κι αποχαιρέτα τον, τον ΣΥΡΙΖΑ που χάνεις

του Πάνου Δαμέλου

Διαβάζω κείμενα και ανακοινώσεις οργανώσεων τις τελευταίες μέρες που παρουσιάζουν μια εικόνα ενθουσιασμού και ευφορίας για την επικείμενη μετατροπή του Σύριζα σε ενιαίο κόμμα. Επειδή είχα εμπλακεί για ένα διάστημα σε αυτή την υπόθεση (συμμετέχω στην ΠΑΣΑ –μια συλλογικότητα που το 2009/2010 είχε αγωνιστεί για την αμεσοδημοκρατική συγκρότηση του Σύριζα- και στα πλαίσια του καλέσματός της να «στήσουμε τον Σύριζα από τα κάτω» είχα γραφτεί μέλος του Σύριζα Κορινθίας και συμμετείχα στο πενταμελές συντονιστικό του σε επίπεδο Νομού για κάποιους μήνες) και δεν μπορώ να πω ότι μοιράζομαι τη φαινομενική αισιοδοξία άλλων για τις εξελίξεις, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις.

Advertisement

ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Toυ Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Τελικά ο λαός τα πάντα εν σοφία εποίησε –σ’ αυτή την εκλογική μάχη τουλάχιστον.

Πρώτον πρόβαλε ένα veto τόσο ισχυρό στις πολιτικές των μνημονίων, ώστε κανείς πλέον να μην είναι σε θέση να το αγνοήσει. Κι όποιος το αγνοήσει, δεν θα μπορεί απλούστατα ούτε να κυβερνήσει, ούτε να υπάρξει ως αξιόλογη πολιτική δύναμη.

Δεύτερον έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τόση δύναμη, ώστε να είναι το δόρυ και η ασπίδα του στη μάχη εναντίον της πολιτικής που θέλει να τον μετατρέψει σε φτηνό υποζύγιο, στερημένο από δικαιώματα, και πειθήνιο στις υπαγορεύσεις των αγορών, των δανειστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.

Τρίτον αποδοκίμασε με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό τις αριστερές εκείνες δυνάμεις, το ΚΚΕ πρωτίστως, που αρνούνται την ανάγκη της ενότητας και επιμένουν σε ένα καταστροφικό ενδοαριστερό εμφύλιο.,

Διαβάζοντας όμως το αποτέλεσμα, θα πρέπει κανείς να απαντήσει: Γιατί οι πολίτες δεν έδωσαν την εντολή και τη δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;

Γιατί ένα μέρος τους λύγισε στην πίεση από παντού και στην εκστρατεία του τρόμου, είναι μια λογική εξήγηση. Η οποία μοιάζει όμως λίγο με την εξήγηση της ηγεσίας του ΚΚΕ για την ήττα του –φταίει η πίεση που ασκήθηκε στο λαό.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια τεράστια, πρωτοφανή ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας, πίεση.

Η οποία δεν μπορεί να μην είχε επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Μπορεί όμως, συνυπολογίζοντας τις ενδείξεις του πιεσόμετρου, να σκεφτεί κανείς ότι ο λαός έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του ένα σαφές μήνυμα και μια σαφή εντολή: Προετοιμάσου! Σε θέλω, βλέπω σε σένα μια ελπίδα, μια απελευθερωτική δυνατότητα, αλλά ακόμα δεν σε εμπιστεύομαι. Σου έδωσα τη δύναμη από ένα μικρό κόμμα του 4%-5% να γίνεις αξιωματική αντιπολίτευση. Απόδειξέ μου ότι αξίζει αυτή την εμπιστοσύνη μου και μπορείς να κυβερνήσεις.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια θετική ανάγνωση του νικηφόρου αποτελέσματος. Και χρήσιμη από κάθε άποψη, τουλάχιστον πιο χρήσιμη από θριαμβολογίες και αναλύσεις περί νίκης σκιάς. Η ψήφος του λαού ως απαίτηση από το ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως μεγάλο κόμμα εξουσίας, αποφασισμένο και ικανό να αλλάξει τα πάντα, σημαίνει τα πάντα. Και θέτει τους πάντες μπροστά σε πρωτόγνωρες ευθύνες…

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, Δευτέρα 18 Ιουνίου

Η εκλογική νίκη και οι άμεσες πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ – ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ISKRA

ΕΡΩΤ. Θεωρείτε ακόμα βέβαιη την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;

ΑΠΑΝΤ. Τη θεωρώ πάρα πολύ πιθανή.

ΕΡΩΤ. Αν θεωρήσουμε πρώτη δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θα σχηματίσετε κυβέρνηση;

ΑΠΑΝΤ. Με τις δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας.

ΕΡΩΤ. Δηλαδή με ποιούς;
ΑΠΑΝΤ. Πρώτα απ’ όλα με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ αλλά και με δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ριζοσπαστικής Οικολογίας που ενδεχομένως δεν εκπροσωπηθούν στη Βουλή λόγω του απαράδεκτου ορίου του 3%.

ΕΡΩΤ. Το ΚΚΕ αρνείται, όμως, κάθε συμμετοχή σε κυβέρνηση της Αριστεράς και ακόμη χειρότερα πολεμάει με όλα τα μέσα το ΣΥΡΙΖΑ. Πώς λοιπόν θα στηρίξει;

ΑΠΑΝΤ. Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει ιστορικό λάθος! Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές θα επικρατήσουν διαφορετικές σκέψεις. Αυτό επιβάλλεται να κάνουν μεγάλα ιστορικά πολιτικά ρεύματα σαν αυτό που εκφράζει το ΚΚΕ.

