Αν είχαμε μιλήσει όλοι μαζί θα τα είχαν μαζέψει και θα είχαν φύγει σίγουρα….

«Έτσι έζησα την επίθεση των Χρυσαυγιτών στον ΗΣΑΠ»

«Την Τρίτη 29/5/2012 στις 11 περίπου το βράδυ, βρισκόμουν σε συρμό του ΗΣΑΠ με κατεύθυνση προς Κηφισιά. Στην Αττική μια ομάδα 15-20 ατόμων εμφανίστηκε στην αποβάθρα, πριν κλείσουν οι πόρτες, με το γνωστό εμετικό σύνθημα »δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ…». Ήταν νεαρής ηλικίας με δύο μεγαλύτερους μαζί. Φορούσαν φασιστικά διακριτικά και 1-2 από αυτούς είχαν μαντήλι και κουκούλα. Οι υπόλοιποι είχαν το πρόσωπό τους ακάλυπτο.

Απομόνωσαν έναν μετανάστη ασιατικής καταγωγής και αφού τον πέταξαν κάτω τον χτυπούσαν όλοι μαζί. Κάποιοι από αυτούς κράτησαν τις πόρτες και επιβιβάστηκαν στον συρμό. Στον Άγ. Νικόλαο ξανά το ίδιο σκηνικό. Κρατούσαν τις πόρτες δύο άτομα και οι υπόλοιποι κυνήγησαν και χτύπησαν έναν μετανάστη στην αποβάθρα. Κάποιος άλλος πρόφτασε να φύγει, από όσο φευγαλέα είδα.

Την ώρα της επίθεσης, βγήκα στην πόρτα του συρμού και άρχισα να φωνάζω εναντίον τους και να τους βρίζω, απειλώντας ότι θα τηλεφωνήσω στην Αστυνομία. Ακολούθησε και ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων, τους οποίους και ευχαριστώ για τη στήριξη που μπόρεσαν, δεδομένου των συνθηκών, να μου προσφέρουν.

Η απάντηση της ομάδας αυτής ήταν να έρθει εναντίον μου και να αρχίσει να με βρίζει. «Προδότη φύγε από τη χώρα»

Advertisement

Που το πάνε;

Πριν πω οτιδήποτε, να εκφράσω τα συλληπτήρια μου, για τη δολοφονία του Αθανασίου Λαζανά. Είμαι εναντίον των εγκλημάτων, που γίνονται σε βάρος συνανθρώπων μας (φόνοι, βιασμοί κα) και θέλω οι ένοχοι να οδηγούνται στη δικαιοσύνη.
Οι ένοχοι. Μια λέξη κλειδί στην όλη Ιστορία. Ο τριαντάχρονος Θανάσης Λαζανάς έπεσε νεκρός στην Πάτρα. Οι μαρτυρίες λένε, ότι δέχθηκε μαχαιριές από αλλοδαπούς.

Οι ναζί βρήκαν την ευκαιρία που ήθελαν. Πριν καλά, καλά, ολοκληρωθούν οι έρευνες, συγκεντρώθηκαν μπροστά από ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, που οι μετανάστες χρησιμοποιούν για κατάλυμα κι επιχείρησαν να μπουν στο χώρο. Η αστυνομία που ήταν εκεί τους απώθησε μετά από μικροσυμπλοκές.

Το πρώτο που παρατηρώ είναι η καπήλευση ενός θανάτου. Τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες όχι μόνο δεν απαλύνουν τον πόνο των συγγενών, αλλά σπιλώνουν τη μνήμη του νεκρού. Η καπήλευση τέτοιων περιστατικών είναι συνήθης πρακτική για τα φίδια. Η δημιουργία φόβου και εχθρότητας οδηγεί στο ρατσισμό.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χρόνος. Η ακροδεξιά θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει. Δεν της βγαίνει το δίλλημα Ευρώ – Δραχμή και θα προσπαθήσει να διαστρέψει την κατάσταση.

