Η εμπειρία της Αργεντινής

Αναδημοσίευση (του Πάνου Πικραμένου)

Η Αργεντινή υπήρξε το «παιδί θαύμα» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής ορθοδοξίας. Ο περονιστής πρόεδρος, Κάρλος Μένεμ, κατά τη δεκαετή θητεία του 1989-1999, ακολουθώντας πιστά την πολιτική του Ρήγκαν και της Θάτσερ, ιδιωτικοποίησε πάνω από 400 κρατικές επιχειρήσεις.

Βιομηχανίες, χαλυβουργίες, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, εκποιήθηκαν αντί χαμηλού τιμήματος, συχνά σε τιμές χαμηλότερες της αξίας τους. Οι προστατευτικοί φραγμοί είχαν καταργηθεί, η εργασιακή νομοθεσία είχε προσαρμοστεί στις νεοφιλελεύθερες επιταγές και το πέζος είχε συνδεθεί με το δολάριο σε μία σταθερή ισοτιμία της τάξης ένα προς ένα. Μάλιστα υπήρχαν σοβαρές σκέψεις για την αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος με το δολάριο.

Ο ίδιος ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας χαρακτήριζε την Αργεντινή ως «οικονομικό θαύμα», ο Μενέμ δεχόταν τα συγχαρητήρια Αμερικανών προέδρων και οικονομικών παραγόντων και όλοι βιάστηκαν να μιλήσουν για μία «αναδυόμενη οικονομία».

Οι ιδιωτικοποιήσεις, όμως, προκάλεσαν την εξάρτηση ολόκληρων κλάδων της οικονομίας της Αργεντινής από οικονομικά κέντρα εκτός χώρας, γεγονός που την κατέστησε εξαιρετικά ευάλωτη, στην κερδοσκοπία και στη «μετανάστευση» των κεφαλαίων.

Advertisement

ΔΝΤ και «ευρωβοήθεια»: Στάχτη στα μάτια για πρόσθετα μέτρα και γιατί δεν θα χρεοκοπήσουμε όπου να’ ναι

`

`

To πιστόλι, γεμάτο ή άδειο- δεν έχει καμία σημασία, δεν σημαδεύει τους κερδοσκόπους.

Η ψύχραιμη και προσεκτική ανάλυση της συμπεριφοράς των αξιωματούχων της κυβέρνησης, και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού, μετά την 26/1 δεν αφήνει πλέον περιθώρια για άλλες ερμηνείες. Ο μηχανισμός στήριξης, το δίκτυ ασφαλείας που θα προστατέψει δήθεν την οικονομία και τα spreads από τις ορέξεις των κερδοσκόπων, δεν θα ενεργοποιηθεί από την κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον ούτε στο απώτερο. Δύο οι λόγοι: ο δανεισμός με χαμηλά επιτόκια έχει ήδη διασφαλιστεί από την κυβέρνηση από «διακριτικές» πηγές εκτός των επίσημων «αγορών» ενώ η εφαρμογή του μηχανισμού είναι πρακτικά και νομικά αδύνατη λόγω των ειδικών όρων του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ, των περιορισμών του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καλσρούης της Γερμανίας αλλά και των ελάχιστων προς διάθεση από το ΔΝΤ. Αυτά τα γνωρίζουν οι κερδοσκόποι πολύ καλά. Άρα γνωρίζουν ότι το «πιστόλι» δεν τους σημαδεύει. Ούτε  όμως τους σημάδεψε ποτέ.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑ ΣΠΑΤΑ

ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.

10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

«H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Πριν ο δρόμος της καταστροφής που ανοίγει για τη χώρα γίνει χωρίς επιστροφή. Πριν όλη την Ελλάδα και τον κόσμο της εργασίας της τον παρασύρει η δίνη της ανασφάλειας, της παρακμής, της ανεργίας, της ανέχειας, της κατάθλιψης, του τέλματος.

 Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό γιατί υπάρχει άμεσα άλλη, πραγματοποιήσιμη πολιτική για τη χώρα, που απαιτεί όμως άλλη κοινωνική πλειοψηφία. Απαιτεί άλλη λαϊκή κυβέρνηση που:

 Πρώτο: Πιστεύει και προστατεύει τη λαϊκή κυριαρχία, που αποτέλεσε εξάλλου το θεμελιακό ιδρυτικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Δεν εξαπατά παρουσιάζοντας άλλο εκλογικό πρόγραμμα και εφαρμόζοντας το αντίθετό του. Κι αν βρεθεί σε ανάγκη μιας τέτοιας στροφής, ζητά νέες εκλογές ή θέτει τη νέα πολιτική σε δημοψήφισμα.

 Δεύτερο: Πιστεύει στον λαό. Κι αν βρεθεί σε δύσκολη θέση, απέναντι σε πιέσεις από μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, επιδιώκει η ίδια την παλλαϊκή κινητοποίηση, στηρίζεται στους δρόμους και τη νεολαία. Προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα, κι αν η περίοδος είναι δύσκολη, ζητά την αλληλεγγύη, την καλύτερη δυνατή απόδοση από τον κόσμο της εργασίας, δίνοντας του όμως ένα όραμα ως προοπτική κι όχι ένα βούρκο όπως τώρα.