ΕΡΩΤ. Από την άλλη η ΔΗΜΑΡ δεν δέχεται τη «μονομερή» κατάργηση του μνημονίου και χρησιμοποιεί τον όρο «σταδιακή απαγκίστρωση». Σε ποια βάση θα γίνει η κυβερνητική συνεργασία;

ΑΠΑΝΤ. Σε μια συνεργασία είναι απαραίτητες οι αμοιβαίες μετατοπίσεις. Όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ η άμεση κατάργηση και ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία και υπό προθεσμία. Από την άλλη η έννοια της «σταδιακής απαγκίστρωσης» από το μνημόνιο δεν λέει απολύτως τίποτα. Αντιπροσωπεύει μια τρύπα στο νερό. Έτσι κι αλλιώς τη σταδιακή απαγκίστρωση την προβλέπει το ίδιο το μνημόνιο!

ΕΡΩΤ. Επομένως βλέπετε δύσκολη έως αδύνατη τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ.

ΑΠΑΝΤ. Κάθε άλλο! Αυτό που κάνω είναι να θέτω τα ρεαλιστικά και ειλικρινή πλαίσια μιας τέτοιας συνεργασίας. Κανένας δεν πρέπει να θεωρήσει ότι μπορεί να εκβιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαδηλώσει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν εκβιάζεται για να μετατοπισθεί στα πλέον κρίσιμα και θεμελιώδη ζητήματα, που αποτελούν κόμβους για να αλλάξει σελίδα η χώρα.

«Θα αναδιαπραγματευτούμε όλο το χρέος»

Διευκρινίσεις και δεσμεύσεις για την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους από την “Κυβέρνηση της Αριστεράς” και πώς αυτή συντίθεται και πολιτεύεται την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ανάμεσα στα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι, οι κοινωνικές ανισότητες και η απόδοση δικαιοσύνης. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής και ο ρόλος της αστυνομίας. Οι προσδοκίες και οι δυσκολίες της 18ης Ιουνίου…

 [ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] Παναγιώτη Λαφαζάνη

… πριν από τις 17 Ιούνη αβάσταχτη ελαφρότητα σε πολύ βαρύ κλίμα , της Δέσποινας Σπανούδη

Υπάρχει αλήθεια έστω και ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που βουλιάζει, που να πιστεύει ότι τα κόμματα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβίωση των πολιτών απ’ ότι για τη δική τους επιβίωση;
Ακόμη και αν κάποιος δεν είχε καμιά προσωπική εμπειρία από τη δράση των κομμάτων, ακόμη και αν δεν είχε ακούσει για τις αδιαφανείς εσωτερικές λειτουργίες και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, ακόμη και αν δεν είχε ζήσει την παραλυτική λειτουργία κομματικών στελεχών σε κάθε τομέα του κοινωνικού βίου, στον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τους συλλόγους, στις κινητοποιήσεις, ακόμη και αν κάποιος προσγειωνόταν στην χώρα στις 7 Μαΐου θα χρειαζόταν λίγες μέρες (ή λίγες ώρες τηλεθέασης) για να βγάλει συμπεράσματα.
Μια χώρα ληστεμένη, σοκαρισμένη και αγανακτισμένη, που γύρισε την πλάτη σε αυτούς που ψήφιζε τα περασμένα 30 χρόνια, αρπάζοντας σαν σανίδα σωτηρίας κόμματα που υπόσχονταν ρήξη με το καθεστώς της εκποίησης και της υποτέλειας. Υπερψηφίζοντας, ανάμεσα στα τελευταία, το αριστερό κόμμα που δήλωσε ότι διεκδικεί την εξουσία, προτείνοντας συμμαχία με τα άλλα κόμματα της αριστεράς.
Ποια θα ήταν η λογική συνέχεια;

Η επόμενη μέρα

Του Χρίστου Κατσούλα.

Αν και μεσολαβούν σαράντα μέρες ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι διαφορές είναι τεράστιες. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη επιτάχυνση που μεταβάλει ταχύτατα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Αν στις 6 Μάη το ερώτημα ήταν το μνημόνιο, στις 17 Ιούνη το ερώτημα είναι η κυβέρνηση. Από το ναι ή όχι στο μνημόνιο, περνάμε στο ναι ή όχι στην αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Είναι ίσως άδικο για την υπόλοιπη αριστερά, αλλά πρόκειται για δίλημμα σαφώς αναβαθμισμένο, που επηρεάζει άμεσα τη λαϊκή επιβίωση. Καθίσταται επικίνδυνο για την αστική πολιτική, αν και όχι ακόμα για την αστική εξουσία.

Η πρόκληση που παράγει τις τεράστιες πολιτικές μετατοπίσεις, την κατάρρευση του δικομματικού εκκρεμούς και την ισχυρή πιθανότητα της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η παλλαϊκή προσδοκία να αλλάξουν τα πράγματα. Να σταματήσει ο κατήφορος. Να μπει πάτος στο βαρέλι. Να επανέλθει ίσως το επίπεδο της ζωής, των μισθών, των εισοδημάτων στην προμνημονιακή εποχή. Σίγουρα όμως να σταματήσει η κόλαση της ολοένα και μεγαλύτερης λιτότητας, φορομπηξίας, ανεργίας, φτωχοποίησης.

