Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας Σχετικά με την ΠΑΣΑ και την Άμεση Δημοκρατία
Του Κ. Γέρου
Την ΠΑΣΑ την συνάντησα τον Ιούνιο του 09, όταν βγάλαμε τις κόκκινες κάρτες για τον ΣΥΡΙΖΑ -που μία σήκωσε και ο Αλαβάνος- σε εκείνη την συνάντηση στο Φάληρο. Δεν ήταν ούτε δέκα άνθρωποι (ο Γιάννης. Χ., ο Γιάννης Κ., ο Κώστας Λ., η Βαγγελιώ Σ., ο Δημήτρης Ο., ο Βασίλης Ψ., ο Αλέξανδρος Τ, ο Αχιλλέας Π, η Σύλλα Π, και προστέθηκα και εγώ. Συμπαθάτε με αν κάποιον ξεχνάω, ή βάζω κάποιον που δεν ήταν. Από αυτούς έχει μείνει μόνο ο Δ.Ο., μια που και εγώ φεύγω από την λίστα με αυτό το σημείωμα.
Σε πολύ σύντομο χρόνο οι 10 γινήκαν 100, επειδή έθεσαν το ζήτημα της δημοκρατίας στο ΣΥΡΙΖΑ, με πολύ έντονο τρόπο, κύρια στην 3η Συνδιάσκεψη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της περιόδου, ήταν ο τροπαιούχος του 16, ο υποστηρικτής του Δεκέμβρη του 08, είχε επικεφαλής έναν αντικομφορμιστή και χαρισματικό κοινοβουλευτικό αρχηγό, τον Α. Αλαβάνο, που μετά για ένα διάστημα συμμετείχε και αυτός στην ΠΑΣΑ.
Υπήρχε ή φαινόταν, μια τομή στην πολιτική της παραδοσιακής κοινοβουλευτικής αριστεράς, μια υπέρβαση της καθεστωτικής μιζέριας του ΣΥΝ του Κωνσταντόπουλου, και της «ανανεωτικής» παράδοσης της απόλυτης ενσωμάτωσης. Για αυτό συμμετείχαν και ριζοσπαστικές οργανώσεις της παλιάς «επαναστατικής» αριστεράς, όπως η ΚΟΕ, η ΔΕΑ, μέλη του δικτύου, αλλά και ομάδες που τότε διατηρούσαν μια ιδιαίτερη ταυτότητα, όπως η ΑΚΟΑ. ΄
Η ΠΑΣΑ δεν είπε κάτι καινούργιο, η κριτική της ερχόταν από τις αρχές του αιώνα. Στα κόμματα τα εργατικά ή της αριστεράς αναπτύσσονται ιεραρχικοί μηχανισμοί, οι οποίοι δρουν αυτοτελώς, με σκοπό περισσότερο την δικιά τους αναπαραγωγή, παρά το συμφέρον των σκοπών του κόμματος, της εργατικής τάξης, και της σοσιαλιστικής υπόθεσης. Στα σύγχρονα κόμματα της αριστεράς, διαμορφώνεται μια γραφειοκρατία, η οποία ταυτίζεται ή τουλάχιστον τέμνεται, με τον επαγγελματικό μηχανισμό. Ο τελευταίος, σχηματίζεται από ανθρώπους, οι οποίοι συνήθως δεν κράτησαν κριτική στάση απέναντι στις ηγετικές ομάδες και δυστυχώς εξαρτώνται όχι μόνο πολιτικά αλλά και οικονομικά από την γραφειοκρατία που ελέγχει το κόμμα.
Δεν υποστηρίξαμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν επαγγελματικά στελέχη, αποσπασμένοι κλπ ή να «απολυθούν» όλοι αυτοί, που από μια άλλη πλευρά αφιέρωσαν μια ζωή στην αριστερά. Υποστηρίξαμε ότι η αριστερά έχει ανάγκη από τέτοια στελέχη, σε θέσεις όμως επιστημονικής τεκμηρίωσης και όχι πολιτικής καθοδήγησης. Σήμερα, υπάρχουν άλλωστε πολιτικές ομάδες στην αριστερά, χωρίς ούτε ένα επαγγελματικό στέλεχος, αλλά και στο παρελθόν υπήρξαν μαζικές οργανώσεις ενός εκατομμυρίου μελών, όπως η ισπανική C.N.T, που δεν είχαν επαγγελματικά στελέχη.
Η ύπαρξη γραφειοκρατίας και ιεραρχίας, το έλλειμμα της άμεσης δημοκρατίας, αναπαράγει την διαίρεση ανάμεσα σε διευθυντές και διευθυνόμενους, συστατικό στοιχείο της κοινωνίας που πρέπει να πολεμάει η αριστερά. Η άμεση δημοκρατία στην οργάνωση ενός αριστερού φορέα, θα ήταν ένα παράδειγμα διαφορετικό για την κοινωνία, θα οδηγούσε στην συμμετοχή και στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της αριστεράς. Με αυτήν την έννοια η δημοκρατία ήταν το πρωτεύον ζήτημα, και πάνω από το πολιτικό.
