Η Βαβέλ της πόλωσης

Του Σπύρου Κόγκα.

Ενώ ήδη διανύουμε την προεκλογική περίοδο των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιούνη, όλο και πιο πολύ πάνω από τη χώρα, πάνω από την κοινωνία, πάνω από τα κόμματα, τις παρατάξεις, κάθε μικρό και μεγάλο φορέα, απλώνεται ο ίσκιος της πόλωσης, η ατμόσφαιρα βαραίνει από την παραλυτική δύναμη των διλημμάτων. Έχουμε τους G8, το παγκόσμιο διευθυντήριο του ιμπεριαλισμού, να μας εγκαλεί προ των ευθυνών μας, υποσχόμενοι κάποια βήματα για την ανάπτυξη, αλλά θυμίζοντας απειλητικά ότι “εντός ευρώ αλλιώς θα ζήσετε την Αποκάλυψη”. Και γρήγορα προστέθηκαν σε αυτούς και ο Ολάντ με την σοσιαλιστική παρέα του. Λίγες μέρες μετά τις τρομοκρατικές δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Σούλτζ ήρθε ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας, να πει “ψηφίστε Μνημόνιο για να μην ζήσετε την φρίκη”. Γρήγορα οι ραγδαίες εξελίξεις, ο αέρας αλλαγής στην Ευρώπη, αποδεικνύεται πιο ρεαλιστής, ψυχρός και ιμπεριαλιστικός από ότι μπορεί να τον θέλει η ψυχούλα της Ελλάδας, η ψυχούλα της Αριστεράς που ποντάρει στα Παρίσια, η ψυχούλα του λαού που μισεί θανάσιμα αυτή την αυτοκρατορική ακαμψία της Μέρκελ.

Πόλωση, τώρα ζούμε τις ώρες των διαζευκτικών, ή θα μείνετε ή θα φύγετε, ή ευρώ ή δραχμή και χάος και αποκάλυψη και ίσως και πραξικόπημα και πόλεμος και όλα τα δεινά του κόσμου. Η σεισμική δόνηση της λαϊκής ετυμηγορίας της 6ης Μάη ώθησε το διεθνές και ντόπιο σύστημα σε ακόμα πιο επιθετική τοποθέτηση των πολιτικών ζητημάτων. Στόχος να σταματήσει η λαϊκή μετατόπιση προς τα Αριστερά, να μπούνε όρια στην δυναμική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, να αναστηθεί η Κεντροδεξιά, να υπάρξει σχηματισμός κυβέρνησης την επόμενη μέρα.

Advertisement

Η επιρροή του ΚΚΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης και οι ευθύνες της ηγεσίας του

Εξαιτίας των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών των τελευταίων 2,5 ετών, 3,5 εκατομμύρια, ψηφοφόροι των εκλογών του 2009 εγκατέλειψαν μαζικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
Το ΚΚΕ είχε μικρή άνοδο κατά 0,94%. Η πραγματική αύξηση σε ψήφους είναι 18.823 και προήλθε από την αύξηση των ψηφοφόρων του στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, αλλά και από αύξηση στις νησιωτικές περιφέρειες Λέσβου (2 θέση) και κυρίως Σάμου (1η θέση). Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!

