Εκλογές : μεγάλα βήματα προς τα πίσω

Του Κώστα Παπουλή

 Ένας παρατεταμένος, εργατικός Δεκέμβρης θα είναι το βήμα προς τα εμπρός

1) Έναν ακριβώς χρόνο μετά την ελληνική πλατεία Ταχρίρ, το δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση που δεν έγινε τότε, κερδήθηκε καθυστερημένα από το «μνημονιακό» πολιτικό μπλοκ, μέσω των εκλογών της 17ης Ιουνίου.

Το εκλογικό ποσοστό που αντανακλάει η κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ, είναι κοντά στο 50%, ενώ αθροιστικά το ποσοστό που ψήφισε κόμματα που ήταν καθαρά εναντίον οποιασδήποτε πιθανότητας ρήξης με το ευρωπαϊκό κέντρο, ξεπερνάει το μισό του εκλογικού σώματος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναβαπτίστηκαν. Η «νέα» κυβέρνηση, από ελάχιστους πια, θα χαρακτηριστεί ως κυβέρνηση ξένης κατοχής. Συγχρόνως, ουδείς από τον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε σε οξυμένες στιγμές, δεν πρόκειται να εγκαλέσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσει από την ελληνική βουλή -όπως τον Ιούνιο-, επειδή απλά, η ελληνική δημοκρατία έχει καταλυθεί από την Ε.Ε. και την τρόικα.

2) Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, από την μία υπήρξε πόλωση, από την άλλη όμως, υπήρξε πολιτική σύγκλιση του διπόλου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, στο κεντρικό ζήτημα: «επαναδιαπραγμάτευση, με όριο την παραμονή στο ευρώ». Η Ν.Δ. κέρδισε, γιατί τελικά θεωρήθηκε καλύτερη εγγύηση για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πορεύτηκε με βάση τις αντιφάσεις του, με κύριο γνώμονα τους ψηφοφόρους του «κέντρου», επινοώντας α-νόητα λογικά σχήματα (όπως: με το μνημόνιο βγαίνουμε από την ευρωζώνη, συγχρόνως όμως: η έξοδος μας θα καταστρέψει την ευρωζώνη…κ.λπ.), αλλά λειτούργησε και καιροσκοπικά, αλλάζοντας θέσεις ανάλογα με τι δείχνουν (και επιβάλλουν) κάθε μέρα οι δημοσκοπήσεις. Μέσα του εξαφανίστηκε η ριζοσπαστική αριστερά, είτε με την αντι-Ε.Ε. φωνή, είτε με την συγκρουσιακή «του Δεκέμβρη του 08», χάριν της πολιτικής εφησυχασμού του «κέντρου», που ως γνωστόν πάντα οδηγεί την κοινωνία δεξιά, ακόμη και αν στο τέλος κερδηθούν οι εκλογές.

Advertisement

Το δις εξαμαρτείν…

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*
Εγιναν και οι εκλογές! Αυτή τη στιγμή (Τετάρτη πρωί) φαίνεται ότι θα έχουμε τρικέφαλη μνημονιακή-υποτελειακή κυβέρνηση. Η αστική τάξη μας (κομπραδόρικη, υποτελειακή, εχθρά του λαού) ενώνεται στις κρίσιμες στιγμές (1944, εμφύλιος, χούντα, 1974)·
Σήμερα: στρατηγική επιλογή η Δεξιά, με κομπάρσους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ. ΑΡ.
Και η Αριστερά; Από τότε που υπάρχει δίνει μάχες. Και η δική μας; Εχει ένα ταλέντο: να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Γιατί; Επειδή, για λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω εδώ, δεν μπόρεσε, στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές, να συνδυάσει την ευλύγιστη τακτική με την ανένδοτη προσήλωση στον στρατηγικό στόχο (βλ. σχετικά τα βιβλία μου «Ρήξη ή ενσωμάτωση» και «Γονίδια του μέλλοντος»).
Λοιπόν σήμερα: Εχουμε οικονομική, πολιτική κρίση, κρίση εξουσίας, κρίση πολιτισμική, αλλά δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση. Αντίθετα: Εχουμε συσπείρωση της αντεθνικής Δεξιάς, άνοδο του αντιδραστικού εθνικισμού και των δολοφονικών συμμοριών του νεοναζισμού. Η αστική μας τάξη τα έχει καταφέρει (επί του παρόντος).
Και η πολυδιασπασμένη Αριστερά; Οταν καίγεται το σπίτι σου, δεν σκέφτεσαι γιατί καίγεται. Προσπαθείς να το σβήσεις. Λοιπόν; Λοιπόν η Αριστερά μας θα έπρεπε να είχε προσδιορίσει, συγκεκριμένα, επιστημονικά, τους άμεσους, τους μεσοπρόθεσμους και τον στρατηγικό της στόχο: τον σοσιαλισμό. Πώς έδωσε όμως τη σημερινή μάχη, σε μια στιγμή που θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Το σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας

“Άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε”, είπε ο Πύρρος μετά τη δύσκολη επικράτηση του αποδεκατισμένου στρατού του επί των Ρωμαίων, το 281 π.Χ. Παρόμοια συναισθήματα συνόδευαν, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τον βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης των αστικών επιτελείων για τη σημαντική επιτυχία τους να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στον Δυτικό κόσμο μετά την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου υπό τον Λεόν Μπλουμ, στη Γαλλία του 1936.