Κάπως έτσι κατάλαβα την παρέμβαση της ΠΑΣΑ εκείνο το διάστημα. Νομίζω όμως ότι η ΠΑΣΑ, είχε υπερτιμήσει την κοινωνική ζήτηση τόσο για ΣΥΡΙΖΑ όσο και δημοκρατία. Όσον αφορά το πρώτο, την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ δεν κτύπησε ένα κοινωνικό ρεύμα, κόσμος από την κοινωνία που αναζητούσε κάτι διαφορετικό αλλά μερικές εκατοντάδες αποστρατευμένοι ή ανένταχτοι αριστεροί, που τους φάνηκε ότι «κάτι συμβαίνει». Όσον αφορά το δεύτερο, η προσπάθεια της ΠΑΣΑ μάζεψε στο τέλος κάτι παραπάνω από 300 υπογραφές, ενώ εύκολα η ΑΝΑΣΑ «υιοθέτησε» το ζήτημα για να παραπεμφθεί αργότερα στις Καλένδες. Σήμερα άλλωστε με έναν ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο δεξιό από εκείνον του 09, δεν υπάρχει καν τέτοιο αίτημα, ούτε φυσικά ή ανησυχία για το πώς θα υπάρξει ένας χώρος υποδοχής του ρεύματος της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Τους αρκεί -και άλλωστε δεν θέλουν τίποτε άλλο- να είναι χώρος εκλογικής υποδοχής.
Υπήρχε ακόμη τότε μια πολυτέλεια να υποβαθμίζονται τα πολιτικά ζητήματα, μια που ο «αντικειμενικός» ρόλος της αριστεράς, ήταν στην αντιπολίτευση, ήταν «βελτιωτικός». Σήμερα, που η λαϊκή αγωνία για επιβίωση, χρειάζεται άμεσες πολιτικές απαντήσεις και ρεαλιστικές λύσεις για το αύριο, σήμερα που από την αριστερά απαιτείται -εκ των πραγμάτων- πρόταση εξουσίας, δεν αρκεί η δημοκρατική οργάνωση και το πολιτικά: «δεν βαριέσαι, αριστεροί είμαστε θα τα βρούμε».
Η δημοκρατική οργάνωση μπορεί να είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά δεν είναι ικανή για έναν αριστερό σχηματισμό. Αλλά ακόμη και για το λαϊκό κίνημα, όπως έδειξαν οι πλατείες, η δημοκρατία δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε μια αποτελεσματική πολιτική απάντηση.
Φαίνεται, σαν να είμαστε μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Το λαϊκό κίνημα και η δημοκρατία δεν μπορούν από μόνες τους. Η αριστερά είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ιεραρχικό, γραφειοκρατικό, με μηχανισμούς που βρίθουν ιδεοληψιών, που περιφρονούν ή βλέπουν και σαν απειλή την επιστημονική ή οποιαδήποτε βαθιά ανάλυση και συζήτηση, ώστε δεν μπορεί να παραχθεί ουσιαστική πολιτική κατεύθυνση. Ακόμη, η κοινοβουλευτική αριστερά υιοθετεί εξ αιτίας των αρτηριοσκληρωτικών δομών της, τον απόλυτο κομφορμισμό. Είναι εντυπωσιακό να σε μουντζώνει ένας ολόκληρος λαός για ένα μήνα, και να παραμένεις εντός του κοινοβουλίου. Είναι εντυπωσιακό να κατακρίνεις για Μουσουλινισμό, αυτούς που σου προτείνουν το αυτονόητο, να αποχωρήσεις από την βουλή και να ενωθείς με τον λαό που εξεγείρεται. Είναι εντυπωσιακό να αποφεύγεις τον λαό, για να μην λερωθείς (;) και να μην πλησιάζεις στο Σύνταγμα (ΚΚΕ). Είναι εντυπωσιακό να χαρακτηρίζεις Ταχρείους, αυτούς που προέτρεψαν στην πλατεία Συντάγματος, (εφ. Αυγή). Είναι εντυπωσιακό την κρίσιμη στιγμή να δηλώνεις αγκαλιά με το σύστημα ότι η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή, ή να μην σηκώνεις το γάντι του δημοψηφίσματος-που θα είχε αποτέλεσμα- και να ζητάς εκλογές-που δεν θα έχουν αποτέλεσμα- (Παπαρήγα-Τσίπρας). Είναι δύσκολο να υπάρξει μια άλλη αριστερά, χωρίς να αλλάξει ο πολιτικός της χάρτης, χωρίς την ανασύνθεση της, χωρίς δημοκρατία και κύρια χωρίς την είσοδο φρέσκων λαϊκών δυνάμεων.
Σε μικρογραφία, το αδιέξοδο μιας μικρής δημοκρατικής ομαδοποίησης έζησε και η ΠΑΣΑ. Όταν έχασε τον στόχο της δημοκρατικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ, συνειδητοποιώντας και το τι πραγματικά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το απίθανο του μετασχηματισμού του, τελείωσε ουσιαστικά ως πολιτική ομάδα. Η δημοκρατική της μορφή από μόνη της, δεν μπόρεσε ούτε να συνθέσει ούτε να βοηθήσει στην παραγωγή νέων πολιτικών ιδεών. Υπήρξε επίσης ασυνεννοησία παρά συνεννόηση, η οποία φάνηκε έντονα τελευταία σε δυο περιστατικά.
Κατά την γνώμη μου-εκ των υστέρων- έπρεπε να είχε διαλυθεί εκείνη την στιγμή, όπως άλλωστε υποστήριξαν και οι περισσότεροι που έφυγαν κατά διαστήματα. Η δημοκρατία αν και απαραίτητη, δεν είναι το φάρμακο για κάθε νόσο. Δεν εξασφαλίζει ότι άνθρωποι με πολιτικές διαφορές θα συνυπάρξουν και θα επιχειρήσουν μια υπέρβαση. Δεν εξασφαλίζει ούτε καν τον πολιτικό πολιτισμό (όπως ίσως διαπιστώσουμε ακόμη μια φορά στα από κάτω σχόλια), ούτε θεραπεύει από την πολιτική και κοινωνική δυσλεξία. Τέλος, από μόνη της, και χωρίς μεγάλη προσπάθεια δεν μπορεί να οδηγήσει ούτε σε συγκρότηση πολιτικής κατεύθυνσης. Παραμένει, όμως η μόνη οργανωτική μορφή, η οποία μπορεί να συνυπάρξει με μια αντισυστημική πολιτική.