Είναι εθνικό ή ταξικό το θέμα; Πολιτική επισκόπηση της κρίσης (του Α. Τζιόλα)

 

Αφότου η Κυβέρνηση ανέλαβε το Φθινόπωρο τα καθήκοντά της, παρακολουθούμε την πάλη της με τις διεθνείς αγορές και την προσπάθειά της ν` αποσπάσει δάνειο με λογικό επιτόκιο. Επειδή στη διελκυστίνδα αυτή δεν τα καταφέρνει, υποκύπτει παίρνοντας δάνειο με υψηλότατο επιτόκιο του 6,3%. Έχει όμως ανάγκη και από άλλο δάνειο. Εδώ φαίνεται έβλεπε τα χρήματα ο Πρωθυπουργός, όταν έλεγε προεκλογικά «υπάρχουν χρήματα». Για να εξασφαλίσει τούτη τη φορά λογικό επιτόκιο, σαν μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης ζητάει από τους εταίρους κάτι το εντελώς αυτονόητο, που θα έπρεπε να είχε υπάρξει πριν καλά καλά ζητηθεί, πολιτική στήριξη. Ακολουθεί δεύτερη διελκυστίνδα μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ τώρα, από την οποία μετά από πολλές σχοινοβασίες της δεύτερης προέκυψε ένας μηχανισμός στήριξης των οικονομικά προβληματικών εταίρων. Πριν ολοκληρώσει η Κυβέρνησή μας τη θριαμβολογία της για τον «εθνικό άθλο» που επιτέλεσε, το επιτόκιο για το νέο δάνειο που αμέσως πήρε από τις ελεύθερες αγορές παρέμεινε στα ίδια υψηλά επίπεδα του 6%. Γίνεται στη συνέχεια η αποσαφήνιση της οικονομικής βοήθειας που προσφέρει στην Ελλάδα ο Κοινοτικός μηχανισμός στήριξης και το ΔΝΤ, που η ανάμειξή του προβλεπόταν, και προσδιορίζεται τόσο το ποσό που θα της προσφέρει ο κάθε δανειοδότης όσο και το ύψος του επιτοκίου τους. Των εταίρων μας θα είναι στο υψηλό ποσοστό του 5%. Η Κυβέρνησή μας θα υποδηλώσει τη δυσαρέσκειά της με την άρνησή της να προβεί σε άμεση τουλάχιστον λήψη του δανείου αυτού. Επειδή όμως πρέπει να εμφανίσει τον εαυτό της ικανοποιημένο και τροπαιοφόρο, αρχίζει να θριαμβολογεί ξανά.

Όμως γιατί τόση δυστοκία για το αυτονόητο, που με αυτονόητο τελικά δε μοιάζει;

Το τέλος της Πολιτικής: η Ευρώπη (του Κώστα Δουζίνα)

Αναδημοσιεύεται για να τύχει και του σχολιασμού σας από τον Δρόμο της 17/4/10

Το τέλος της Πολιτικής : η Ευρώπη

 του Κώστα Δουζίνα *

Πόσο διαφορετική φαίνεται η Ευρώπη σήμερα σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια. Το 2000, σημαίνοντες σχολιαστές χαιρετούσαν την αυγή του «νέου Ευρωπαϊκού αιώνα» που θα αντικαθιστούσε τον «Αμερικανικού τύπου» στυγερό 20^ο αιώνα. Η Ευρώπη επρόκειτο να καταστεί το πρότυπο «πολιτεύματος» για το νέο κόσμο. Τόσο η επανένωση της Γερμανίας όσο και η επιτυχημένη εισαγωγή του ευρώ και η εξάπλωση προς τα ανατολικά ανάγγελλαν μια νέα εποχή ευημερίας και ελευθερίας.

 Ο Γιούργκεν Χάμπερμας και ο Ούλριχ Μπεκ εμφανίζονταν ενθουσιασμένοι με το ευρωπαϊκό μοντέλο και προφήτευαν την εξάπλωσή του στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλές ήταν οι επιτυχίες της Ένωσης, ισχυρίζονταν. Παλιοί εθνικισμοί και ξενοφοβίες παρήλθαν ανεπιστρεπτί και πρώην εχθροί συνεργάστηκαν στο πλαίσιο ενός ειρηνικού ανταγωνισμού δημιουργώντας την πιο επιτυχημένη οικονομικά περιοχή στον κόσμο. Οι αρχές της Ένωσης περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολυπολιτισμικότητας αποτέλεσαν φάρο ελπίδας. Η Ευρώπη ήταν το μοντέλο για το μέλλον της ανθρωπότητας.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ ΜΠΟΛΚΕΝΣΤΑΙΝ

• Γιατί ενάντια στα μέτρα σταθερότητας

Γιατί δεν ευθυνόμαστε εμείς για το χρέος και τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων. Υπεύθυνη είναι η πολιτική τους που μείωσε το συντελεστή φορολόγησης των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κατά 26%, που δημιούργησε χρέη με τη «μεγάλη ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων, που χάρισε υπερκέρδη στους βαρώνους των ΜΜΕ και των μεγάλων έργων.

Γιατί την ίδια ώρα που η κυβέρνηση εξαπολύει μύδρους κατά δικηγόρων, υδραυλικών, ηλεκτρολόγων κ.α. για τη «μειωμένη φορολογική τους συνείδηση» και θέλει να μας επιβάλει Φ.Π.Α. , παραμένουν ασύδοτα τα ΜΜΕ που χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και ουδείς τα καλεί να πληρώσουν..

Γιατί ενώ κόβονται μισθοί και συντάξεις «για την πατρίδα» τέράστια ποσά χαρίζονται στις τράπεζες που δανείζονται με επιτόκιο 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου – και κατόπιν δανείζουν το κράτος με επιτόκιο 5 και 6%.

• Γιατί ενάντια στην Οδηγία Μπολκενστάιν

Χρέος, ευρωζώνη και Αριστερά (του Αντώνη Νταβανέλου)

Η «εξυπηρέτηση του χρέους» θα είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα της πολιτικής πάλης στα επόμενα χρόνια.
Στο τέλος του 2011 το χρέος της χώρας θα είναι περίπου στο 150% του ΑΕΠ, ενώ ήδη απαιτούνται περισσότερο από 13 δισ. ευρώ ετησίως για την πληρωμή των τόκων παλαιότερων δανείων. Μέσα στο 2010 η Ελλάδα θα χρειαστεί να δανειστεί περίπου 54 δισ. ευρώ. Το φαινόμενο είναι διεθνές: Η Γαλλία θα δανειστεί 454 δισ. ευρώ, η Γερμανία 386 δισ., η Βρετανία 279 δισ. κ.ο.κ.