Tα χαρακώματα των Μερκολάντ και τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ

Του Παπουλή Κώστα
Στην Ελλάδα εφαρμόζεται ένα σαρωτικό, αντικοινωνικό, οικονομικό πρόγραμμα, περικοπής των δημόσιων δαπανών και διάλυσης του κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεων, απορρύθμισης της αγοράς εργασίας κ.λπ.. Το πρόγραμμα αυτό είναι η συνηθισμένη, τραγική και νεοφιλελεύθερη «συνταγή» του Δ.Ν.Τ., σε όλες τις χώρες που παρεμβαίνει. Η μεγάλη διαφορά, που το μετατρέπει σε πιο αποκρουστικό στην Ελλάδα -όπως και στην Αργεντινή- από αλλού, και απόλυτα αποτυχημένο, είναι ότι δεν υπάρχει εθνικό νόμισμα και έτσι το Δ.Ν.Τ., δεν μπορεί να κάνει και υποτίμηση, που αλλιώς θα είχε πραγματοποιήσει αμέσως. Η υποτίμηση, αυξάνει το προϊόν και την απασχόληση μεταφέροντας πιέσεις της οικονομίας στο εξωτερικό. Όμως εδώ, όλο το βάρος της πολιτικής της προσαρμογής μεταφέρεται στις πλάτες του ελληνικού λαού, στους μισθούς, στο κοινωνικό κράτος και στη θάλασσα της ανεργίας, μέσω της λεγόμενης πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης.

Συνολικά αυτή η πολιτική, το μόνο που κάνει είναι να βαθαίνει την ύφεση, δημιουργώντας συνθήκες ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Στο βαθμό που στην ευρωζώνη, το κέντρο παύει να δανείζει

ΣΥΡΙΖΑ: «ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑ»; «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ»; Ή ΚΙΝΔΥΝΟΙ «ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ» ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ;

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων είναι στην αιχμή μιας μεγάλης ιστορικής σύγκρουσης με την Ελλάδα της τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), των μνημονίων, την Ελλάδα του μεγάλου αστικού κατεστημένου και των βρώμικων διευθυντηρίων της ΕΕ και της αμερικάνικης «παγκοσμιοποίησης».

Και δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να δώσει μια τιτάνια μάχη για την οποία δεν είναι ο ίδιος επαρκώς προετοιμασμένος, δεν διαθέτει ισχυρούς εγχώριους και ιδιαίτερα ευρωπαϊκούς συμμάχους, ενώ το επίπεδο του ελληνικού και ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος βρίσκεται κάτω (και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ κάτω) από τις απαιτήσεις.

Στα παραπάνω να προσθέσουμε και το εντυπωσιακό παράδοξο, πως μέχρι τώρα δεν υπάρχει όχι μόνο συνεργασία αλλά σχεδόν ούτε στοιχειώδης αλληλεγγύη ανάμεσα στις δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι περισσότερες των οποίων προεξοφλούν την «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ και στέκονται ήδη εχθρικά απέναντί του!

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟ!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗΣ

Η διαφαινόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην επερχόμενη εκλογική μάχη θα φέρει όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό κυβερνητικό ρόλο αλλά και όλη την Αριστερά, κομμουνιστική και μη κομμουνιστική στο προσκήνιο και μπροστά σε ιστορικές προκλήσεις.

Αυτό απαιτεί να επιτευχθεί, έστω μετεκλογικά, αυτό που δεν μπόρεσε να γίνει προεκλογικά: ένα μεγάλο, ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό μέτωπο.

Η εκλογική επικράτηση, όμως, της Αριστεράς καθόλου δεν σημαίνει οτι ανοίγει μετεκλογικά ένας ανέφελος δρόμος.

Η Βαβέλ της πόλωσης

Του Σπύρου Κόγκα.

Ενώ ήδη διανύουμε την προεκλογική περίοδο των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιούνη, όλο και πιο πολύ πάνω από τη χώρα, πάνω από την κοινωνία, πάνω από τα κόμματα, τις παρατάξεις, κάθε μικρό και μεγάλο φορέα, απλώνεται ο ίσκιος της πόλωσης, η ατμόσφαιρα βαραίνει από την παραλυτική δύναμη των διλημμάτων. Έχουμε τους G8, το παγκόσμιο διευθυντήριο του ιμπεριαλισμού, να μας εγκαλεί προ των ευθυνών μας, υποσχόμενοι κάποια βήματα για την ανάπτυξη, αλλά θυμίζοντας απειλητικά ότι “εντός ευρώ αλλιώς θα ζήσετε την Αποκάλυψη”. Και γρήγορα προστέθηκαν σε αυτούς και ο Ολάντ με την σοσιαλιστική παρέα του. Λίγες μέρες μετά τις τρομοκρατικές δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Σούλτζ ήρθε ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας, να πει “ψηφίστε Μνημόνιο για να μην ζήσετε την φρίκη”. Γρήγορα οι ραγδαίες εξελίξεις, ο αέρας αλλαγής στην Ευρώπη, αποδεικνύεται πιο ρεαλιστής, ψυχρός και ιμπεριαλιστικός από ότι μπορεί να τον θέλει η ψυχούλα της Ελλάδας, η ψυχούλα της Αριστεράς που ποντάρει στα Παρίσια, η ψυχούλα του λαού που μισεί θανάσιμα αυτή την αυτοκρατορική ακαμψία της Μέρκελ.

