ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ (της Ελένης Πορτάλιου)

(αναδημοσίευση από τον Δρόμο της 20/3/10)

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Της Ελένης Πορτάλιου

Η «οικονομική κρίση» είναι δύο πράγματα ταυτοχρόνως: είναι οι επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής απορρύθμισης στην οικονομία και ιδιαίτερα στην απασχόληση, είναι όμως, επίσης, ένα στοιχείο της κρατικής δραματουργίας που έχει ως προορισμό να κάνει τους πληθυσμούς να ζουν σε κατάσταση ησυχίας και «ανασφάλειας», της οποίας τη διαχείριση αναλαμβάνουν ως λειτουργία τους οι κυβερνήσεις μας. Αυτά γράφει ο Ζακ Ρανσιέρ στο Μίσος για τη Δημοκρατία που, πρόσφατα, μεταφράστηκε από τις επιστημονικές εκδόσεις Πεδίο και αξίζει να διαβαστεί ως σημαντική συμβολή στη σύγχρονη κριτική σκέψη.

 Μπορεί ο λαϊκός κόσμος να αντιτάξει στην ανασφάλεια τον δημιουργικό άνθρωπο, μέσα από την ενεργοποίηση παλιών και τη διαμόρφωση νέων συλλογικοτήτων που θα συνέχουν οι αξίες της αλληλεγγύης, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας; Ο νεοφιλευθερισμός δεν απορύθμισε μόνο το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά τσαλάκωσε την πίστη στην ανάγκη δημιουργίας κοινών τόπων και κοινών αγαθών ως προϋποθέσεων ύπαρξης του κοινωνικού και νοηματοδότησης της πολιτικής.

 

Advertisement

Πρώτος στο χωριό ή δεύτερος στην πόλη? (του Πέτρου Παπακωσταντίνου)

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*

(αναδημοσίευση από τον Δρόμο του Σαββάτου 6/2  http://e-dromos.gr/ )

Η χειρότερη οικονομική κρίση που έχει γνωρίσει ο ζων πληθυσμός της ανθρωπότητας αντιπροσωπεύει, για την Αριστερά, μια ιστορική πρόκληση, όπου οι πιο εφιαλτικές απειλές ζυγιάζονται με τις πιο τολμηρές ελπίδες. Αν επιβληθεί η υπερεπιθετική γραμμή αντιμετώπισης της κρίσης που ακολουθούν η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αποτέλεσμα δεν θα είναι μόνο ο «ακρωτηριασμός» των μισθών και των συντάξεων, αλλά και μία γενικευμένη αντιδραστική στροφή με τη μετατροπή της εργατικής τάξης σε εξατομικευμένη, πληβειακή «μάζα», ριγμένη σε έναν διαρκή εμφύλιο πόλεμο όλων εναντίον όλων, κάτω από τη Σιδερένια Φτέρνα ενός νεοαπολυταρχικού κράτους. Μια ζοφερή προοπτική κρίσης του ίδιου του πολιτισμού του κοινωνικού ανθρώπου, που θα εξοστρακίσει την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης – τουλάχιστον για μία γενιά. Από την άλλη, η απότομη επιδείνωση των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων, η οποία μόλις τώρα αρχίζει πραγματικά στην Ελλάδα, δημιουργεί προϋποθέσεις κοινωνικής έκρηξης διαστάσεων «Αργεντινάσο».

H Αριστερά έγινε αόρατη

(αναδημοσίευση από το www.syrizaorizondia.gr)

ΣΥΡΙΖΑ Νότιας Ανατολικής Αττικής       (Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη-Κορωπί)

 Μαζευτήκαμε, πήραμε τις κάρτες μας, τα είπαμε, λέμε να τα πούμε και σε σας…    

  Η  Αριστερά  έγινε αόρατη                          

 Τον τελευταίο καιρό, στο θέατρο της χώρας μας, παίζεται  ένα έργο του παράλογου. Αγνώστου  συγγραφέα αλλά με διεθνή επιτυχία.

Το σκηνικό δείχνει ευρωπαικό προτεκτοριάτο. Ο άρχων της χώρας, σε αεροπλάνο κρεμασμένο από το ταβάνι, επισκέπτεται άλλους άρχοντες του κόσμου και εκλιπαρεί να αρχίσουν επιτέλους την πίεση γιατί κάποιος που λέγεται Σαρας και κάποιος άλλος  που λέγεται Καρατσαφ, τον προκαλούν ότι πολύ καθυστερεί . Εξηγεί λοιπόν στους άρχοντες ότι οι μισθωτοί υπήκoοι δε θέλουν πια τόσο χρήμα, έλεος , δε ξέρουν τί να το κάνουν, μερικές περικοπές θα τους βοηθούσε. Αυτό, θα βοηθούσε ακόμα και τους  μαγαζάτορες που κουράζονται πια να πουλούν τόσα προιόντα , λίγη ξεκούραση τέλος πάντων , άσε δε που θα στέλνανε και τους υπαλλήλους τους για χαλάρωση  στην παραλία, αντί να λιώνουν στο μεροκάματο…