Αυτή η διαδικασία είναι ένα πραγματικό πάρτι για τους «κερδοσκόπους»: τράπεζες, hedge funds και διεθνείς οίκοι (τα ιδρύματα, δηλαδή, όπου συγκεντρώνονται τα τεράστια «λιμνάζοντα» κεφάλαια που συσσώρευσαν οι καπιταλιστές κατά την 20ετία πρωτοφανούς απαλλαγής από τους φόρους και τις εισφορές…) αποσπούν τεράστιους πόρους κυρίως από τις κοινωνικές δαπάνες, αυγαταίνοντας τα θησαυροφυλάκιά τους. Είναι οι σύγχρονοι, τεράστιας κλίμακας, «ραντιέρηδες»…

 

Αλέκος Αλαβάνος: O Παπανδρέου θα φύγει με ελικόπτερο από το Μαξίμου

 

1. Ο Παπανδρέου θα φύγει με ελικόπτερο από το Μέγαρο Μαξίμου. Κι όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για να μη μπει η Ελλάδα στην περιπέτεια της Ουγγαρίας.

 2. Τον Παπανδρέου τον έχουμε για λόγους εθιμοτυπικούς. Κυβέρνηση είναι η ΕΕ. Ήρθε ο Όλι Ρεν και είπε: «αυτά τα μέτρα θα πάρετε».

 3. Τίθεται ζήτημα δημοκρατίας. Η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται για τα μέτρα που παίρνει. Βγήκε ο λαγός μέσα από το καπέλο. Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, είναι συμβόλαιο με το λαό.

 4. Υπό το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν έχει νόημα να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Στην ΕΕ δεν είμαστε δεδομένοι. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες διαπραγμάτευσης που η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε.

 5. Πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όμως ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε μία κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν την ικανότητα να το κάνουν.

 6. Αν εφαρμοστεί «θεραπεία σοκ» για τα δημοσιονομικά στην Ελλάδα, θα παγώσει η οικονομία. Με την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο για νέα μέτρα.

 7. Το πολιτικό σκηνικό είναι ξεπερασμένο. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές δείχνει την αλλαγή τοπίου. Η χώρα χρειάζεται μία άλλη πλειοψηφία, η οποία είναι δυνατή. Προς αυτό το σημείο κατευθύνομαι.

 8. Η Αριστερά καλείται από την ιστορία. Πρέπει να ζητήσει δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, να ζητήσει να φύγει η κυβέρνηση και να προσεγγίσει με μετωπικές δράσεις το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο κοινωνικός χώρος της Αριστεράς δεν είναι αρκετός.

 9. Δεν έχω δει κανένα Λαφοντέν στο ΠΑΣΟΚ. Όμως είναι πολύς ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ και οι πρώην οπαδοί του που θέλουν να ακούσουν το λόγο της Αριστεράς.

 10. Όσοι συνδέουν την τρομοκρατία με το Δεκέμβρη δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Το να συγκρίνει κανείς ένα ομόθυμο και καθολικό κίνημα με μορφές τρομοκρατίας προσβάλλει τα παιδιά του κόσμου.

 

Ο  Αλέκος Αλαβάνος, μιλώντας στην εκπομπή «Παιχνίδια Εξουσίας» που παρουσιάζουν στο ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά, στους 90,4, ο Βασίλης Σκουρής και ο Γρηγόρης Τζιοβάρας, μεταξύ άλλων δήλωσε:

Πρώτη δημοσίευση μελέτης της RMF για την κρίση

Οι οικονομολόγοι της ομάδας ‘Ερευνα για το Χρήμα και τον Χρηματοπιστωτικό Τομέα’ (Research on Money and Finance, RMF) της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, που συντονίζονται από τον καθ. Κώστα Λαπαβίτσα, δημοσιοποίησαν μελέτη για την τρέχουσα κρίση με τίτλο ‘Κρίση της Ευρωζώνης – Φτώχεια του Δυνατού, Πτώχευση του Αδύνατου’, (www.researchonmoneyandfinance.org). Μεταφρασμένη περίληψη της παρουσιάζεται πιο κάτω σε πρώτη δημοσίευση στην Ελλάδα.

Η μετάφραση όλου του Κεφαλαίου 7 της Μελέτης (Οικονομική και πολιτική ανάλυση εναλλακτικών στρατηγικών ) με κλικ εδώ

Η παρούσα κρίση δημοσίου χρέους των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) σχετίζεται με τα επίμονα γερμανικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών. Υπάρχουν δύο στρατηγικές εναλλακτικές λύσεις για τις χώρες της περιφέρειας. Η πρώτη είναι η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης που θα περιλαμβάνει δημοσιονομική χαλάρωση, διεύρυνση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, εγγυημένο ελάχιστο μισθό, και ασφαλιστική κάλυψη της ανεργίας. Η δεύτερη είναι η έξοδος από την ευρωζώνη με υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων και αναδιάρθρωση του χρέους. Θα απαιτηθεί εθνικοποίηση των τραπεζών, επέκταση του δημοσίου ελέγχου σε περιοχές-κλειδιά της οικονομίας, και υιοθέτηση βιομηχανικής πολιτικής. Η λύση αυτή προϋποθέτει δραστική μεταβολή κοινωνικών ισορροπιών υπέρ της εργασίας.

 ΚΡΙΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ: ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ιστορικό

 Η κρίση δημόσιου χρέους της Ελλάδας και άλλων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης είναι πιθανό να βλάψει την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση. Αλλά η ευρωζώνη έχει ήδη βλάψει την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες. Δύο είναι οι άμεσοι λόγοι που προκάλεσαν την κρίση: ο πρώτος είναι ο στρεβλός χαρακτήρας της νομισματικής ένωσης και ο δεύτερος η οικονομική αναταραχή του 2007-2009.

Για ένα κίνημα κατά του Συμφώνου Σταθερότητας των τρεις και εξήντα (ή πως θα αντιπαλέψουμε ένα σύστημα που μας ληστεύει)

 

Παλιότερα ακουγόταν συχνά στις διαδηλώσεις το σύνθημα «Τρεις και εξήντα παίρνετε, γιατί τους προσκυνάτε?».

