Για τη σημασία των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαίου, το στρατηγικό ερώτημα και την αμηχανία της Αριστεράς

Κανελλής Δημήτρης, Στόμη Παγώνα, Χήτας Λάμπρος (23-04-2012)

(Υποψήφιοι Βουλευτές & Συνεργαζόμενοι με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μέλη της ΑΡιστερής ΑΝασύνθεσης)*
1. Από πολιτική άποψη βρισκόμαστε σε μια οριακή στιγμή. Όλη η ενέργεια που απελευθερωνόταν από τις σημαντικότατες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, μοιάζει να συμπιέζεται πλέον εκρηκτικά μέσα στη βουβή προετοιμασία της αστικής κοινοβουλευτικής εκλογικής διαδικασίας. Μοιάζει αυτή η πολιτική μουγκαμάρα της δημοκρατίας fast food που επιβάλλεται στη χώρα, σαν την προσωρινή σιωπή που κάνει η χύτρα ταχύτητος, όταν της έχουν αφαιρέσει την βαλβίδα εκτόνωσης.
Είναι σαφές πως η συνεχιζόμενη αθλιότητα των συνεχών εκβιαστικών διλημμάτων που θέτει στον ελληνικό λαό το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ντόπια ολιγαρχία των τραπεζών του πολιτικού κατεστημένου και των media, φάνει σε ένα ποσοτικό όριο πέραν του οποίου, η ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων θα είναι ραγδαία και εκρηκτική.

Δύο ανοιχτά ενδεχόμενα υπάρχουν πέρα από αυτό το πολιτικό όριο που ζούμε σήμερα:

Advertisement

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ 12 ΦΛΕΒΑΡΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΗΣ

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ) ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

Η λαϊκή οργή προχτές απέναντι στον πιο ύπουλο εκβιασμό και τα ωμά ψέματα της κοινοβουλευτικής Χούντας που εκπροσωπεί την υπερεθνική ελίτ στη χώρα μας και τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ελίτ, ξεπέρασε τις συνήθεις μεθόδους διαμαρτυρίας των κομμάτων της Αριστεράς, τις πορείες-λιτανείες, οι οποίες και ένα εκατομμύριο κόσμο να μαζέψουν, οι σημερινές κοινοβουλευτικές Χούντες τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Αυτό που τρέμουν είναι η λαϊκή αντιβία στην βάρβαρη κρατική βία. Την εξεγερσιακή βία που ακριβώς συνέβη στις 12 Φλεβάρη και η «Αριστερά» ονόμασε «οργανωμένη κρατική προβοκάτσια»! Τόσο καιρό ακόμη και τα συστημικά φερέφωνα και φυσικά και η Αριστερά μιλούσε για κοινωνική έκρηξη που ερχόταν και για εξέγερση, αλλά όταν χθες ήλθε, όταν εκατοντάδες χιλιάδες λαού ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας και ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ δέχτηκαν την πιο βάρβαρη επίθεση των πραιτοριανών της Χούντας με χιλιάδες ρίψεις χημικών, δακρυγόνων, κρότου-λάμψης τι έγινε; Οι μεν πολλές χιλιάδες αγανακτισμένων πολιτών, κάποιοι από τους οποίους μπορεί να μην έχουν ποτέ ξανασυμμετάσχει σε διαδήλωση, οπισθοχώρησαν, ενώ

ΣΥΡΙΖΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 4ης ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ

Δημήτρης Ζαγορίτης*

4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ συνήλθε σε συνθήκες που χαρακτηρίζονται από την δραματική ένταση της κρίσης που βιώνει η χώρα μας, αλλά και ολόκληρη σχεδόν η ευρωζώνη. Κρίση που τείνει να πάρει ευρύτερες ακόμη διαστάσεις με την εμπλοκή και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, αλλά και των ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, οι δύο βασικότεροι θεσμοί της ευρωπαϊκής οικοδόμησης, η Ενιαία Εσωτερική Αγορά και η Ευρωζώνη, αντιμετωπίζουν σοβαρή κρίση, γεγονός που υποχρεώνει, αλλά δίνει και τη δυνατότητα στις δυνάμεις της Αριστεράς, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, να παρέμβουν ακόμα πιο αποφασιστικά με δράση και αγώνες

Ανοίγουμε τα βιβλία του χρέους.Τι είναι και πως γίνεται ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους – E.Toussaint, M.L. Fatorelli – πρόλογος Γ.Μητραλιάς

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΟΡΕΞΗ…

( Γιώργος Μητραλιάς )

Με δεδομένο ότι η κρίση του χρέους ήταν μέχρι πολύ πρόσφατα αποκλειστικό «προνόμιο» των χωρών του Τρίτου κόσμου, δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ούτε εμπειρίες, ούτε διδάγματα εμπειριών και ακόμα περισσότερο καμιά βιβλιογραφία σχετικά με την προετοιμασία, οργάνωση και διεξαγωγή λογιστικών ελέγχων του δημόσιου χρέους στις χώρες του παγκόσμιου Βορρά. Είναι κατά συνέπεια, για αυτόν ακριβώς το λόγο που δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι ένα βιβλίο που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα «εγχειρίδιο για τους λογιστικούς ελέγχους» του χρέους απαριθμεί και συνάμα εμπνέεται από γεγονότα, καταστάσεις και κυρίως, από συγκεκριμένες εμπειρίες λογιστικών ελέγχων που διεξήχθησαν και διεξάγονται αποκλειστικά και μόνο σε αυτόν ακριβώς τον πολύπαθο Τρίτο κόσμο.