‘H κριτική της κριτικής και μια απλή συνταγή καταπολέμησης της γραφειοκρατίας (μια κριτική άποψη στο κείμενο υπογραφών που παρουσίασε ο Α.Αλαβάνος)’ του Γιάννη Κυριακάκη

Διάβασα το κείμενο με τις 40 υπογραφές που παρουσίασε ο Αλέκος Αλαβάνος. Το κείμενο είναι πολύ καλό, αλλά δεν περιέχει κάτι καινούργιο σε σχέση με προηγούμενες συνεντεύξεις (κυρίως αυτή του Αλέκου στην ΕΣΗΕΑ) εκδηλώσεις κλπ. Αρα το ενδιαφέρον μετατοπίζεται μοιραία στο ποιοί το υπογράφουν. Όταν ο Αλέκος είχε μιλήσει για κάποιο κείμενο θέσεων και αρχών, εγώ για να είμαι ειλικρινής περίμενα υπογραφές ανένταχτων αριστερών εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα απο τις προσδοκίες μου είδα πως το κείμενο το υπογράφουν κυρίως μέλη και φίλοι γνωστών συνιστωσών δηλαδή των ΚΟΕ, ΚΕΔΑ, ΔΕΑ, ΑΠΟ, και κάποιοι σύντροφοι απο τον ΣΥΝ και την ΠΑΣΑ.
 
Το ερώτημα λοιπόν που μπαίνει είναι γιατί να εμφανιστεί τώρα ένα τέτοιο κείμενο, εφόσον και οι θέσεις είναι γνωστές, αλλά και οι υποστηρικτές των θέσεων είναι γνωστοί;

Οι Έλληνες πρέπει να αντιπαλέψουν τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση (του Κώστα Δουζίνα-αναδημοσίευση απο την Guardian)

 
 

Οι  Έλληνες πρέπει να αντιπαλέψουν τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση

του Κώστα Δουζίνα (καθηγητή δικαίου, Νομική Σχολή, Birkbeck College, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) 

Guardian, 4/2/2010 

Η Ελλάδα καταδικάζεται  στη γνωστή αντιδημοκρατική  θεραπεία που είναι χειρότερη απ’ την ασθένεια  — και οι εργαζόμενοι πληρώνουν για άλλη μια φορά 

Ο Πολ Μπρέμερ, ο  πρώτος μεταπολεμικός Αμερικανός διοικητής  του Ιράκ, επέβαλε στο ρημαγμένο  Ιράκ μια οικονομική πολιτική που  ο Economist αποκάλεσε καθεστώς που “ονειρεύονται όλοι οι καπιταλιστές”. Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κανείς μια καλύτερη φράση για να περιγράψει τα μέτρα του προγράμματος “σταθερότητας” που υποβλήθηκε από την Ελλάδα και εγκρίθηκε εχθές [3/2] από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το πρόγραμμα προβλέπει μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της χώρας από το τρέχον 12,7% επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στο 2,8% το 2012 και υπόσχεται άμεσες περικοπές στους προϋπολογισμούς των υπουργείων κατά 10%, πάγωμα των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, κατάργηση των ποικίλων φορολογικών εκπτώσεων και αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανήγγειλε την Τρίτη, με ένα δραματικό διάγγελμα προς το έθνος, κι άλλα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας, στα οποία περιλαμβάνονται άμεσες αυξήσεις του φόρου των καυσίμων, αύξηση του συντάξιμου ορίου ηλικίας και περικοπές των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων που φτάνουν στο 10% του μισθού για τους περισσότερους και μέχρι 40% για τους ακαδημαϊκούς. Όπως στη Βρετανία, τα πανεπιστήμια είναι τα πρώτα που θα πληγούν, αφού τα θεωρούν μια δευτερεύουσα πολυτέλεια, παρά τη διατυμπανιζόμενη “οικονομία της γνώσης”.

Παρέμβαση της συσπείρωσης Αριστερών Πολιτών Πιερίας για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Βροντάει ο Όλυμπος. Φωτο Σ Μαλτετζής

Λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή/ανακοίνωση:

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΙΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