Οι δυο μετανάστες από το Πακιστάν που «θυσιάστηκαν»

Τα ονόματα και οι φωτογραφίες των δυο μεταναστών που σκοτώθηκαν στο Κρυονέρι

Τους μάθαμε μόνο ως “οι δυο μετανάστες από το Πακιστάν που “θυσιάστηκαν” για να σώσουν δυο Έλληνες ηλικιωμένους”. Μετά από επίμονο ρεπορτάζ και με τη βοήθεια φίλης της οικογένειας, μάθαμε τα ονόματά τους, έχουμε τις φωτογραφίες τους αλλά και άλλα στοιχεία.

Ο Humayun Anwar (Χομαγιούν), ο μικρότερος νεκρός, ήταν γεννημένος στις 4 Αυγούστου 1993 και δεν είχε κλείσει ούτε τα 19! Ζούσε εδώ με τον θείο του, ο οποίος και έχει αναλάβει όλα τα διαδικαστικά.

Ο δεύτερος, ο Wakar Ahmed (Βακάρ, ή Αφζάλ για τους φίλους του) ήταν γεννημένος στις 1 Ιανουαρίου 1979 και ήταν 33 χρονών. Ο Wakar ήταν συγχωριανός των δυο πρώτων.

Από: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/04/09/τα-ονόματα-και-οι-φωτογραφίες-των-δυο-μ/#more-52014

Στηνουν το σκηνικο του μελλοντος μας

 Στρατοπεδα συγκεντρωσης (για την ωρα) μεταναστων

«Τρία κέντρα κλειστής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών σε κάθε περιφέρεια της χώρας, εκτός της νησιωτικής, δηλαδή 30 κέντρα στην ηπειρωτική χώρα, περιλαμβάνει το επιχειρησιακό και στρατηγικό σχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που παρουσίασε σήμερα ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, στους περιφερειάρχες της χώρας, δημάρχους, αλλά και κυβερνητικούς αξιωματούχους και την ηγεσία της ΕΛΑΣ……..

Συγνωμη δηλαδη αν ενας ανθρωπος δεν θελει να φιλοξενηθει στο στρατοπεδο οπως στην Λμπεντουζα για παραδειγμα πως θα τον κρατησετε μεσα;

Αν αναμεσα στους φιλοξενουμενους- κρατουμενους υπαρχουν φυλετικες η θρησκευτικες διαμαχες

Αλληλεγγύη, το όπλο των εργαζομένων

  Άργος 15/3/2012 – Πορεία των εργαζόμενων στο συσκευαστήριο Δ. Κουτρουφίνη

Με πορεία στο Άργος συνεχίστηκαν χθες οι κινητοποιήσεις των απλήρωτων εργαζόμενων και της επιτροπής αλληλεγγύης στο συσκευαστήριο πορτοκαλιών του Δ. Κουτρουφίνη.

Εμείς, οι 40 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο συσκευασίας πορτοκαλιών του Δ. Κουτρουφίνη καταγγέλλουμε ότι κλείνουμε 2 χρόνια απλήρωτοι και ανασφάλιστοι και το συνολικό χρέος της επιχείρησης απέναντι μας ανέρχεται στα 60.000 ευρώ.

Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας

Συνέντευξη τύπου των πρώην μεταναστών απεργών πείνας

Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012 πραγματοποιήθηκε Συνέντευξη Τύπου στο Στέκι Μεταναστών της Αθήνας, με πρώην απεργούς πείνας μετανάστες από τα Χανιά, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα,καθώς και οργανώσεις και συλλογικότητες που στήριξαν και στηρίζουν  τον αγώνα τους.Πριν ένα χρόνο, στις 25 Ιανουαρίου 2011 ξεκινούσε ο σκληρός αγώνας των 300 μεταναστών εργατών στη Νομική της Αθήνας και το Εργατικό.