Η Στρατηγική της χειραγώγησης

( από Μαγνητικό Πεδίο )

Η δημοσιογραφία στην ιδιωτική τηλεόραση

Δείγμα της διπροσωπίας των εκλεκτών δημοσιογράφων του MEGA. Όταν προπηλακίζεται η Πορτάλιου στον Άγιο Παντελεήμονα, αντί να καταδικάσουν όσα γενικότερα συμβαίνουν στην περιοχή καταναλώνονται στο να αποδείξουν ότι οι προπηλακίζοντας είναι «απλοί» κάτοικοι της περιοχής που τα έχουν πάρει στο κρανίο από την παρουσία των μεταναστών και την εγκληματικότητα που τους αποδίδουν. Απολύτως λοιπόν κατανοητή η αποδοκιμασία της Πορτάλιου, στο πρόσωπο της οποίας αναγνωρίζουν τους υποστηρικτές των μεταναστών. Όταν διαδηλωτές επιτίθενται στον βουλευτή Χατζηδάκη την ημέρα της μεγάλης απεργιακής πορείας του Δεκεμβρίου, ο τόνος αλλάζει. Τραμπούκοι, φασίστες, να τιμωρηθούν όσο δεν παίρνει αυτστηρότερα, πράξεις εκτός πολιτισμού κλπ. Ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν τα ερωτήματα που ετέθησαν, δύο μήνες πριν στην Πορτάλιου. Γιατί πήγατε εκεί όπου πριν από λίγες μέρες είχε δεχθεί επίθεση ο Αλαβάνος; γιατί τους αποκαλείτε τραμπούκους; είναι απλοί κάτοικοι της περιοχής, αγανακτισμένοι με τους μετανάστες και όσους τους υπερασπίζονται. Συμπερασματικά: πολλές οι δικαιολογίες στην περίπτωση της Πορτάλιου, καμία για την περίπτωση Χατζηδάκη. Και μην πει κανείς ότι η περίπτωση του Χατζηδάκη είναι σοβαρότερη γιατί είναι εκπρόσωπος του λαού, γιατί στη δημοκρατία δεν χωρούν τέτοιες διακρίσεις.

( από contra info )

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.

( Ευχαριστούμε τον knowdame για την υπόδειξη και διόρθωση. Επίσης από τη συζήτηση στο Διαδύκτυο διαπιστώνεται ότι και ο τίτλος είναι παραλλαγμένος, ο αρχικός τίτλος του κειμένου που γράφτηκε το 2002 από τον Sylvain Timsit είναι Stratégies de manipulation. Les stratégies et les techniques des Maitres du Monde pour la manipulation de l’opinion publique et de la société… – Στρατηγικές χειραγώγησης. Οι στρατηγικές και οι τεχνικές των Κυρίαρχων του Κόσμου για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και της κοινωνίας… )

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους

Απόφαση ΚΠΕ του ΣΥΝ

`

ΑΠΟΦΑΣΗ ΚENTΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΣΥΝ

27-28/11/2010

Στις 27 και 28 Νοεμβρίου συνεδρίασε η ΚΠΕ του ΣΥΝ με θέμα: Εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών και κατευθύνσεις δράσης. Επιχειρήσαμε να αποτιμήσουμε όχι μόνο τα αποτελέσματα των εκλογών, αλλά μια ολόκληρη περίοδο από το Έκτακτο Συνέδριο ως τώρα και ταυτόχρονα να αναλύσουμε όσα πολύ σημαντικά συμβαίνουν παγκοσμίως, στην Ευρώπη και στην χώρα μας. Οι κατευθύνσεις δράσεις και οι πρακτικές αποφάσεις στις οποίες καταλήξαμε αφορούν στο σύνολο της δουλειάς μας στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, την ενιαία δράση της Αριστεράς και τη λειτουργία του Κόμματος την αμέσως επόμενη περίοδο και έρχονται ως άξονες υλοποίησης των αποφάσεων του τελευταίου μας συνεδρίου.

Ι.                   ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μέσα από τις αποφάσεις του συνεδρίου, αλλά και με την συνεδρίαση της ΚΠΕ 17/7/2010, προσπαθήσαμε εγκαίρως να καθορίσουμε το πολιτικό σχέδιο και την τακτική του Κόμματος σχετικά με τις Περιφερειακές και Αυτοδιοικητικές εκλογές. Τονίζαμε τότε, πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές μέσα στην συγκυρία θα πάρουν χαρακτηριστικά