Η Νέα Δημοκρατία και το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους ψήφισαν με κλειστή τη μύτη, υπό το κράτος του τρόμου που είχαν διαχύσει στην κοινωνία οι ωμές, άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων και τα συγκροτήματα της κατ΄ ευφημισμόν “ενημέρωσης”. Ο Τσίπρας δεν είχε να αντιμετωπίσει σ΄ αυτή τη μάχη τον Σαμαρά και το Βενιζέλο, αλλά τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Ομπάμα, που έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή προεκλογική εκστρατεία από τα δελτία των οκτώ. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε ένα μήνα από το 4.5% στο 27%, ενώ στο σύνολό της η Αριστερά (συμπεριλαμβάνοντας το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, πολύ περισσότερο από το ιστορικό 24% της ΕΔΑ, το 1958.

Όσοι, μικρόψυχοι ή λιπόψυχοι, σπεύδουν να μιλήσουν για ευκαιριακή, εκλογική φούσκα, που μοιραία θα συρρικνωθεί με την ίδια ταχύτητα που διογκώθηκε, παραγνωρίζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αποτελέσματος και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της συγκυρίας. Ο διπολισμός Δεξιά- Αριστερά που εκδηλώθηκε στο πολιτικό επίπεδο είχε σαφέστατο κοινωνικό περιεχόμενο. Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων κατά γεωγραφική περιοχή και κοινωνική κατηγορία αναδεικνύει κυριολεκτικά τη σύγκρουση δύο κόσμων. Η Νέα Δημοκρατία συσπείρωσε τη μεγάλη, μεσαία και μικρή αστική τάξη, την πλειονότητα των εκτός παραγωγής στρωμάτων, συνταξιούχων και νοικοκυρών, της υπαίθρου που έχει πληγεί λιγότερο από την κρίση και των μεγάλων ηλικιών, όπου ο φόβος κυριαρχεί ευκολότερα έναντι της ελπίδας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ (και ως ένα βαθμό το ΚΚΕ) κυριάρχησε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα (την κοινωνική κατηγορία όπου είχε την πιο θεαματική εκτόξευση μεταξύ των δύο εκλογών), τους ανέργους, τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, τους εργατικούς Δήμους της Β΄ Αθήνα, της Β΄ Πειραιά, της Α΄ Θεσσαλονίκης και τη νεολαία- τα πιο δυναμικά, στην παραγωγή και στον αγώνα, τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Δύο εκατομμύρια Έλληνες που στήριξαν την Αριστερά, αψήφισαν την τρομοκρατική υστερία των συστημικών

Πάμε παρακάτω…

του Λευτέρη Παπαθανάση 

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

«Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα»

«Η δημοκρατία της ολιγαρχίας είναι αυτή που επιτρέπει στο κεφάλαιο να μισθώνει την εξουσία. Η μορφή αυτού του μισθώματος λέγεται «εκλογές»» (!),

έλεγε πριν μερικά χρόνια ένας επιφανέστατος ολιγάρχης της μετασοβιετικής Ρωσίας, ο «πολύς» Μπερεζόφσκι.

*
Στην Ελλάδα, βέβαια, έχουμε τη δική μας πολύ μεγάλη εμπειρία τι ακολουθεί μετά από την κάθε φορά ανανέωση του «μισθώματος».

Οσο για τον κυνισμό των εγχώριων «Μπερεζόφσκι» ούτε εκεί πάμε πίσω. Δεν πάνε δα και πολλές μέρες που Ελληνας εφοπλιστής εμφανίστηκε να λέει ότι για να τον φορολογήσει το ελληνικό κράτος, πρέπει πρώτα να τον βρει…

Στα καθ’ ημάς, πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι δικοί μας «VIP» του πλούτου και της ξιπασιάς φροντίζουν αυτές τις εκδηλώσεις κυνισμού εκ μέρους της «δημοκρατίας της ολιγαρχίας» τους – αφού πρώτα τις βαφτίσουν «ειλικρίνεια» και «ρεαλισμό» – να τις αναθέτουν στους πολιτικούς τους εκπροσώπους.

Πρόκειται για την «ειλικρίνεια» της παρακμής και το «ρεαλισμό» της χρεοκοπίας. Αυτές είναι οι «σημαίες» ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που λόγω των δικών του αναθυμιάσεων απειλεί να οδηγήσει σε παράλυση μια ολόκληρη κοινωνία.

Είναι αυτοί, οι δικοί μας «Μπερεζόφσκι», που εκπροσωπούμενοι από τα πολιτικά τους πιόνια, έχουν γυρίσει τον τόπο πάνω από μισόν αιώνα πίσω. Τόσο πίσω ώστε τα λόγια του Σεφέρη

να ηχούν τόσο καθαρά όσο και τότε που γράφτηκαν:
*
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (…). Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα».

(Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο, 1945)

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Από:http://www.alfavita.gr

ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Toυ Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Τελικά ο λαός τα πάντα εν σοφία εποίησε –σ’ αυτή την εκλογική μάχη τουλάχιστον.

Πρώτον πρόβαλε ένα veto τόσο ισχυρό στις πολιτικές των μνημονίων, ώστε κανείς πλέον να μην είναι σε θέση να το αγνοήσει. Κι όποιος το αγνοήσει, δεν θα μπορεί απλούστατα ούτε να κυβερνήσει, ούτε να υπάρξει ως αξιόλογη πολιτική δύναμη.

Δεύτερον έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τόση δύναμη, ώστε να είναι το δόρυ και η ασπίδα του στη μάχη εναντίον της πολιτικής που θέλει να τον μετατρέψει σε φτηνό υποζύγιο, στερημένο από δικαιώματα, και πειθήνιο στις υπαγορεύσεις των αγορών, των δανειστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.