Πέρασαν τα χρόνια, το σύστημα του 3 και 60 εκσυγχρονίστηκε και με την καινούργια του μορφή πάλι προσπαθεί να μας κάνει να το προσκυνήσουμε. Μόνο που σήμερα αυτό το «3 & 60» εμφανίζεται με ένα περίεργο, μαγικό θα έλεγε κανείς τρόπο, σχεδόν σε κάθε πτυχή του συστήματος!

Το σύστημα 3 & 60 με το οποίο μας ληστεύουν μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ

Κάθε κράτος δανείζεται. Για την Ελλάδα αυτός ο δανεισμός γίνεται μέσω της έκδοσης ομολόγων που τα αγοράζουν πολύ συγκεκριμένες Τράπεζες, πάρα πολύ προσεκτικά επιλεγμένες, μιας και αυτές είναι που διαμορφώνουν το επιτόκιο δανεισμού, οι λεγόμενοι 21 prime dealers των ελληνικών ομολόγων:

1. National Bank of Greece SA
2. Piraeus Bank SA

Την Παρασκευή και κάθε Παρασκευή

Α. Αλαβάνος: Μετά τον θρίαμβο του ισλανδικού λαού, δημοψήφισμα και στην Ελλάδα για τα μέτρα της ΕΕ και της κυβέρνησης ΤΩΡΑ

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΥ

 -Θρίαμβος του Ισλανδικού λαού στο δημοψήφισμα

-Τώρα δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τα μέτρα της ΕΕ και της κυβέρνησης Παπανδρέου

« Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής χαιρετίζει το συντριπτικό «Όχι» του λαού της Ισλανδίας, για την πληρωμή από τα κρατικά ταμεία, δηλαδή τους φορολογούμενους, 3,9 δις ευρώ χρεών της χρεοκοπημένης ιδιωτικής τράπεζας Icesave.

Παρά την επιχείρηση τρομοκράτησης ότι θα εγκαταλειφθεί κάθε διαδικασία για την ένταξη της Ισλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι πολίτες της θαρραλέα, με πλειοψηφία πάνω από 90% αρνήθηκαν να αναλάβουν οι ίδιοι τα βάρη από τα κερδοσκοπικά κόλπα των τραπεζιτών. Η Μ. Βρετανία και η Ολλανδία, που απαιτούν αυτά τα χρήματα, ήδη μειώνουν το επιτόκιο κάτω από το αρχικό 5,5% και αναζητούν, παρά τις απειλές τους, εναγωνίως συμβιβασμό.

To άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα από την άσκηση πολιτικών της Αριστεράς

Από την Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Ιωαννίνων

Πάλι χθές ο Παπακωσταντίνου είπε στον Τσίπρα:

“Αν δεν έχεις αν με δανείσεις 40 δις που μου λείπουν, μη μιλάς».

Ο σ. Τσίπρας προφανώς θεώρησε ότι δεν έχει αυτά τα 40 δις και γι αυτό περιορίστηκε σε σωστές μεν αλλά γενικές θέσεις και το ΠΑΣΟΚ ψήφισε μαζί με το ΛΑΟΣ τα «μέτρα» που υποτίθεται ότι θα εξοικονομήσουν γύρω στα 4,5-5δις από το δημόσιο ληστεύοντας τις τσέπες κυρίως εργαζομένων και συνταξιούχων.

Για να μην σιωπήσει όμως και πάλι ο σ Τσίπρας, κοστολογήθηκε χοντρικά το αποτέλεσμα των πολιτικών που εμπεριέχονται σε προτάσεις που διατυπώθηκαν σε αυτό blog το τελευταίο διάστημα (μέρος τους περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα των 15 σημείων του ΣΥΡΙΖΑ). Μόνο με την εφαρμογή πολιτικών και με συνέχιση του κόστους δανεισμού του κράτους (φυσικά με άλλους όρους) στα 60δις ετήσια (κλικ εδώ γιατί) αλλά και

-με φορολόγηση με 45% των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου όσο διαρκεί η «κρίση»,

-μείωση των αμυντικών δαπανών για το ΝΑΤΟ στο μηδέν,

-μείωσητων δαπανών φαρμάκου στα επίπεδα του 2007 αλλά και

-με την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας,

το συνολικό δημοσιονομικό όφελος φτάνει στα 15,3δις € συνυπολογίζοντας την ανάπτυξη  μόνο από την φορολόγηση και τις εισφορές στα ταμεία των 346.000 νέων θέσεων εργασίας που δημιουργούνται στον ιδιωτικό τομέα και τον τομέα της κοινωνικής οικονομίας (με μείωση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο) και με μισθούς στο επίπεδο των 2000€ και 3000€ /μήνα για ειδικευμένους και επιστήμονες αντίστοιχα), χωρίς να υπολογίζονται νέα έσοδα από την δευτερογενή δημιουργία θέσεων εργασίας, από τον ΦΠΑ  και την φορολόγηση των επιχειρήσεων.

Για του λόγου το αληθές:

Συνεχής ροή ειδήσεων από τις διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα (και έπεται συνέχεια…)

(5/3/2010, 15.10) Eπιτέλους γίνεται πραγματικότητα το σύνθημα του 1981: ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ στην εξουσία!

(5/3/2010, 15.00) Η πορεία έφτασε στο Υπουργείο Εργασίας παρά τις συνεχείς επιθέσεις των ΜΑΤ.  ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ υπερψήφισαν το νομοσχέδιο για τα μέτρα.

(5/3/2010, 14.45) Η πορεία συνεχίζεται προς το Υπουργείο Εργασίας παρά την επίθεση που δέχτηκε στα Προπύλαια. Σε κατάληψη το Εθνικό Τυπογραφείο από απολυμένους της Ολυμπιακής.

(5/3/2010, 14.25) Επίθεση των ΜΑΤ στον Μανώλη Γλέζο στο Σύνταγμα!