Σκέψεις για την πολιτική ενότητα της Αριστεράς

Η μεγάλη ιδεολογική και πολιτική ανεπάρκεια της αριστεράς σε όλες της τις εκδοχές, και η συνεχής πολυδιάσπασή της στο όνομα της προσπάθειας για την ανεύρεση «της σωστής γραμμής» έχουν συμπαρασύρει και την αριστερά στην γενική πολιτική ανυποληψία.
Ιδεολογική ανεπάρκεια γιατί ο τρόπος που έγινε αντιληπτός ο «Μαρξισμός» συνετρίβει στα βράχια του «υπαρκτού», Σοβιετικής, Κινεζικής ή άλλης εκδοχής, και αυτό επιβάλλει να ανασυγκροτηθεί εκ νέου, με «παλιά» και νέα υλικά, ένα σύνεκτικό ιδεολογικό σώμα που θα «παράγει» στην κοινωνία ιδεολογικά αυτονόητα. Και που ως αυτονόητα θα επιτρέπουν και θα διευκολύνουν τις περαιτέρω αναζητήσεις και δεν θα δημιουργούν συνθήκες για απόλυτες αλήθειες και «κόκκινα βιβλιαράκια» που κωδικοποιούν σε «δωδεκάλογους» την αλήθεια.
Πολιτική ανεπάρκεια γιατί, μετά την δεκαετία του 70, όσες προσπάθειες έγιναν για την συγκρότηση ενός μαζικού, ριζοσπαστικού πολιτικού αριστερού μορφώματος στις χώρες της Ευρώπης, το οποίο θα ανασυγκροτούσε και το πολιτικό πρόταγμα της αριστεράς, απορρίπτοντας ότι αποδείχτηκε λάθος ή περιττό από την (γιγαντιαία πράγματι) προσπάθεια για την υλοποίηση «μιας άλλης κοινωνίας» και ενσωματώνοντας ότι νέο και ριζοσπαστικό προέκυψε ή αποδείχτηκε αναγκαίο, απέτυχαν παταγωδώς. Ουσιαστικά αυτή η προσπάθεια χαρακτηρίστηκε από μια απίστευτα μεγάλη «υποκειμενικότητα» που είχε σαν αποτέλεσμα τον συνεχή τεμαχισμό και την διάσπαση σε πολλά πολιτικά μικρά μορφώματα τα οποία ούτε μπορούσαν ούτε μπορούν να «παίξουν» στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι των χωρών τους. Αυτή η αρνητική εικόνα της πολιτικής αριστεράς σε συνδυασμό με την γενικότερη πολιτική απαξίωση των αστικών πολιτικών κομμάτων, διαμόρφωσε μία εκρηκτική κατάσταση απαξίωσης και ανυποληψίας του πολιτικού λόγου εν γένει και των πολιτικών κομμάτων ειδικότερα.
Ο μόνος ενδεχόμενα τρόπος που μπορεί να σταματήσει την περαιτέρω πολιτική φθορά και να επαναφέρει την χαμένη πολιτική αξιοπιστία συνολικά του αριστερού χώρου είναι μια πρόταση-πρωτοβουλία για την πολιτική ενότητα της αριστεράς και την δράση της με ενιαίο τρόπο στις κοινωνικές ομάδες που απευθύνεται.

Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική

( για να διαβάσετε περισσότερα )

Παρέμβαση «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ» : Φως στο τούνελ ή “το τραίνο”;

`

17 Σεπ 2010

`

17/09/2010

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ

«Στη σημερινή συγκυρία, με την πλήρη ηγεμονία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και την επίθεση που έχει εξαπολύσει, επιβάλλεται να προχωρήσουμε στην επανίδρυση του κόμματος στην κατεύθυνση της πολιτικοϊδεολογικής του ενότητας. Η αδυναμία του ΣΥΝ δεν οφείλεται κυρίως στην οργανωτική ανεπάρκεια, αλλά στην έλλειψη σαφούς σχεδίου που (α) θα διαμορφώνει κοινές αξιακές συμπεριφορές, (β) θα μπορεί να συγκινεί τα μέλη του, να τα συνεγείρει και να τα τροφοδοτεί ιδεολογικά και πολιτικά στη σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία. Ο ΣΥΝ ως κόμμα πολιτικής και προγραμματικής ενότητας, ό,τι είχε να προσφέρει το προσέφερε. Σύντομα δεν θα αρκεί ούτε απλά η συμμετοχή μας στα κινήματα και στους αγώνες, αν δεν φανούμε ικανοί να συγκροτήσουμε έναν συνεκτικό πολιτικοϊδεολογικό φορέα της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς».

Με αυτές τις καθαρές κουβέντες απευθύνθηκε στα μέλη το Κόμματος στο 6ο έκτακτο Συνέδριο η «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» και σήμερα δύο μόλις μήνες μετά, δικαιώθηκε. Είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει τα μέλη του ΣΥΝ ότι η πλειοψηφία της νέας ηγετικής ομάδας όχι μόνο αποδομούσε όλη τη δουλειά τους που είχε γίνει την περίοδο 2004-2008, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε έντονη κοινωνική ταυτότητα και συγκίνησε σημαντικό κομμάτι της νεολαίας και των εργαζομένων, αλλά και ότι οι μετριοπαθείς θέσεις της πλειοψηφίας της ΚΠΕ στο 6ο Συνέδριο προμήνυαν τη δεξιά στροφή του Κόμματος

Συζήτηση για τις προοπτικές της αριστεράς

Η κατάθεση των υποψηφιοτήτων για την περιφέρεια Αττικής, ανέδειξε την βαθύτατη κρίση της Αριστεράς. Κρίση που αντανακλά την πλήρη ανετοιμότητα της ν’ αντιμετωπίσει την επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ- ΔΝΤ, την αδυναμία της να συνδεθεί και να τροφοδοτηθεί από τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό, την ανικανότητά της να παράγει πολιτική που να εμπνέει. Γιατί φτάσαμε εδώ ; Μέσα από ποιούς δρόμους μπορεί ν’ αναγεννηθεί ένα νέο πολιτικό υποκείμενο που ν’ αποτελέσει αντίπαλο δέος στις πολιτικές ερήμωσης της χώρας και με ποιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα; Ποιός είναι ο ρόλος των κομμάτων, οργανώσεων και διαφόρων πρωτοβουλιών στο χώρο της αριστεράς ;

Επαναδημοσιεύουμε το κείμενο μας του Μαΐου, έχοντας ως δεδομένο ότι δεν «καλύπτει» τις εξελίξεις του τελευταίου τριμήνου.