Παρακαλούμε όποιον-α διαβάσει αυτό το κείμενο να αλλάξει ό,τι κακό σκέφτεται για εμάς

Καλή χρονιά με επιχείριση «σκούπα» κατά προσφύγων στην Πάτρα

Δυο μόλις ημέρες μετά τον τραγικό θάνατο ενός νεαρού πρόσφυγα και την εισαγωγή άλλων δυο στο νοσοκομείο, μετά την απέλπιδα προσπάθειά τους να ζεσταθούν με λίγη φωτιά σε ένα εγκαταλελειμένο φορτηγό. Τρεις μέρες μετά τη δημοσιοποίηση σε ελληνικά και ξένα sites, αλλά και σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, ενός κειμένου-κραυγή απόγνωσης των ίδιων των προσφύγων και μεταναστών, που καθημερινά δίνουν τη μάχη της επιβίωσης. Μια εβδομάδα μετά το σοβαρό ξυλοδαρμό δυο νεαρών Αφγανών στο χώρο του λιμανιού. Δυο εβδομάδες μετά το σοβαρό τραυματισμό ενός ακόμα πρόσφυγα σε καταδίωξη από την Αστυνομία και την πολυήμερη παραμονή του στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Δυο εβδομάδες μετά από τη μαζική ειρηνική πορεία των προσφύγων και μεταναστών, που φώναζαν ότι είναι άνθρωποι και απαιτούσαν να σταματήσει η αστυνομική βαρβαρότητα. Και ενώ ακόμα είμαστε στις «Άγιες Μέρες» των εορτών.

Όπως καταγγέλλει η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών Πάτρας, «τη στιγμή αυτή επέλεξε η ελληνική πολιτεία να στείλει τους εκπροσώπους της, την Αστυνομία και τα εκκαθαριστικά μηχανήματα του Δήμου, στο ερειπωμένο εργοστάσιο όπου έχουν βρει κατάλυμα οι πρόσφυγες. Να τους ευχηθούν καλή και ειρηνική χρονιά κυνηγώντας τους και συλλαμβάνοντάς τους, αρπάζοντας και καίγοντας τα λιγοστά τους υπάρχοντα, προειδοποιώντας τους εναπομείναντες ότι δεν υπάρχει σωτηρία».

Απελαύνεται η Τουρκάλα αγωνίστρια Gulaferit Unsal

Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, έχει διαλέξει μεριά.Νομίζω είναι ξεκάθαρο ειδικά τον τελευταίο καιρό.Ας μην αναφέρω παραδείγματα,όλοι τα ξέρετε.Σαν καλές και πιστές πόρνες που δεν χαλάνε χατίρι οι εκπρόσωποι της εκτελούν στο ακέραιο τις εντολές άνωθεν.Στο όνομα της αστικής δημοκρατίας,την έτερη εταίρα, εφαρμόζουν κατα γράμμα την.. καταστρατίγηση οποιοουδήποτε νόμου ανάλογα με τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούν.Και επειδή δεν είναι ούτε βιομήχανοι ούτε κεφαλαιοκράτες,είναι απλά οι πουτάνες τους.

Καταγγελία ενάντια στην έξαρση ρατσιστικής βίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Την Τετάρτη 17 Αυγούστου, μετανάστες/πρόσφυγες από το Πακιστάν, αντιπρόσωποι του συλλόγου τους, τα θύματα των επιθέσεων και μια αντιπροσωπία από συλλογικότητες της περιοχής (μεταξύ των οποίων και το Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας) έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας στο Αστυνομικό Τμήμα Κορίνθου, ζητώντας την διερεύνηση των πρόσφατων περιστατικών ρατσιστικής βίας και την παράδοση των υπευθύνων στην δικαιοσύνη.

Όπως είναι γνωστό τις τελευταίες ημέρες κάποιοι εντελώς απρόκλητα τριγυρνούν στην Κόρινθο, κατεβαίνουν από το αυτοκίνητό τους και αφού ρωτήσουν το θύμα τους τι εθνικότητας είναι, το γρονθοκοπούν βάναυσα.

Η Αστυνομία κατά τη πάγια τακτική της προσπαθεί να αποδώσει τα γεγονότα ως «μεμονωμένα περιστατικά» που πηγάζουν από «προσωπικές διαφορές», ακόμα κι όταν τα γεγονότα προφανώς διαψεύδουν αυτή την υπόθεση. Για παράδειγμα υπάρχουν μαρτυρίες πως ένας συγκεκριμένος υπάνθρωπος άσκησε το αποτέλεσμα της διαταραγμένης ψυχικής του υπόστασης σε δύο διαφορετικούς (και άσχετους μεταξύ τους) μετανάστες/πρόσφυγες την ίδια ημέρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη ρατσιστική βία και όποιος δεν το βλέπει (ή δεν θέλει να το δει) διευκολύνει την εξάπλωση του φαινομένου, το οποίο αν συνεχιστεί θα έχει -εκατέρωθεν- απρόβλεπτες συνέπειες.