Να μην τους δώσουμε τη «νωπή λαϊκή εντολή» που επιθυμούν

Ο διορισμένος πρωθυπουργός της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Λουκάς Παπαδήμος τις επόμενες ημέρες θα ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ήδη βγάλει τα προγράμματά τους και ετοιμάζονται να σώσουν την πατρίδα με τον τρόπο που θα τους υπαγορεύσουν οι διεθνείς τραπεζίτες και η ντόπια αστική τάξη. Ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς μαζί με τις παραφυάδες τους θα επιχειρήσουν να εκβιάσουν τους πολίτες για να αποκτήσουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση που επιθυμούν. Με αυτόν τον τρόπο νομίζουν πως θα έχουν την δυνατότητα να εφαρμόσουν τα προηγούμενα μνημόνια που δίνουν την ευκαιρία στους πιστωτές να εκποιήσουν τα πάντα στη χώρα με βάση το αγγλικό δίκαιο. Παράλληλα θα ικανοποιήσουν τα αιτήματα των Γερμανών επιχειρηματιών αλλά και των συμπατριωτών μας του ΣΕΒ, ώστε να δημιουργηθεί πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Τα σχέδιά τους τα γνωρίζουμε καλά. Σκοπός τους είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Θέλουν την ψήφο μας για να συνεχίσει το ΔΝΤ και η Ε.Ε. να καθορίζει την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας. Οι εκλογές γι’ αυτούς είναι η σημαντικότερη μάχη πριν βγάλουν και επισήμως τα τανκς στους δρόμους.
Αναμφισβήτητα, όλοι είμαστε μουδιασμένοι από τις συνεχείς επιθέσεις που δεχόμαστε από την κυβέρνηση των τραπεζιτών. Πολλοί, απογοητευμένοι από την ανεπάρκεια της Αριστεράς να οικοδομήσει ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο έχουν αποφασίσει να απέχουν από τις εκλογές. Μάλιστα ορισμένοι ισχυρίζονται πως αν απέχει ένα σημαντικό κομμάτι του λαού από τις αυτές θα δείξει τη δυσαρέσκεια του και θα το λάβουν σοβαρά υπόψην τους οι κυβερνώντες. Η πραγματικότητα είναι πως αν τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας που επιδιώκουν την αλλαγή του πολιτικού συστήματος απέχουν από την εκλογική διαδικασία θα δώσουν την τέλεια αφορμή στην επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση να πει πως έχει νωπή λαϊκή  εντολή και οι νέοι Πάγκαλοι θα ισχυρίζονται πως κανείς πλέον δεν έχει δικαίωμα να μιλάει για ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Παρακαλάει το ΔΝΤ και η Ε.Ε. να μην ψηφίσουν οι Έλληνες εργαζόμενοι γι αυτό και δεν θέλουν ούτε καν να πραγματοποιηθούν εκλογές.  Συνεπώς, είναι σημαντικό να λάβουμε όλοι ξεκάθαρη θέση στα ζητήματα που αφορούν τις ζωές μας έστω και αν δεν υπάρχει η διάθεση από τις δυνάμεις της Αριστεράς για ειλικρινή συνεργασία που θα ανακούφιζε τον κόσμο της εργασίας και θα έδινε δουλειά στους ανέργους που ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο.

Τα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου και η διαμάχη ΚΚΕ – αναρχίας. Μια ψυχαναλυτική οπτική

Με το ξεκίνημα της χρονιάς ο Παραλληλογράφος εξασφάλισε και σας παρουσιάζει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην σύντομη ιστορία του: την αποκλειστική συνέντευξη με τον διάσημο Γάλλο ψυχίατρο και ψυχαναλυτή δόκτωρα Jean-Marie Jam’enfou. Ο δρ. Ζαμ’ενφού, γνωστός τόσο για το κλινικό όσο και για το ακαδημαϊκό του έργο, είναι σήμερα ομότιμος καθηγητής ψυχαναλυτικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Παρί Κατόρζ (Paris XIV) και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστημιακό ινστιτούτο του Τρολλεβόργου (Trolleborg) της Σουηδίας. Διατέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής της λακανικής Σχολής του Φροϋδικού Αιτίου (École de la Cause Freudienne) και είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το πολύπλευρη συγγραφική του δραστηριότητα. Στην παρούσα συνέντευξη ο δρ. Ζαμ’ενφού καταθέτει τη δική του νηφάλια και πάντα επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για τις διαμάχες που ταλανίζουν το κίνημά μας.

Π: Κύριε καθηγητά ξεκινώντας θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε πώς γίνεται να γνωρίζετε όλες αυτές τις λεπτομέρειες για το κίνημα στην Ελλάδα.