Πόλωση, τώρα ζούμε τις ώρες των διαζευκτικών, ή θα μείνετε ή θα φύγετε, ή ευρώ ή δραχμή και χάος και αποκάλυψη και ίσως και πραξικόπημα και πόλεμος και όλα τα δεινά του κόσμου. Η σεισμική δόνηση της λαϊκής ετυμηγορίας της 6ης Μάη ώθησε το διεθνές και ντόπιο σύστημα σε ακόμα πιο επιθετική τοποθέτηση των πολιτικών ζητημάτων. Στόχος να σταματήσει η λαϊκή μετατόπιση προς τα Αριστερά, να μπούνε όρια στην δυναμική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, να αναστηθεί η Κεντροδεξιά, να υπάρξει σχηματισμός κυβέρνησης την επόμενη μέρα.

Αριστερή Ριζοσπαστική πολιτική με τα κινήματα και τις πλατείες – Καμιά υποχώρηση στο σύστημα – Δημοκρατική συγκρότηση της Αριστεράς

Μπροστά στη συζήτηση που ανοίγει για ένα νέο ηγεμονικό ρόλο της Αριστεράς, που, κατα τή τη γνώμη μας δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται και από μια δημοκρατική οργάνωση, επαναφέρουμε τις προτάσεις που είχαν κατατεθεί το Νοέμβριο του 2009 για την 3η ΠΣ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τι ακριβώς εννοεί;

Πόσα από αυτά που λέει τα εννοεί και τι εννοεί από όσα λέει;
*

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει το μνημόνιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση;

Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, Αλέξη Τσίπρα, μετά την ανάληψη της διερευνητικής εντολής

Αλέξης Τσίπρας:

Η λαϊκή ετυμηγορία της 6ης Μαΐου δε χωράει πολλές αναγνώσεις. Οι πολίτες καταψήφισαν σε συντριπτικό ποσοστό τη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.

Τρία εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες πολίτες εγκατέλειψαν τα δύο κόμματα του μνημονίου, δίνοντας τέλος στα σχέδια 79 νέων μέτρων από τον Ιούνιο, στα σχέδια για 150.000 απολύσεις στο δημόσιο και στα πρόσθετα μέτρα 11 δις από τον επόμενο κιόλας μήνα.

Απλή αναλογική, τώρα!

Λοιπόν, το αποτέλεσμα των εκλογών δημιουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα δυναμική για μια ουσιαστική αλλαγή. Οι 108 έδρες της ΝΔ του 18,85% έναντι των 52 εδρών του ΣΥΡΙΖΑ του 16,78% αποτελεί κανονικό ξεμπρόστιασμα για την αντιδημοκρατικότητα του εκλογικού νόμου, που έχει απονομιμοποιηθεί στα μάτια όλων. Παράλληλα, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ το προηγούμενο πεντάμηνο απέδειξε ότι ο εκβιασμός «αν δε δώσουμε το μπόνους των 40-50 εδρών στο πρώτο κόμμα θα έχουμε ακυβερνησία και χάος» εκτός από αντιδημοκρατικός ήταν και πλαστός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει τη διερευνητική εντολή στα χέρια του και έχει τρεις μέρες για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Να μην τους δώσουμε τη «νωπή λαϊκή εντολή» που επιθυμούν

Ο διορισμένος πρωθυπουργός της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Λουκάς Παπαδήμος τις επόμενες ημέρες θα ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν ήδη βγάλει τα προγράμματά τους και ετοιμάζονται να σώσουν την πατρίδα με τον τρόπο που θα τους υπαγορεύσουν οι διεθνείς τραπεζίτες και η ντόπια αστική τάξη. Ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς μαζί με τις παραφυάδες τους θα επιχειρήσουν να εκβιάσουν τους πολίτες για να αποκτήσουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση που επιθυμούν. Με αυτόν τον τρόπο νομίζουν πως θα έχουν την δυνατότητα να εφαρμόσουν τα προηγούμενα μνημόνια που δίνουν την ευκαιρία στους πιστωτές να εκποιήσουν τα πάντα στη χώρα με βάση το αγγλικό δίκαιο. Παράλληλα θα ικανοποιήσουν τα αιτήματα των Γερμανών επιχειρηματιών αλλά και των συμπατριωτών μας του ΣΕΒ, ώστε να δημιουργηθεί πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Τα σχέδιά τους τα γνωρίζουμε καλά. Σκοπός τους είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Θέλουν την ψήφο μας για να συνεχίσει το ΔΝΤ και η Ε.Ε. να καθορίζει την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας. Οι εκλογές γι’ αυτούς είναι η σημαντικότερη μάχη πριν βγάλουν και επισήμως τα τανκς στους δρόμους.
Αναμφισβήτητα, όλοι είμαστε μουδιασμένοι από τις συνεχείς επιθέσεις που δεχόμαστε από την κυβέρνηση των τραπεζιτών. Πολλοί, απογοητευμένοι από την ανεπάρκεια της Αριστεράς να οικοδομήσει ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο έχουν αποφασίσει να απέχουν από τις εκλογές. Μάλιστα ορισμένοι ισχυρίζονται πως αν απέχει ένα σημαντικό κομμάτι του λαού από τις αυτές θα δείξει τη δυσαρέσκεια του και θα το λάβουν σοβαρά υπόψην τους οι κυβερνώντες. Η πραγματικότητα είναι πως αν τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας που επιδιώκουν την αλλαγή του πολιτικού συστήματος απέχουν από την εκλογική διαδικασία θα δώσουν την τέλεια αφορμή στην επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση να πει πως έχει νωπή λαϊκή  εντολή και οι νέοι Πάγκαλοι θα ισχυρίζονται πως κανείς πλέον δεν έχει δικαίωμα να μιλάει για ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Παρακαλάει το ΔΝΤ και η Ε.Ε. να μην ψηφίσουν οι Έλληνες εργαζόμενοι γι αυτό και δεν θέλουν ούτε καν να πραγματοποιηθούν εκλογές.  Συνεπώς, είναι σημαντικό να λάβουμε όλοι ξεκάθαρη θέση στα ζητήματα που αφορούν τις ζωές μας έστω και αν δεν υπάρχει η διάθεση από τις δυνάμεις της Αριστεράς για ειλικρινή συνεργασία που θα ανακούφιζε τον κόσμο της εργασίας και θα έδινε δουλειά στους ανέργους που ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο.