Το Κοινωνικό Φόρουμ Κορινθίας καταγγέλλει την ρατσιστική βία απερίφραστα, χωρίς να κάνει «ανακρίσεις» ή να βγάζει «πορίσματα». Αυτά είναι η μόνη δουλειά που θα έπρεπε να κάνει η Αστυνομία.

Ταινία αφιέρωμα στους μετανάστες: “Όπου γης και πατρίς”

Μια ταινία του Ηλεκτρονικού Τομέα του 1ου ΕΠΑΛ & ΣΕΚ Άργους. Ένα αφιέρωμα στους μετανάστες και όχι μόνο..
Για πολλές δεκαετίες, η Ελλάδα αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές χώρες της Δύσης. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εξαναγκάστηκαν, λόγω των οικονομικών και πολιτικών συνθηκών, να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στις Η.Π.Α, την Αυστραλία, τον Καναδά και αργότερα στην Γερμανία.

Παλιά, σε μια μακρινή χώρα…

Παλιά (όχι όμως και τόσο παλιά που να μπορούμε να το ξεχάσουμε), σε μία μακρινή χώρα (που δεν ήταν μόνο μία), συνέβη κάτι τρομακτικό…
Το βράδυ της 1ης Αυγούστου του 1918, οι νομοταγείς πολίτες του Τορόντο συμμετείχαν σε επεισόδια με στόχο τους Έλληνες μετανάστες. Καναδική αστυνομία και στρατός ήταν απλοί παρατηρητές, ενώ ο όχλος επιτιθόταν και κατέστρεφε τα Ελληνικά εστιατόρια.

«Αναπλάσεις» σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων

Πίσω απο τα φασισταριά, βρίσκονται επιχειρηματικοί όμιλοι …

Η μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων στο κέντρο της Αθήνας, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, το λεγόμενο «παρεμπόριο», όπως και άλλα σοβαρά προβλήματα, τα οποία αποσιωπούνται, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, η έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, είναι αποτελέσματα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης της πόλης και συνολικά της χώρας, της συμμετοχής στην ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις επεμβάσεις τους. Γι’ αυτό και η αντιμετώπιση των εκρηκτικών προβλημάτων του κέντρου σε φιλολαϊκή κατεύθυνση δεν μπορεί να υπάρξει από την κυβέρνηση, τους δημάρχους και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Γ’ Σεπτεμβρίου: Βία και πατριδοκαπηλία

Της Μαρίνας Βήχου

Τρεις μέρες τώρα στην Αθήνα βιώνουμε την ΄»αθάνατη ελληνική λεβεντιά» των «αγωνιστών» της Χρυσής Αυγής, που κυνηγούν και προπηλακίζουν, χτυπώντας πισώπλατα πάντα – είναι η νέας μορφής ελληνική λεβεντιά- αλλοδαπούς συμπολίτες μας,με μοναδικό κριτήριο ότι το χρώμα του δέρματος τους δεν ταιριάζει με την άρια δική μας φυλή.

Ως νέοι Αλκιβιάδηδες, Μακριγιάννηδες και Κολοκοτρωναίοι αποφάσισαν να διαδώσουν με τα μαχαίρια, τους λοστούς και τα ρόπαλα τα ιδανικά του πολιτισμού μας και της αρχαιοελληνικής μας παράδοσης σε αυτούς τους» αδαείς ιθαγενείς».

Bάναυση παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφύγων

      «ΑΙΤΗΜΑ»

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη φυλακή όσοι ζητούν άσυλο!

