσαλία το Μάρτιο του 2012 στο Εναλλακτικό Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό – FAME (Forum Alternatif Mondial de l’ Eau), έχουμε ένα κοινό όραμα: το νερό είναι κοινό αγαθό, και όχι εμπόρευμα.
Χάρη στο κίνημα για τη δικαιοσύνη στο νερό, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα στο νερό και την αποχέτευση, ως “ανθρώπινο δικαίωμα που είναι απαραίτητο για την πλήρη απόλαυση της ζωής” (ψήφισμα 64/292). Υπήρξαν σημαντικές μετέπειτα νίκες, όπως: η υιοθέτηση αυτού του δικαιώματος σε συνταγματικές τροποποιήσεις σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής˙ η επιτυχία του ιταλικού δημοψηφίσματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων˙ η επαναδημοτικοποίηση του νερού στο Παρίσι, το Μπουένος Άιρες, την Ατλάντα και και σε πολλές άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο˙ και για πρώτη φορά, υπήρξαν νομικές διαδικασίες που αφορούν την εφαρμογή του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό.
Είμαστε αντίθετοι με το κυρίαρχο οικονομικό και χρηματιστικό μοντέλο που είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης

To μνημοσυνο του σοσιαλισμου

 To μνημοσυνο του ΠΑΣΟΚικου “σοσιαλισμου”.Η τελετη του κ Μανιατη στο Κρανιδι.

Απογοητευτικος ο κ Βουλευτης. Ο λογος του φοβισμενος για τον ιδιο τρομοκρατικος και αντιφατικος για τους συμμετεχοντες.

Πηγα εκει για αντιπαραθεση με επιχειρηματα αλλα πραγματικα πολυ συντομα βαρεθηκα και εφυγα. Με μια καποια θλιψη για την σημερινη θεση ενος πολλα υποσχομενου πολιτικου με σοβαρο λογο και αξιολογη παρουσια στο παρελθον.

Μετα βιας 7ο οι συγκεντρωμενοι γνωστοι και φιλοι του βουλευτη στην σκοτεινη αιθουσα εκδηλωσεων του Β Δημοτικου. Που ειναι τα χρονια που ο κ Βουλευτης γεμιζε το Λυκειο στις ομιλιες του.Τωρα το ΚΚΕ μαζευει περισσοτερους.

Προσπαθησε να μας πεισει πως οσοι δεν ψηφισουμε το κομμα του περιπου δεν ειμαστε Ελληνες. Πως το χρεος το εφτιαξε η ΝΔ αλλα την αλλη στιγμη πως φταιει η Μερκελ και πως η κριση ειναι της Ευρωζωνης(ξεχασε την Αμερικη και την παγκοσμια οικονομικη κριση) . Προσπαθησε να μας πεισει πως το ευρω που μας εβαλε ο Σημιτης με τις κομπινες του ειναι μονοδρομος και πως επιστροφη στην δραχμη θα σημανει τον θανατο της χωρας (η οποια χωρα ας σημειωθει υπηρχε και πριν το 2002 χωρις μαλιστα να βρισκεται στη σημερινη κατασταση εξαθλιωσης)

Μας ειπε πως μας καταλαβαινει που ματωνουμε αλλα θα συνεχισει να μας ματωνει αν παρει την κυβερνηση.

Να διαλύσουμε τη σύγχυση – Να τιμωρήσουμε – Να Τολμήσουμε!

9 ερωτήσεις που δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες

1.Ποιοι είναι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση;

Καταρχάς τουλάχιστον τέσσερα χρόνια βρισκόμαστε σε μια παγκόσμια και γενική κρίση του συγκεκριμένου τρόπου και των σχέσεων παραγωγής, του συστήματος που λέγεται καπιταλισμός. Η χρεοκοπία και η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας οφείλονται στις δομές και τον χαρακτήρα της και κυρίως με το διεθνές πλαίσιο, που επέλεξε να ανήκει, το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα που κυβέρνησαν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ . Το σύστημα αυτό δούλεψε και υπηρέτησε πιστά το μεγάλο κεφάλαιο της χώρας σε όλη την μεταπολίτευση που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Το μοντέλο που μας κατέστρεψε ήταν να είμαστε έμποροι – μεταπράτες των Γαλλικών-Γερμανικών-Αμερικάνικων συμφερόντων.
Αυτοί οι κοινοί απατεώνες, μιζαδόροι, κλέφτες αλυσόδεσαν την χώρα στην πολιτική της ΕΕ.Η Ε.Ε. επέβαλε την πολιτική της αποβιομηχάνισης, της αποαγροτοποίησης, της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων με νόμους και συνθήκες για να κερδίζουν οι χώρες του Βορρά σε βάρος των χωρών του Νότου. Η ΕΕ και το νόμισμα της το Ευρώ, σφίγγουν την θηλιά στο λαιμό της χώρας μας, λεηλατώντας τον πλούτο, το Κράτος, τα δικαιώματα και την κυριαρχία του ελληνικού λαού.