“ΕΔΩ ΣΥΝΤΑΓΜΑ webtv”

Χέρι – χέρι με τους ακροδεξιούς θα «παρελάσει «την 25η Μάρτη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;

Αν αυτοί που προπαγανδίζουν την σημερινή(17/3) αντισυγκέντρωση που οργανώνουν οι ακροδεξιοί ενάντια στο αντιναζιστικό συλλαλητήριο και την συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα, σας καλούσαν να συζητήσετε μαζί τους για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και άλλα παρόμοια, και να διαδηλώσετε την 25η Μάρτη μαζί τους, τι θα κάνατε;

Σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δώσει την απάντηση της συμπόρευσης! Το blog “ΕΔΩ ΣΥΝΤΑΓΜΑ webtv” έχει από χθες για κεντρικό του θέμα την προβολή αυτής της αντισυγκέντρωσης στον Αγ. Παντελεήμονα. Σε παλιότερο δημοσίευμά μας ( Ο Αλέξης Τρίπρας δίνει συνέντευξη σε ακροδεξιά blogs… ), είχαμε σχολιάσει τις τις συνεντεύξεις του Α. Τσίπρα σε ακροδεξιά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Όμως το blog “ΕΔΩ ΣΥΝΤΑΓΜΑ webtv” έχει προνομιακές σχέσεις με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Τον συναγωνίζεται βέβαια ο Δημήτρης Καζάκης, αλλά αυτός ανήκει σε άλλη κατηγορία… Όλη λοιπόν η ηγεσία του έχει παρελάσει απ’ εκεί:

«Τελευταία ευκαιρία»

Σήμερα είναι η τελευταία ευκαιρία για την κινηματική κοινοβουλευτική αριστερά να διασώσει την αξιοπρέπειά της. Είναι, όμως, κυρίως, η τελευταία ευκαιρία που της δίνεται να βοηθήσει τον ελληνικό λαό ώστε να μη χαθούν και τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας που του απομένουν. Μαζί του, αυτή η αριστερά, έχει, κι αυτή, την τελευταία ευκαιρία στην αξιοπρέπεια.

Η ελληνική βουλή, η κυβέρνηση και οι υπουργοί της, είναι χειρότεροι από ότι έζησε η Ελλάδα την εποχή του Τσολάκογλου. Και ας μην έχει κανείς αμφιβολία, είναι η δική μας Ελλάδα αυτή που ξεπουλιέται, αυτή που χάνεται, αυτή που ταπεινώνεται. Η δική μας, και όχι η δική τους.

Όποιος τους νομιμοποιεί δια της παρουσίας του είναι

Τα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου και η διαμάχη ΚΚΕ – αναρχίας. Μια ψυχαναλυτική οπτική

Με το ξεκίνημα της χρονιάς ο Παραλληλογράφος εξασφάλισε και σας παρουσιάζει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην σύντομη ιστορία του: την αποκλειστική συνέντευξη με τον διάσημο Γάλλο ψυχίατρο και ψυχαναλυτή δόκτωρα Jean-Marie Jam’enfou. Ο δρ. Ζαμ’ενφού, γνωστός τόσο για το κλινικό όσο και για το ακαδημαϊκό του έργο, είναι σήμερα ομότιμος καθηγητής ψυχαναλυτικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Παρί Κατόρζ (Paris XIV) και επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστημιακό ινστιτούτο του Τρολλεβόργου (Trolleborg) της Σουηδίας. Διατέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής της λακανικής Σχολής του Φροϋδικού Αιτίου (École de la Cause Freudienne) και είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το πολύπλευρη συγγραφική του δραστηριότητα. Στην παρούσα συνέντευξη ο δρ. Ζαμ’ενφού καταθέτει τη δική του νηφάλια και πάντα επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για τις διαμάχες που ταλανίζουν το κίνημά μας.

Π: Κύριε καθηγητά ξεκινώντας θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε πώς γίνεται να γνωρίζετε όλες αυτές τις λεπτομέρειες για το κίνημα στην Ελλάδα.