Στα πλαίσια των Επειγόντων Μέτρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων 2010, η οργάνωσή μας υλοποιεί πρόγραμμα παροχής νομικής συνδρομής σε πρόσφυγες που βρίσκονται στην περιοχή της Ηγουμενίτσας. Το πρόγραμμα αυτό, που υλοποιείται σε συνεργασία με τους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, συγχρηματοδοτείται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων. Στόχος του εγκεκριμένου αυτού προγράμματος είναι να ενημερωθούν οι πρόσφυγες για τα δικαιώματά τους και να βοηθηθούν να τα ασκήσουν.

Η πρώτη νίκη! Η δικαίωση των 300 μεταναστών, ελπίδα για όλη την κοινωνία

Μαρτίου 9, 2011
Η σημερινή απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη.

Ανακοίνωση – απάντηση στις εξελίξεις από τους 300 απεργούς πείνας Μαρτίου 7, 2011

Σήμερα το πρωί «επισκέφθηκε» την Υπατία 3 φορές ο εκπρόσωπος της διοίκησης των νοσοκομείων, κ. Μουσιώνης. Την πρώτη χωρίς κανένα έγγραφο, την δεύτερη με έγγραφο χωρίς υπογραφή και την τρίτη φορά κατάφερε να έχει φέρει το «σωστό» έγγραφο.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ!

Τη μεταφορά των απεργών πείνας απ’ το κτίριο της «Υπαιτίας» απαιτεί το υπουργείο Υγείας

Συντάχθηκε απο τον/την virus @BM on Δευτέρα, 07 Μάρτιος 2011 15:59

Από Babylonia.gr Σύμφωνα με την ανακοίνωση, “εξαντλήθηκαν όλα τα όρια ανοχής και κατανόησης ως προς τα ζητήματα υγείας που έθεσε στην πράξη ο αγώνας των μεταναστών». Παράλληλα -σύμφωνα με άλλες πληροφορίες- επιδόθηκε χαρτί στους απεργούς πείνας

Οι απεργοί πείνας απαντούν με αξιοπρέπεια στην κυβέρνηση – Διαδήλωση αλληλεγγύης

98 ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ! ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΜΑΡΤΗ, 6.00 μμ., ΜΟΥΣΕΙΟ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ – ΠΕΜΠΤΗ 3/3/11

Οι 300 απεργοί πείνας της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, από τους τόπους απεργίας μας και τα νοσοκομεία, ακούμε έκπληκτοι τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αποδίδει, προτροπές, εξαναγκασμούς, προπηλακισμούς και άλλες αθλιότητες στους ανθρώπους που στέκονται δίπλα μας στα νοσοκομεία, φροντίζουν με αυταπάρνηση και σε 24ωρη βάση την υγεία μας και στηρίζουν τον αγώνα μας.

Να πάψει η κυβέρνηση να παίζει με όσους μας συμπαραστέκονται. Αρκετά παίζει με τις ζωές μας εδώ και καιρό.

Πρόταση διεξόδου από την κρίση: ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΖΩΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
http://www.hlhr.gr/details.php?id=524

1 Μαρτίου 2011

Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή που συμπυκνώνεται στο ακόλουθο αδιέξοδο: η άκαμπτη θέση «καμία νομιμοποίηση» ως απάντηση στο αίτημα «νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες», πέραν του μη ρεαλιστικού περιεχομένου της, αξιολογείται εκ του αποτελέσματος ως προφανώς εξ ίσου απερίσκεπτη με αυτήν της καθολικής νομιμοποίησης, καθώς φαίνεται ότι δεν ελάμβανε υπόψη ότι οι απεργοί είναι, στην πλειοψηφία τους, αποφασισμένοι να φτάσουν ως το τέλος. Τώρα, κάθε μέρα που περνάει – και δυστυχώς έχουν περάσει πολλές μέρες – τα πράγματα δυσκολεύουν και τα περιθώρια ενός έντιμου συμβιβασμού ολοένα και στενεύουν. Οι λύσεις που αυτή τη στιγμή δυνητικά τίθενται υπό διαπραγμάτευση είναι οι εξής:

78 απεργοί πείνας στα νοσοκομεία: Μέχρι πού θα φτάσει η κυβερνητική αναισθησία;

Χτες το βράδυ ο αριθμός των μεταναστών απεργών πείνας που είχαν μεταφερθεί στα νοσοκομεία ανερχόταν στους 78 (68 στην Αθήνα και 10 στη Θεσσαλονίκη), με άμεση προοπτική για ραγδαία αύξησή του. Σύμφωνα με τους θεράποντες γιατρούς, η νοσοκομειακή περίθαλψη είναι απαραίτητη ώστε οι εν λόγω απεργοί πείνας να μην υποστούν οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Επίσης, οι απεργοί πείνας υποφέρουν από καρδιακές αρρυθμίες, αφυδάτωση κι εξάντληση.