2.Τα διλήμματα που προβάλλουν τα μνημονιακά κόμματα και τα ΜΜΕ είναι πραγματικά ή όχι;

Προκαλούν το δημόσιο αίσθημα

Νέα πρόκληση της Χρυσής Αυγής, αυτή τη φορά στη μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων, καταγγέλλεται από πολίτες. Σε ένα τοίχο, στη διαδρομή Διακοπτό-Καλάβρυτα, στο ύψος του Μεγάλου Σπηλαίου, η Χρυσή Αυγή υπογράφει το εξής σύνθημα: “ΝΕΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”. Όπως αναφέρουν σε e-mail τους οι καταγγέλλοντες,

“η Χρυσή Αυγή προσβάλει τη μνήμη των αδικοχαμένων, από τη λαίλαπα των Ναζί, Ελλήνων στα χρόνια της Κατοχής.

Ντροπή….Ντροπή…

Καντάδα στον Γερουλάνο – Ομάδα Καλλιτεχνών

»Aποχώρηση απο την Ευρωζώνη-πρωταρχικός κρίκος στην αλυσίδα των συγκρούσεων και με την Ε.Ε.»

Του Κώστα Παπουλή

Το Μ.Α.Α, στο παρελθόν είχε διατυπώσει την εξής θέση για την ευρωζώνη: «καμία θυσία για το ευρώ», το «ευρώ δεν είναι ταμπού». Η θέση αυτή κρίθηκε ανεπαρκής, όχι μόνο γιατί η ελληνική κοινωνία έχει υποβληθεί σε τεράστιες θυσίες για την παραμονή στο «κοινό» νόμισμα, ούτε μόνο γιατί η διαπραγματευτική θέση της χώρας, σε σχέση με τους ξένους δανειστές, έχει αδυνατίσει τραγικά -Πως να διαπραγματευτείς, όταν η Ε.Κ.Τ., ελέγχει όλη σου την νομισματική πολιτική, μέχρι και την τελευταία αναπνοή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος;-. Κύρια όμως είναι ανεπαρκής, γιατί ή έξοδος από την κρίση στην Ελλάδα, ο «αγώνας για δουλειές», η επιλογή μιας οικονομικής πολιτικής για πλήρη απασχόληση, θέτει στο τραπέζι το ζήτημα της παραμονής στην ευρωζώνη και την σχέση της χώρας με την Ε.Ε.. Γιατί τα μαγαζιά που κλείνουν, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ελληνική αγορά που πεθαίνει, χρειάζονται ρευστότητα, που δεν χορηγεί το «ευρωσύστημα».
Γιατί, η νομισματική πολιτική και οι πολιτικές των ελληνικών τραπεζών (που πρέπει να εθνικοποιηθούν), πρέπει να ελέγχονται από μια δημόσια τράπεζα της Ελλάδας, και όχι από την Ε.Κ.Τ.. Γιατί, η αποκατάσταση της υψηλής πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας, δεν μπορεί να γίνει με την βαναυσότητα της εσωτερικής υποτίμησης. Γιατί, η συνθήκη του Μάαστριχτ (άρθρο 101) απαγορεύει την νομισματική χρηματοδότηση του δημόσιου ελλείμματος, και μια τέτοια πρακτική, για τα επόμενα ένα-δύο χρόνια είναι απαραίτητη για την έξοδο από την κρίση. Γιατί, η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική για την μείωση της ανεργίας, απαγορεύεται από το σύμφωνο σταθερότητας, και μάλιστα επιβάλλεται μόνιμη «υφεσιακή» πολιτική, από την νέα αποκρουστική δημοσιονομική συνθήκη της Ε.Ε.