Συμπεράσματα μιας πορείας και προοπτικές του σήμερα

Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ) δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2009 από συντρόφους μέλη του ΣΥΝ και ανέντακτους σε συνιστώσες συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την προώθηση στην αριστερά μιας αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας τόσο στο επίπεδο της οργανωτικής της συγκρότησης όσο και στο επίπεδο της παραγωγής των πολιτικών της απόψεων και ιδεών. Επεδίωξε επίσης να αποτελέσει μια ομάδα που θα προσπαθούσε να φέρει σε όσμωση και σύνθεση, διάφορα ρεύματα και απόψεις στο χώρο της Αριστεράς . Τέλος δήλωσε από την αρχή ότι πρόθεσή της δεν ήταν να γίνει μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να στοιχηθεί πίσω από πρόσωπα ή μηχανισμούς.

Υπάρχει ζωή μετά τον ευρωπαϊσμό;

`

`

του Στάθη Κουβελάκη*

ΑΥΓΗ 01/08/2010

Είναι γνωστή η ρήση του Αμερικάνου μαρξιστή Φρέντρικ Τζέημσον, σύμφωνα με την οποία, στις μέρες μας, είναι πιο εύκολο να φανταστούμε τη συντέλεια του κόσμου παρά κάτι κατ’ αρχήν πολύ λιγότερο δραματικό όπως το τέλος του καπιταλισμού. Η εγχώρια εκδοχή αυτού του ρητού θα μπορούσε να είναι ότι, στην Ελλάδα, για ένα μεγάλο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η συντέλεια της χώρας μοιάζει ένα ενδεχόμενο πιο ρεαλιστικό από κάτι κατ’ αρχήν πολύ λιγότερο δραματικό όπως το τέλος της ένταξής της σε οργανισμούς σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε σκέλη τους όπως η ΟΝΕ.

Για να το πούμε διαφορετικά, αυτό που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι το τέλος ενός μεγάλου μύθου, ίσως του μόνου (αλλά θεμελιακού), στον οποίο κοινωνούσαν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του λαϊκού κορμού και οι διάφορες ελίτ, ανάμεσα σ’ αυτές και το σύνολο σχεδόν της εκτός ΚΚΕ Αριστεράς, τον μύθο του ευρωπαϊσμού. Η πεποίθηση δηλαδή ότι, παρά τις όποιες επιφυλάξεις (ή και ανοιχτές διαφωνίες) για πολιτικές και θεσμικές πλευρές της Ε.Ε., η ένταξη της Ελλάδας στη λέσχη των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών αποτελεί αναγκαία συνθήκη της όποιας εκδοχής κοινωνικού συμβολαίου, και μάλλον την πιο λογική και ασφαλή οχύρωση του πολιτικοκοινωνικού συμβιβασμού της μεταπολίτευσης.

Η νεοφιλελεύθερη θεραπεία-σοκ του διαβόητου πλέον Μνημονίου σηματοδοτεί την κατάρρευση αυτής της ιδέας, κάτι που, ανάμεσα στα άλλα, ανοίγει το δρόμο σε πρωτόγνωρες ιδεολογικές ανακατατάξεις.

Δυναμική του Χρέους, Διεθνής Ανταγωνιστικότητα και Οικονομική Πολιτική στην Ελλάδα..

`

..Σύνοψη των Συμπερασμάτων Μελέτης του ‘Study Group on Sraffian Economics’ του Παντείου Πανεπιστημίου.

http://mpra.ub.uni-muenchen.de/23173/):

Θεόδωρος Μαριόλης, Αν. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

Μέχρι στιγμής, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία ξέσπασε στα τέλη του  2008, εκδηλώθηκε στην Ελλάδα – κυρίως – με τη μορφή της «κρίσης των οικονομικών του κράτους», γεγονός το οποίο προκάλεσε, ως γνωστόν, σημαντικές εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη Ζώνη του Ευρώ. Από τη διερεύνηση αυτής της διαδικασίας καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα (για τις αποδείξεις, βλ. τη μελέτη μας, η οποία είναι διαθέσιμη στη διεύθυνση: http://mpra.ub.uni-muenchen.de/23173/):

Όχι στο ΔΝΤ – ΕΕ. Όχι στην κυβέρνηση. Μέτωπο για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία

`

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΕΚΑ ΣΗΜΕΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

`

που κατατέθηκε στη συνεδρίαση της Πέμπτης 24 Ιουνίου από 5 μέλη της Γραμματείας.

`

(πηγή: ΕΟΣ)

`

Στις σημερινές εντελώς έκτακτες συνθήκες η Αριστερά καλείται να αναλάβει άμεσα την ιστορική πρωτοβουλία και να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή.

Μια τέτοια ευθύνη δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές «καθαρότητες», άσκοπους ανταγωνισμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και συμφέροντα, έξω και πέρα απ΄ τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί μόνο το βασικό καθήκον της εποχής αλλά και σημαντική ευκαιρία να αποδείξουμε πρώτα απ’ όλα στον κόσμο που κατά καιρούς μας ψήφισε και πολύ περισσότερο μας πλησίασε γεμάτος ελπίδα και διάθεση για συμμετοχή, ότι εξακολουθεί να αξίζει αυτή η επιλογή. Για ακόμη μια φορά καλούμε στον δρόμο της συστράτευσης και της ενότητας στο έδαφος ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού, ριζοσπαστικού Μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των μέτρων, για την υπεράσπιση των οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, για την κοινωνική αλληλεγγύη και την εναλλακτική λύση.