Τρίτον αποδοκίμασε με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό τις αριστερές εκείνες δυνάμεις, το ΚΚΕ πρωτίστως, που αρνούνται την ανάγκη της ενότητας και επιμένουν σε ένα καταστροφικό ενδοαριστερό εμφύλιο.,

Διαβάζοντας όμως το αποτέλεσμα, θα πρέπει κανείς να απαντήσει: Γιατί οι πολίτες δεν έδωσαν την εντολή και τη δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;

Γιατί ένα μέρος τους λύγισε στην πίεση από παντού και στην εκστρατεία του τρόμου, είναι μια λογική εξήγηση. Η οποία μοιάζει όμως λίγο με την εξήγηση της ηγεσίας του ΚΚΕ για την ήττα του –φταίει η πίεση που ασκήθηκε στο λαό.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια τεράστια, πρωτοφανή ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας, πίεση.

Η οποία δεν μπορεί να μην είχε επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Μπορεί όμως, συνυπολογίζοντας τις ενδείξεις του πιεσόμετρου, να σκεφτεί κανείς ότι ο λαός έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του ένα σαφές μήνυμα και μια σαφή εντολή: Προετοιμάσου! Σε θέλω, βλέπω σε σένα μια ελπίδα, μια απελευθερωτική δυνατότητα, αλλά ακόμα δεν σε εμπιστεύομαι. Σου έδωσα τη δύναμη από ένα μικρό κόμμα του 4%-5% να γίνεις αξιωματική αντιπολίτευση. Απόδειξέ μου ότι αξίζει αυτή την εμπιστοσύνη μου και μπορείς να κυβερνήσεις.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια θετική ανάγνωση του νικηφόρου αποτελέσματος. Και χρήσιμη από κάθε άποψη, τουλάχιστον πιο χρήσιμη από θριαμβολογίες και αναλύσεις περί νίκης σκιάς. Η ψήφος του λαού ως απαίτηση από το ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως μεγάλο κόμμα εξουσίας, αποφασισμένο και ικανό να αλλάξει τα πάντα, σημαίνει τα πάντα. Και θέτει τους πάντες μπροστά σε πρωτόγνωρες ευθύνες…

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, Δευτέρα 18 Ιουνίου

ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΣΤΗΝ «ΑΥΓΗ» ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

1.Πιστεύεις ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί επαρκή λύση για την κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα;

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προεκλογικό και άρα πρόκειται για ένα μίγμα ουσιαστικών προτάσεων εξόδου από την κρίση, γενικών προθέσεων περί αλλαγής της ελληνικής κοινωνίας και συγκεκριμένων αντιλήψεων για τα αίτια της κρίσης. Δεν θέλω να μπω σε συζήτηση των επιμέρους σημείων και θεωρώ αβάσιμη την κριτική της Νέας Δημοκρατίας ότι το πρόγραμμα δεν έχει κοστολογηθεί. Λες και το σύμφυρμα μεταβαλλόμενων θέσεων που απαρτίζουν το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι πλήρως κοστολογημένο. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αν διαβαστεί στο πλαίσιο των δηλώσεων που επανειλημμένα έχουν γίνει από την ηγεσία του, έχει ένα ριζοσπαστικό πυρήνα που μπορεί να βάλει τη χώρα σε άλλη πορεία. Αρκεί βέβαια να γίνει πράξη.

2.Σε ποιές ακριβώς πλευρές του προγράμματος αναφέρεσαι;

Το πιό επείγον θέμα για την Ελλάδα σήμερα είναι να απαλλαγεί από τα δεσμά του Μνημονίου και να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία αναδιάρθρωσης της οικονομίας και της κοινωνίας της. Παράλληλα θα πρέπει οπωσδήποτε να απαλλαγεί από το άχθος του χρέους. Χωρίς αυτά τα δύο βήματα δεν πρόκειται να ανασάνει η ελληνική οικονομία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, θα πρέπει να προβεί σε ακύρωση του Μνημονίου μέσα στη Βουλή. Θα πρέπει επίσης να προχωρήσει σε ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Μόνο σε αυτή τη ριζοσπαστική βάση θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τα άλλα φιλόδοξα μέτρα που επιδιώκει, όπως την τόνωση της απασχόλησης, την αναδιανομή του εισοδήματος μέσω της φορολογικής αλλαγής, την ενίσχυση των μισθών και των συντάξεων, και ούτω καθεξής. Είναι απολύτως απαραίτητο να μην κάνει πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα του Μνημονίου και του χρέους. Εδώ χρειάζεται η ενεργός στήριξη, έστω και από κριτική σκοπιά, της υπόλοιπης αριστεράς. Όσοι μένουν απέξω, κουνάνε το δάκτυλο και παριστάνουν την Κασσάνδρα, κάνουν μεγάλο λάθος. Διότι αν αναδιπλωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν τηρήσει τις υποσχέσεις του, θα έχουμε πολιτική κατάρρευση της αριστεράς σε περιβάλλον γενικευμένης απογοήτευσης και απόγνωσης. Ο τελικός κερδισμένος θα είναι η Χρυσή Αυγή.

3.Τι είδους αντιδράσεις περιμένεις αν προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ακύρωση του Μνημονίου και αναδιάρθρωση του χρέους;

Η εκλογική νίκη και οι άμεσες πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ – ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ISKRA

ΕΡΩΤ. Θεωρείτε ακόμα βέβαιη την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;

ΑΠΑΝΤ. Τη θεωρώ πάρα πολύ πιθανή.

ΕΡΩΤ. Αν θεωρήσουμε πρώτη δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θα σχηματίσετε κυβέρνηση;

ΑΠΑΝΤ. Με τις δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας.

ΕΡΩΤ. Δηλαδή με ποιούς;
ΑΠΑΝΤ. Πρώτα απ’ όλα με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ αλλά και με δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ριζοσπαστικής Οικολογίας που ενδεχομένως δεν εκπροσωπηθούν στη Βουλή λόγω του απαράδεκτου ορίου του 3%.