«Η Μνήμη VS στη Λήθη»

Σαν σήμερα 26/4/1986: Πυρηνική καταστροφή Τσερνόμπιλ (Chernobyl)/ OXI στα πυρηνικά

«Η Μνήμη VS στη Λήθη», η ανθρωπότητα οφείλει να θυμάται και να βγάζει τα συμπέρασμάτα της. Το κάνει; Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κινούνται μόνο με τη λογική του κέρδους και αδιαφορώντας για το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον δεν έχουν ευαισθησίες.
H Φουκοσίμα (Fukosima) που ακολούθησε του Τσερνόμπιλ επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει αθώα πυρηνική ενέργεια.

Τι περιμένουμε από τις εκλογές

Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η πρώτη κάτω από καθεστώς «μνημονιακής» επιτήρησης, βρίσκει την κοινωνία μας σε οριακή κατάσταση. Μεγάλα τμήματά της βιώνουν το φάσμα της μη αξιοπρεπούς διαβίωσης. Η αρχή του κατήφορου βρίσκεται στις πολιτικές που ακολούθησαν τα κόμματα που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Τα δύο τελευταία χρόνια, όμως, η αποδιάρθρωση πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας, με μνημόνια, συμβάσεις, νόμους και ρυθμίσεις που επιβλήθηκαν χωρίς να ρωτηθούμε.

Στην περιοχή της Στερεάς έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις οι απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, η ανεργία και η φτώχεια. Η έλλειψη χρηματοδότησης σπρώχνει στην κατάρρευση το Πανεπιστήμιο, τα ΤΕΙ αλλά και τα νοσοκομεία και τις όποιες υποδομές

CATASTROIKA

Τμήμα της συνέντευξης της Naomi Klein για την CATASTROIKA

Πώς μπορούμε να προχωρήσουμε μετά τις εκρήξεις της οργής;

Διάλογος των Χαρντ και Χόλογουεη: Δημιουργώντας κοινό πλούτο και διαρρηγνύοντας τον καπιταλισμό – Μια διασταυρούμενη ανάγνωση

(Μέρος Ι)

Στο πρώτο μέρος της αλληλογραφίας τους, ο John Holloway και ο Michael Hardt συζητούν κάποια κοινά θέματα που έχουν προκύψει από τα πιο πρόσφατα βιβλία τους, τα οποία άπτονται της οργάνωσης, της δημοκρατίας και των θεσμών.

Ιούλιος 2010

Αγαπητέ John,

Κάτι που μου αρέσει στο «Crack Capitalism»i, το οποίο είναι κοινό και στο «Change the World Without Taking Power»ii, είναι ότι η επιχειρηματολογία του ιχνηλατεί τη γενεαλογία της εξέγερσης. Με άλλα λόγια, ξεκινάς με την αγανάκτηση, την οργή, το θυμό που οι άνθρωποι αισθάνονται, αλλά δεν σταματάς εκεί. Η επιχειρηματολογία σου οδηγεί την εξέγερση τόσο προς τη δημιουργική πρακτική όσο και προς τη θεωρητική έρευνα.

Από τη μία πλευρά, αν και η άρνηση είναι ουσιώδης, ίσως ακόμη και πρωταρχική στην επιχειρηματολογία σου, ιδιαίτερα η ρήξη ή η έξοδος από τις καπιταλιστικές κοινωνικές μορφές, κάθε καταστροφική δύναμη πρέπει να συνοδεύεται από μια δημιουργική, κάθε προσπάθεια να γκρεμίσουμε τον κόσμο γύρω μας πρέπει να αποσκοπεί, επίσης, στη δημιουργία ενός νέου.