Ζ: Θα σας εξηγήσω. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σταθερά στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου ενδιαφέροντος και μιας παγκόσμιας ανησυχίας, θα έλεγα, λόγω αυτής της οικονομικής κρίσης που κανείς δεν ξέρει ακόμα που θα οδηγήσει. Είναι και το γεγονός – και αυτό είναι κάτι που αποκαλύπτω για πρώτη φορά δημόσια

Να αλλάξει ο συσχετισμός…

Να αλλάξει ο συσχετισμός.Tο ΚΚΕ λέει ότι είναι κρισιμότατο και πρέπει να αλλάξει, πρέπει να γείρει η πλάστιγγα υπέρ της εργατικής τάξης…

H συμμαχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ. έδειξε πολύ γρήγορα, όπως ήταν αναμενόμενο, το αποκρουστικό της πρόσωπο, αφήνοντας στο λαό την ίδια πικρή γεύση, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται χωρίς την παραμικρή διακοπή και προαναγγέλλονται ακόμα χειρότερες θύελλες. Γεννιέται το ερώτημα: Θα μπορούσε να φέρει κάποια αλλαγή ή ανακούφιση για το λαό η αλλαγή κυβέρνησης; Κατηγορηματικά, όχι. Μήπως, αυτή η περιπόθητη ανακούφιση θα έρθει «αύριο», όταν μια νέα κυβέρνηση θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές; Και πάλι, όχι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι ο λαός πρέπει να αδιαφορήσει για τις εκλογές όταν αυτές γίνουν. Το αντίθετο, μάλιστα. Να τις χρησιμοποιήσει για αλλαγή συσχετισμού σε όφελός του. Ομως, δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει η εξουσία μέσα από μια εκλογική αναμέτρηση.
Οι εκλογές αποτελούν απλώς μια καταγραφή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Και μάλιστα ακόμα κι αυτή η καταγραφή γίνεται μέσα από τα «παραμορφωτικά φίλτρα» του εκλογικού νόμου, των εκβιασμών και των διλημμάτων με τα οποία οδηγείται ο λαός μπροστά στην κάλπη. Είναι κρίσιμο ζήτημα ο συσχετισμός δύναμης;

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο έτσι. Πρακτικά κάνουμε κάτι γι΄αυτό;

του Κώστα Δημητριάδη

Έχουμε μπροστά μας μια πρωτόγνωρη κατάσταση με ραγδαίες μεταβολές,  με ρυθμούς που δυσκολευόμαστε να αφομοιώσουμε.  Έχουμε να λύσουμε ένα κουβάρι από προβλήματα,  πολύπλοκα, αλληλοτροφοδοτούμενα,  ικανά  να παραλύσουν τη δράση μας,, αρκετά για να «χάσουμε το μυαλό μας».

Ας κάνουμε μια προσπάθεια  να  βάλουμε μια τάξη στη σκέψη μας.

Α. Ένα πρώτο επίπεδο, το κοινωνικό:

Ας βάλουμε το ερώτημα:  ποιος είναι ο κύριος πονοκέφαλος της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα;  Η απάντηση  είναι οδυνηρά απλή και συγκεκριμένη.  Η  επιβίωση.  Αυτό ισχύει σήμερα.  Δεν ίσχυε πριν ένα χρόνο ή πριν 6 μήνες, ή ακόμα και τον Μάιο  όταν άρχισε το κίνημα των πλατειών. Αυτό θα καταλάβει (εκτός γεωπολιτικών κυρίως απροόπτων) το κέντρο της σκηνής  για μια μεγάλη περίοδο.