Στο πλαίσιο αυτό, εμείς τα μέλη της Γραμματείας

Πρόταση της ΚΟΕ προς όλα τα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς με θέμα τη συγκρότηση ενός μετώπου για την κοινωνική και πολιτική αλλαγή

`

`

πάρχουν ημερομηνίες τυπωμένες στα βιβλία της ιστορίας σαν ορόσημα, σαν σημεία τομής. Η 5/5/2010 θα αποτελέσει την ημερομηνία μιας νέας κατάστασης –πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά– για την ιστορία της Ελλάδας και ίσως και της Ευρώπης. Θα μιλάμε διαφορετικά για το πριν και το μετά από αυτή την ημερομηνία.

Η Δυναμική του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους και η Ιδεολογία της



Των Θεόδωρου Μαριόλη – Κώστα Παπουλή*

το παρόν άρθρο διερευνούμε τη μακροχρόνια μεταβολή ή, αλλιώς, «δυναμική» του ελληνικού δημοσίου χρέους ως ποσοστού του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΠΔΧ, εφεξής) και διαπιστώνουμε ότι αυτό το μέγεθος, το οποίο ανήλθε στο 113.4% το 2009, είναι μάλλον απίθανο να περιοριστεί ή, έστω, να σταθεροποιηθεί. Περισσότερο απίθανο είναι να προσαρμοσθεί στο επίπεδο του 60% της «Συνθήκης του Μάαστριχτ». Στόχος μας δεν είναι η πραγματοποίηση μίας «άσκησης επί χάρτου», αλλά η ανάδειξη ορισμένων δομικών προβλημάτων της υπαγμένης στην ΟΝΕ ελληνικής οικονομίας.

`

Κριτική στο σχέδιο «Καλλικράτης» Αναφορά στις αλλαγές που θεσπίζονται και στις συνέπειες τους Η περίπτωση της Στερεάς Ελλάδας – Συγκροτήθηκε το Αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στ. Ελλάδας και Εύβοιας

Κριτική στο σχέδιο «Καλλικράτης»
Αναφορά στις αλλαγές που θεσπίζονται και στις συνέπειες τους
Η περίπτωση της Στερεάς Ελλάδας

Μόλις λίγα χρόνια μετά τη θεσμοθέτηση της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και των συνενώσεων Δήμων και Κοινοτήτων, διαπιστώθηκε η ανάγκη μιας νέας μεταρρύθμισης και, μάλιστα, με την επίκληση των ίδιων στόχων: “δημιουργία μεγαλύτερων, ισχυρότερων και πιο αποτελεσματικών Οργανισμών, ικανών να σχεδιάζουν την τοπική ανάπτυξη και να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες”.

Σήμερα λοιπόν, είμαστε μπροστά σε μια μεταρρύθμιση, που παρά το ότι προαναγγέλλεται εδώ και καιρό, παρά το ότι συνεπάγεται σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινότητά μας, είχε απασχολήσει ελάχιστα, μέχρι την ανακοίνωση της “γεωγραφίας” των συνενώσεων.

Συμπεράσματα μιας πορείας και προοπτικές του σήμερα

Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ) δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2009 από συντρόφους μέλη του ΣΥΝ και ανέντακτους σε συνιστώσες συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την προώθηση στην αριστερά μιας αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας τόσο στο επίπεδο της οργανωτικής της συγκρότησης όσο και στο επίπεδο της παραγωγής των πολιτικών της απόψεων και ιδεών. Επεδίωξε επίσης να αποτελέσει μια ομάδα που θα προσπαθούσε να φέρει σε όσμωση και σύνθεση, διάφορα ρεύματα και απόψεις στο χώρο της Αριστεράς . Τέλος δήλωσε από την αρχή ότι πρόθεσή της δεν ήταν να γίνει μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να στοιχηθεί πίσω από πρόσωπα ή μηχανισμούς.

O αναρχισμός, «οι σύγχρονοι καιροί», ο Εμίλ Ανρύ και η εγκληματική ενέργεια της 5ης Μαΐου ( του Κώστα Γέρου )

Όταν ακούστηκε η είδηση για τον άδικο χαμό των τριών εργαζομένων, το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό, ο πρώτος συνειρμός είναι: Εμίλ Ανρύ. Αμέσως μετά οι «καιροί» που ζούμε, μια κυβέρνηση Τσολάκογλου, η χώρα υπό οικονομική κατοχή ΔΝΤ-ΕΕ., ένας ολόκληρος λαός σε απόγνωση και αγωνία για το αύριο που ξημερώνει σε αυτόν και τα παιδιά του, η απελπισία της νεολαίας, ο φόβος για να απεργήσει κανείς στον ιδιωτικό τομέα κλπ.