Να δώσετε σχήμα στην αγανάκτηση και την οργή σας

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου

Για τη σημασία των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαίου, το στρατηγικό ερώτημα και την αμηχανία της Αριστεράς

Κανελλής Δημήτρης, Στόμη Παγώνα, Χήτας Λάμπρος (23-04-2012)

(Υποψήφιοι Βουλευτές & Συνεργαζόμενοι με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μέλη της ΑΡιστερής ΑΝασύνθεσης)*
1. Από πολιτική άποψη βρισκόμαστε σε μια οριακή στιγμή. Όλη η ενέργεια που απελευθερωνόταν από τις σημαντικότατες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, μοιάζει να συμπιέζεται πλέον εκρηκτικά μέσα στη βουβή προετοιμασία της αστικής κοινοβουλευτικής εκλογικής διαδικασίας. Μοιάζει αυτή η πολιτική μουγκαμάρα της δημοκρατίας fast food που επιβάλλεται στη χώρα, σαν την προσωρινή σιωπή που κάνει η χύτρα ταχύτητος, όταν της έχουν αφαιρέσει την βαλβίδα εκτόνωσης.
Είναι σαφές πως η συνεχιζόμενη αθλιότητα των συνεχών εκβιαστικών διλημμάτων που θέτει στον ελληνικό λαό το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ντόπια ολιγαρχία των τραπεζών του πολιτικού κατεστημένου και των media, φάνει σε ένα ποσοτικό όριο πέραν του οποίου, η ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων θα είναι ραγδαία και εκρηκτική.

Δύο ανοιχτά ενδεχόμενα υπάρχουν πέρα από αυτό το πολιτικό όριο που ζούμε σήμερα:

Τώρα ήρθαν για μένα

Πρώτα ήρθαν για τους μετανάστες…. τους χτύπησαν , τους μαχαίρωσαν ,τους εξεφτέλισαν…. είπαν οτι η πατρίδα μας είναι ιερή και οι μετανάστες την μολύνουν . Οτι καταστρέφουν την εικόνα μας, αλειώνουν την παράδοση και την θρησκεία .Είπαν οτι κουβαλούν αρρώστιες, πουλάν ναρκωτικά και καταστρέφουν την οικονομία….. είπαν οτι μας πήραν τις δουλειές…..

….αλλα δεν μίλησα , γιατι δεν ήμουν μετανάστης .Εγώ γεννήθηκα εδώ, αυτοί μπουκάρανε στην πατρίδα μου. Μου είπαν ότι όλα τα προβλήματα ξεκινουν απο τους “ξένους” … και το δέχθηκα…

«Τα προβατάκια ξυπνήσαμε; δεν είμαστε πια προβατάκια;

Γ. Αυγερόπουλος: «Περισσότεροι οι ναυαγοί, παρά οι ναυτικοί » 

Τα ντοκιμαντέρ του Εξάντα, ψυχή του οποίου είναι ο Γιώργος Αυγερόπουλος (δημιουργός ντοκιμαντέρ και δημοσιογράφος), από την Αργεντινή και τη Γουατεμάλα, μέχρι την Ιρλανδία και την Ισλανδία, έφεραν στις οθόνες μας όψεις της αντίστασης, έδειξαν το κόστος της «ανάπτυξης» και τους υπαίτιους της κρίσης και ότι τα Μνημόνια δεν αποτελούν μονόδρομο. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε καταθέτει την εμπειρία του για τον άγριο καπιταλισμό της εποχής μας.

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Βατικιώτη

– Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ για την Γουατεμάλα, Υπέροχη μακροοικονομία, ξεχείλιζε ειρωνεία. Ποια αντίθεση θέλατε να υπογραμμίσετε επιλέγοντας αυτό τον τίτλο;

– Νομίζω πως ο όρος «ανάπτυξη» θα πρέπει να επανεξεταστεί από τη διεθνή κοινότητα. Ζούμε στη μαγική εποχή όπου τα νούμερα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή. Δεν είναι δυνατόν να μιλάς για «ανάπτυξη» και ο πληθυσμός να λιμοκτονεί ή να ζει σε άθλιες συνθήκες. Στην περίπτωση της Γουατεμάλας, η κυβέρνηση δηλώνει περήφανη για μια ανάπτυξη που φτάνει το 4% και την ίδια στιγμή το 50% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται. Να τη βράσω λοιπόν τέτοια «ανάπτυξη»! Νομίζω πως μια ανάπτυξη που δεν καταμετρά κοινωνικούς παράγοντες και περιβαλλοντικούς παράγοντες μεταξύ άλλων, είναι ψεύτικα νούμερα σε ένα χαρτί χωρίς καμιά αξία απολύτως.

