«Υπάρχουν τα Χρήματα»; Όψεις της Παραγωγής και Κατανομής Εισοδήματος στην Ελληνική Οικονομία

`

`

`

Toυ Θεόδωρου Μαριόλη

Αν. Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, Πάντειο Πανεπιστήμιο, E-mail: mariolis@hotmail.gr

-Κείμενο εισήγησης στη διεθνή διάσκεψη «Ανατροπή του μνημονίου! Αριστερή εναλλακτική λύση και σοσιαλιστική προοπτική», την οποία οργάνωσε το «Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης» και η «Πρωτοβουλία Καλλιτεχνών» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, 15 και 16 Οκτωβρίου 2010. Οι υποσημειώσεις δηλώνονται με [ . ], και δίνονται στο τέλος του κειμένου.

1. Εισαγωγή

Εάν δεχθούμε ότι οι λέξεις-κλειδιά της διάσκεψης είναι: «Μνημόνιο», «Χρέος» και «Σοσιαλιστική Προοπτική», τότε θα ήθελα να διευκρινίσω εξαρχής ότι, κατά την άποψή μου, όσον αφορά στη «Σοσιαλιστική Προοπτική», περισσότερο αρμόδια

Advertisement

Δυναμική του Χρέους, Διεθνής Ανταγωνιστικότητα και Οικονομική Πολιτική στην Ελλάδα..

`

..Σύνοψη των Συμπερασμάτων Μελέτης του ‘Study Group on Sraffian Economics’ του Παντείου Πανεπιστημίου.

http://mpra.ub.uni-muenchen.de/23173/):

Θεόδωρος Μαριόλης, Αν. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

Μέχρι στιγμής, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία ξέσπασε στα τέλη του  2008, εκδηλώθηκε στην Ελλάδα – κυρίως – με τη μορφή της «κρίσης των οικονομικών του κράτους», γεγονός το οποίο προκάλεσε, ως γνωστόν, σημαντικές εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη Ζώνη του Ευρώ. Από τη διερεύνηση αυτής της διαδικασίας καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα (για τις αποδείξεις, βλ. τη μελέτη μας, η οποία είναι διαθέσιμη στη διεύθυνση: http://mpra.ub.uni-muenchen.de/23173/):

Εγκώμιο των νομισματικών υποτιμήσεων

`

(Φωτό από το blog του συγγραφέα)

`

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ*

Μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση διεξάγεται στους κόλπους της αριστεράς μεταξύ όσων υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ, συσπειρωμένοι κυρίως γύρω από τις θέσεις του Κ. Λαπαβίτσα, και όσων αντιτίθενται και υποστηρίζουν μια λύση βασισμένη στην αναδιανομή του εισοδήματος. Όπως όλες οι αντιπαραθέσεις, έτσι κι αυτή κινδυνεύει από την εσωτερική δυναμική της: η ιστορία των εσωτερικών αντιπαραθέσεων του κομμουνιστικού κινήματος βρίθει από επεισόδια κατά τα οποία η επιθυμία κάθε πλευράς να υπερισχύσει των επιχειρημάτων της άλλης οδηγούσε σε διολίσθηση σε θέσεις, ιδέες ή θεωρίες του αστισμού. Μια τέτοια διολίσθηση σε θέσεις του αντιπάλου, εν προκειμένω της νεοφιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας, αποτελεί και ο ισχυρισμός πολλών οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ που αντιτίθενται στην έξοδο της χώρας από το ευρώ, ότι η υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος είναι επιζήμια για τις εργαζόμενες τάξεις, και μάλιστα είναι περισσότερο επιζήμια από την εσωτερική υποτίμηση που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και συντρίβει τις δυνάμεις της εργασίας.

Με αφορμή την οικονομική κρίση: Που είναι η γρίπη, οεο, που είναι η γρίπη;…

(Πρώτη ανάρτηση 13/2/2010)

Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί δυο καμπάνιες φόβου παράλληλα…

Αφού περάσαμε μερικούς μήνες με τον φόβο της επέλασης του Η1Ν1 με καθημερινούς βομβαρδισμούς στις ειδήσεις των 8 για το κακό που δεν ήρθε,

Aφού είδαμε δυο υπουργούς να εμβολιάζονται (και ορισμένους πολιτικούς να ακολουθούν) για να μας πείσουν να κάνουμε το ίδιο για  να ξορκίσουμε το επερχόμενο κακό σε δυο δόσεις και ανάλογα στην κατηγορία κινδύνου που ο καθένας μας ταξινομήθηκε,

Aφού δώσαμε 140.000.000€ για όλες τις παρτίδες (και άλλα τόσα που δεν δώσαμε γι’ αυτές που δεν πρόλαβαν να έρθουν) χωρίς κανένας εισαγγελέας να συγκινείται…

