Θα ‘πρεπε να μετράω ψήφους,
μα εγώ πάντα δεσμεύομαι απ’ αυτούς τους πολυάριθμους πλην…
Θες οι αμείλικτοι αριθμοί,
θες η ελπίδα για ουσιαστική δημοκρατία,
Θες που φοβάμαι τους νικητές,
γιατί όταν νικούν ξεχνούν ότι η κοινωνία σφαδάζει.
Δε ξέρω πως μου τυχαίνει,
μα είμαι πάντα εκεί που δίνεται η τελευταία μάχη.
Παρόλα αυτά, ελπίζω να κερδίσω.
Κι ελπίζω τα παιδιά μου
Και τα παιδιά των παιδιών μου
Να μεγαλώσουν ελπίζοντας.
Και το πιο παράξενο απ’ όλα
είναι που,
παρ΄ όλα όσα μ’ έχουν δασκαλέψει
για αυθεντίες,
δήθεν προσωπικότητες,
και κοφτερά μυαλά,
ελπίζω να βρεθούμε να μιλάμε δίχως φόβο,
μαζί.
Κι ίσως,
κείνο το βράδυ που σκοτείνιασε,,
αν είχαμε να λέμε για το αύριο
δίχως φόβο,
λέω, ίσως,
αν ήταν δίχως φόβο,
να ήταν αλλιώς,,,
Περίεργα πράγματα…
Χ. Π.