Οι Πύλες του Ονείρου

Kείμενο που θα δημοσιευτεί στο 18ο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις
ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Το editorial του φύλλου 12 της «Άπατρις» ξεκινούσε με τη φράση «οι αυταπάτες είναι φρούτα που ευδοκιμούν σε συνειδήσεις καθυστερημένες».Ένα χρόνο μετά, οι διεργασίες που λόγω «κρίσης»1 φαίνεται να λαμβάνουν χώρα μέσα στις συνειδήσεις μεγάλου μέρους της ελλαδικής κοινωνίας, δυστυχώς μας υποχρεώνουν να ασχοληθούμε επειγόντως με την περαιτέρω επεξήγηση της διαπίστωσης αυτής.Αυτό για δύο λόγους: πρώτον, γιατί οι «αυταπάτες» αυτές τείνουν πια επικίνδυνα να μετουσιώνονται σε τάσεις εκφασισμού της κοινωνίας. 2. Δεύτερον, γιατί οι εν λόγω συνειδήσεις είναι ένας βασικός λόγος γι’ αυτή την άκρως ανησυχητική εξέλιξη.
Πρέπει λοιπόν να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως και γιατί λειτουργούν έτσι οι συνειδήσεις αυτές και πως μπορούμε να βάλουμε φρένο σ’ αυτό το φαινόμενο. Αυτό μάλιστα γίνεται σήμερα μια επιτακτική ανάγκη που δεν αφορά μόνο όσους/ες κινούνται οργανωμένα μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό αλλά και κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο.

Πως δεν χτίζεται ένα μέτωπο

Ότι απέμεινε από την εκφυλιστική μετάλλαξη του ΕΠΑΜ θέτει εκ των πραγμάτων εαυτόν εκτός της νομοτελούς προοπτικής του μετώπου. 

Οι δεσμοί που χτίσαμε, είναι παρακαταθήκη για τους νικηφόρους αγώνες που έρχονται.

 του Δημήτρη Πατέλη

Τον Ιούλιο του 2011 ιδρύθηκε το ΕΠΑΜ ως καρπός της ανάγκης μετωπικής συγκρότησης του αγώνα του λαού μας, σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης και κοινωνικού πολέμου. Ενός πολέμου που έχει εξαπολύσει το καθεστώς των πλέον επιθετικών κύκλων του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου για την αποικιοποίηση του λαού. Ενός πολέμου, που σε αντίθεση με το μέτωπο των επιτιθέμενων, βρίσκει το λαό χωρίς μετωπική οργάνωση, με ηγεσίες και μορφώματα επικίνδυνα αναντίστοιχα των περιστάσεων.

Το πρόβλημα αυτό εκφράζεται και ως «κρίσης ιδεολογικοπολιτικής εκπροσώπησης». Η ραγδαία ενεργοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του λαού δυσκολεύεται ή αδυνατεί να βρει άμεση πολιτική έκφραση στους πολιτικούς φορείς του μεταλλαγμένου φάσματος, ενός φάσματος ιδιαζόντως αγκυλωμένου στον «κοινοβουλευτικό κρετινισμό»,

1ος γύρος γαλλικών προεδρικών εκλογών

Μπορείτε να παρακολουθείτε τη συνεχή ροή εδώ

Μέχρι στιγμής στο 39,3% των καταμετρημένων ψήφων .

Σάββας Μετοικίδης!

Αυτοί οι αγώνες δεν δικαιώθηκαν, αλλά δεν πήγαν και χαμένοι
(Σταχυολόγηση από μια 20ετία αγώνων στην εκπαίδευση)

 

Του Σάββα Μετοικίδη  *

«Φτάνεις κι εσύ κάποτε να πιστέψεις πως σάπισαν
όλα τα περάσματα πως αμείλιχτοι φύλακες
στέκονται ορθοί σε κάθε γωνιά.
Πολλές φορές η νύχτα ξέρει να σου μιλά σα μια
θανάσιμη ηδονική φίλη μα εσύ δε θες να την ακούς,
ζητάς μια λάμπα, τίποτε άλλο από μιαν ελάχιστη λάμπα,
μια λάμπα τόσο ταπεινή μέσα σε τούτο το σκοτάδι».
Μανόλης Αναγνωστάκης «Εποχές 2»