Μετά την αναίτια επίθεση στην σημερινή πολύ μεγάλη πορεία, τα ΜΑΤ «ψέκασαν» και τον Μανώλη Γλέζο που μεταφέρθηκε στην καρδιολογική κλινική του Ευαγγελισμού.

(5/3/2010, νωρίς το πρωί) Από τα Τρίκαλα  (κλικ εδώ για την σχετική προκήρυξη)

(4/3/2010) Αθήνα

 

(φωτο από το http://youpayyourcrisis.blogspot.com/)

  ΚΑΤΩ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Παρασκεή 05-03-10
Πλατεία Συντάγματος 13.00

ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΟΥΜΕ – ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ – ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!! 

Κοινή ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ Νομού Σερρών

              

Δελτίου Τύπου

 ΣΥ.ΡΙΖ.Α – Α.ΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Ν. Σερρών

                                                                                                                                                          Σέρρες, 1/3/2010

 Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 1/3/2010 συνεκτιμήθηκαν τα παρακάτω:

 Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ με το τριετές πρόγραμμα σταθερότητας και τις πολιτικές που προωθεί έχει εγκαταλείψει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της έναντι των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων. Ουσιαστικά, όχι  μόνο εφαρμόζει το σκληρό προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ. αλλά και το υπερβαίνει.

Ούτε ένα ευρώ η περικοπή στις στρατιωτικές δαπάνες! (του Αλέκου Αλαβάνου)

Αποθήκη "στρατιωτικού υλικού"

–          ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΥΠΟΤΕΛΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΟΠΛΩΝ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ

–          Η ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΔΕΝ ΚΟΒΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ – ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

–          ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

–          ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

   Ναι, στην Ελλάδα οξύτατο δημοσιονομικό πρόβλημα υπάρχει. Ναι, χρειάζονται  μέτρα. Ναι, πρέπει να είναι επείγοντα.

 Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν βρήκε έστω, συμβολικά, 1 ευρώ να κόψει από τις δαπάνες για εξοπλισμούς; Γιατί όλες οι μειώσεις δαπανών από μισθούς και συντάξεις;

Που είναι τα λεφτά (του εκπαιδευτικού Γ. Κυριακάκη)

Εκθεση Τράπεζας της Ελλάδος, Παράρτημα 5, σελ 55 (Δεκ 2009)

 

«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΪ ΑΠ’ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
  κηρύχνουν τη λιτότητα.
 Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
 ζητάν θυσίες.
  Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμέ νους
   για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.»                                                                                                     
                                                                                                     Μπέρτολτ Μπρέχτ

“Επιτέλους”! Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα  πλέει σε πελάγη ευτυχίας.

 Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια ! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση; 
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης. Ποιοι έχουν  τέλος πάντων τα λεφτά;                      

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα :

Το χρέος, μια ιστορία υποτέλειας και τρόμου

Γ. Δραγασάκης: «Ζήσαμε το βρώμικο 2009»

«Να εξαντληθούν πρώτα όλα τα περιθώρια», προκειμένου η Ελλάδα «να συντονιστεί με άλλες χώρες» που αντιμετωπίζουν ανάλογα οικονομικά προβλήματα, ζητά ο οικονομολόγος, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Δραγασάκης, προτού υιοθετηθούν επιλογές όπως η στάση πληρωμής του δημόσιου χρέους.

Κληθείς να σχολιάσει τη σχετική πρόταση του καθηγητή Ιστορίας, Σπύρου Μαρκέτου (δημοσιεύτηκε στο dosepasa), ο σ. Δραγασάκης αντιπροτείνει «μια μερική σεισάχθεια, μία απορρόφηση μέρους των χρεών από τις κεντρικές τράπεζες και τελικά τη διαγραφή τους».

Ο ίδιος αξιώνει, ως αυτονόητο δικαίωμα της χώρας από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, τη δημιουργία ενός κοινού μηχανισμού δανεισμού, όπως η έκδοση ευρωομολόγου. Παράλληλα, προσπερνά τις «φωνές» που ζητούν την προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ή τη χρήση διπλού νομίσματος.

«Ζήσαμε ένα βρώμικο 2009», δηλώνει χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στο υπόβαθρο της ελληνικής οικονομικής κρίσης, και τονίζει ότι η κοινωνία οφείλει να ανοίξει επί της ουσίας τη συζήτηση για την αλλαγή του υφιστάμενου αναπτυξιακού μοντέλου.

Ακολουθεί η συνέντευξη του σ. Γιάννη Δραγασάκη στο TV Χωρίς Σύνορα:

Liebe Deutchen… (αναδημοσίευση από το http://kibi-blog.blogspot.com/)

Liebe Deutschen…(27/2/2010)

Αγαπητέ Χανς, Γκέοργκ, Πέτερ, Φρανς, αγαπητή Χάνα ή Ούλρικε.

.
Απευθύνομαι σε σένα είτε είσαι άνδρας, είτε γυναίκα, είτε γκέι. Μου αρκεί να είσαι αυτό που λέμε μέσος Γερμανός πολίτης. Ο συνεπής φορολογούμενος, ο μισθωτός, ο δημόσιος υπάλληλος, ο μικροεπιχειρηματίας, ο ανήσυχος μικροκαταθέτης. Αν είσαι μέλος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας σου, αυτή η επιστολή δεν σε αφορά. Σταμάτα εδώ. Αυτό είναι ανάμεσα σε μένα, τον μέσο Έλληνα και αυτόν, τον μέσο Γερμανό.

Μαθαίνω λοιπόν ότι τα έχετε πάρει στο κρανίο με μας. Δεν είστε οι μόνοι, βεβαίως. Αλλά, αν η εικόνα που μεταδίδουν τα ΜΜΕ της χώρας σας είναι πραγματική, θα πρέπει σχεδόν να μας μισείτε. Ή τουλάχιστον να μας περιφρονείτε βαθιά. Υποψιάζομαι πώς δημιουργήθηκε αυτή η εικόνα για μας, για όλη την ελληνική κοινωνία. Από τη στιγμή που ξέσπασε ο παγκόσμιος σάλος για τα greek statistics και μεταμορφωθήκαμε σε «απατεώνες της Ευρώπης», οι ρεπόρτερ της χώρας σας με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές απαθανατίζουν τα πειστήρια του εγκλήματος: κότερα στις μαρίνες, νυχτερινά κέντρα με νεοέλληνες στο τσακίρ κέφι, καφετέριες γεμάτες το πρωί, χλιδάτα μέγαρα και πολυτελή αυτοκίνητα στα ακριβά μας προάστια. Διότι εκτός από «απατεώνες» γίναμε και τεμπέληδες της εύφορης Ευρώπης.