Η παρακαταθήκη της ΠΑΣΑ για άμεση δημοκρατία, εναλλαγή στα όργανα, τελικά για ένα πολιτικό φορέα χωρίς «άμισθη» και «έμμισθη» γραφειοκρατία, ίσως γίνει πράξη από τις σύγχρονες περιστάσεις, όταν δυνάμεις της παλιάς αριστεράς, συναντηθούν με γνήσιες λαϊκές δυνάμεις που θα βγουν στο προσκήνιο.
Υ.Γ : Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι, που παραμένουν στην λίστα, εδώ και πολύ καιρό, συμφωνούν ότι η ΠΑΣΑ ως πολιτική πρωτοβουλία έχει κλείσει προ πολλού τον κύκλο της. Συμμερίζομαι και την άποψη, ότι το μπλογκ μπορεί να συνεχίσει, ή ίσως καλύτερα να έδειχνε ένα νέο και τα αντισώματα, ως δυο μπλογκ που έχουν μια α-συνέχεια με την ΠΑΣΑ .
Καλή συνέχεια στους υπόλοιπους, και καλό ταξίδι στο αρχιπέλαγος της αντισυστημικής αριστεράς
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
επειδή, καλό είναι να μην υπάρχουν υποψίες για υποκρισία, θα ήθελα να απαντήσετε στα εξής:
1) εσείς, τι επαγγέλεστε; είχατε ποτέ αφεντικό στο κεφάλι σας;
2) ποια η πολιτική σας πορεία πρό ΠΑΣΑΣ;
3) ένα είδος αυτοκριτικής, για τα λάθη που διαπράξατε ενώ ήσαστε στην ΠΑΣΑ, μπορείτε να δημοσιεύσετε;
4) α) μετά από όσα κάνατε εις βάρος τουλάχιστον μιας οργάνωσης και μιας συμμαχίας της αριστεράς, πιστεύετε ότι μπορείτε να κολυμπήσετε στο αρχιπέλαγος της αντισυστημικής αριστεράς; β) ως τι θα αυτοπροσδιορίζεστε, αλήθεια;
5) ακόμα και να μην μπορέσετε,τελικά, να κολυμπήσετε στο αρχιπέλαγος αυτό, νομίζετε ότι, χρόνια μετά τα όσα διαπράξατε, θα έχουν ξεχάσει κάποιοι, ώστε αν σας δουν στο δρόμο, θα σας συγχωρήσουν;
Κώστα, το πιο μεγάλο κέρδος από την ΠΑΣΑ είναι ότι γνωριστήκαμε…
Κι αυτό ισχύει φυσικά, από μεριάς μου, για ΟΛΟΥΣ όσους γνώρισα ή και δεν γνώρισα, αλλά πέρασαν από την ΠΑΣΑ…
ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΜΕ…
Γιάννης Κ.
Ο Γέρος υποτιμά δύο σημαντικά ζητήματα σε σχέση με την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
Τα ζητήματα που έθεσε η ΠΑΣΑ στον ΣΥΡΙΖΑ τέθηκαν με κινηματικούς όρους και πιο γενικευμένο τρόπο από το κίνημα της 25ης Μάη. Το κίνημα των πλατειών συγκροτήθηκε στην πραγματικότητα ακριβώς πάνω στα ίδια αιτήματα…
Επίσης, τα ζητήματα που έθεσε η ΠΑΣΑ στον ΣΥΡΙΖΑ παρέμειναν υπαρκτά και στο ΜΑΑ αλλά τα μέλη της ΠΑΣΑ που συμμετέχουν στο ΜΑΑ δεν έδωσαν την μάχη εκεί…
Στην πραγματικότητα ο Γέρος συμπεριφέρεται απέναντι στην ΠΑΣΑ (άλλα και την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) σαν τους εραστές που την ερωμένη τους για χάριν κάποιας νέας που γνώρισαν πρόσφατα. Και ενώ αποστασιοποιούνται απ’ αυτήν λένε και κανένα καλό λόγο για να μην κακοκαρδίσουν! Γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, ο Γέρος έχει εγκαταλείψει την μάχη για την δημοκρατική συγκρότηση της Αριστεράς (και την ΠΑΣΑ) για χάριν της ΔΡΑΧΜΗΣ και του “κόμματος της ΔΡΑΧΜΗΣ”….
Η άποψη που εκφράζει “Το λαϊκό κίνημα και η δημοκρατία δεν μπορούν από μόνες τους.”, είναι η χειρότερη κατάληξη που μπορεί να οδηγεί έναν απογοητευμένο αριστερό σε λάθος δρόμο. Αν λοιπόν δεν μπορεί το ίδιο το λαϊκό κίνημα και η δημοκρατία, τότε αναλαμβάνουν διάφοροι αυτόκλητοι σωτήρες να το υποκαταστήσουν. Είτε αυτοί είναι Παπαδόπουλοι και Πατακοί, είτε “αριστεροί” που αυτοχρίζονται πρωτοπορία και εκφραστές της λαϊκής θέλησης.