Μετά την περσινή μας απεργία αναπτύσσεται ένας, καλοπροαίρετος κατά βάση, προβληματισμός από συναδέλφους που μάτωσαν στο μεγαλειώδη αγώνα των έξι βδομάδων σχετικά με την αποτελεσματικότητα των απεργιών και το «τι να κάνουμε» από εδώ και πέρα. Η ψυχολογία μας πέρασε από μεγάλες διακυμάνσεις και σε όλους τους συνταξιδιώτες του επικού φθινοπώρου του ’07 έμεινε μια στυφή γεύση, που γίνεται πίκρα όταν συναντιόμαστε, αραιά και πού, στις 24ωρες πορείες – λιτανείες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ.
Τελείωσε η εποχή των μεγάλων αγώνων; Ηττηθήκαμε λοιπόν οριστικά;

Ψήφος και αποχή: μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των πραγματικών διλημμάτων

Καθώς βρισκόµαστε στην έναρξη µιας ακόμα προεκλογικής περιόδου, µεγάλο µέρος της κοινωνίας αντιµετωπίζει τις εκλογές σαν ένα µέσο µε το οποίο µπορεί να εκφραστεί, είτε για να δείξει την αντίθεσή του στην πολιτική που ακολουθείται, είτε για ν’ αναδείξει µε την ψήφο του ένα φαινοµενικά καινούριο καθεστώς. Η αναφορά σ’ αυτό το δίπολο «ψήφος δυσαρέσκειας/ψήφος ανοχής», δεν γίνεται τυχαία, αφού στην ελληνική τουλάχιστον κοινοβουλευτική παράδοση και πολιτική ζωή, φαίνεται ν’ αποτελεί τον κανόνα. Άλλωστε, το σύστηµα της αντιπροσωπευτικής, κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για µια ουσιαστική συµµετοχή στην διαµόρφωση της πολιτικής ζωής, αφού ο µόνος τρόπος «έκφρασης» της λαϊκής βούλησης είναι εξ ορισµού περιορισµένος σε ένα κλειστό σύστηµα ερωτήσεων και απαντήσεων που θυµίζει τις «πολλαπλές επιλογές» (multiple choice) των σύγχρονων, µεταµοντέρνων εκπαιδευτικών συστηµάτων. Πολλαπλές µεν, αλλά δοτές εκ των προτέρων. Συνεπώς, ούτε καν πολλαπλές µε την ουσιαστική και βαθιά έννοια του όρου.

Κοιτάζοντας την Ιστορία των ελληνικών εκλογών από την ίδρυση του νεο-ελληνικού Κράτους, θα δούµε εκλογικά συστήµατα που ήταν ευθέως προσανατολισµένα ακριβώς σε τέτοιου είδους δίπολα: π.χ. παλιότερα, κάθε κάλπη ήταν χωρισµένη σε 2 τµήµατα. Το αριστερό ήταν µαύρο και το δεξιό λευκό. Σε κάθε εκλογικό τµήµα υπήρχαν τόσες κάλπες όσες και οι υποψήφιοι και ο κάθε ψηφοφόρος µε την ψήφο του (µαύρη ή λευκή) αποδοκίµαζε ή το αντίθετο, συγκεκριµένο υποψήφιο. Αυτές και άλλες παρόµοιου πνεύµατος εκλογικές τακτικές ή συνήθειες, εξελίχθηκαν στη συνείδηση του λαού σε εκλογικά έθιµα που φαίνεται πως είναι βαθιά ριζωµένα.

Σχετικά με την ΠΑΣΑ και την Άμεση Δημοκρατία

Σχετικά με την ΠΑΣΑ και την Άμεση Δημοκρατία

Του Κ. Γέρου

Την ΠΑΣΑ την συνάντησα τον Ιούνιο του 09, όταν βγάλαμε τις κόκκινες κάρτες για τον ΣΥΡΙΖΑ -που μία σήκωσε και ο Αλαβάνος- σε εκείνη την συνάντηση στο Φάληρο. Δεν ήταν ούτε δέκα άνθρωποι (ο Γιάννης. Χ., ο Γιάννης Κ., ο Κώστας Λ., η Βαγγελιώ Σ., ο Δημήτρης Ο., ο Βασίλης Ψ., ο Αλέξανδρος Τ, ο Αχιλλέας Π, η Σύλλα Π,  και προστέθηκα και εγώ. Συμπαθάτε με αν κάποιον ξεχνάω, ή  βάζω κάποιον που δεν ήταν. Από αυτούς έχει μείνει μόνο ο Δ.Ο., μια που και εγώ φεύγω από την λίστα με αυτό το σημείωμα.