ΕΡΩΤ. Το ΚΚΕ αρνείται, όμως, κάθε συμμετοχή σε κυβέρνηση της Αριστεράς και ακόμη χειρότερα πολεμάει με όλα τα μέσα το ΣΥΡΙΖΑ. Πώς λοιπόν θα στηρίξει;

ΑΠΑΝΤ. Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει ιστορικό λάθος! Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές θα επικρατήσουν διαφορετικές σκέψεις. Αυτό επιβάλλεται να κάνουν μεγάλα ιστορικά πολιτικά ρεύματα σαν αυτό που εκφράζει το ΚΚΕ.

ΕΡΩΤ. Από την άλλη η ΔΗΜΑΡ δεν δέχεται τη «μονομερή» κατάργηση του μνημονίου και χρησιμοποιεί τον όρο «σταδιακή απαγκίστρωση». Σε ποια βάση θα γίνει η κυβερνητική συνεργασία;

ΑΠΑΝΤ. Σε μια συνεργασία είναι απαραίτητες οι αμοιβαίες μετατοπίσεις. Όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ η άμεση κατάργηση και ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία και υπό προθεσμία. Από την άλλη η έννοια της «σταδιακής απαγκίστρωσης» από το μνημόνιο δεν λέει απολύτως τίποτα. Αντιπροσωπεύει μια τρύπα στο νερό. Έτσι κι αλλιώς τη σταδιακή απαγκίστρωση την προβλέπει το ίδιο το μνημόνιο!

ΕΡΩΤ. Επομένως βλέπετε δύσκολη έως αδύνατη τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ.

ΑΠΑΝΤ. Κάθε άλλο! Αυτό που κάνω είναι να θέτω τα ρεαλιστικά και ειλικρινή πλαίσια μιας τέτοιας συνεργασίας. Κανένας δεν πρέπει να θεωρήσει ότι μπορεί να εκβιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαδηλώσει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν εκβιάζεται για να μετατοπισθεί στα πλέον κρίσιμα και θεμελιώδη ζητήματα, που αποτελούν κόμβους για να αλλάξει σελίδα η χώρα.

Τα MEGA ντόπερμαν της ενημέρωσης

….. Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν. Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων – είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.
Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας – με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες…  Ντροπή! 

Οι ιδιοκτήτες του τηλεοπτικού ΚΑΙ ραδιοφωνικού ΣΚΑΙ καθώς και της εφημερίδας Καθημερινής είναι η οικογένειαΑλαφούζου (εφοπλιστές-μεγαλοεπιχειρηματίες), 

ενώ του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού Αντέννα η οικογένεια Κυριακού (επίσης εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες ) 

Οι τρεις βασικοί μέτοχοι (μεγαλοεργολάβοι-μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές) του Μεγκάλου καναλιού κατέχουν εκτόςτου τηλεοπτικού Μέγκα και του Σταρ, τις εφημερίδες Νέα, Βήμα, Εθνος, δεκάδες περιοδικά και εκδόσεις κάθε είδους. 

ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει δημοκρατία όταν την “πληροφορία” την ελέγχει ο εφοπλισμός και οι μεγαλοεργολάβοι τηςδιαπλοκής. Τόσο απλά…..

Οι μεγαλομέτοχοι του MEGA: Βαρδινογιάννης, Ψυχάρης, Μπόμπολας. 

Ο Καραμανλής τους είχε αποκαλέσει «νταβατζήδες που μας κυβερνούν» 

Αν θέλουμε όμως σήμερα να χαρακτηρίσουμε το όνειδος της δημοσιογραφίας,

την καταισχύνη της ενημέρωσης με μία μόνο λέξη, τότε αρκεί να πούμε «MEGA».…

Εκλογές βίας και νοθείας

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Οι εκλογές της 29ης Οκτωβρίου του 1961 έμειναν στην νεώτερη ελληνική ιστορία ως οι κατ΄ εξοχήν εκλογές βίας και νοθείας. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του Κέντρου και η εκτόξευση της ΕΔΑ στη δεύτερη θέση, στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, που προκάλεσε πανικό στον αστικό πολιτικό κόσμο και στους ατλαντικούς επικυρίαρχους. Με επιτελικό κέντρο τα Ανάκτορα και εκτελεστικά όργανα το στρατό, τη χωροφυλακή και το παρακράτος, οργανώθηκε μια ανηλεής εκστρατεία τρομοκρατίας εναντίον της Αριστεράς σ΄ όλη την Ελλάδα, που άφησε πίσω της κάμποσους νεκρούς. Τη μέρα των εκλογών, περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι διπλοψήφισαν. Οι βιαστές της λαϊκής βούλησης δεν ενδιαφέρονταν καν να τηρήσουν τα προσχήματα- αίφνης, 218 χωροφύλακες που ψήφισαν σε μια περιοχή εμφανίζονταν να κατοικούν άπαντες στην ίδια μονοκατοικία. Μ΄ αυτά και μ΄αυτά, η ερυθρά απειλή αναχαιτίσθηκε και η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήρθε πρώτο κόμμα, για να μπει η χώρα στην ταραγμένη περίοδο του Ανένδοτου Αγώνα, της Αποστασίας και των Ιουλιανών, που θα οδηγούσε τελικά στη χούντα των συνταγματαρχών.