Κοινωνικά Δίκτυα, Κοινωνικά Κινήματα κι Ακτιβισμός (του Μωυσή Μπουντουρίδη)

(Το άρθρο του Μωυσή Μπουντουρίδη δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία,12 Απριλίου 2010)

 Τι είναι ένα κοινωνικό δίκτυο; Βασικά, ένα κοινωνικό δίκτυο συγκροτείται σαν ένα διαπλεκόμενο μόρφωμα, που συντίθεται από τρία πράγματα: (1) τους παράγοντες κάποιας δράσης, που τους λέμε δρώντες, (2) τους δεσμούς κάτω από μια ή περισσότερες κοινωνικές σχέσεις, που αναπτύσσουν οι δρώντες μεταξύ τους, και (3) τις καταστάσεις, στις οποίες βρίσκονται ή οι οποίες χαρακτηρίζουν τους ποικίλους προσανατολισμούς των δρώντων.

Γενικώς, σαν δράση καταλαβαίνουμε μια οποιαδήποτε ενέργεια, η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία ή καταστροφή ή διαφοροποίηση των μορφών ή των στοιχείων ή των καταστάσεων του κόσμου ή και της συνείδησης γι’ αυτά. Δηλαδή, κάτι τόσο γενικό ώστε να περικλείει σχεδόν ο,τιδήποτε κινείται ή αλλάζει ή φαίνεται έτσι –από μια εκφραστική χειρονομία ή τις σκέψεις του νου ως τους μετασχηματισμούς των σωμάτων, της ύλης, των καταστάσεων, της κοινωνίας και του κόσμου.

H μετάφραση του Κεφ7 των θέσεων του RMF

Η μετάφραση όλου του Κεφαλαίου 7 της Μελέτης (Οικονομική και πολιτική ανάλυση εναλλακτικών στρατηγικών ) με κλικ εδώ

Περίληψη όλης της μελέτης της RMF με κλικ εδώ

Πρώτη δημοσίευση μελέτης της RMF για την κρίση

Οι οικονομολόγοι της ομάδας ‘Ερευνα για το Χρήμα και τον Χρηματοπιστωτικό Τομέα’ (Research on Money and Finance, RMF) της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, που συντονίζονται από τον καθ. Κώστα Λαπαβίτσα, δημοσιοποίησαν μελέτη για την τρέχουσα κρίση με τίτλο ‘Κρίση της Ευρωζώνης – Φτώχεια του Δυνατού, Πτώχευση του Αδύνατου’, (www.researchonmoneyandfinance.org). Μεταφρασμένη περίληψη της παρουσιάζεται πιο κάτω σε πρώτη δημοσίευση στην Ελλάδα.

Η μετάφραση όλου του Κεφαλαίου 7 της Μελέτης (Οικονομική και πολιτική ανάλυση εναλλακτικών στρατηγικών ) με κλικ εδώ

Η παρούσα κρίση δημοσίου χρέους των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) σχετίζεται με τα επίμονα γερμανικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών. Υπάρχουν δύο στρατηγικές εναλλακτικές λύσεις για τις χώρες της περιφέρειας. Η πρώτη είναι η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης που θα περιλαμβάνει δημοσιονομική χαλάρωση, διεύρυνση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, εγγυημένο ελάχιστο μισθό, και ασφαλιστική κάλυψη της ανεργίας. Η δεύτερη είναι η έξοδος από την ευρωζώνη με υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων και αναδιάρθρωση του χρέους. Θα απαιτηθεί εθνικοποίηση των τραπεζών, επέκταση του δημοσίου ελέγχου σε περιοχές-κλειδιά της οικονομίας, και υιοθέτηση βιομηχανικής πολιτικής. Η λύση αυτή προϋποθέτει δραστική μεταβολή κοινωνικών ισορροπιών υπέρ της εργασίας.

 ΚΡΙΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ: ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ιστορικό

 Η κρίση δημόσιου χρέους της Ελλάδας και άλλων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης είναι πιθανό να βλάψει την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση. Αλλά η ευρωζώνη έχει ήδη βλάψει την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες. Δύο είναι οι άμεσοι λόγοι που προκάλεσαν την κρίση: ο πρώτος είναι ο στρεβλός χαρακτήρας της νομισματικής ένωσης και ο δεύτερος η οικονομική αναταραχή του 2007-2009.

Για την ανασύνθεση της Αριστεράς και μία Εναλλακτική Πρόταση της Αριστεράς (του Κώστα Λεγάκη)

Πρώτη δημοσίευση 6/1/2010

 

Το παρακάτω κείμενο δεν αποτελεί κάποιο «προγραμματικό κείμενο θέσεων». Έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να διατυπωθεί κάτι τέτοιο από έναν άνθρωπο. Είναι πιο πολύ ένα έναυσμα για συζήτηση, που προσδοκώ να γίνει και θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχής εάν εμπλουτιζόταν μέσα από έναν δημόσιο διάλογο.

 

Ο νέος καπιταλισμός

Τα τελευταία χρόνια ζούμε μέσα σε έναν ιδιότυπο «νέο» καπιταλισμό. Έναν καπιταλισμό που βασίζεται περισσότερο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, παρά στην υλική παραγωγή. Πολιτική έκφραση αυτού του καπιταλιστικού τύπου είναι ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός.

Η μετατόπιση της παραγωγής από τον «δυτικό» κόσμο στις υπανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, η πλήρης και ασύδοτη ελευθερία της αγοράς, το κυνήγι του κέρδους μέσα από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια, δημιούργησαν μια «νέα» αστική τάξη που από «καπιταλιστές-παραγωγοί» οι άνθρωποι που την αποτελούν έγιναν «καπιταλιστές-αεριτζήδες». Η ανηθικότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο πήρε νέες διαστάσεις, μια που ο νέος αυτός τύπος καπιταλιστή δεν ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της παραγωγικής του επιχείρησης (και άρα και για ένα επίπεδο ζωής των εργατών που θα επιτρέπει την απρόσκοπτη λειτουργία της), αλλά μόνο για το «εύκολο» κέρδος, μέσω «άυλων» διαδικασιών.