Και δυστυχώς ο Γέρος μπήκε σε αυτό τον δρόμο για χάριν της ερωμένης του της ΔΡΑΧΜΟΥΛΑΣ! Σε αυτή την αλλαγή πορείας εντάσσεται η επαναφορά του “πολιτικού πολιτισμού” του αστισμού, που τόσο καλά γνωρίσαμε σε όλο του το μεγαλείο στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κυρίαρχο στην ΠΑΣΑ δεν ήταν οι έντονες διαφωνίες και οι οξείες αντιπαραθέσεις όταν γίνονταν. Ήταν η εισαγωγή πρακτικών εξουσιαστικών και χειραγωγητικών πρακτικών από το αντίπαλο στρατόπεδο.
Όπως λοιπόν το αστικό πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε κρίση καταφεύγει σε διάφορους τεχνοκράτες όπως ο Παπαδήμος για να λύσει τα προβλήματά του, το ίδιο κάνουν και στην Αριστερά οι απογοητευμένοι αριστεροί όπως ο Γέρος. Πασάρουν στην πιάτσα των αριστερών ακροατηρίων διάφορους “πεφωτισμένους διανοούμενους” που θα να στηρίζουν λύσεις και προτάσεις που δεν έχουν κανένα στοιχείο αξιοπιστίας. Στα πλαίσια αυτής της λογικής έγινε τακτικός διαφωτιστής, αλλά όχι μέλος της ΠΑΣΑ ο Θ. Μαριόλης και ορισμένοι άλλοι παρόμοιοι…
Η πορεία που ακολούθησε ο Γέρος για χάριν της ΔΡΑΧΜΟΥΛΑΣ τον οδήγησε τελικά στα ίδια μονοπάτια άσκησης πολιτικής που ακολουθούσαν διάφοροι περιφερόμενοι παράγοντες στον ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα! Αυτά όμως έχει η ζωή των “ερωτευμένων”. Ας προσέχει όμως μήπως βρεθεί απατημένος, γιατί την ίδια ερωμένη φλερτάρουν κάποιοι χρυσαυγίτες, ο Π. Καμένος και διάφοροι άλλοι περίεργοι τύποι…
ΕΟΣ..
δεν μπορείς να λες αυτά τα πράγματα για τον Γέρο…ντροπή…
το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντα στην αριστερά ήταν η καχυποψία για την άλλη άποψη και το κυνήγι μαγισσών…τα ίδια που λες για τον Γέρο μπορεί να πει κανείς και για σένα και την εμμονή σου στην «Ευρώπη των εργαζομένων» (δεν λέω ότι έχεις δίκιο ή άδικο, λέω όμως ότι κι εσύ υπερασπίζεσαι το ευρώ με το ίδιο πάθος που ο Κώστας υπερασπίζεται την δραχμή)…η μόνη λύση θα ήταν όντως η άμεση δημοκρατία…δηλαδή να κατατεθούν οι απόψεις και να αποφασίσει ο απλός κόσμος…και μέσα στην αριστερά και στην κοινωνία γενικότερα…η παγίδα της «σωστής άποψης» όμως, που πρέπει να επιβληθεί από την φωτισμένη ηγεσία, γιατί ο κόσμος «δεν είναι ώριμος» να αφεθεί να αποφασίσει μόνος του, είναι η κατάρα της αριστεράς, ΑΛΛΆ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…
Εγώ έφυγα από την Πασα, όταν φτιάχτηκε το «Μέτωπο»…όχι επειδή συμφωνούσα ή διαφωνούσα με τις θέσεις του, αλλά ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΡΥΦΗΣ, κι όχι μια κίνηση από τα κάτω όπως ήταν η Πασα…Στο μέτωπο συμμετείχαν και οι ΚΟΕ, ΔΕΑ ΚΕΔΑ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΟΙΔΩΡΟΥΣΑΝ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ…Οι περισσότεροι πασαδόροι υποστήριξαν το Μέτωπο, κι εγώ θεώρησα πως χάναμε τότε τον στόχο, που ήταν η άμεση δημοκρατία, κι όχι μια βεντέτα με τον Τσίπρα και τον Συνασπισμό. Όμως τότε εσύ ΕΟΣ τι στάση κράτησες; Δεν προέκρινες κι εσύ το «ιδεολογικοπολιτικό» σε βάρος του «οργανωτικού»; Δεν υποστήριξες το Μέτωπο; Η έλλειψη δημοκρατίας δεν σε ενοχλούσε όσο δεν τα έβαζαν ανοιχτά με το αγαπημένο σου ευρώ…Άρα φίλε ΕΟΣ, στο σπίτι του κρεμασμένου μην μιλάς για σχοινί…
φιλικά πάντα
Γιάννης Κ.
Λοιπόν,
α) Αν κάποιος δεν θεωρεί ότι το κύριο πολιτικό διακύβευμα είναι το εθνικό νόμισμα, τότε έχει εμμονή στην “Ευρώπη των εργαζομένων”. Μπορείς να παραπέμπεις σε κάποιο από τα 1.500 κείμενα που έχουν δημοσιευτεί στο blog της ΕΟΣ που να στηρίζει την θέση για την «Ευρώπη των εργαζομένων»;
β) Το Ζήτημα της Δημοκρατίας στο ΜΑΑ τουλάχιστον το βάζαμε από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε το ΜΑΑ. Γιαυτό, από την στιγμή (αρκετά νωρίς) που η κατάσταση διαμορφώθηκε όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, η προσωπική συμμετοχή στον ΜΑΑ περιορίστηκε σε δύο πράγματα:
1. Στην λίστα της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του ΜΑΑ. (όπως ακόμα είμαι και σε λίστες ηλεκτρονικής αλληγραφίας του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχω κανένα λόγο να διαγραφώ, όπως π.χ από την λίστα της θεματικής του περιβάλλοντος)
2. Σε παρακολούθηση των ανοικτών εκδηλώσεων και των συνδιασκέψεων του ΜΑΑ, πράγματα δηλαδή τα οποία μπορούσε να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε. Άλλοι ΠΑΣΑΔΟΡΟΙ και συγκεκριμένα ο Γέρος στον οποίον αναφερόμαστε συμμετείχε στο συντονιστικό όργανο (ανάλογο με την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) αναλάμβανε υπευθυνότητες εκπροσώπησης του ΜΑΑ, πολιτικές πρωτοβουλίες για την πορεία του.