Μισό αιώνα αργότερα, η Ελλάδα βαδίζει σε εκλογές μεταμοντέρνας βίας και νοθείας, πολύ διαφορετικής μορφής, αλλά όχι μικρότερης σημασίας. Με το υπηρετικό, πολιτικό προσωπικό τους στην Ελλάδα παντελώς απαξιωμένο, οι ξένοι επικυρίαρχοι ανέλαβαν οι ίδιοι, προσωπικά τον προεκλογικό αγώνα εναντίον της Αριστεράς. Κάθε βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των ελληνικών καναλιών- μπροστά στα οποία η “Ιζβέστια” της εποχής Μπρέζνιεφ ήταν υπόδειγμα πολυφωνίας- πρωταγωνιστούν όχι ο Σαμαράς, η Μπακογιάννη κι ο Βενιζέλος, αλλά η Μέρκελ, ο Ολάντ κι ο Ομπάμα. Δεν υπάρχει προηγούμενο, ούτε καν στα πέτρινα μετεμφυλιακά χρόνια, τέτοιας πανστρατιάς όλων των μεγάλων δυνάμεων και των ηγετών τους για να αποτραπεί η επικράτηση της Αριστεράς. Μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες και εφοπλιστές που ελέγχουν το κύκλωμα της “ενημέρωσης” μετατρέπονται χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, σε παιδάκια για τα θελήματα του κ. Μιχελάκη, αναπαράγοντας όλα τα βίντεο μαύρης προπαγάνδας του κόμματος της Συγγρού περί Ιφικράτη Αμυρά, αντάρτικου πόλεων, 17 Νοέμβρη, κουκουλοφόρων και άλλων δαιμονίων.

ΒΡΩΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΕΕΙΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!

FINANCIAL TIMES DEUTSCHLAND – ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!

ISKRA: O ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ!

Σε μια πρωτοφανή κίνηση τους, που δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο, οι FINANCIAL TIMES DEUTSCHLAND , έγραψαν πρωτοσέλιδο άρθρο στα ελληνικά, με το οποίο καλούν τον ελληνικό λαό(;) να αντισταθεί στη δημαγωγία του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίσει τη ΝΔ!

Αυτή η χωρίς ιστορικό προηγούμενο βρώμικη και άθλια επέμβαση του Γερμανικού ιμπεριαλισμού στην ελληνική εκλογική αναμέτρηση έρχεται να υπογραμμίσει με ένα άλλο τρόπο την ιστορική κρισιμότητα αυτών των εκλογών με το δίλημμα: θέλουμε μια κυρίαρχη Ελλάδα ή ένα Γερμανικό προτεκτοράτο;

Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:

«Θα αναδιαπραγματευτούμε όλο το χρέος»

Διευκρινίσεις και δεσμεύσεις για την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους από την “Κυβέρνηση της Αριστεράς” και πώς αυτή συντίθεται και πολιτεύεται την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ανάμεσα στα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι, οι κοινωνικές ανισότητες και η απόδοση δικαιοσύνης. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής και ο ρόλος της αστυνομίας. Οι προσδοκίες και οι δυσκολίες της 18ης Ιουνίου…

 [ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] Παναγιώτη Λαφαζάνη

Άρθρα πρώην και νυν Πασαδόρων…

1.Η Ομολογία του Δ.Ν.Τ. για την Αποτυχία και ο Καταχρεωμένος  που πρέπει να Κηρύξει την Δικιά του  Σεισάχθεια

του Κώστα Παπουλή

Ένας μακροχρόνια άνεργος χρωστάει ένα δάνειο στην τράπεζα. Μέχρι σήμερα οι μοναδικοί του πόροι ήταν δάνεια από την ίδια τράπεζα, με τα οποία ξεχρέωνε τις δόσεις και τους τόκους. Η τράπεζα, όμως του έχει πει, ότι σε μερικούς μήνες θα πρέπει να βάζει και δικά του λεφτά για να ξεχρεώνει τουλάχιστον τους τόκους. Ο άνεργος, που δεν έχει από πουθενά έσοδα, σκέφτεται αν θα δηλώσει εκείνος την αδυναμία στην τράπεζα, ή  θα την αφήσει να τη διαπιστώσει μόνη της.

Συνέχεια εδώ

2.Καλούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην κατέβη στις επόμενες εκλογές

Θα ήταν μια τίμια στάση και αξιοπρεπής, τόσο απέναντι στην «Aριστερά» που ανακάλυψε τώρα τελευταία πως υπάρχει, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό. Ας κρατήσει ως αφετηρία το ποσοστό που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές και ας περιμένει μετά τις εκλογές να κάνει όση κριτική θέλει στις θέσεις και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέχεια    εδώ

3.Γιατί τόσο άγχος για το τι θα κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές;

του Πάνου Δαμέλου 

Δεν πρόλαβε να αποφασίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την αυτόνομη κάθοδό της στις επόμενες εκλογές και ήδη έχουν αρχίσει τα αρνητικά σχόλια από  μερικούς φίλους και στελέχη του Σύριζα. Γιατί τόσο άγχος για το τι θα κάνει μια δύναμη που κατέγραψε 1,2% στις προηγούμενες εκλογές από την πλευρά ενός κόμματος εξουσίας πλέον, που κατέγραψε 17% στις 6/5, όπως όλα δείχνουν θα πάρει αρκετά πάνω από 20% στις 17/6 και μάλλον θα είναι και πρώτο κόμμα;

Συνέχεια   εδώ

ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: «ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΟΙΝΗ ΚΑΘΟΔΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, στην κατεύθυνση της ενότητας της Αριστεράς, συνέντευξη του Ευτύχη Μπιτσάκη στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο 105,5».