Αυτό οδήγησε σε μία άνευ προηγουμένου επίθεση στα εργασιακά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους (όπου υπήρχε), στην ιδιωτικοποίηση ακόμα και των πιο βασικών κοινωνικών αγαθών, στη μαζική ανεργία και στη συνεχή αύξηση της παγκόσμιας φτώχιας.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την τεράστια καταστροφή του ίδιου του πλανήτη που ζούμε —αποτέλεσμα κι αυτή της ακόρεστης δίψας για κέρδος—, τότε βρισκόμαστε παγκοσμίως σε μία πρωτοφανέρωτη κατάσταση, η οποία εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Αλέκος Αλαβάνος:ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ME EΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Στην σημερινή συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, ο σ. Αλέκος Αλαβάνος παρουσίασε το πιο κάτω κείμενο θέσεων που το υπογράφουν 40 Αριστεροί με τον τίτλο

ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

• ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

• ΓΙΑ ΕΝΑ «ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

Στις σημερινές συνθήκες «επιτροπείας» της χώρας από τις Βρυξέλλες και τους κερδοσκόπους των «αγορών», γίνεται ακόμα επιτακτικότερη ανάγκη απ’  ότι μέχρι σήμερα η παρουσία και δράση μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που θα αξιοποιήσει, θα διευρύνει, θα αναπτύξει εκείνα τα χαρακτηριστικά που, τα τελευταία χρόνια, την έκαναν, σε κάποιες στιγμές, να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις.
Η ριζοσπαστική αριστερά στήριξε και εξέφρασε αυθεντικά κινήματα του λαού και της νεολαίας. Το κίνημα για το άρθρο 16 σήμανε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης της ΝΔ με την κατάρρευση της συνταγματικής αναθεώρησης. Ο Δεκέμβρης της μαθητικής νεολαίας έφερε έναν απελευθερωτικό άνεμο  από την Ελλάδα στην Ευρώπη, μέχρι και τα πέρατα του πλανήτη. Γνήσια κινήματα «από τα κάτω» για τους δημόσιους χώρους και για την προστασία του περιβάλλοντος έφεραν σε πολλές περιπτώσεις αποτελέσματα.
Οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν να αγωνίζονται για τη δουλειά και τη ζωή τους και οι αγρότες που βγήκαν στα μπλόκα για να υπερασπιστούν την ύπαρξη τους, ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη και την αλληλεγγύη της αριστεράς. Με πρωτοβουλίες της ριζοσπαστικής αριστεράς τα ζωντανά κινήματα εμφανίστηκαν και βρήκαν θερμή στήριξη  μέσα στην γκρίζα αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Αυτά είναι τα «εγκλήματα»,  που δεν μας συγχώρησε ποτέ το σύστημα. Εμείς θα τα ξανακάνουμε, και μάλιστα με την ένταση που απαιτεί η εποχή. Μπορούμε. Έχουμε διδαχθεί από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Γνωρίζουμε πια πώς να διαμορφώνουμε την ημερήσια διάταξη της πολιτικής ζωής. Νοιώθουμε σιγουριά από την εκπληκτική δημιουργική δύναμη και την πρωτοβουλία που διαθέτει ο κόσμος της ριζοσπαστικής αριστεράς.

ΣΥΡΙΖΑ: Το πιο επαχθές κυβερνητικό πρόγραμμα από τη μεταπολίτευση

ΣΥΡΙΖΑ: Το πιο επαχθές κυβερνητικό πρόγραμμα από τη μεταπολίτευση

Κάλεσμα για «γενικό ξεσηκωμό» και «μαζικό ενωτικό αγώνα» πραγματοποιεί η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με μία ιδιαίτερα επικριτική ανακοίνωση για τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Στην ανακοίνωση τονίζεται η ανάγκη «να ακυρωθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας αλλά και το Ευρωπαικό Σύμφωνο Σταθερότητας», κάνοντας λόγο για δημιουργία ενός μεγάλου συντηρητικού συνασπισμού (κυβέρνηση-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΣΕΒ).

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης είναι το ακόλουθο:

Mαζικός, ενωτικός αγώνας, για την ακύρωση του κυβερνητικού προγράμματος σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας.

Τα μέτρα που  εξήγγειλε  με το διάγγελμά του ο Γ. Παπανδρέου , οδηγούν την ελληνική κοινωνία σε  μια μεγάλη οπισθοδρόμηση. Διογκώνουν την ανεργία, διαλύουν το ασφαλιστικό, προκαλούν  μια τεράστια αναδιανομή προς όφελος των πλουσίων, μειώνουν δραματικά το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων, καταστρέφουν δικαιώματα τους.