Δεν τσιμπήσαμε και τους έμειναν τα γιατρικά στο ράφι (αλλά και οι μίζες στην τσέπη). Και όσο κανένας δεν ενδιαφέρεται γιατί θα πεταχτούν στις χωματερές έτσι, για πλάκα, πάνω από 100 ψωρο-εκατομμύρια μιας και η γρίπη με το ονοματεπώνυμο δεν έφερε την καταστροφή…

…ανέλαβαν  να την αντικαταστήσουν την γρίπη, σαν θέμα, στις ειδήσεις των 8 με τα speads και την καταστροφή που θα έφερνε η γρίπη της  κρίσης (τους)

αν δεν κάναμε όλοι μια-δυο δόσεις με ενέσεις λιτότητας,

αν δεν κατατάσσαμε τα ασφαλιστικά ταμεία σε κάποια κατηγορία κινδύνου «γιατί δεν υπάρχει  σάλιο» για να δώσουμε από το σάλιο (που δεν έχουμε) για φρεγάτες και eurofighters για να πάρουν πάλι την μίζα οι ημέτεροι και για να μας στηρίξουν οικονομικά οι μεγάλοι που πας έχουν κατατάξει στα ιοφόρα PIGS (Portugal, Italy, Greece, Spain)…

Τέσσερεις λόγοι για να προτείνουμε δημοψήφισμα ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Τέσσερεις λόγοι για να προτείνουμε δημοψήφισμα ενάντια στο  Σύμφωνο Σταθερότητας.

1) Για τη Δημοκρατία

Πριν 120 περίπου ημέρες έγιναν στην Ελλάδα εκλογές. Ο «κυρίαρχος» λαός απέρριψε το πρόγραμμα Καραμανλή για περιoριστική πολιτική και έδωσε την εντολή στο ΠΑΣΟΚ (με 10 μονάδες διαφορά) με ρητή δέσμευση ότι δεν θα κάνει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ότι θ’ αυξήσει σταδιακά τις δαπάνες για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και ότι άμεσα, το 2010 θα αύξαινε ελαφρά το ΠΔΕ της χώρας. Όμως πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες διατάσσεται να εφαρμόζει ένα πολύ πιο σκληρό, ένα Θατσερικό πρόγραμμα, απείρως χειρότερο από αυτό που παρουσίασε η ηττημένη δεξιά και αποδοκίμασε ο ελληνικός λαός.

Γιατί έγιναν λοιπόν οι εκλογές ; Γιατί ψήφισε ο ελληνικός λαός; Αφού μια κυβέρνηση τύπου Τσολάκογλου εφαρμόζει την πολιτική που έρχεται από το Βερολίνο; Ποιος ο ρόλος του ελληνικού κοινοβουλίου; αν δεν μπορεί να καταρτίσει ούτε τον εθνικό προϋπολογισμό της χώρας, αν στο τέλος, δεν μπορεί να καθορίσει ούτε  τη λίστα για τα έσοδα-έξοδα του ελληνικού κράτους ;

Το πρόβλημα δεν είναι οι κερδοσκόποι αλλά η ΕΕ (του Τάκη Φωτόπουλου)

Ο κόσμος της αριστεράς όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, βομβαρδίζεται από απο τις πιό αντιφατικές αναλύσεις των καρτέλ της ενημέρωσης και τις ασύληπτα υποκριτικές δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων με στόχο τους, να λυγίσουν κάτω απο το βάρος της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου κάθε διάθεση και αντοχή αντίστασης, να υποβάλλουν την ιδέα του αναπότρεπτου του προγράμματος σταθεροποίησης και το μάταιο κάθε άλλης οπτικής.

α. Αυτή την ώρα είναι κρίσιμο όσο ποτέ  κάθε σημαντικό κείμενο που επαναφέρει στη σκέψη της αριστεράς στοιχεία έλλογης κριτικής και κατανόησης σαν έναν από τους τρόπους να αμυνθεί στο κύμα τρέλας και σύγχισης που οργανώνουν τα επιτελεία προπαγάνδας της Κυβέρνησης και της ΕΕ.

β. Να αναδειχτούν γνώμες και διανοητές που συμβάλλουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Και άν τα επιτελεία, οι μηχανισμοί, οι συνιστώσες και τα κόμματα διακυρήσουν την επάρκειά τους με ιδέες που κινούνται είναι διαμορφωμένες στα πλαίσια της ιδεολογικοπολιτικής πειθαρχίας της κάθε επιμέρους οργάνωσης, και στη βάση του κόσμου της αριστεράς φτάνουν μόνο τα συμπεράσματα και τα συνθήματα

Έτσι θεωρούμε χρήσιμη την αναδημοσίευση της άποψης του Τ. Φωτόπουλου, όπως εκφράστηκε στην «Ε», ανεξάρτητα από την επι μέρους συμφωνία ή διαφωνία στις επί μέρους  θέσεις που διατυπώνονται.

Το πρόβλημα δεν είναι οι κερδοσκόποι αλλά η Ε.Ε.