Είναι ψέμα (και θυμίζει γνωστές κνίτηκες πρακτικές) – γιατί δεν είσαι κάποιος που δεν γνωρίζει πράγματα και πρόσωπα και επομένως παραπλανήθηκες – η κατάληξή του σχολίου σου: Η έλλειψη δημοκρατίας δεν σε ενοχλούσε όσο δεν τα έβαζαν ανοιχτά με το αγαπημένο σου ευρώ…. Όσο για το ποιός είναι ο κρεμασμένος, άστο καλύτερα να το κρίνουν οι αναγνώστες…
σωστά…ας κρίνουν οι αναγνώστες…Δεν γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα αφότου έφυγα από την Πάσα και τον Σύριζα…Γνωρίζω μόνο τις δημόσιες τοποθετήσεις και τίποτα παραπάνω…Γνωρίζω την στήριξή σου στο Μέτωπο και την Ελεύθερη Αττική χωρίς να θέτεις ζητήματα δημοκρατίας…Γνωρίζω αυτά που δημοσιεύεις και τίποτα παραπάνω…
Άρα δεν μπορώ να λέω ψέματα για κάτι που δεν γνωρίζω (και στο κάτω κάτω δεν με ενδιαφέρει να γνωρίζω)…Δεν μπορείς να κατηγορείς τον Γέρο επειδή ήταν στο συντονιστικό, ενώ εσύ απλά στήριζες μέσω του blog. Αυτά είναι αστείες δικαιολογίες! Ο Γέρος σε ενοχλεί επειδή είναι υπέρ της δραχμής κι όχι λόγω της στάσης του στο ζήτημα της δημοκρατίας στο Μέτωπο. ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ κι όχι για την πρακτική του σε σχέση με την άμεση δημοκρατία. Άρα πού διαφέρεις ρε ΕΟΣ από όλους τους υπόλοιπους αριστερούς που κατακεραυνώνεις; Δεν παίζεις κι εσύ στο παιχνίδι της καθαρής ιδεολογίας και της «σωστής» άποψης;
Κάνεις τα «σταβά» μάτια σε όσους συμφωνούν μαζί σου στην γνωστή παλαιοκουκουέδικη άποψη για την ΕΕ κλπ. κλπ. Για να δικαιολογήσεις την στάση του Γέρου, είναι σαν να λες ότι όσοι ΠΑΣΑΔΟΡΟΙ ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον στήριζαν δεν είχαν καμία διαφορά από τους διάφορους σουλατσαδόρους παράγοντες της Γραμματείας… Το τι με ενοχλεί, άσε να το γνωρίζω καλύτερα ο ίδιος. Δεν χρειάζομαι «ψυχαναλυτές» και άλλους «ειδικούς» να μου το πουν. Ο τελευταίος που μπορεί να καταγγέλλει το ποιός παίζει το παιχνίδι της καθαρής ιδεολογίας και της «σωστής» άποψης, αν κρίνουμε από την πρακτική σου μάλλον είσαι σύ. Στο σπίτι του κρεμασμένου – ( όπως λες και συ) – δεν μιλάνε για σκοινί!..
ρε φίλε γιατί είσαι τόσο εμπαθής; το τι σε ενοχλεί φαίνεται στις αναρτήσεις σου στο blog σου…δεν είναι μυστικό…αν ήσουν λιγότερο εμπαθής κι επιθετικός θα υπηρετούσες καλύτερα τις απόψεις σου…εκτός αν οι απόψεις σου είναι απλά το πρόσχημα για να είσαι εμπαθής κι επιθετικός…
Γιάννη Κ. Εχεις απόλυτο δίκιο κατά τη γνώμη μου για τις απόψεις σου για το ΜΑΑ. Ησουν ο πρώτος που έθιξες το ζήτημα της δημοκρατίας στο ΜΑΑ.Προσωπικά αν και ανησυχούσα και ψέλιζα πως η εν κρυπτώ συγκρότησή του με σαράντα «προσωπικότητες» τίποτα καλό δεν προοϊωνίζει ,για να μην πώ για τις συνιστώσες ΔΕΑ ,ΚΟΕ κλπ που είτε αδιαφόρησαν για την δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ είτε μας κορόϊδεψαν και μέσω του Αλέκου εντάχθηκαν στο ΜΑΑ δεν αντέδρασα παρα πολύ αργότερα.Απο την αρχή έλεγα πως η ιστορία των «σαράντα ιδρυτικών» εν κρυπτώ είναι το πρώτο συμβόλαιο και καθορίζει το μέλλον αλλά δεν αντέδρασα.Αλλά με εντυπωσιάζει που τα βάζεις με τον ΕΟΣ και όχι με το Γέρο. Πως γίνεται αυτό;Ο Γέρος αν και ήταν με την δημοκρατία στο ΣΥΡΙΖΑ και αγωνίστηκε γι΄αυτό στο ΜΑΑ δεν έθιξε ούτε αγωνίστηκε για την αμεσοδημοκρατική του συγκρότηση αντίθετα ήταν μέσα στους σαράντα ιδρυτικούς.Αξιολόγησε σαν πιό σημαντικό το ζήτημα της γραμμής και μόχι το ζήτημα της αμεσοδημοκρατικής συγκρότησής του.Αντίθετα ο ΕΟΣ έχει ψηλά το ζήτημα της αμεσοδημοκρατίας και της προτεραιότητας του κινήματος . Ο ΕΟΣ έχει αγωνιστεί ενάντια στον εθνικισμό και τον ρατσισμό μέσα στην αριστερά με συνέπεια.Νομίζω πως έχεις θυμώσει με τον ΕΟΣ γιατί κάποια στιγμή τα «πήρες» και τα «έχωσες» στον Αλαβάνο με ανάρμοστο τρόπο και αντέδρασε ο ΕΟΣ σ΄αυτή σου την στάση.Γιάννη κακώς την «έπεσες» μόνο στον Αλαβάνο ‘επρεπε να την «πέσεις» σε μας όλους τους Πασαδόρους και Πασαδόρισες που κάναμε τις πάπιες και υποστηρίζαμε το ΜΑΑ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ και βάλαμε στο τσεπάκι για αργότερα την αμεσοδημοκρατική συγκρότηση του ΜΑΑ, του ΣΥΡΙΖΑ κλπ.