Γιατί 24ωρο/εβδομάδα ΤΩΡΑ

 Πρώτη ανάρτηση 8/8/2009

Οικονομική κρίση και η ανάγκη για μια νέα καινοτομία

Εβδομάδα εργασίας 24 ωρών χωρίς μείωση αποδοχών και εργασιακών δικαιωμάτων

 Ο ισχυρισμός που διατυπώνεται εδώ είναι ότι για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης (και όχι μόνο των επιπτώσεών της) απαιτείται μια νέα καινοτομία που θα στηρίζεται στον περιορισμό του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας των εργαζομένων στις 24 ώρες χωρίς μείωση αποδοχών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Ακολουθεί η ανάλυση αυτού του ισχυρισμού και προτείνεται για ανοικτή συζήτηση η ανάλυση και των πολιτικών επιπτώσεων :

Ευχή ή Πρόβλεψη; Η Πτώση του Καπιταλισμού

Προβλήματα προσέγγισης της θεωρίας των κομμάτων του R. Michels (του Σταύρου Κωσταντακόπουλου)

Κάντε κλικ εδώ για την ανάγνωση ή την εκτύπωση ολόκληρου του Άρθρου από αρχείο pdf

Γ. Γεωργάτος: Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Βρυξέλλες (αναδημοσίευση απο http://www.ananeotiki.gr/)

Eυτυχώς που υπάρχουν οι Βρυξέλλες
Γεράσιμος Γεωργάτος, 21/12/2009

——————————————————————————–
Εξαιτίας της τρέχουσας συζήτησης και των προβλημάτων με τα δημόσια οικονομικά, οι Βρυξέλλες πρωταγωνιστούν στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, παρά τις οργανωτικού κυρίως χαρακτήρα αντιπαραθέσεις, ορισμένες δηλώσεις ηγετικών στελεχών εμφανίζουν εντυπωσιακή πολιτική συναντίληψη.

Ενδεικτικά: «…η κυβέρνηση λειτουργεί ως ιμάντας μεταβίβασης των εντολών της Ε.Ε…» (Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ),

«…η πραγματική κυβέρνηση βρίσκεται στις Βρυξέλες…» (Ηγετικό μέλος -προς το παρόν- του ΣΥΡΙΖΑ),

«…είστε κυβέρνηση των Βρυξελλών…» (Πρόεδρος του ΣΥΝ),

με κοινό επιπλέον τόπο των δηλώσεων πολλών και άλλων «τον ασφυκτικό κορσέ του Συμφώνου Σταθερότητας» (Σ.Σ).

9 μεγάλες ιδεοληψίες για την Ελλάδα, την ΕΕ και το Ευρώ (του Κώστα Παπουλή-Γέρου)

Eννέα μεγάλες ιδεοληψίες για την Ελλάδα, την Ε.Ε. και το ευρώ που κατέρρευσαν αυτές τις μέρες.
1) Η πρώτη μεγάλη ιδεοληψία που κυριολεκτικά εξατμίστηκε αυτές τις μέρες, ήταν αυτή που καλλιέργησαν κυρίως ο Σημίτης με την ΝΔ (αλλά και με τον τρόπο του και ο ΣΥΝ), ο μύθος της «ισχυρής» Ελλάδας, που μπήκε στους «ισχυρούς» της Ευρώπης. Όπως σωστά είχε επισημάνει τότε ένας τακτικός αρθρογράφος της Ελευθεροτυπίας (Τάκης Φωτόπουλος), αυτός ο ισχυρισμός ήταν το ίδιο αστείος, σα να λέμε ότι το «Μεξικό μπήκε στους ισχυρούς της γης», επειδή προσχώρησε στη NAFTA των ΗΠΑ και του Καναδά . Φυσικά στο Μεξικό δεν περιορίστηκε η φτώχεια και η αθλιότητα, και όπως προέβλεπε ο αρθρογράφος « η Ελλάδα με την ένταξή της στην ΟΝΕ είχε όλες τις προϋποθέσεις να μετατραπεί στο Μεξικό της Ε.Ε.»

ENA KEIMENO ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΔΥΝΑΜΟ» ΚΡΙΚΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ…(των Κώστα Παπουλή-Γέρου και Βαγγελιώς Σωτηροπούλου)

ENA KEIMENO ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΔΥΝΑΜΟ» ΚΡΙΚΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ…  

      Το  κείμενο που ακολουθεί είχε δημοσιευτεί  στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ στις προτάσεις  για το πρόγραμμα του, και ένα  κομμάτι του στην εφημερίδα Aριστερά. Αφαιρέσαμε ένα μέρος του που αναφέρεται σε επιμέρους  προγραμματικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ.  Το αναδημοσιεύουμε σήμερα, όχι  για να δείξουμε ότι επιβεβαιώνεται πλήρως σε ορισμένα σημεία,(π.χ. σε αυτό της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, η στο ότι άφηνε ανοικτή υπόθεση την νεκρανάσταση του ΠΑΣΟΚ), αλλά επειδή τα περισσότερα ζητήματα που θίγει είναι και σήμερα επίκαιρα. Αυτά τα θέματα τα έθιξε ο σ. Αλαβάνος στην τελευταία συνδιάσκεψη και διάφοροι «καλοπροαίρετοι» των μηχανισμών ενδεχομένως όποιον ανακινεί αυτή τη συζήτηση να τον χαρακτηρίσουν ότι στοιχίζεται πίσω από τον Αλαβάνο κλπ.  Θέλουμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες…Γι αυτό δεν εμφανίσαμε ένα καινούργιο κείμενο. Δυστυχώς έχουμε φτάσει εκεί, να σκεφτόμαστε πως θα εκφράσουμε την πολιτική μας άποψη, για να μην «χαρακτηριστούμε». Πρέπει να αποδείξουμε δηλαδή ότι τέτοιες ιδεολογικές «ανησυχίες» τις είχαμε και πριν την ΠΑΣΑ, και πριν τις καταθέσει ξανά, πριν λίγες ημέρες ο Αλαβάνος.