Ζ: Θα σας εξηγήσω. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σταθερά στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου ενδιαφέροντος και μιας παγκόσμιας ανησυχίας, θα έλεγα, λόγω αυτής της οικονομικής κρίσης που κανείς δεν ξέρει ακόμα που θα οδηγήσει. Είναι και το γεγονός – και αυτό είναι κάτι που αποκαλύπτω για πρώτη φορά δημόσια

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝ

Αναδημοσιεύουμε την Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ. Θα είχε αξία η τοποθέτηση- απάντηση της σ. Ράνιας Ιωσηφίδου.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι να καταγγείλουμε στα μέλη του Κόμματος την απαράδεκτη  και ανήθικη – για την Αριστερά αλλά και για τις πάγιες θέσεις μας-  συμπεριφορά της σ. Ράνιας Ιωσηφίδου. Η σ. Ιωσηφίδου έγινε μέλος της τάσης μας στο 6ο Συνέδριο και εκλέχτηκε με ποσόστωση στην ΚΠΕ, ενώ εξαρτάται επαγγελματικά από το Κόμμα. Η συντρόφισσα παραβιάζοντας την πάγια θέση της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση για εναλλαγή στο κεντρικό όργανο του Κόμματος σε συνεννόηση με την πλειοψηφία του Κόμματος αρνήθηκε να παραιτηθεί. Η σ. Ιωσηφίδου σε πρόσφατη ολομέλεια της τάσης μας ενημερώθηκε ότι θα τηρηθεί απαρέγκλιτα η θέση μας που μας ξεχωρίζει έμπρακτα από τη στάση των άλλων τάσεων του Κόμματος.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο έτσι. Πρακτικά κάνουμε κάτι γι΄αυτό;

του Κώστα Δημητριάδη

Έχουμε μπροστά μας μια πρωτόγνωρη κατάσταση με ραγδαίες μεταβολές,  με ρυθμούς που δυσκολευόμαστε να αφομοιώσουμε.  Έχουμε να λύσουμε ένα κουβάρι από προβλήματα,  πολύπλοκα, αλληλοτροφοδοτούμενα,  ικανά  να παραλύσουν τη δράση μας,, αρκετά για να «χάσουμε το μυαλό μας».

Ας κάνουμε μια προσπάθεια  να  βάλουμε μια τάξη στη σκέψη μας.

Α. Ένα πρώτο επίπεδο, το κοινωνικό:

Ας βάλουμε το ερώτημα:  ποιος είναι ο κύριος πονοκέφαλος της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα;  Η απάντηση  είναι οδυνηρά απλή και συγκεκριμένη.  Η  επιβίωση.  Αυτό ισχύει σήμερα.  Δεν ίσχυε πριν ένα χρόνο ή πριν 6 μήνες, ή ακόμα και τον Μάιο  όταν άρχισε το κίνημα των πλατειών. Αυτό θα καταλάβει (εκτός γεωπολιτικών κυρίως απροόπτων) το κέντρο της σκηνής  για μια μεγάλη περίοδο.

Ποιά απάντηση επικρατεί στην πολιτική Αριστερά σε σχέση με αυτό το ερώτημα;  Μια ατέρμονη  συζήτηση  για το πολιτικό πλαίσιο,  με σχολαστικές αναφορές σε διάφορα επίπεδα  άσχετα μεταξύ τους.  Παρεμβάλλοντας  με μη λειτουργικό τρόπο μια πολιτική ανάλυση που πλατιά λαϊκά στρώματα την έχουν άλλωστε ήδη σε μεγάλο βαθμό ξεπεράσει (αυτά που λέμε ακόμα και για την ΕΕ όλο και περισσότεροι τα θεωρούν προφανή και σου λένε – «παρακάτω έχεις να πείς τίποτα;»). Ποιά απάντηση δεν δίνουμε;  Πώς θα οργανώσουμε πρακτικά την επιβίωσή μας.  Πώς δεν θα κοπεί το ρεύμα σε κανένα σπίτι;  Πώς ο  άνεργος θα σταθεί στα πόδια του;  Τι τρώνε σήμερα

Α.Τσίπρας: «Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ…» (20/9-ΑΛΤΕΡ, σε Γ.Αυτιά)

«..αλλά τι θα κάνουν οι πολλές χιλιάδες συμπατριώτες μας που δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν..»

`Του Δημήτρη Ζαγορίτη*

υτά ακούσαμε πριν λίγες ώρες, από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ  Αλέξη Τσίπρα, στην εκπομπή του Γ.Αυτιά  «Καλημέρα» όπου απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου  «τι θα κάνει ο ίδιος, δηλαδή θα πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ;..» , απάντησε:«Δεν έχει σημασία τι θα κάνω εγώ ..»

Για να ακολουθήσει στη συνέχεια, σαν κερασάκι, ο  έπαινος του “γατονιού” Γ. Αυτιά, για την μεγάλη αλλαγή που διέκρινε στη στάση του:«Κύριε πρόεδρε σήμερα πλησιάσατε πολύ τη μεσαία τάξη»!!..και ακόμη «..σήμερα είδαμε μπροστά μας έναν άλλο Αλέξη Τσίπρα!!..».

Μάλιστα! 1,5  ώρα μετά και ακόμη αναρωτιόμαστε, αν ήταν όνειρο ή όχι, τα όσα συγκλονιστικά ακούσαμε. Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό, για ένα ολιγόλογο σχόλιο: «Όχι συναγωνιστή Πρόεδρε! Έχει και παραέχει σημασία! Για πάρα πολύ μάλιστα κόσμο, που σκέπτεται τον ερχομό του τέλος του μήνα (και μετά), σαν το τέλος του κόσμου, γιατί καλείται διαδοχικά να πληρώσει πλήθος χαρατσιών (που δεν μπορεί) και που δεν ξέρει τι να κάνει, με συνέπεια να διαβαίνει το κατώφλι της απελπισίας, επειδή δεν βλέπει κανένα «φως» γύρω του».