Ακόμη περιμένω να ακούσω στη βάση ποιάς λογικής έβαζες στο μπλογκ που διαχειρίζεσαι τον Καζάκη διαρκώς.
Δήμητρα Φωτίδου
Δήμητρα έβαζα τον Καζάκη γιατί θεωρούσα ότι έκανε σωστή ανάλυση για το ζήτημα του χρέους, ενώ για τον ίδιο λόγο και για το ίδιο θέμα συμφωνώ και με τον Γέρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε σε όλα τα υπόλοιπα. Ούτε φυσικά ασπάζομαι τον ιδιότυπο πατριωτισμό του Καζάκη, ούτε συμφωνώ πως η δραχμή θα τα λύσει όλα μονομιάς όπως αφήνει να φανεί ο Γέρος. Το ότι ο Γέρος υποχώρησε στο θέμα της άμεσης δημοκρατίας δεν συνιστά από μόνο του κριτήριο για την θέση του για το Ευρώ..Είναι καλό να διαχωρίζουμε τα θέματα και ύστερα να βάζουμε τις προτεραιότητες. Είναι γνωστή η διαφωνία μου με τον Γέρο στο ότι εγώ θεωρώ το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας πρώτη προτεραιότητα. Ο ΕΟΣ θεωρώ ότι στέκεται υποκριτικά στο ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας. Απο την μια συμμετείχε κι αυτός ενεργά στους 40 που λές…Γιατί τότε δεν στάθηκε συνεπής στην άμεση δημοκρατία; Κι από την άλλη κατηγορεί τον Γέρο για αυτό…δεν είναι υποκριτικό; Υπάρχει και μια άλλη σημαντική διαφορά. Με τον Γέρο μπορούμε πάντα να κάνουμε ένα συντροφικό διάλογο, με τον ΕΟΣ ποτέ! Είναι εμπαθής και βρίζει. Δεν είναι ικανός για διάλογο με κάποιον που διαφωνεί…ενώ καταφεύγει συνέχεια σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς (για να μην ξεχνάμε το τρολάρισμα, την ανωνυμία και τόσα άλλα). Για μένα και η συμπεριφορά, κι όχι μόνο η πολιτική και η ιδεολογία, παίζει ρόλο…
Καλό πείραμα ΗΤΑΝ η ΠΑΣΑ, μιας και μάθαμε όλοι κάτι από τις κινηματικές και αμεσοδημοκρατικές της εμπειρίες αλλά και από την αποτυχία της μετά την Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ τον Νοέμβρη του 09, όπου πραγματικά ΣΥΝ- θλίφτηκε από τους μηχανισμούς ΟΛΩΝ των κομματικών μαγαζιών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κώστας καλά έπραξε ότι έπραξε, αλλά έχει και αυτός τις ευθύνες του (αλλά και τις εμμονές του) για την αποτυχία του πειράματος ΠΑΣΑ. Όπως και όλοι μας άλλωστε…
Το «Πάμε γι’ άλλα» ήταν προφανές από τον Νοέμβρη του 09 . Μόνο που 18 μήνες τώρα, κανένας δεν κάνει τίποτα πρακτικό γι’ αυτό το «άλλα». Μερικοί από την λίστα του 09 (μαζί και ο Κώστας), ίσως κατάφεραν μέσα σε αυτό το τελευταίο 18-μηνο να πλασαριστούν μέσω της ΠΑΣΑ σαν συνομιλητές ή νεο-παράγοντες στις αδιέξοδες διεργασίες της «καθ’ ημάς» Αριστεράς. Τους τελευταίους τους αγνοώ σαν επικίνδυνα καιροσκόπους.
Πάμε γι’ αλλά?
Γιάννης Χ
ΥΓ1 Ο Αχιλλέας Π. ήταν ένας από τους 10 που πλαισίωσαν τους 3 (Κώστας Λ, Γιάννης Κ και τον υπογράφοντα αυτό το σχόλιο) και που βάφτισε την πρωτοβουλία «ΠΑΣΑ». Τους φιλικούς και συντροφικούς μου χαιρετισμούς και ας χάθηκε.
ΥΓ2 Ο τελευταίος να μην ξεχάσει να κλείσει την πόρτα. Τα κλειδιά τα έχει η Ράνια.