Δημοσιονομικά για ηλίθιους (ή τι θα θέλαμε να ξέραμε για τα ομόλογα και δεν μας το λένε)

(Πρώτη δημοσίευση 16/2/2010)

Ας υποθέσουμε ότι ένα κράτος της Ευρωζώνης, πχ η Εγωλάνδη, χρειάζεται χρήματα για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Υποχρεώσεις από προηγούμενα δάνεια, υποχρεώσεις για την λειτουργία της κρατικής του μηχανής, υποχρεώσεις για συντάξεις και κεφάλαια για δημόσιες επενδύσεις στην υγεία, την παιδεία ή την πρόνοια.

Επειδή ανήκει στην Ευρωζώνη, δεν έχει την δυνατότητα να τυπώσει χρήμα για να καλύψει αυτές του τις υποχρεώσεις (τα χαρτονομίσματα έρχονται τυπωμένα από την ΕΚΤ από την μια τους όψη και τυπώνεται η άλλη τοπικά). Η πολιτική Συνθήκη Σταθερότητας που ισχύει στην Ευρωζώνη, απαγορεύει όμως τον δανεισμό πάνω από κάποιο όριο. Συγκεκριμένα, επιβάλει κάθε χρόνο αυτές οι ανάγκες δανεισμού  να μην ξεπερνούν το 3% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της Εγωλάνδης και το συνολικό χρέος που μπορεί να συσωρεύσει ένα κράτος της ζώνης δεν πρέπει να ξεπερνάει το 60% του ΑΕΠ. Το γιατί πρέπει να ισχύει αυτό το 3% και το 60% έχει μια επίσημη δικαιολογία: To χρήμα στο σύγχρονο σύστημα γεννιέται κυρίως από τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά- δες το αποκαλυπτικό ντοκυμαντέρ  «Το χρήμα ως χρέος» με κλικ εδώ). Για να μη διαμορφώνεται, σκέφτηκαν, η προσφορά και η ζήτησή του από τους κερδοσκόπους, ας μπει όριο στα χρέη των κρατών και όλα θα είναι εντάξει…

Η Ελλάδα στο Κέντρο της Γης (του Αλέκου Αλαβάνου)

"Ευμενίδες" του William Blake Richmond

Αναδημοσίευση από το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Δρόμος της Αριστεράς» (www.e-dromos.gr)

Η Ελλάδα στο Κέντρο της Γης

του Αλέκου Αλαβάνου

Το μεγάλο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 τελικά έγινε πραγματικότητα. Να είναι συνεχώς η Ελλάδα αντικείμενο συζήτησης σε όλο τον κόσμο. Από τη New York Times μέχρι το Αljazeera. Το όνειρο, όμως, ως εφιάλτης. Στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για να εικονογραφήσουν το ελληνικό δράμα και την επερχόμενη τραγική του κατάληξη ανασύρονται πρόσωπα και καταστάσεις από την αρχαιοελληνική μυθολογία. Ίσως όντως μοιάζει με δράμα. Που υπερβαίνει όμως τα όρια της Ελλάδας. Και είναι εν εξελίξει.

Πράξη Πρώτη, ο Δούρειος Ίππος: Η  παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.  Πάνω στα στεγαστικά δάνεια των αμερικανών φτωχών οικοδομήθηκε ένα τερατόμορφο, γιγαντιαίο  πλασματικό σύστημα τίτλων, τα «τοξικά χαρτιά». Η «φούσκα» έσκασε το 2007. Όλος ο «καλός κόσμος» των τραπεζών είχε μπει στο βρωμερό κόλπο. Οι κυβερνήσεις της Δύσης παραβιάζουν το «Πάτερ Ημών» τους. Επιστρατεύουν το κράτος, δίνουν ασύλληπτες οικονομικές ενισχύσεις στις μεγάλες τράπεζες. Όταν η κρίση περνάει στην αμερικάνική αυτοκινητοβιομηχανία, και σε όλο τον παραγωγικό ιστό  Αμερικής και Ευρώπης, ακολουθούν μια πολιτική μηδενικών σχεδόν επιτοκίων. Έτσι φτάνουν σε μια ασταθή ισορροπία.

Σχετικά με την συγκέντρωση της 18/2 στον Πανελλήνιο (της Ελένης-Αλίκης Μηνακάκη)

Σχετικά με τη συγκέντρωση της 18/2/10 στον «Πανελλήνιο»

 Σε σχέση με τη κρίση που ξέσπασε πάλι στο ΣΥΡΙΖΑ και τα σενάρια διχόνοιας και αντιπαράθεσης, σε στιγμές πολύ δύσκολες για τους εργαζόμενους, σε στιγμές πολύ δύσκολες για τη χώρα. Τέτοιες ώρες η Αριστερά θα έπρεπε ενωμένη να αντιπαρατεθεί στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που θα καταστρέψει οποιαδήποτε κοινωνική κατάκτηση και θα μας πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Πράγματι η Αριστερά καλείται από την ιστορία ενωμένη να σηκώσει το ανάστημά της ενάντια σε αυτή τη κατάσταση. Ήταν και είναι μία ευκαιρία να ξεπεράσει οποιοδήποτε διχαστικό σενάριο. Το ζητούμενο δεν είναι ποιος θα ηγεμονεύει. Οποιαδήποτε προσωπικότητα, οποιαδήποτε κίνηση πρέπει να ταχθεί στην υπηρεσία αυτού του σκοπού.