Ποιά απάντηση επικρατεί στην πολιτική Αριστερά σε σχέση με αυτό το ερώτημα;  Μια ατέρμονη  συζήτηση  για το πολιτικό πλαίσιο,  με σχολαστικές αναφορές σε διάφορα επίπεδα  άσχετα μεταξύ τους.  Παρεμβάλλοντας  με μη λειτουργικό τρόπο μια πολιτική ανάλυση που πλατιά λαϊκά στρώματα την έχουν άλλωστε ήδη σε μεγάλο βαθμό ξεπεράσει (αυτά που λέμε ακόμα και για την ΕΕ όλο και περισσότεροι τα θεωρούν προφανή και σου λένε – «παρακάτω έχεις να πείς τίποτα;»). Ποιά απάντηση δεν δίνουμε;  Πώς θα οργανώσουμε πρακτικά την επιβίωσή μας.  Πώς δεν θα κοπεί το ρεύμα σε κανένα σπίτι;  Πώς ο  άνεργος θα σταθεί στα πόδια του;  Τι τρώνε σήμερα

Α.Τσίπρας: «Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ…» (20/9-ΑΛΤΕΡ, σε Γ.Αυτιά)

«..αλλά τι θα κάνουν οι πολλές χιλιάδες συμπατριώτες μας που δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν..»

`Του Δημήτρη Ζαγορίτη*

υτά ακούσαμε πριν λίγες ώρες, από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ  Αλέξη Τσίπρα, στην εκπομπή του Γ.Αυτιά  «Καλημέρα» όπου απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου  «τι θα κάνει ο ίδιος, δηλαδή θα πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ;..» , απάντησε:«Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ ..»

Για να ακολουθήσει στη συνέχεια, σαν κερασάκι, ο  έπαινος του “γατονιού” Γ. Αυτιά, για την μεγάλη αλλαγή που διέκρινε στη στάση του:«Κύριε πρόεδρε σήμερα πλησιάσατε πολύ τη μεσαία τάξη»!!..και ακόμη «..σήμερα είδαμε μπροστά μας έναν άλλο Αλέξη Τσίπρα!!..».

Μάλιστα! 1,5  ώρα μετά και ακόμη αναρωτιόμαστε, αν ήταν όνειρο ή όχι, τα όσα συγκλονιστικά ακούσαμε. Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό, για ένα ολιγόλογο σχόλιο: «Όχι συναγωνιστή Πρόεδρε! Έχει και παραέχει σημασία! Για πάρα πολύ μάλιστα κόσμο, που σκέπτεται τον ερχομό του τέλος του μήνα (και μετά), σαν το τέλος του κόσμου, γιατί καλείται διαδοχικά να πληρώσει πλήθος χαρατσιών (που δεν μπορεί) και που δεν ξέρει τι να κάνει, με συνέπεια να διαβαίνει το κατώφλι της απελπισίας, επειδή δεν βλέπει κανένα «φως» γύρω του».

ΙΣΠΑΝΙΑ Διαμαρτυρίες «εκτόνωσης»

Από τα γαλλικά προάστια του 2005 στο 2011 ….

Πέμπτη 19 Μάη 2011

ΜΑΔΡΙΤΗ

Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κυρίως από νέους, πραγματοποιούνται καθημερινά από την περασμένη Κυριακή σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας ενάντια στη διαφθορά των πολιτικών, την οικονομική κρίση, την ανεργία – που ξεπερνά το 21,3% δηλαδή τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους – ενόψει των δημοτικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής.

ΣΥΡΙΖΑ-ΜΑΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΚΚΕ: Μπορεί να γίνει της Πορτογαλίας;