ΥΓ3
Αφιερωμένο σε όλους όσους χαράμισαν κάποιες ώρες τους πειραματιζόμενοι στην ΠΑΣΑ:
Ένα σωσμένο στιγμιότυπο στο http://web.archive.org/web/20100123115804/https://dosepasa.wordpress.com/, τότε που η ΠΑΣΑ ακόμα έπαιζε με ανοιχτές πάσες. Oi ατομικές τρίπλες (που μυρίζουν τώρα έντονα καμαρίλα από μακριά) δεν ήταν τότε ακόμη το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ομάδας των ονειροπόλων.
ΦκΣ
Αδικείς τον εαυτό σου και τους άλλους , αν θεωρείς ότι « χαράμισαν» τον χρόνο τους στο «πείραμα» της ΠΑΣΑ…
Με τις καταιγιστικές ανατροπές που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και όχι μόνο, μπορείς να μου πεις αν και που βρίσκονται « ονειροπόλοι»;
Στις πλατείες βρέθηκαν και ελπίζω πως θα ξανασυναντηθούν ..
Όσο το « πάμε γι΄άλλα»….η φυγή δεν αρκεί …όταν μάλιστα ο στόχος εξακολουθεί να είναι ζητούμενο..
@γιάννη Κ. δεν θα χαθούμε να είσαι καλά!
Θέλω να πω τρία πράγματα σε σχέση με τα σχόλια που με αφορούν προσωπικά:
α) Στο κείμενο είχα γράψει την λέξη εμπάθεια, αναφερόμενος κύρια στον «ακατανόμαστο» -ΕΟΣ, αλλά είπα να το «γλυκάνω» και την άλλαξα και άφησα τον πολιτικό πολιτισμό και την αναφορά στην κοινωνική και πολιτική δυσλεξία. Τελικά κακώς, γιατί αν με εμένα εχει μια (πολιτική) εμπάθεια που «δικαιολογείται» κάπως στην αριστερά, σε χώρους που κάπιοι χωρίζουν πολιτικά, και αυτο εχει συμβεί μεταξύ μας, ειλικρινά, τον αφιονισμό που παθαίνει με τον Θ.Μ., δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω, ουτε να τον κατανοήσω.
β) Υπάρχει μια διαφορά του συντονιστικού του ΜΑΑ, και του ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές, και η ανοικτή κρίση του πρώτου απο δύο Γ.Σ., εστω μικρες. Δεν μπορεί να την περνάμε ετσι αυτην την διαφορά…
γ) Σε ακριβώς τέσσερις εκδηλώσεις για την κρίση (η μία εκπαιδευτικών, και ως πρόεδρος ΕΛΜΕ) που με φώναξαν τους τελευταίους μήνες να κάνω μία δημόσια τοποθέτηση, (καμία δεν είχε σχέση με την συμμετοχή μου στην ΠΑΣΑ, η οποία ως ομάδα αλλωστε εδώ και καιρό δεν υφίσταται δημόσια), ολες είχαν σχέση με τα λίγα πράγματα που εχω αρθρογραφήσει για το ευρώ και για την κρίση, και που αρκετά απο αυτά τα λίγα πράγματα που εχω κατανοήσει, τα χρωστάω και στις συζητήσεις με τον Θ.Μ. και στην συνεργασία μαζί του, του οποίου η αρθρογραφία τίμησε την ΠΑΣΑ.
και κατι που δεν με αφορά μόνο προσωπικά. Οντως την ευθύνη της σύντομης ιστορίας της ΠΑΣΑ την έχουμε όλοι, και ισως κάποτε θα έπρεπε να κάνουμε μια ανοικτή και ειλικρινή συλλογική συζήτηση-οχι για τις ευθύνες- αλλά για τα συμπεράσματα που έβγαλε ο καθένας, ακόμη είναι νωρίς μια που η ΠΑΣΑ παρραμένει ανοικτή.
Με μεγάλη χαρά θα «χαράμιζα»πάλι Βάσω μερικές ακόμα εκατοντάδες ώρες για ένα επόμενο ανάλογο πείραμα. Ποιός μίλησε ή προπαγάνδισε την φυγή σαν εναλλακτικό δρόμο στο «Πάμε γι άλλα»?
Όσο για τα αποτελέσματα του πειράματος ΠΑΣΑ:
Τα αιτήματα αρχικά ήταν τρία, σύμφωνα με την αρχική παρέμβαση της ΠΑΣΑ στην 2η Συνδιάσκεψη του Συριζα τον Ιούνιο του 2009 (βρίσκονται ακόμα αναρτημένα στα πρώτα post αυτού του blog):
1. Άμεση Δημοκρατία παντού, ξεκινώντας από την αντίστοιχη αυτο-οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ με αμεσο-δημοκρατικά χαρακτηριστικά.
(Το «κίνημα της πλατείας» πήρε το μήνυμα (?) και το προσπάθησε με ανάλογες τακτικές με αυτές που δοκιμάστηκαν εδώ, στο πείραμα της ΠΑΣΑ: Ανοιχτές ΓΣ, wiki και διαδίκτυο. Η Αριστερά βρέθηκε ανέτοιμη να καταλάβει τι γίνεται στις πλατείες και εισέπραξε και αυτή μερικές μούντζες (νομίζω ακριβώς γι αυτό τον λόγο, επειδή δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ τις ευκαιρίες της να αυτοοργανωθεί αμεσοδημοκρατικά).
2. Προώθηση του Κοινωνικού Τομέα της Οικονομίας.