Κατάληψη Υπουργείου Εργασίας, πλατεία Κοραή

«Δε θα φτηνύνουμε εμείς τη ζωή, που την έχουν κάνει αμελητέα κι αναλώσιμη.
Εμείς θα ακριβύνουμε το θάνατο, τόσο που να ’ναι αβάσταχτος κι αδιανόητος».

Απεργία πείνας μεταναστών: Κίνδυνος -θάνατος η κυβερνητική στάση

Ανθρώπινη ασπίδα αλληλεγγύης στους μετανάστες από σωματεία και καλλιτέχνες

«Ρέππα – Ραγκούση ακούστε το καλά κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά». Αυτό το σύνθημα ακούγονταν δυνατά οτην πορεία της προηγουμένης Παρασκευής. Πάνω από 4.000 άτομα -η μεγαλύτερη πορεία που έχει γίνει μέχρι σήμερα για το θέμα- ευαισθητοποιήθηκαν και κινητοποιήθηκαν, ύστερα από το κάλεσμα σε πορεία των ίδιων των μεταναστών.

Οι 287 απεργοί πείνας μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήδη διανύουν την 27η μέρα της απεργίας τους και βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή του αγώνα τους. «Την 24η μέρα απεργίας πείνας, τρεις μετανάστες απεργοί ξεπέρασαν τα όρια της φυσικής τους αντοχής. Με σοβαρές ηλεκτρολυτικές διαταραχές, αφυδάτωση, αδυναμία λήψης υγρών από το στόμα εσπευσμένα διακομίστηκαν στα νοσοκομεία» αναφέρει η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης. Οι απεργοί πείνας συνομιλούν πλέον με το θάνατο. Με ποιον, άλλωστε, να συνομιλήσουν; Με την κυβέρνηση που κωφεύει και τους επιτίθεται συστηματικά;

Ένας από εμάς

( από Ο Καθρέφτης )

ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ : Κατάληψη ΓΣΕΕ από Επιτροπή πρωτοβουλίας Μεταναστών

08 Φεβ 2011 

`

Κατάληψη ΓΣΕΕ σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Φεβρουαρίου 8, 2011

ριν λίγα λεπτά έγινε κατάληψη της γσεε από την πρωτοβουλία αλληλεγγύης, αναρτήθηκαν πανό και μοιράστηκε δελτίο τύπου

Είμαστε σήμερα εδώ, γιατί 300 μετανάστες εργάτες βρίσκονται ήδη στη 15η μέρα απεργία πείνας διεκδικώντας νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Οι 300 ούτε εκλιπαρούν για ελεημοσύνη ούτε απαιτούν κάτι παράλογο. Διεκδικούν, με μόνο όπλο το σώμα τους, όσα δικαιούνται, όσα είναι αυτονόητα για μια αξιοπρεπή ζωή. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, κανένας εργάτης δεν μπορεί να δουλεύει με σπασμένο μεροκάματο και χωρίς ένσημα, κανένας πολίτης δεν μπορεί να ζει υπό τη διαρκή απειλή της απέλασης.

Είμαστε σήμερα εδώ, για να σπάσουμε την εκστρατεία λάσπης που δέχεται εδώ και 15 μέρες ο αγώνας των μεταναστών από τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα. Οι ίδιοι που λεηλάτησαν τα δημόσια οικονομικά και τώρα καταργούν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, κατηγορούν τους ξένους εργάτες ως απειλή για την κοινωνία. Οι λίγοι που πλούτισαν και πλουτίζουν από τη φτώχεια των πολλών, προσπαθούν να στρέψουν τους εργαζόμενους σε αλληλοσπαραγμό.