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Το «σπάσιμο των πάγων» μεταξύ του ΚΚ Πορτογαλίας και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που συγκροτείται στο Μπλόκο, είναι ένα μεγάλο γεγονός. Ανοίγει δρόμους για την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη.
Η Αλ. Παπαρήγα έσπευσε να αποκηρύξει το γεγονός στα μάτια των οπαδών του ΚΚΕ, συγκρίνοντάς το ευθέως με τα τραγικά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ το 1989. Μόνο που η σύγκριση είναι ανιστόρητη: Τότε η ηγεσία του ΚΚΕ στράφηκε προς τα δεξιά (αρχίζοντας από τη συμμαχία με την ΕΑΡ του Λ. Κύρκου), υιοθέτησε μια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση που έφτασε στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ (Τζανετάκης) και αργότερα στη συγκυβέρνηση και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ (οικουμενική). Δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση ανάμεσα σε αυτού του τύπου τις συμμαχίες και τις σχέσεις που (υποχρεώνεται να) εγκαινιάζει το ΚΚΠ με το Μπλόκο. Στο Μπλόκο συμμετέχουν με αποφασιστικό ρόλο «ιστορικές» δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς: οι τροτσκιστές του πορτογαλικού τμήματος της 4ης Διεθνούς και οι μαοϊκοί της παλαιάς Λαϊκής Δημοκρατικής Ενότητας που, μαζί με τους αποχωρήσαντες-διαγραμμένους του ΚΚΠ, συγκρότησαν το Μπλόκο. Πρόκειται για οργανώσεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα επαναστατικά γεγονότα του ’70, που μπήκαν στις φυλακές, που –παρά τις μεταλλάξεις τους– κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στον πολιτικό χάρτη τοποθετούνται στα αριστερά του ΚΚ Πορτογαλίας.

Το αθέατο τέλος ενός χειμώνα

Προς τη δεύτερη φάση της πολιτικο-κοινωνικής σύγκρουσης

του Στάθη Κουβελάκη
Από την “Εποχή”, 25.3.2011

«Όταν ο εχθρός προελαύνει, υποχωρώ. Όταν ο εχθρός ξαποσταίνει, τον παρενοχλώ. Όταν ο εχθρός εξαντλείται, τον σφυροκοπώ. Όταν ο εχθρός υποχωρεί, τον καταδιώκω».
Μάο

Σε περιόδους κρίσης συμβαίνει η στιγμή μιας μεγάλης καμπής να μη σημαδεύεται από ένα εντυπωσιακό γεγονός αλλά περισσότερο από τη συσσώρευση πολλών μικρών, από την ανάδυση στην επιφάνεια σχετικά υπόγειων διαδικασιών και τάσεων. Και τότε αρχίζει και γίνεται συνείδηση ότι τα πράγματα έχουν πλέον μπει σε μια διαφορετική τροχιά. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει με την τροπή που αρχίζει και παίρνει η ελληνική κρίση. Κάτι που ίσως δείχνει ότι δεν τελειώνει μόνο ο χειμώνας ως εποχή του έτους αλλά και ως φάση της πολιτικο-κοινωνικής σύγκρουσης που άρχισε με την επιβολή του Μνημόνιο.

Για να το πούμε με δυό λόγια: μέχρι τον προηγούμενο μήνα, ο χρόνος λειτουργούσε υπέρ της κυβέρνησης. Τα μέτρα περνούσαν, με περιορισμένες, ίσως και κάτω του αναμενόμενου, απώλειες και αντιδράσεις.

Αριστερά και αστικοί ανταγωνισμοί

του Βασίλη Μηνακάκη από την εφημερίδα Πριν

Κοινή επίθεση του συνασπισμού εξουσίας – Ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο

M. C. Escher, «Hand with Reflecting Sphere», January 1935

Η οξύτητα που έχει πάρει η επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου και ο προκλητικός / κυνικός τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η στάση της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχουν φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα του «ξένου παράγοντα», της θέσης της «χώρας» στο διεθνές σκηνικό μ’ έναν τρόπο συχνά σχηματικό, που αποπροσανατολίζει και –κυρίως– αποδρά από το ταξικό επίδικο της ιστορικών διαστάσεων σύγκρουσης που εξελίσσεται γύρω από την κρίση και την αστική απάντηση σ’ αυτή.