(Το «κίνημα της πατάτας» είναι η ενστικτώδης αντίδραση μέρους της Κοινωνίας προς αυτή την κατεύθυνση. Και όσο η Αριστερά θα συνεχίζει να αναλώνεται σε αναζητήσεις παλαιού τύπου για τον Σοσιαλισμό, αγνοώντας την πραγματικότητα και το τί χρειάζεται η κοινωνία και η οικονομία και το τι γίνεται στην Λατινική Αμερική, θα μένει πίσω από τα γεγονότα που καθορίζουν ένα απλό στόχο-ορισμό:
Σοσιαλισμό θα έχουμε όταν το 51% του ΑΕΠ θα παράγεται από αυτόν τον αμεσοδημοκρατικό Κοινωνικό Τομέα της Οικονομίας).
3. Μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας κατά 50% χωρίς μείωση αποδοχών για να αποκρουστεί η αναμενόμενη (από το 2009) οικονομική και κοινωνική κρίση.
(Μόνοι μας τα είπαμε, μόνοι μας τα ακούσαμε…)
Θα ξανασυναντηθούμε, είναι βέβαιο. Ελπίζω όχι στα γουναράδικα.
ΓΧ
Γιάννη Χ
Τι κάνεις βρε ψυχή; Ό,τι κι αν κάνεις εύχομαι να είσαι καλά…
Για την ιστορία…από τον αρχικό πυρήνα ξεχάσατε κι εσύ κι ο Γέρος να αναφέρετε τον Δημήτρη Κω., τον Δημήτρη Κλ. και τον Δημήτρη Μ….ήταν κι άλλοι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο όπως ο Κώστας Χ, από την Κρήτη, ο Γιώργος Τ. από τον Βόλο, και φυσικά ο Δημήτρης Σ. από τα Τρίκαλα…
Να είναι όλοι τους καλά
Γιάννης Κ.
Και τους δικούς μου χαιρετισμούς Γιάννη Κ. Τα τηλέφωνα είναι πάντα τα ίδια και ελπίζω να μπορέσουμε να πιούμε ένα καφέ μαζί, όποτε μπορείς.
Λυπάμαι φυσικά βλέποντας την υποβάθμιση αυτού του χώρου σε άτυπο chat room για προσπάθειες επανασυγκόλλησης φιλικών δεσμών (όπως, καλή ώρα, αυτή), από ένα βήμα αντιπαράθεσης και γόνιμου προβληματισμού που ήταν κάποτε.
Να είσαι καλά και εσύ και όλοι οι προαναφερθέντες πασαδόροι που έμαθαν κάποτε να συνθέτουν εδώ πολιτικά με ανοιχτές πάσες.
Γιάννης Χ
Γιάννη λες
«… που έμαθαν κάποτε να συνθέτουν εδώ πολιτικά με ανοιχτές πάσες.»
Τη γνώση αυτή μήπως ξέρεις αν , πόσοι και πού τη χρησιμοποιούν;
ΔΟ γιατί μετά τις 7 Μάη;
Δεν πρέπει να σταματάνε όλα με τις εκλογές και πάντα είναι σωστό το timing για ένα ειλικρινή διάλογο ή έστω μια φιλική κουβέντα μέσα στη ζοφερή ατμόσφαιρα του προεκλογικού κλίματος και πιθανόν πολύ πιο σημαντική…
Γιάννηδες γεια χαρά!
Αυτό που μένει να γίνει είναι αυτό που γράφει ο Γέρος «Οντως την ευθύνη της σύντομης ιστορίας της ΠΑΣΑ την έχουμε όλοι, και ισως κάποτε θα έπρεπε να κάνουμε μια ανοικτή και ειλικρινή συλλογική συζήτηση-οχι για τις ευθύνες- αλλά για τα συμπεράσματα που έβγαλε ο καθένας, ακόμη είναι νωρίς μια που η ΠΑΣΑ παρραμένει ανοικτή.» . Αλλά, νομίζω, πως προεκλογικά δεν είναι το σωστό timing. Ο Γέρος θα μπορούσε να περιμένει αλλά τον ξέρετε :-) Δεν πειράζει, ξαναπιάνουμε αυτή την κουβέντα από 7 Μάη. Χρειάζεται. Κι ας είναι κι η τελευταία του είδους.
όσο για τα γουναράδικα , δε νομίζω πως ταιριάζουν στην αριστερά αν πιστέψει και αποφασίσει να είναι νικηφόρα. Όταν ειπωθηκε αυτό ήταν άλλες εποχές και άλλα ήθη. Τώρα δεν έχει θέση.
Αρα τα λέμε στους δρόμους!
ΦκΣ
Ο Γέρος δεν φταίει, περίμενε ενα κείμενο του Π.Τ. που είχατε συμφωνήσει αλλά ως συνήθως..
.
Στον καφέ, Γιάννηδες καλέστε και μένα, αλλά με ουίσκι μετά -οχι με κονιάκ-. η τουλάχιστον με μπράντι.
Να είστε ολοι καλά!!! και να πετάτε καμία πέτρα που και που, αφου δεν πετάτε πάσες…
Και για μένα η ΠΑΣΑ ήταν ένα πείραμα. Δεν πέτυχε διότι η απόσταση και ηανάγκη κάποιων να προβληθούν κυριάρχησε. Η Δημοκρατία μέσα στην ΠΑΣΑ γρήγορα κατασρταγήθηκε ‘οταν την ημέρα κάποιος έπρεπε να διαβάσι μέχρι και 150 ηλεκτρονικά μυνήματα μοιραίο ήταν κάποιοι να γίνουν ηγέτες και κάποιοι ηγούμενοι. Ημουν και εγώ στους πρώτους 10! Κλαδίτης Δημήτρης. Πολλά φιλιά !