ΣΥΡΙΖΑ: Το πιο επαχθές κυβερνητικό πρόγραμμα από τη μεταπολίτευση

ΣΥΡΙΖΑ: Το πιο επαχθές κυβερνητικό πρόγραμμα από τη μεταπολίτευση

Κάλεσμα για «γενικό ξεσηκωμό» και «μαζικό ενωτικό αγώνα» πραγματοποιεί η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ με μία ιδιαίτερα επικριτική ανακοίνωση για τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Στην ανακοίνωση τονίζεται η ανάγκη «να ακυρωθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας αλλά και το Ευρωπαικό Σύμφωνο Σταθερότητας», κάνοντας λόγο για δημιουργία ενός μεγάλου συντηρητικού συνασπισμού (κυβέρνηση-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΣΕΒ).

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης είναι το ακόλουθο:

Mαζικός, ενωτικός αγώνας, για την ακύρωση του κυβερνητικού προγράμματος σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας.

Τα μέτρα που  εξήγγειλε  με το διάγγελμά του ο Γ. Παπανδρέου , οδηγούν την ελληνική κοινωνία σε  μια μεγάλη οπισθοδρόμηση. Διογκώνουν την ανεργία, διαλύουν το ασφαλιστικό, προκαλούν  μια τεράστια αναδιανομή προς όφελος των πλουσίων, μειώνουν δραματικά το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων, καταστρέφουν δικαιώματα τους.

Από τις ειδήσεις που τα Ελληνικά ΜΜΕ περνούν στα ψιλά: Να γίνουμε Πορτογαλία

 

Να γίνουμε Πορτογαλία!
Η πορτογαλική κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα αναθεώρησε προς τα πάνω το έλλειμμα της, που έφθασε το 9,3% του ΑΕΠ το 2009 (το υπολόγιζαν στο 8%) και υποσχέθηκε να το μειώσει σε πρώτη φάση στο 8,3% το 2010, και μετά σε 3% έως το 2013, ενώ ταυτόχρονα το πορτογαλικό δημόσιο χρέος υπολογίζεται στο 77% του ΑΕΠ για το 2009 και εκτιμάται να ξεπεράσει το 85% το 2010  (τα ελληνικά μεγέθη για το έλλειμμα και το χρέος, είναι αντίστοιχα 12,5% και 113% του ΑΕΠ).

 Μέχρι το τέλος του μήνα, η Πορτογαλία πρέπει να υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το δικό της πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης για την περίοδο 2010-2013. “Το σχέδιό μας δεν θα είναι λιγότερο φιλόδοξο από το ελληνικό”, διαβεβαίωσε ο Υπ. Οικονομικών Fernando Teixeira dos Santos.

 Ταυτόχρονα, εξήγγειλε αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος, μεταξύ των οποίων το πάγωμα των μισθών στον δημόσιο τομέα, και η αυστηρή εφαρμογή του κανονισμού, που ισχύει ήδη από το 2005, κατά τον οποίο ανά δύο άτομα που θα συνταξιοδοτούνται θα προσλαμβάνεται μόνο ένα.

Και η απάντηση…
Την Παρασκευή, ο Teixeira dos Santos ζήτησε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην εγκρίνουν ένα νομοσχέδιο που υπέβαλλε στο Πορτογαλική Βουλή το Bloco της Αριστεράς, για την αύξηση των προϋπολογισμών μερικών περιφερειών, καθώς η υπερψήφισή του “θα επιτρέψει στα νησιά Μαδέιρα και Αζόρες να αυξήσουν τα χρέη τους” και προειδοποίησε ότι αυτό θα αυξήσει τη χρηματοδότηση των νησιών κατά 50 εκατ. ευρώ φέτος, φτάνοντας σταδιακά σε μία αύξηση 83 εκατ. ευρώ το 2013. Κάτι τέτοιο θα δώσει πολύ άσχημο μήνυμα στις αγορές, είπε, ενώ θα καταστήσει αδύνατη την επίτευξη του στόχου της κυβέρνησης για μείωση του ελλείμματος στο 3%.
Το νομοσχέδιο αυτό όμως υπερψηφίστηκε από όλη την αντιπολίτευση (Bloco, PCP, PEV, PSD, CDS) και τον ανεξάρτητο σοσιαλιστή βουλευτή Luís Miguel França (βλ. Bloco de Esquerda – Grupo Parlamentar) με ψήφους 127 έναντι 87, γεγονός που αντικατοπτρίζει σοβαρές αντιστάσεις στα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση για περίοδο λιτότητας, αποτελώντας στην ουσία ήττα της κυβερνητικής πολιτικής και ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας που σχεδιάζει.

Aγροτικές διεκδικήσεις, σοβαρά ζητήματα και προοπτικές (του Σ. Δεββέ)

Aγροτικές διεκδικήσεις, σοβαρά ζητήματα και προοπτικές

 Όλα αυτά τα χρόνια το κόστος παραγωγής αυξάνει, οι τιμές διάθεσης παραγωγού δεν το λαμβάνουν υπόψη και έτσι δεν διασφαλίζεται καθαρό έσοδο για τον αγρότη.

Σταφιδοπαραγωγοί στο Aίγιο πουλάνε γύρω στο 1,00 με 1,15 ευρώ, αλλά το κόστος για λιπάσματα, εργατικά, σπόρους, ζωοτροφές, καύσιμα, συντήρηση μηχανημάτων ανεβαίνει στο 1 ευρώ.Kαι μιλάμε για ένα προϊόν που έχει πάντα σχεδόν εξασφαλισμένη διάθεση στην αγορά.

Επειδή ο μικρός αγρότης δεν μπορεί να επιβιώσει, αυτό αναγκάζει την πλειοψηφία να βρει κι άλλη δουλειά.

Μια μικρή συζήτηση με τον Θεόδωρο Μαριόλη, Αν. Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Μέρος 1ο)

Μια  μικρή συζήτηση με τον Θεόδωρο Μαριόλη, Αν. Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο οποίος είχε ‘ενστάσεις’ για την ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ. Μέρος Α.