Ιδού, λοιπόν, το δίπολο που στήνεται: Από τη μια οι δυνάμεις (από τη Σπίθα ως το μαοϊκό χώρο) που «διαβάζουν» την αντεργατική επιδρομή ως εκδήλωση «εθελοδουλίας» και «υποτέλειας», για να καταλήξουν σ’ ένα αναμάσημα των θεωριών της «εξάρτησης» και σε μια γραμμή νέου ΕΑΜ. Κι από την άλλοι εκείνοι (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) που …βγάζουν λάδι την ΕΕ, «δείχνοντας» μόνο την κυβέρνηση Παπανδρέου,

Η ήρα από το στάρι: με αφορμή την σημερινή εκπομπή του Ν. Φίλη στο Κόκκινο 105.5

Πατήστε εδώ για να ακούσετε το απόσπασμα από την εκπομπή του Ν. Φίλη στο ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο

Πριν από λίγη ώρα ακούοντας τον Ρ/Σ 105,5 στο κόκκινο, έτυχε να πέσω στην εκπομπή του διευθυντή της «ΑΥΓΗΣ» κυρίου Ν.Φίλη.

Το πρώτο θέμα του ήταν για μένα μία τεράστια έκπληξη, όχι τόσο γιατί κάποιος μπορεί να διαφωνεί με τις πολιτικές ενέργειες κάποιου άλλου, αλλά με τον απαράδεκτο και χυδαίο χαρακτηρισμό τους. Ο κύριος αυτός χαρακτήρισε συλλήβδην όλους εμάς τους 5000 ανθρώπους που παραμείναμε στη πλατεία Συντάγματος, μετά την πορεία, στους οποίους συμμετείχαν και αρκετά μέλη του ΣΥΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ,μέλη ακόμη και των ηγεσιών τους, και που για πρώτη φορά καταλάβαμε τη πλατεία για τρεις  έως τέσσερεις ώρες στέλνοντας ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στον κόσμο για το πως πρέπει να συνεχισθεί ο αγώνας, μας αποκάλεσε «ταχρείους» από την πλατεία Ταχριρ του Καίρου και τους αχρείους!!!

Η Αριστερά και τα Διόδια

(από το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΧΗΜΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ )

Υπάρχει ως γνωστόν το κίνημα κατά των διοδίων. Επίσης υπάρχει η πολύ ζωντανή και μαζική επιτροπή Φορέων & Κατοίκων της ΒΑ Αττικής. Υπάρχει το μπλογκ της επιτροπής: www.diodiastop.blogspot.com. Με το που μπαίνει κανείς στο μπλογκ, υπάρχει η φράση: «Οι κύριες θέσεις της Συντονιστικής φαίνονται εδώ». Αν κάνει «ΚΛΙΚ» στο «ΕΔΩ» βγαίνει ένα κείμενο που καταλήγει στο:

«Δεν πληρώνουμε διόδια και απαιτούμε να καταργηθεί η αποικιακού τύπου σύμβαση παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων…. Απαιτούμε… να καταργηθούν ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ εντός της Αττικής.»

Τσέπωσαν κρατικό χρήμα και απολύουν εργαζόμενους Οι στυγνοί καπιταλιστές της Περισσός ΑΕ

( από ΚΟΝΤΡΑ )

Την Πέμπτη 2 Σεπτέμβρη, από το «Ριζοσπάστη» πληροφορηθήκαμε ότι την προηγούμενη μέρα η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων Μισθωτών Γραφικών Τεχνών Τύπου και Συναφών Επαγγελμάτων και το Σωματείο Εργαζομένων στα Πρακτορεία Τύπου, με κοινή παράσταση διαμαρτυρίας στην «Ελευθεροτυπία», απαίτησαν την άμεση ανάκληση των 20 απολύσεων στα τυπογραφεία της εφημερίδας, που είχε ανακοινώσει η ιδιοκτησία της δυο μέρες πριν. «Η εργοδοσία της Χ.Κ. Τεγόπουλος («Ελευθεροτυπία»)… πετάει τους εργαζόμενους στο δρόμο σα στυμμένες λεμονόκουπες, καλώντας τους να πληρώσουν αυτοί τα σπασμένα της κρίσης που δημιούργησαν τα υπερκέρδη του κεφαλαίου», σημείωνε σε ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της ταξικής αδιαλλαξίας, σημείωνε ο «Ριζοσπάστης»: «Στη χτεσινή παράσταση διαμαρτυρίας, τα μέλη των ταξικών συνδικάτων, σημείωσαν την ανάγκη «να ανακληθούν τώρα οι απολύσεις, να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τους» και ταυτόχρονα κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους, την ερχόμενη Κυριακή, 5 Σεπτέμβρη, σε ανοιχτό Διοικητικό Συμβούλιο στα γραφεία του Σωματείου για «να οργανώσουμε τον αγώνα μας για τις απολύσεις και την υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2010″. Την ίδια στιγμή, απαίτησαν συνάντηση με την εργοδοσία, η οποία, ωστόσο, ήταν… άφαντη».