Είμαστε σήμερα εδώ, γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και η ΓΣΕΕ τηρούν εδώ και 15 μέρες ένοχη σιωπή για τον αγώνα των 300.

«Είμαι μία από τους «υποκινητές»!»

Της ΛΙΛΙΑΝΑΣ ΣΑΛΙΑΪ*

Για αρχή να αυτοσυστηθώ. Είμαι μετανάστρια που ζω και εργάζομαι στην Κρήτη για 17 χρόνια. Εχω ζήσει στο πετσί μου αυτό που περνάνε αυτά τα παιδιά, το να θεωρούμαι παράνομη. Εχω αντιμετωπίσει το ρατσισμό, την καταστολή, την επίθεση και τα παιχνίδια των ΜΜΕ.

Συνεχίζω να βιώνω την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό επειδή «δεν κάθομαι στα αυγά μου», επειδή είμαι μετανάστρια, επειδή είμαι γυναίκα στο χώρο της εργασίας. Συνεχίζω να είμαι, από το ’97, υπό καθεστώς προσωρινής παραμονής, με ατελείωτη αγωνία για το αν θα μπορώ να παραμείνω νόμιμη, να συμπληρώσω ένσημα, παράβολα, εισόδημα και άλλα τόσα εμπόδια που σκοπό έχουν την απονομιμοποίηση.

Παράλληλα με τον αγώνα μου να επιβιώσω στη σκληρή αγορά εργασίας, να μεγαλώσω το παιδί μου, να ανανεώσω την άδεια παραμονής, και την ανάγκη μου για περαιτέρω μόρφωση, ένιωθα έντονη την ανάγκη να κατανοώ την κοινωνική μου θέση και τους τρόπους να διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Μια και δεν μπόρεσα να τελειώσω σπουδές στην πατρίδα μου, μπήκα σε ελληνικό πανεπιστήμιο στις Πολιτικές Επιστήμες και τώρα είμαι σε μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία.

Η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών»

ΔΗΛΩΣΗ του ΝΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ, μέλους της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Φεβρουαρίου 3, 2011

Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών». Γιατί αυτό σημαίνει την αμέριστη αλληλεγγύη μου στους μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, υφιστάμενοι υπερεκμετάλλευση, ταπεινώσεις και καταστολή. Γιατί σημαίνει ότι ως μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης εργάστηκα με αφοσίωση για την υποστήριξη του αγώνα των 300 απεργών πείνας, για την ασφαλή άνοδό τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, για τη νίκη του αγώνα τους για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα.

«πέρα από κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική σκοπιμότητα και από κάθε πολιτικό πραγματισμό».

«Ο κίνδυνος αρχίζει από τη στιγμή που μεταβάλλοντας την ανάγκη σε αρετή, αποκρυσταλλώνουν θεωρητικά την αναγκαστική, χάριν στους μοιραίους αυτούς όρους, τακτική τους και θέλουν να την επιβάλλουν (…) σαν αξιομίμητο πρότυπο σοσιαλιστικής τακτικής. Ζημιώνουν έτσι και την ίδια τους την προσωπικότητα και την πραγματική και αναμφισβήτητη ιστορική τους αξία, όταν τις βάζουν να ζυγιστούν με το καντάρι των σφαλμάτων που επέβαλε η ανάγκη»

Από την κριτική που άσκησε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στους μπολσεβίκους, όταν θέλησαν να περάσουν σαν οικουμενικό το μοντέλο της απομόνωσης των μαζών από τη δικτατορία του προλεταριάτου που οι ίδιοι είχαν επιβάλει με συγκεντρωτικές διαδικασίες.

 

Μετά το πρώτο σοκ, ας μου επιτραπεί να σχολιάσω το σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ. Έχει λεχθεί (μπορεί και να κάνω λάθος) ότι η φάρσα δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνον σαν ιστορία. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, αυτό σημαίνει πως όταν κάνεις την ίδια φάρσα δύο φορές, τη δεύτερη φορά γράφεις ιστορία.