Για την «επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ»: Οι θέσεις της Ομάδας Ρόζα

από: http://hidejekyl.blogspot.com/2011/05/blog-post_09.html

Με κείμενό της η Ομάδα ΡΟΖΑ, αναφέρεται στην επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Στο κείμενο γίνεται εκτενής αναφορά στις αιτίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση και ταυτόχρονα προχωρά σε προτάσεις, που αποτελούν και αποφάσεις της Ομάδας ΡΟΖΑ. Το κείμενο της Ομάδας ΡΟΖΑ έχει ως εξής:

Από το 2008 έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στις αιτίες που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα στην πλήρη αποτελμάτωση. Η συζήτηση που εκ των πραγμάτων ανοίγει μετά από την απόφαση για «επανεκκίνηση» του σχήματος, καθιστά αναγκαία την υπενθύμιση των αιτίων που κατά τη γνώμη μας οδήγησαν τα πράγματα σχεδόν στο σημείο μηδέν.

ΣΥΡΙΖΑ-ΜΑΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΚΚΕ: Μπορεί να γίνει της Πορτογαλίας;

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Το «σπάσιμο των πάγων» μεταξύ του ΚΚ Πορτογαλίας και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που συγκροτείται στο Μπλόκο, είναι ένα μεγάλο γεγονός. Ανοίγει δρόμους για την Αριστερά σε όλη την Ευρώπη.
Η Αλ. Παπαρήγα έσπευσε να αποκηρύξει το γεγονός στα μάτια των οπαδών του ΚΚΕ, συγκρίνοντάς το ευθέως με τα τραγικά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ το 1989. Μόνο που η σύγκριση είναι ανιστόρητη: Τότε η ηγεσία του ΚΚΕ στράφηκε προς τα δεξιά (αρχίζοντας από τη συμμαχία με την ΕΑΡ του Λ. Κύρκου), υιοθέτησε μια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση που έφτασε στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ (Τζανετάκης) και αργότερα στη συγκυβέρνηση και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ (οικουμενική). Δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση ανάμεσα σε αυτού του τύπου τις συμμαχίες και τις σχέσεις που (υποχρεώνεται να) εγκαινιάζει το ΚΚΠ με το Μπλόκο. Στο Μπλόκο συμμετέχουν με αποφασιστικό ρόλο «ιστορικές» δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς: οι τροτσκιστές του πορτογαλικού τμήματος της 4ης Διεθνούς και οι μαοϊκοί της παλαιάς Λαϊκής Δημοκρατικής Ενότητας που, μαζί με τους αποχωρήσαντες-διαγραμμένους του ΚΚΠ, συγκρότησαν το Μπλόκο. Πρόκειται για οργανώσεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα επαναστατικά γεγονότα του ’70, που μπήκαν στις φυλακές, που –παρά τις μεταλλάξεις τους– κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στον πολιτικό χάρτη τοποθετούνται στα αριστερά του ΚΚ Πορτογαλίας.

Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ επαναπροσδιορίζει την σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ

Το «Ξ» συζήτησε στο εσωτερικό του το θέμα των σχέσεων του με τον ΣΥΡΙΖΑ και κατέληξε στη θέση ότι συνεχίζει να συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως να αποτελεί συνιστώσα του. Σ’ αυτή τη θέση τείνει το «Ξ» σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει σε πέρας το βασικό καθήκον που έθεσε για τον εαυτό του: να αποτελέσει δηλαδή τη νέα αριστερά που χρειάζεται ο τόπος και να δώσει προοπτική στην ελληνική κοινωνία.

Η πάλη του «Ξ» για μια «νέα αριστερά», όπως την έχουμε περιγράψει σε πολλά άρθρα μας στο παρελθόν, συνεχίζεται, αλλά με την κατανόηση ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο. Οι συνεργασίες όμως με δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και με δυνάμεις εκτός) συνεχίζονται – και γιατί έχουν σημασία για τους αγώνες του μαζικού κινήματος σήμερα και γιατί έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν στην κατεύθυνση του στόχου μιας «νέας», εναλλακτικής αριστεράς στην επόμενη περίοδο.
Η κρίση της αριστεράς

Μέτωπο ΑΑ 1η Πανελλαδική Απρίλης 2011, Ομιλίες Α΄,Β΄,Γ΄, Δ΄και Ε΄μέρος

10 Απρ 2011

του Ftanei_pia

Μέτωπο Αλληλεγγύης Ανατροπής,

1η Πανελλαδική Συνάντηση

Ομιλίες Α΄Μέρος (ΚΛΙΚ Φωτό)

Εργαζόμενος στα ΜΜΕ Εκδόσεις,

Παρασκευή Παναγιώτου-Κερατέα,

Τζένη Ασπρογέρακα-Περιοδικό Μανδραγόρας,

Βένιος Αγγελόπουλος-Καθηγητής ΕΜΠ,

Σπύρος Παναγιώτου,

Χρήστος Καπάταης υποψ. Περιφ. Ελεύθερης Αττικής.

 

Ομιλίες Β΄ Μέρος  (ΚΛΙΚ Φωτό).

Aντώνης Νταβανέλος,  (ΔΕΑ)

Νίκος Σταθάκος,

Γιώργος Σαπουνάς, (ΑΠΟ)

Γιώργος Ματθαίος,

Ομιλίες Γ΄Μέρος (ΚΛΙΚ Φωτό)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΓΗΠΕΔΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ, 7μ.μ.