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ Ετοιμάζουν «μαχαίρι» για τις επικουρικές

( Απο το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 10/8/2010)

Αμείωτες ανατροπές προβλέπει η εφαρμογή του νέου αντιασφαλιστικού νόμου. Παρά την τεράστια μείωση των συντάξεων, τα κυβερνητικά στελέχη θεωρούν υψηλές τις εργοδοτικές εισφορές

Ποιός θυμάται το 1989;

Η ανταρσία της ΚΝΕ 1989 – Χρονικό

03.09.09

Ένα σύντομο χρονικό για την ανταρσία της ΚΝΕ, τις εξελίξεις στην αριστερά και την πορεία της αριστερής αμφισβήτησης μέχρι τη δημιουργία του ΝΑΡ.

Αρχές 1989 – αρχές 1990

Άνοιξη του 1989:

– Στους κόλπους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ επικρατεί υπόγειος αναβρασμός, καθώς χιλιάδες μέλη και στελέχη διαφωνούν με το «κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ» (Δεκέμβρης 1988) και τη δεξιά γραμμή που έχει χαράξει η ηγεσία του ΚΚΕ. Το πόρισμα αυτό μεταξύ ΚΚΕ και της ανανεωτικής «Ελληνικής Αριστεράς»- Ε.ΑΡ του Λ. Κύρκου στρώνει το δρόμο για σοβαρές πολιτικές και ιδεολογικές υποχωρήσεις, για τον κυβερνητισμό της επίσημης αριστεράς και τη συναίνεση στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Αποτελεί τη βάση για την ίδρυση του «Συνασπισμού της αριστεράς και της προόδου» που πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες αργότερα.

Προς υπεράσπιση του ΠΑΜΕ στα λιμάνια [1]

( αναδημοσίευση από http://roides.wordpress.com/ )

02/07/2010 από Po

«Η στάση του ΠΑΜΕ τους τελευταίους μήνες προκαλεί ζημιά στην πατρίδα… » [Ν. Χατζηνικολάου, δημοσιογράφος]

Γιατί μπορεί να είμαστε άστεγοι της Αριστεράς, άτιμοι συκοφάντες δεν θα γίνουμε ποτέ. Γιατί δεν είναι του γούστου μας η ίδια κακόγουστη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη Άρια από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα. Γιατί η έντεχνα διαμορφωμένη γνώμη της πλειοψηφίας μας κάνει καχύποπτους. Γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη γνώμη που ασπάζεται αβίαστα η πλειοψηφία γενικώς. Γιατί 9 στα 10 bestsellers είναι κακή λογοτεχνία. Γιατί δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με όλες τις απόψεις και τακτικές του ΠΑΜΕ για να το αντιμετωπίζουμε με εντιμότητα. Γιατί το ΠΑΜΕ αποδεικνύεται ως το μοναδικό ανάχωμα στη λαίλαπα που σαρώνει αυτήν την εποχή τον τόπο. Γιατί η Δικαιοσύνη στην περίπτωση του ΠΑΜΕ κινείται με ταχύτητα φωτός ενώ με βατοπέδια, ομόλογα, ζήμενς, χρηματιστήρια κ.α. κινήθηκε με τον ρυθμό αγχωμένης διαβητικής χελώνας.