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ενώ μια πελώρια επικοινωνιακή εκστρατεία έχει ξεκινήσει από την πολιτική ελίτ για να πείσει τα συνήθη θύματα (μισθωτούς, συνταξιούχους κ.λπ.) καθώς και τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα να πληρώσουν για άλλη μια φορά τη κρίση, το «ποτάμι της αγανάκτησης» ήδη ξεχύνεται στους δρόμους μπροστά στον εμπαιγμό των ντόπιων ελίτ, οι οποίες προσπαθούν να μεταφέρουν τις επιπτώσεις των μέτρων που επιβάλλει η υπερεθνική ελίτ ―μέσω της Ε.Ε.― στα λαϊκά στρώματα. Είναι πια κοινή πεποίθηση ότι τα ανακοινωθέντα μέτρα δεν πρόκειται ούτε να συλλάβουν την πελώρια φοροδιαφυγή, ούτε βέβαια να αναγκάσουν τον επαναπατρισμό στη χώρα των 5 δις Ευρώ που ήδη φυγαδεύθηκαν στο εξωτερικό από τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα τον τελευταίο μήνα, για να προστεθούν στα τουλάχιστον 60 δις. ήδη φυγαδευθέντα![1] Όμως, εάν τα κεφάλαια αυτά, καθώς και η ντόπια μεγάλη περιουσία, μπορούσαν να φορολογηθούν με ένα ανάλογο έκτακτο φόρο περιουσίας ―πράγμα που δεν επιτρέπουν οι ανοικτές αγορές κεφαλαίου― το περίφημο πρόβλημα του Χρέους θα λυνόταν σχεδόν αστραπιαία, χωρίς να επαιτούμε βοήθεια και νέα δάνεια από τις ξένες ελίτ, οι οποίες (με το αζημίωτο βέβαια!) επιβάλλουν επαχθείς όρους που θα πληρώνουν και οι επόμενες γενιές για πολλά χρόνια.

Μια πράξη με παγκόσμια εμβέλεια.. (ένα πανώ στο aljazeera)

Τόσο μακρυά  απ’την ΕΡΤ (και τα ελληνικά κανάλια), και τόσο κοντά στο ..Κατάρ.

`

 Ένα απλό μήνυμα ενός απογεύματος μαζί με τις παρεμβάσεις του και την υποστήριξη από αρκετούς ακόμα έφτασε να ακούγεται σε παγκόσμιο ακροατήριο..

Πως το είπε στις διαλέξεις του στην Αθήνα πριν από μερικούς μήνες, ο Χάουερντ Ζιν ; «Τίποτα δεν άλλαξε με μεμονωμένες πράξεις ηρώων αλλά με μικρές πράξεις απλών ανθρώπων που αθροίστηκαν» για τις μικρές πράξεις εκατομμυρίων ανθρώπων»;

http://blogs.aljazeera.net/europe/2010/02/12/no-bail-out-greece-yet

(Και στο  «The New York Times»
http://www.nytimes.com/2010/02/12/business/12views.html?emc=eta1

Επίσης και EL PAIS…)

Πλ. Συντάγματος 11/02:”Οχι στο σύμφωνο Σταθερότητας”

Μήνυμα για κοινούς αγώνες με τους ευρωπαίους εργαζόμενους…

`

`

Χθές, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ο Έλληνας πρωθυπουργός  «διαπραγματεύτηκε» στις Βρυξέλλες το ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης. Στην Αθήνα, με αφορμή αυτό το γεγονός, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση διαμαρτυρίας το μεσημέρι μπροστά στη Βουλή, με το ξεδίπλωμα ενός πανό που έγραφε: “Όχι στο σύμφωνο Σταθερότητας, Ευρωπαίοι εργαζόμενοι ενωμένοι, για την ανατροπή και την αλληλεγγύη“

`

Για την συνέντευξη Αλαβάνου στον 9,84, κλικ εδώ

Για την συνέντευξη Λαφαζάνη στον Κόκκινο, κλικ εδώ

Είναι το δημόσιο «τέρας»? (αναδημοσίευση από το http://e-cynical.blogspot.com/)

Αναδημοσιεύουμε το ενδιαφέρον άρθρο «Είναι το δημόσιο τέρας» από το http://e-cynical.blogspot.com/ 

Τις τελευταίες δεκαετίες, για λόγους που σχετίζονται με την επέλαση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας και οι οποίοι έχουν κατά κόρον εξηγηθεί, ο Δημόσιος Τομέας τόσο από άποψη μεγέθους, όσο και από άποψη παραγωγικότητας βρίσκεται σε καθεστώς συνεχούς κατασυκοφάντησης και επίθεσης. Ο προσδιορισμός της παραγωγικότητας του Δημοσίου είναι εξ ορισμού προβληματικός και όσοι συνεχίζουν να αναφέρονται σ’ αυτή και να την συγκρίνουν με την παραγωγικότητα του ιδιωτικού τομέα, κάτι άλλο πονηρό έχουν στο μυαλό τους. Υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία γιά όποιον δεν πείθεται.