Ο Ε. Μπιτσάκης, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην προεκλογική τακτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε βάρος των κομμάτων της Αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, στην επαίσχυντη δανειακή σύμβαση που ισοδυναμεί με το ξεπούλημα της χώρας και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, ασκεί κριτική στα τρεις βασικούς πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και καταλήγει με την αναγκαιότητα της κοινής εκλογικής καθόδου των τριών αυτών κομμάτων, πάνω σε μια μίνιμουμ συμφωνια τριών σημείων:

Έρχονται τα δύσκολα

Του Χρίστου Κατσούλα.

Το πολιτικό ζήτημα της 6ης Μάη ήταν η αποδοκιμασία του μνημονίου με στήριξη στην πρόταση της κυβέρνησης αριστεράς. Το πολιτικό ζήτημα της 17ης Ιούνη είναι η ακύρωση του μνημονίου από την κυβέρνηση της αριστεράς. Δηλαδή η κυβέρνηση αριστεράς έγινε από σύνθημα ζύμωσης, σύνθημα δράσης και άμεσης υλοποίησης.

Αυτό θα είναι το δίλημμα των εκλογών.

Ή θα έχουμε μια ισορροπία τρόμου ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις που

Θα σηκώσει η αριστερά το γάντι;

Από τη μέχρι στιγμής διαδικασία των διερευνητικών εντολών που αναγκαστικά επιβάλλει μια σχετική διαφάνεια, παράλληλα με το πλήθος των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, έχει διαφανεί καθαρά κάτι που επικαλύφθηκε αντικειμενικά, αλλά και με τη σκόπιμη δράση διαφόρων πολιτικών δυνάμεων , κατά την προεκλογική περίοδο: Ότι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη προϋποθέτει εν είδει σιδερένιου νόμου την ύπαρξη μνημονίων. Που εξασφαλίζουν ότι η αποπληρωμή του απεχθούς χρέους προηγείται των αναγκών της κοινωνίας και προωθούν την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και της οικονομίας εις βάρος των ανθρώπων της εργασίας.
Ταυτόχρονα παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου, όπου οι συντριπτικά καταδικασμένοι με την ψήφο του λαού επιβάλλουν όρους και “κόκκινες γραμμές” που παραβιάζουν ευθέως τη λαϊκή βούληση, υποστηρίζοντας τη συνέχιση των μνημονίων με τη μία ή άλλη μορφή, για την παραμονή στην Ευρωζώνη. Πϊσω τους στοιχίζονται όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις της Ευρώπης με απειλές και εκβιασμούς προς το λαό.

Η επιρροή του ΚΚΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης και οι ευθύνες της ηγεσίας του

Εξαιτίας των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών των τελευταίων 2,5 ετών, 3,5 εκατομμύρια, ψηφοφόροι των εκλογών του 2009 εγκατέλειψαν μαζικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
Το ΚΚΕ είχε μικρή άνοδο κατά 0,94%. Η πραγματική αύξηση σε ψήφους είναι 18.823 και προήλθε από την αύξηση των ψηφοφόρων του στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, αλλά και από αύξηση στις νησιωτικές περιφέρειες Λέσβου (2 θέση) και κυρίως Σάμου (1η θέση). Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!

Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, Αλέξη Τσίπρα, μετά την ανάληψη της διερευνητικής εντολής

Αλέξης Τσίπρας:

Η λαϊκή ετυμηγορία της 6ης Μαΐου δε χωράει πολλές αναγνώσεις. Οι πολίτες καταψήφισαν σε συντριπτικό ποσοστό τη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.

Τρία εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες πολίτες εγκατέλειψαν τα δύο κόμματα του μνημονίου, δίνοντας τέλος στα σχέδια 79 νέων μέτρων από τον Ιούνιο, στα σχέδια για 150.000 απολύσεις στο δημόσιο και στα πρόσθετα μέτρα 11 δις από τον επόμενο κιόλας μήνα.

H ώρα της αλήθειας για το λαό, την αριστερά, τους κομμουνιστές

Οι λαϊκές εργατικές συνοικίες των πόλεων της Ελλάδας έδωσαν στο ΣΥΡΙΖΑ μια ιστορική και μεγαλειώδη νίκη.

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ τιμωρήθηκαν σε βαθμό δημόσιας διαπόμπευσης για τις βάρβαρες πολιτικές τους.

Παρότι στα γκάλοπ συντριπτικά ποσοστά των Ελλήνων εμφανίζονται κατά των μνημονίων, τα κόμματα που τα στηρίζουν παίρνουν ένα σημαντικό ποσοστό περίπου 40% (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗ.ΣΥ, Δράση). Αυτά που είναι υπέρ της άμεσης κατάργησής τους ωστόσο υπερέχουν ξεκάθαρα με 44% (ΣΥΝ, Αν.Ελλ., ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή). 7,5% πήραν τα κόμματα που δήλωναν υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης ορισμένων πλευρών των μνημονίων (ΔΗΜΑΡ, Πράσινοι, Δημιουργία).

Τα εθνικιστικά ως και νεοναζιστικά σχήματα φτάνουν περίπου το 20% (Αν.Ελληνες, Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ) αλλά η στροφή προς τις αριστερές, σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ιδέες, τις ιδέες της αλληλεγγύης είναι σημαντικότερη με τα σχήματα που διεκδικούν την εκπροσώπηση τους να φτάνουν το 26% (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Έντεκα χρόνια και ένας αιώνας

Ο κ. Χαράλαμπος Μητσόγλου ετών… 111  στο εκλογικό κέντρο Νυμφόπετρας του δήμου Βόλβης όπου άσκησε τα εκλογικά του καθήκοντα .

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αργολίδα εκλέγει βουλευτή αγωνιστή

Ο Δημήτρης Κοδέλλας τρίτος βουλευτής Αργολίδας 

Ακομα μενουν καποια τμηματα για καταμετρηση σταυρων αλλα οπως φαινεται  ο συναγωνιστης Δημητρης θα ειναι ο βουλευτης του ΣΥΡΙΖΑ.