Τα γεγονότα της Νομικής και η χαμένη τιμή της Αριστεράς

Του Παντελή Αυθίνου

Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν το τριήμερο 25-27 Ιανουαρίου στην Νομική αποτελούν χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του αντιρατσιστικού και μεταναστευτικού κινήματος στην Ελλάδα. Ήταν η αποφασιστική μαχητική εμφάνιση των ίδιων των μεταναστών μέσα στην συγκυρία. Ήταν η διεκδίκηση τους να αποτελέσουν και αυτοί οργανικό κομμάτι των αγώνων που εξελίσσονται, ενάντια στις κεντρικές επιλογές της ελληνικής άρχουσας τάξης, ενάντια στο μνημόνιο, την κυβέρνηση, την Ε.Ε., το ΔΝΤ.

Ήταν όμως ακόμα κάτι εξίσου σημαντικό. Ήταν μια ευκαιρία να αναζωογονηθεί το ίδιο το πανεπιστημιακό άσυλο. Να σπάσει η πραγματικότητα που προσπαθούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα να επιβάλλει η κυβέρνηση. Δηλαδή, να ανατραπεί η εικόνα ενός πανεπιστημιακού ασύλου που υπάρχει αρκεί να μην χρησιμοποιείται.

Η απεργία πείνας των μεταναστών μέσα στην Νομική, ήταν η πρώτη πραγματική χρήση του πανεπιστημιακού ασύλου με την ευρύτητα της εννοίας του, που έγινε μετά από πάρα πολλά χρόνια και έδινε στο άσυλο την πραγματική του σημασία. Άσυλο των αγωνιζόμενων, άσυλο των προλεταριακών αγώνων, των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας. Την έννοια που είχε αποκτήσει μέσα από τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες.

«Ανάγκη αλλαγής του μεταναστευτικού νόμου»

Aπεργία πείνας των μεταναστών στα Χανιά το 2008..

Τι έλεγαν τότε  στελέχη του ΠΑΣΟΚ..

.

Ανακοίνωσή  με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών,της μη κυβερνητικής οργάνωσης  «ΑΙΤΗΜΑ»

Νομιμοποίηση μεταναστών
Με αφορμή την απεργία πείνας των 300 μεταναστών στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη θα θέλαμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα.
Μετά την ευρεία νομιμοποίηση του 2001, η Πολιτεία το 2005 και το 2007 προέβη σε πολύ περιορισμένες τακτοποιήσεις της διαμονής των αλλοδαπών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που στο μεταξύ ήλθαν στην Ελλάδα, διαμένουν και εργάζονται στη χώρα, έχουν δηλαδή ήδη δημιουργήσει δεσμούς με τη χώρα μας, να παραμένουν παράνομοι. Η Πολιτεία αρνείται να αναγνωρίσει το γεγονός ότι οι μετανάστες αυτοί έχουν πλέον καταστεί, στην πράξη, τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και τους κρατά στην παρανομία, πράγμα που έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους όσο και στην ελληνική κοινωνία.

Τι μας λέει η »Νομική»

φωτο από news247

 

Αναίμακτα έληξε η οδύσσεια των 250 μεταναστών προκαλώντας μεγάλη θλίψη σε οσους περίμεναν με λαχτάρα ενα μακελειό και παρακαλούσαν απο μέσα τους για αυτό……άσχετα απο ποιά οπτική γωνία το εβλεπαν.
Υπάρχουν »χαμένοι» και »κερδισμένοι» απο αυτη την πραγματικά πονεμένη ιστορία?
Κερδισμένοι ,οσο κι αν φάινεται σε κάποιους παράδοξο, ειναι οι μετανάστες καθως ,το χρονίζον ζήτημα της αθλιας διαβίωσής τους στην Ελλάδα εγινε πρώτο θέμα,εστω και κατα τρόπο συζητήσιμο.
Αν μάλιστα το επόμενο βήμα τους ειναι η κατασκήνωση εξω απο τα γραφεία της Ευρωπαικής Ενωσης στην Αθήνα,η οποια με το Δουβλίνο II,
τους κρατά ομήρους σε μια χώρα απαγορεύοντάς τους το δικαίωμα για ελευθερη διακίνηση,