Καθώς η συζήτηση για την Ε.Ε. ανοίγει, έχουμε την πρόταση Αλαβάνου για δημοψήφισμα για το σύμφωνο σταθερότητας,  την εκδήλωση την Δευτέρα με Αλαβάνο-Βεργόπουλο, το σημαντικό άρθρο του Κ. Βεργόπουλου στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής κλπ προσπαθούμε να συμβάλουμε στην συζήτηση με την παρακάτω συνέντευξη. Δεν πάρθηκε σε μία μέρα και αποτελείται από τέσσερις ερωτήσεις. Επειδή είναι μεγάλη θα την αναρτήσουμε σε τέσσερα μέρη. ΄

Κ. Παπουλής-Γέρος

Είσαι από αυτούς που είχαν ‘ενστάσεις’ για την ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ. Ποιες ήταν αυτές; Υπάρχουν οικονομικά μεγέθη που τις επιβεβαιώνουν και, περαιτέρω, ποιες ήταν οι διαρθωτικές μεταβολές που έγιναν στην ελληνική οικονομία;

Η προίκα του 2004 (του Πάνου Τότσικα)

Προδημοσίευση από το περιοδικό “ΓΑΛΕΡΑ” Νο 52 – Φεβρουάριος 2010 όπως δημοσιεύτηκε στο Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι (http://anokatostokalamaki.wordpress.com/ )

Και ξαφνικά, εν έτει 2010, η διεθνής κοινή γνώμη ανακάλυψε την ελληνική αναξιοπιστία.

Ανακάλυψε την «δημιουργική λογιστική», τα ψεύτικα και παραποιημένα στατιστικά στοιχεία με τα οποία δημιουργούσε η Ελλάδα μια διαφορετική εντύπωση για την οικονομική της κατάσταση. Όλοι φαίνονται πώς αγνοούν ότι η Ελλάδα μπήκε στην Ευρω-ζώνη αν και δεν συγκέντρωνε τα κριτήρια που είχαν τεθεί, χάρις στα παραπλανητικά νούμερα που παρέθεσε και που οι ευρωπαίοι «εταίροι» αποδέχτηκαν. αν και γνώριζαν ότι ήταν ψεύτικα. Άλλωστε δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που παρέθεσε ψεύτικα στοιχεία…

«Οργανώνοντας την αντικαπιταλιστική μετάβαση» του Ντέιβιντ Χάρβι, Cuny Graduate Center, Νέα Υόρκη

 

 

Οργανώνοντας την αντικαπιταλιστική μετάβαση

Ντέιβιντ Χάρβι, Cuny Graduate Center, Νέα Υόρκη

Σημειώσεις που βασίζονται στο βιβλίο Το Αίνιγμα του Κεφαλαίου, που θα εκδοθεί τον Απρίλιο του 2010.

Μετάφραση: Αριάδνη Α. ( ΠΑΣΑ) 

Για την διευκόλυνση της ανάγνωσης, εκτυπώσιμο αρχείο με κλικ εδώ. (Σκέψου πριν εκτυπώσεις)

____________________________________________________________________________________

 Η ιστορική γεωγραφία της καπιταλιστικής ανάπτυξης βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής στο οποίο οι γεωγραφικές διευθετήσεις ισχύος μεταβάλλονται γρήγορα την ίδια στιγμή που η χρονική δυναμική αντιμετωπίζει πολύ σοβαρούς περιορισμούς.  Η σύνθετη οικονομική μεγέθυνση της τάξης του 3% (που γενικά θεωρείται ο ελάχιστος ικανοποιητικός συντελεστής μεγέθυνσης για μια υγιή καπιταλιστική οικονομία) γίνεται όλο και λιγότερο εφικτό να διατηρηθεί χωρίς την καταφυγή σε ποικίλες επινοήσεις (όπως αυτές που χαρακτήριζαν τις χρηματοπιστωτικές υποθέσεις και τις αγορές τίτλων τις τελευταίες δύο δεκαετίες). Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύουμε ότι δεν υφίσταται εναλλακτική λύση για μια νέα παγκόσμια τάξη διακυβέρνησης που τελικά θα πρέπει να χειριστεί τη μετάβαση προς μια οικονομία με μηδενικούς ρυθμούς μεγέθυνσης. Προκειμένου αυτό να γίνει με δίκαιο τρόπο, τότε δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πλην του σοσιαλισμού ή  του κομουνισμού. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ αποτέλεσε το κέντρο μέσω του οποίου αρθρώθηκε η θέση “Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός”. Σήμερα πρέπει να προσδιορίσουμε πώς ένας άλλος σοσιαλισμός ή κομουνισμός είναι εφικτός και πώς μπορεί να επιτευχθεί  η μετάβαση σ’ αυτές τις εναλλακτικές λύσεις . Η τρέχουσα κρίση προσφέρει μια ευκαιρία να στοχαστούμε  ποιες θα μπορούσαν να είναι οι εξελίξεις.

 Η τρέχουσα κρίση προήλθε από τις ενέργειες που έγιναν για να ξεπεραστεί η κρίση της δεκαετίας του 1970. Αυτές περιλάμβαναν:

Οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, η διαφάνεια και ένα case study για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών

Των B. Σωτηροπούλου, Γ. Χατζηχρήστoυ, Γ. Σμυρνή, Α. Tσατσαρούνου, Δ. Οικονομίδη  και Γ. Κυριακάκη

Αναρτήθηκε στις 18/10/09

Κι ο τελευταίος σύλλογος κάνει αναλυτικό ετήσιο προϋπολογισμό και οικονομικό απολογισμό στα μέλη του, η έγκριση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εκλεγμένων οργάνων. Αυτή η αυτονόητη διαδικασία δεν ισχύει στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών.

Αντ’ αυτού η διορισμένη Γραμματεία μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει την παραμικρή δημόσια ενημέρωση για τους οικονομικούς πόρους του ΣΥΡΙΖΑ, την κατανομή τους, το σκεπτικό και τα κριτήρια διάθεσης αυτών των πόρων.