Θεωρητικα βεβαια γιατι οπως φαινεται παλι (αλλα και οπως ηταν πιθανο σεναριο) παμε για νεα εκλογικη αναμετρηση. Μεγαλη η ιστορικη ευθυνη που θα σηκωσει η ηγεσια του ΚΚΕ αν η αριστερα δεν ενωθει σε μια ελαχιστη βαση λαικου αριστερου μετωπου.

Καλε οι αναλυσεις για κρατικοποιηση των μεσων παταγωγης και δεν με βρισκουν αντιθετο ισως καποτε να γινουν πραξη και στη χωρα μας.

Σημερα ομως με ενα μεγαλο κομματι του λαου να στελνει στην βουλη νεοναζι και ενα αλλο να ψηφιζει τα κομματα του μνημονιου η αριστερα εχει την μεγαλη ευθυνη να υπερασπιστει την δουλεια την υγεια την εκπαιδευση οσων εξαθλιωνονται απο την πολιτικη του μεγαλου κεφαλαιου.

Μια πρώτη εκτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα

1. Κλέφτες και απατεώνες είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα επειδή:
α). Κλέβει το 17% των εδρών και το δίνει στο 1ο κόμμα 50 έδρες (η ΝΔ είχε 33.5% και 91 έδρες, ενώ τώρα με 18,9% έχει 108 έδρες…)
β). Αφήνει έξω από την βουλή το 19% των εγκύρων ψήφων.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών, ο οποίος με μικρή διαφορά από την ΝΔ, καταλαμβάνει την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

3.Ο δικομματισμός καταποντίστηκε με το

Θα μπήξω ένα αγκάθι στην κάλπη

του Γαλαξιάρχη

Στην πλέον τραγελαφική εκλογική διαδικασία των τελευταίων δεκαετιών, που γίνεται κάτω από τρομοκρατικά διλήμματα και με ελάχιστα προσχήματα αντιπροσώπευσης, αποφάσισα ότι δεν πρέπει να λείψω ως ψηφοφόρος. Όχι βέβαια γιατί πιστεύω στο αστείο αυτό πανηγύρι «λαϊκής έκφρασης» που γίνεται άπαξ και το αποφασίσει η εκάστοτε εξουσία, με τους όρους που η ίδια ορίζει και με την πασιφανή λογική «ρίξε κάτι στην κάλπη και γύρνα σπίτι σου, μέχρι να σου ξαναπώ εγώ». Αλλά ακριβώς γιατί, ειδικά αυτή τη στιγμή, οι εκλογές αποτελούν το bug του συστήματος. Αυτό το μικρό αγκάθι που δεν μπορεί να βγάλει από την πατούσα του το γιγαντωμένο σύστημα εξουσίας. Και προσωπικά θέλω να του το μπήξω ακόμη βαθύτερα.

Αύριο ψηφίζουμε όλοι. Και ψηφίζουμε Αριστερά!

Απόφαση της Έκτακτης Πλατιάς Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής

Από:leftg700

Εν όψει των κρίσιμων αυριανών εκλογών, συνήλθε χθες εκτάκτως η Κεντρική μας Επιτροπή με διευρυμένη σύνθεση. Αφού εξέτασε σε βάθος την διαμορφωμένη πολιτική κατάσταση κατέληξε ομόφωνα στα εξής συμπεράσματα τα οποία και προτείνει στους ψηφοφόρους να συνυπολογίσουν πριν από την τελική τους απόφαση.

1. Υπερψήφιση

Αποφασίζουμε και ψηφίζουμε ΚΚΕ επειδή δεν έχει πετάξει το μωρό. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι από φόβο να μη πετάξει το μωρό έχει κρατήσει και το μεγαλύτερο μέρος τών απόνερων. Και σε καμία περίπτωση δεν ψηφίζουμε ΚΚΕ για τη σεχταριστική (απομονωτική) πολιτική του, την αλαζονεία του και τη μονοπωλιακή του αντίληψη για το εργατικό κίνημα και την εξουσία.

Αποφασίζουμε και ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΣΥΡΙΖΑ

παρέμβαση- ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΣΥΡΙΖΑ

Του Ν. Βασιλειάδη 

Ποτέ δεν υπήρξα άνθρωπος που γοητεύονταν από το εκλογικό ρεύμα και ποτέ δεν περίμενα πολλά πράγματα από τις εκλογές. Θα θεωρούσα περισσότερο σημαντικό να ήταν κόσμος στους δρόμους ή στο Σύνταγμα. Θα προτιμούσα αντί για εκλογές, η τουλάχιστον μαζί με τις εκλογές να γινόταν ένα δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση, κάτι που δεν ξεχνώ, ότι…
απέφυγαν οι ηγεσίες της αριστεράς, όπως ο διάολος αποφεύγει το λιβάνι. Σήμερα το πολιτικό ρεύμα των εκλογών μου φαίνεται ότι φυσάει προς Χ.Α, Καμένο και ΣΥΡΙΖΑ. Θα πάω για μια άλλη φορά κόντρα στο ρεύμα και ως αριστερός δεν θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ. Ανάποδα από ότι κάνουν όλοι, δεν σας καλώ να ψηφίσετε αλλά αντίθετα να μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ, για τους εξής λόγους:
Πρώτος : Δεν μου άρεσε καθόλου ο στόχος του

Και για μετά, βλέπουμε…( του Κώστα Κρανίου )