( από ΣΥΡΙΖΑ )

Το αθέατο τέλος ενός χειμώνα

Προς τη δεύτερη φάση της πολιτικο-κοινωνικής σύγκρουσης

του Στάθη Κουβελάκη
Από την “Εποχή”, 25.3.2011

«Όταν ο εχθρός προελαύνει, υποχωρώ. Όταν ο εχθρός ξαποσταίνει, τον παρενοχλώ. Όταν ο εχθρός εξαντλείται, τον σφυροκοπώ. Όταν ο εχθρός υποχωρεί, τον καταδιώκω».
Μάο

Σε περιόδους κρίσης συμβαίνει η στιγμή μιας μεγάλης καμπής να μη σημαδεύεται από ένα εντυπωσιακό γεγονός αλλά περισσότερο από τη συσσώρευση πολλών μικρών, από την ανάδυση στην επιφάνεια σχετικά υπόγειων διαδικασιών και τάσεων. Και τότε αρχίζει και γίνεται συνείδηση ότι τα πράγματα έχουν πλέον μπει σε μια διαφορετική τροχιά. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει με την τροπή που αρχίζει και παίρνει η ελληνική κρίση. Κάτι που ίσως δείχνει ότι δεν τελειώνει μόνο ο χειμώνας ως εποχή του έτους αλλά και ως φάση της πολιτικο-κοινωνικής σύγκρουσης που άρχισε με την επιβολή του Μνημόνιο.

Για να το πούμε με δυό λόγια: μέχρι τον προηγούμενο μήνα, ο χρόνος λειτουργούσε υπέρ της κυβέρνησης. Τα μέτρα περνούσαν, με περιορισμένες, ίσως και κάτω του αναμενόμενου, απώλειες και αντιδράσεις.

Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ.Τσίπρα.

Είναι πια απολύτως σαφές ότι με πλήρη κυβερνητική κάλυψη εξυφαίνεται μια πρωτοφανής πολιτική σκευωρία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.Αφορμή, η απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και οι αυθόρμητες αντιδράσεις του στην κυβερνητική πολιτική.
Αιτία, το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες έκανε ένα βήμα παραπέρα στον ολισθηρό δρόμο που έχει επιλέξει η κυβέρνηση. Από τα συστηματικά ψεύδη πέρασε στην προαναγγελία προβοκάτσιας. Προβοκάτσια εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, εις βάρος της αριστεράς, εις βάρος του λαϊκού κινήματος.

Αριστερά και αστικοί ανταγωνισμοί

του Βασίλη Μηνακάκη από την εφημερίδα Πριν

Κοινή επίθεση του συνασπισμού εξουσίας – Ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο

M. C. Escher, «Hand with Reflecting Sphere», January 1935

Η οξύτητα που έχει πάρει η επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου και ο προκλητικός / κυνικός τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η στάση της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχουν φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα του «ξένου παράγοντα», της θέσης της «χώρας» στο διεθνές σκηνικό μ’ έναν τρόπο συχνά σχηματικό, που αποπροσανατολίζει και –κυρίως– αποδρά από το ταξικό επίδικο της ιστορικών διαστάσεων σύγκρουσης που εξελίσσεται γύρω από την κρίση και την αστική απάντηση σ’ αυτή.

Ιδού, λοιπόν, το δίπολο που στήνεται: Από τη μια οι δυνάμεις (από τη Σπίθα ως το μαοϊκό χώρο) που «διαβάζουν» την αντεργατική επιδρομή ως εκδήλωση «εθελοδουλίας» και «υποτέλειας», για να καταλήξουν σ’ ένα αναμάσημα των θεωριών της «εξάρτησης» και σε μια γραμμή νέου ΕΑΜ. Κι από την άλλοι εκείνοι (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) που …βγάζουν λάδι την ΕΕ, «δείχνοντας» μόνο την κυβέρνηση Παπανδρέου,

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

Μια απάντηση της ΠΑΣΑ στην Αυγή που δεν δημοσίευσε ποτέ

( Η παρακάτω απαντητική επιστολή γράφτηκε σε απάντηση ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Αυγής της 13-2. Την προωθήσαμε σε δύο μέιλ της εφημερίδας στις 14 και 15.2, όπως επίσης και στην ΕΠΟΧΗ,
και αναμείναμε τη δημοσίευσή της σε κάποιο από τα κυριακάτικα φύλλα που ακολούθησαν. Δυστυχώς, αναμέναμε ματαίως. Η πραγματικότητα της αριστεράς μας διέψευσε ξανά, και πολύ φοβούμαστε όχι για τελευταία φορά.
Συμμετέχουμε σε αυτό το μπλογκ με την πίστη ότι η διαδικτυακή επικοινωνία κάνει το διάλογο λίγο πιο εφικτό, δίνει σε περισσότερες φωνές τη δυνατότητα να ακουστούν, και αυτός είναι και ο λόγος που τελικά, έστω και με καθυστέρηση τόσων ημερών, αποφασίσαμε να δημοσιοποιήσουμε τις αντιρρήσεις μας. Γιατί πρέπει να ακουστούν. Δυστυχώς, η τεχνολογία δίνει τρόπους να ακουστείς, μα δεν έχει τρόπο να πείσει κανέναν να ακούσει. Για τους έχοντες ώτα, λοιπόν… )

Μια απάντηση στο ρεπορτάζ του Κ. Ζαγαρά ‘Τα κινήματα εφαλτήριο για το ΣΥΡΙΖΑ’ (Αυγή της Κυριακής, 13.02.2011)