Σε πολύ σύντομο χρόνο οι 10 γινήκαν  100, επειδή έθεσαν το ζήτημα της δημοκρατίας στο ΣΥΡΙΖΑ, με πολύ έντονο τρόπο, κύρια στην 3^η Συνδιάσκεψη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της περιόδου, ήταν ο τροπαιούχος του 16, ο υποστηρικτής του Δεκέμβρη του 08, είχε επικεφαλής

Οι άνεργοι ως πρωτεργάτες μιας άλλης κοινωνίας

Η ανεργία αποτελεί πράγματι την πρόκληση των ημερών. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε συνοψίζεται με τον πιο βίαιο τρόπο στις εκατοντάδες χιλιάδων των ανέργων στη ριζική ανατροπή της ζωής αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους, τις πολλαπλές, οικονομικές, κοινωνικές και πρωτίστως ψυχολογικές συνέπειες. Έτσι λοιπόν η ανεργία έχει τεθεί ως μείζον ζήτημα σε πολλές λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικότητες και άλλες ομάδες οι οποίες έχουν δημιουργηθεί λόγω της κρίσης που δημιουργούν τα μνημόνια των τελευταίων ετών.

Η μέχρι σήμερα απάντηση στην πρόκληση της ανεργίας

Ο Κώστας Λαπαβίτσας για το δημόσιο χρέος

Στο βίντεο  ο  Κ. Λαπαβίτσας  διατυπώνει τις απόψεις του για το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας κάνοντας παράλληλα αναφορά στην διεθνή οικονομική πολιτική.*

«Οι κοινωνίες βρίσκουν τρόπους να λύνουν τα προβλήματά  τους»

Συνέντευξη του Κ. Λαπαβίτσα στον δημοσιογράφο Γ. Κεσσόπουλο, για λογαριασμό του site http://www.thinkfree.gr: 

Δεν Ψηφίζω

του Raoul Vaneigem 

Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: «Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!»

Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.

Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς. Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις.

Δημήτρης Μητροπάνος (1948-2012)

Mελέτη πάνω στον ισχύοντα εκλογικό νόμο και τις συνέπειες της εκλογικής μας συμπεριφοράς

Το άρθρο αυτό γράφτηκε
· Για να κατανοήσουμε καλύτερα τον ισχύοντα εκλογικό νόμο και να φέρουμε στην επιφάνεια «λεπτομέρειες» του εκλογικού συστήματος με βάση το οποίο θα ψηφίσουμε.
· Για να διαπιστώσουμε μέσα και από την αλήθεια των αριθμών, τους λόγους για τους οποίους είναι υποχρέωσή μας να πάρουμε ενεργά μέρος στις εκλογές.
Από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ αντιγράψαμε πολλά για τον ισχύοντα εκλογικό νόμο και το εκλογικό σύστημα και τα παραθέτουμε στις 2 πρώτες σελίδες. Τα παραδείγματα σ’ αυτές είναι δικά μας όπως και όλη η ανάλυση στις υπόλοιπες σελίδες.
ΙΣΧΥΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Για τις εθνικές εκλογές του 2012 ισχύει ο εκλογικός νόμος 3231/2004 με την τροποποίηση 3636/2008, οπότε το δώρο του πρώτου κόμματος από 40 γίνεται 50 έδρες. Έτσι, οι έδρες που κατανέμονται με βάση το ποσοστό των κομμάτων είναι 250 αντί για 260, και άρα το θεωρητικό ελάχιστο ποσοστό για να πετύχει κάποιο κόμμα βέβαιη αυτοδυναμία από 42.7% (111/260) των εγκύρων, μετατρέπεται σε 40.4% (101/250).

…….