Τελευταία συζητιέται πολύ το ζήτημα της ψήφου στα μικρά κόμματα. Και πιο συγκεκριμένα το που θα πάει η ψήφος όσων ψηφίσουν κόμματα ή εκλογικούς συνδυασμούς που δε θα πιάσουν το όριο του 3% και δε θα μπουν στη Βουλή. Διάφοροι υποστήριξαν ότι η ψήφος σε όσα κόμματα δεν μπουν στη Βουλή πηγαίνει στα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό δεν είναι μόνο λάθος, αλλά εμπεριέχει και μια προσπάθεια ‘τρομοκρατίας’ που, κατά τη γνώμη μου, είναι ιδιαίτερα ενοχλητική, διότι, κυρίως υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ , χρησιμοποιούν σκεπτικά περί χρήσιμης ψήφου, που όλοι έχουμε καταδικάσει στο παρελθόν. Τι κι αν ο Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στο Ισκρα, εύχεται οι κοινοβουλευτικές και μη οργανώσεις της αριστεράς να είναι ουσιαστικά οι νικητές των εκλογών. Η μικρόνοη πολιτική καλά κρατεί.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΜΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

1.Οι εκλογές της 6ης Μάη γίνονται δυό χρόνια μετά τον ξεσηκωμό στις 5 Μάη του 2010…
…Κερατέα, 28η Οκτώβρη 2011, Χαλυβουργία, οι αγώνες στον Τύπο, τα κινήματα ενάντια στα διόδια, για τα εισιτήρια, ενάντια στα χαράτσια, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονίες, 12η Φλεβάρη 2012…
Ένα χρόνο μετά το μεγαλειώδες κίνημα των πλατειών που κλόνισε τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τις μουχλιασμένες και αυτάρεσκες πρακτικές της αριστεράς.
Αυτές οι εκλογές αποτελούν έναν ακόμη σταθμό στον δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας.
Σήμερα ένα δίλημμα υπάρχει.
Ή θα ακολουθήσει η χώρα μια ριζοσπαστική αριστερή κατεύθυνση σε ρήξη με το παρελθόν και το παρόν ή θα συνεχίσει ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός την επίθεση τους σε βάρος των ζωτικών λαϊκών συμφερόντων.

Ψηφοδέλτια σταύρωνα…

Κάθε προεκλογικό άρθρο, που υπογράφεται από αριστερό, και που “σέβεται τον εαυτό του”, αρχίζει με το τσιτάτο “αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες” και συνήθως καταλήγει σε μια αποθέωση των εκλογών και σε κάποιες περιπτώσεις και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.Εγώ πάλι πιστεύω ότι οι εκλογές είναι μια πολιτική μάχη, και με την έννοια αυτή οποιοσδήποτε φορέας επιθυμεί να εμπλέκεται στον πολιτικό αγώνα οφείλει να παρεμβαίνει στη διαδικασία αυτή. Επισημαίνω ότι όταν λέω “να παρεμβαίνει”, δεν εννοώ μόνο το να θέτει υποψηφιότητα. Υπάρχουν ομάδες συντρόφων αναρχικών που παρεμβαίνουν στις εκλογές για να κάνουν “αντιεκλογική καμπάνια”, πράγμα που δεν είναι καθόλου αντιφατικό. Η προεκλογική περίοδος συνοδεύεται πάντα από μια ένταση του πολιτικού ενδιαφέροντος των μαζών, οι πολιτικές συζητήσεις φουντώνουν και νομίζω ότι είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να αφήνουμε την ευκαιρία αυτή να πηγαίνει χαμένη.

Οι εκλογές όμως είναι μια ειδική περίπτωση πολιτικής μάχης για τα δεδομένα των Κομμουνιστών.

To μνημοσυνο του σοσιαλισμου

 To μνημοσυνο του ΠΑΣΟΚικου “σοσιαλισμου”.Η τελετη του κ Μανιατη στο Κρανιδι.

Απογοητευτικος ο κ Βουλευτης. Ο λογος του φοβισμενος για τον ιδιο τρομοκρατικος και αντιφατικος για τους συμμετεχοντες.

Πηγα εκει για αντιπαραθεση με επιχειρηματα αλλα πραγματικα πολυ συντομα βαρεθηκα και εφυγα. Με μια καποια θλιψη για την σημερινη θεση ενος πολλα υποσχομενου πολιτικου με σοβαρο λογο και αξιολογη παρουσια στο παρελθον.

Μετα βιας 7ο οι συγκεντρωμενοι γνωστοι και φιλοι του βουλευτη στην σκοτεινη αιθουσα εκδηλωσεων του Β Δημοτικου. Που ειναι τα χρονια που ο κ Βουλευτης γεμιζε το Λυκειο στις ομιλιες του.Τωρα το ΚΚΕ μαζευει περισσοτερους.

Προσπαθησε να μας πεισει πως οσοι δεν ψηφισουμε το κομμα του περιπου δεν ειμαστε Ελληνες. Πως το χρεος το εφτιαξε η ΝΔ αλλα την αλλη στιγμη πως φταιει η Μερκελ και πως η κριση ειναι της Ευρωζωνης(ξεχασε την Αμερικη και την παγκοσμια οικονομικη κριση) . Προσπαθησε να μας πεισει πως το ευρω που μας εβαλε ο Σημιτης με τις κομπινες του ειναι μονοδρομος και πως επιστροφη στην δραχμη θα σημανει τον θανατο της χωρας (η οποια χωρα ας σημειωθει υπηρχε και πριν το 2002 χωρις μαλιστα να βρισκεται στη σημερινη κατασταση εξαθλιωσης)

Μας ειπε πως μας καταλαβαινει που ματωνουμε αλλα θα συνεχισει να μας ματωνει αν παρει την κυβερνηση.