Η επιβίωση σε αυτή τη χώρα υπάρχει χάρη στον Ελληνικό λαό….

«Πριν μιλήσει για τον οποιονδήποτε, να τον γνωρίζει τουλάχιστον ο κ. Πλεύρης. Εμάς μας ξέρει η κοινωνία, είμαστε οι γιατροί που δεν παίρνουν φακελάκι, οι καθηγητές που δεν δίνουν τους συναδέλφους τους, οι δικηγόροι που υπερασπίζονται τους αδύναμους. Εσείς ποιοι είστε κε Πλεύρη; Που κυκλοφορείτε από τότε που ψηφίσατε το Μνημόνιο; Τι έχετε να αναδείξετε ως θετικό που έχετε κάνει γι’ αυτή την κοινωνία; Και ως Πλεύρης, και ως ΛΑΟΣ που ήσαστε παλαιότερα, και ως οπαδός της 4ης Αυγούστου που ήσαστε πιο πριν και ως μαντρόσκυλο της ΝΔ που είστε τώρα».

.

Τα αναβολικά του φασισμού. Του Δημήτρη Ψαρρά

Ειρωνεία της τύχης. Έμελλε να είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ (η Λιάνα Κανέλλη), η πρώτη που, μαζί με τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (τη Ρένα Δούρου), θα γινόταν δημόσιος στόχος της χρυσαυγίτικης βίας. Διαψεύστηκε έτσι με τραγικό τρόπο η προεκλογική βεβαιότητα της Αλέκας Παπαρήγα ότι μόλις μπουν οι ναζιστές στη Βουλή θα φορέσουν γραβατούλες και ταγεράκια και θα γίνουν καλά παιδιά.

Το δυστύχημα είναι ότι χρειάστηκε να δούμε «ζωντανά» στην τηλεόραση αυτό το ελάχιστο δείγμα πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με τους ναζιστές, κάτω από τους κανόνες που ορίζει για την προβολή των κομμάτων ο εκλογικός νόμος και οι προδιαγραφές του ΕΣΡ.

– Δεν μας έφταναν τα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ που διοργανώνει η ναζιστική συμμορία εδώ και χρόνια.
– Δεν δώσαμε σημασία στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την ποινική δράση των μελών της ούτε καθ στις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της για αδικήματα βίας.
–Αψηφήσαμε ακόμα και την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο (απόφαση Ποινικού Τμήματος 1167/2010), σύμφωνα με την οποία δέκα μέλη της οργάνωσης, με επικεφαλής τον υπαρχηγό της, οργάνωσαν δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός αριστερού φοιτητή.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα αρκούσαν για να θέσει κανείς εκτός δημοκρατικού πλαισίου τη Χρυσή Αυγή και τους εκπροσώπους της πολύ πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος των περασμένων εκλογών. Στην περίπτωσή της δεν έχει καμιά εφαρμογή η αρχή που θέλει τη δημοκρατία να είναι ανεκτική ακόμα και απέναντι στους εχθρούς της. Γιατί δεν είναι οι «ιδέες» της Χρυσής Αυγής που πρέπει να αποκρουστούν, αλλά οι ίδιες οι πράξεις της.

Advertisement

Που το πάνε;

Πριν πω οτιδήποτε, να εκφράσω τα συλληπτήρια μου, για τη δολοφονία του Αθανασίου Λαζανά. Είμαι εναντίον των εγκλημάτων, που γίνονται σε βάρος συνανθρώπων μας (φόνοι, βιασμοί κα) και θέλω οι ένοχοι να οδηγούνται στη δικαιοσύνη.
Οι ένοχοι. Μια λέξη κλειδί στην όλη Ιστορία. Ο τριαντάχρονος Θανάσης Λαζανάς έπεσε νεκρός στην Πάτρα. Οι μαρτυρίες λένε, ότι δέχθηκε μαχαιριές από αλλοδαπούς.

Οι ναζί βρήκαν την ευκαιρία που ήθελαν. Πριν καλά, καλά, ολοκληρωθούν οι έρευνες, συγκεντρώθηκαν μπροστά από ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, που οι μετανάστες χρησιμοποιούν για κατάλυμα κι επιχείρησαν να μπουν στο χώρο. Η αστυνομία που ήταν εκεί τους απώθησε μετά από μικροσυμπλοκές.

Το πρώτο που παρατηρώ είναι η καπήλευση ενός θανάτου. Τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες όχι μόνο δεν απαλύνουν τον πόνο των συγγενών, αλλά σπιλώνουν τη μνήμη του νεκρού. Η καπήλευση τέτοιων περιστατικών είναι συνήθης πρακτική για τα φίδια. Η δημιουργία φόβου και εχθρότητας οδηγεί στο ρατσισμό.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χρόνος. Η ακροδεξιά θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει. Δεν της βγαίνει το δίλλημα Ευρώ – Δραχμή και θα προσπαθήσει να διαστρέψει την κατάσταση.

Η ακροδεξιά την εποχή του Μνημονίου

Τζωρτζ Γκρος, "Έκλειψη ηλίου", 1926

Tου Δημήτρη Ψαρρά

Ο Δημήτρης Ψαρράς παρακολουθεί τις μεταμορφώσεις του Γ. Καρατζαφέρη στο νέο πολιτικό τοπίο, αναλύοντας τον διπλό λόγο, τη σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα και τις βαθιές ακροδεξιές ρίζες του ΛΑΟΣ

ΣΚΗΝΗ 1η: Βλέπουμε τον αρχηγό του ΛΑΟΣ σε πρόσφατη συνέντευξή του (Kontra Channel, 28.5.2011) να αποκρούει τον όρο Ακροδεξιά: «Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λέμε Aκροδεξιά. Δεν έχω δει ακροδεξιά με την έννοια του ναζισμού πουθενά. […] Πουθενά δεν υπάρχει αυτό που λέμε Aκροδεξιά. Δεν είναι ακροδεξιά η Λέγκα του Βορρά, η οποία συμμετέχει στην κυβέρνηση Μουσολίνι [sic] κι έχει μία άνοδο». Όσο για τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι ακραία: «Όχι. Εγώ θα ’λεγα ότι είναι μια δεξιά παράταξη. Γιατί πρέπει να είναι ακραία;»