Ανυπακοή και εξέγερση για να σταματήσουμε την καταστροφή

Μήνυμα από το Νοσοκομείο Κιλκίς: Ανυπακοή και εξέγερση για να σταματήσουμε την καταστροφή

Της Λέτας Ζωτάκη*

Το «κίνημα» της κατάληψης του Κιλκίς έδωσε ένα πρώτο ηχηρό μήνυμα, ότι όταν οι πολίτες από υπήκοοι γίνονται συνειδητοποιημένοι και ενεργοί, μπορούν να πετύχουν πολλά. Εκτός από το γεγονός ότι το σύστημα τρέμει τις κινητοποιήσεις που έχουν διάρκεια και κινηματικό χαρακτήρα, βοήθησε και εμάς τους ίδιους να αναμετρηθούμε με τους δικούς μας δισταγμούς και φοβίες, να γίνουμε ανυπάκουοι και τολμηροί και να κατανικήσουμε τους ενδοιασμούς μας, να πάμε κόντρα στην πεπατημένη, και να αμφισβητήσουμε τις παράνομες και αντικοινωνικές αποφάσεις της άρχουσας τάξης, δημιουργώντας εστίες εξέγερσης, ως συλλογικότητες με όραμα και προοπτική ανατροπής του καπιταλισμού.

Συνειδητή απάτη του συστήματος

Επιστροφή στην ύπαιθρο – Διέξοδος με προοπτική ή σκόπιμη και συστηματική εξαπάτηση;

Ολόκληρη καμπάνια στήνει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και από δίπλα τα συγκροτήματα του Τύπου για να ντύσουν με φύκια και μεταξωτές κορδέλες τις απεγνωσμένες κατά βάση κινήσεις χιλιάδων, κυρίως νέων, ανθρώπων, που ουσιαστικά αναγκάζονται να επιστρέψουν στο συχνά ρημαγμένο χωριό τους.
Τις προηγούμενες μέρες έγινε πρωτοσέλιδο και θέμα στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μια έρευνα για λογαριασμό του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που ανάμεσα σε μια σειρά σχετικά στοιχεία αναφέρονταν σε έναν αριθμό 1,5 εκατομμυρίου ατόμων που ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι μισοί εκ των οποίων θέλουν να εργαστούν στον αγροτικό τομέα. Πρόκειται κατά βάση για νέους ανθρώπους υψηλής μόρφωσης (25,4% μεταπτυχιακής και 43,5% πανεπιστημιακής).

Το ευρώ ως γραμμή Μαζινό της ολιγαρχίας

«Η έξοδος από την ευρωζώνη (μαζί με τη στάση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών και την αναδιανομή του πλούτου) αποτελεί κόκκινη γραμμή για μια μαχόμενη αριστερή απάντηση στην κρίση όχι γιατί μας παρασύρουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα αστικά συγκροτήματα, αλλά γιατί μας επιβάλλεται από την ίδια την πραγματικότητα»

Oι κυρίαρχες δυνάμεις του δικομματισμού και οι τροϊκανοί επικυρίαρχοι σύρθηκαν σε εκλογές με το φόβο του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι. Αντιλαμβάνονται ότι η προσωρινή άπνοια του λαϊκού κινήματος είναι μόνο η σιωπή πριν από την επόμενη θύελλα. Τα λαϊκά στρώματα υπολογίζουν, όχι αβάσιμα, ότι σ’ αυτές τις εκλογές η ψήφος μπορεί να γίνει φονική σαν σφαίρα, κάτι που συμβαίνει μια φορά στα πενήντα χρόνια σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού.

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Μια σιωπηλή εξέγερση της κάλπης, που θα οδηγήσει σε πολιτικό λιντσάρισμα του μνημονιακού πολιτικού κόσμου, δεν μπορεί βέβαια, σ’ αυτή τη φάση, να λύσει το θέμα της διακυβέρνησης προς όφελος του λαού. Μπορεί όμως να αποδιοργανώσει το αστικό πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει παραλυτική όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των ελληνικών και ευρωπαϊκών κέντρων, να ισχυροποιήσει σοβαρά τον λαϊκό παράγοντα και την Αριστερά. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει την πιθανότητα πραγματικών, και όχι κάλπικων, εξεγέρσεων από τον Ιούνιο και μετά, όταν αρχίσει ο καταιγιστικός βομβαρδισμός της Εφορίας και των νέων, βάρβαρων μέτρων που έχουν ήδη προαναγγελθεί.