Βρισκόμαστε σε μια φάση όπου σε όλη την  Ευρώπη το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο έχει επιβάλει την κυριαρχία του όχι μόνο στο επίπεδο του ελέγχου της αγοράς και της οικονομίας των κρατών της αλλά και στη χειραγώγηση των πολιτών. Οι επιπτώσεις της κυριαρχίας αυτής παρουσιάζονται ψευδώς ως συνολική οικονομική κρίση που αφορά όλη την κοινωνία . Επομένως όλη η κοινωνία , όλες οι κοινωνικές τάξεις και ομάδες καθίστανται  υπόλογες και υπεύθυνες, για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση. Κρίση του ίδιου του συστήματος λοιπόν που ζητά θυσίες από τους εργαζόμενους , τους άνεργους, τους νέους ,τους αγρότες, τους συνταξιούχους ,τους επαγγελματίες, δηλαδή εκχώρηση κι άλλων δικαιωμάτων και κατακτήσεων στο όνομα της «εθνικής υπόθεσης». Στην Ελλάδα οι δυνάμεις που θεωρούν την κρίση «εθνική υπόθεση» , χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το τελευταίο διάστημα με μεγαλύτερη σφοδρότητα όλα τα μέσα που διαθέτουν ,για να μας πείσουν και να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται , τα σχέδιά τους. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από το σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, η βοήθεια έρχεται και από το εξωτερικό και τα επιτελεία των ευρωπαϊκών οικονομικών οργανισμών που «πιέζουν τη χώρα μας να πάρει μέτρα για να μη βουλιάξουμε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ κείται χαμαί…και «πας ανήρ ξυλεύεται»…(του Γιώργου Σμυρνή)

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κείται χαμαί….
και ¨πας ανήρ ξυλεύεται¨….

Είναι ένας άταφος νεκρός ή ανιχνεύονται, με το καθρεφτάκι κοντά στο στόμα, κάποια υπολείμματα ζωής ; Και ποια είναι αυτά ; Κυρίως, ποιοι τα ανιχνεύουν ; Τα απλά μέλη που παλεύουν μέσα στις Τ.Ε. τους να οικοδομήσουν τον Συριζα των μελών από τα κάτω ή οι διάφοροι ¨ηγέτες¨ που χρησιμοποιούν τον ταλαίπωρο Συριζα για τα μεταξύ τους παιχνίδια συσχετισμών ;
Ας δούμε τα γεγονότα, ξεκινώντας από τους δεύτερους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ (20-1-2010)

 

Ανακοίνωση  της ΠΑΣΑ για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Το μείζον ζήτημα που ανέκυψε με τη στάση του σ. Κουβέλη και την ανακοίνωση μελών της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι γενικότερο. Δεν έχει να κάνει απλά με τη διαφοροποίηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου σε διάφορα θέματα, που προκαταλαμβάνουν και εκβιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε τακτικές συμπόρευσης με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές του ΠΑΣΟΚ, ούτε και με την αμφισβήτηση της διαφορετικής άποψης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που αυτή, υλοποιούμενη, αντιστρατεύεται ανοιχτά και τις αποφάσεις και την ίδια την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Να υπενθυμίσουμε ότι σε αντίστοιχη περίπτωση (αυτή του σ. Κοροβέση), οι ίδιοι που φωνάζουν σήμερα ότι πνίγεται η διαφορετική φωνή, είχαν ζητήσει τότε την διαγραφή του σ. Κοροβέση απο την κοινοβουλετική ομάδα (Αν αυτό ίσχυε για ένα απλό μέλος, πόσο μάλλον ισχύει για τον εκπρόσωπό της).

Δεν τιμώ και δεν σέβομαι (της Ελένης Πορτάλιου)

ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ *

ΔΕΝ ΤΙΜΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΙ

 

Δεν τιμώ και δεν σέβομαι τον Λεωνίδα Κύρκο, άλλωστε «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Η τιμή και ο σεβασμός βασίζονται στην αμοιβαιότητα. Στον ορίζοντά του και στον ορίζοντα αυτών που καλύπτονται πίσω του, οι άνθρωποι της αριστεράς, στους οποίους τοποθετώ τον εαυτό μου, δεν υπάρχουν, δεν αξίζουν τίποτε. Οι αγώνες και η ηθική μας τού  είναι/τούς είναι ξένοι. Από το ήθος και ύφος του παρελθόντος έχει μείνει μόνο το ύφος της εξουσίας – της δοτής από τις συστημικές δυνάμεις εξουσίας.

Ενώ η κρίση-τουλάχιστον στην Ελλάδα- θα βαθύνει επικίνδυνα, η «αριστερά» του Ζαππείου φωνασκεί για την ομαλότητα με συνδαιτημόνες «εκλεκτούς» επιχειρηματίες. (του Κώστα Παπουλή-Γέρου)

  

"Ονειρικόν" Έργο του Κωστή Γεωργίου

 Παρακολουθώντας κανείς τις οικονομικές ειδήσεις που αναφέρονται στις ΗΠΑ και  στην Ε.Ε. διαβάζει τον τελευταίο καιρό αισιόδοξα σχόλια. Χωρίς βέβαια να γνωρίζουμε το τι συμβαίνει, ούτε είμαστε σε θέση να κρίνουμε, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η προσπάθεια Ομπάμα στις ΗΠΑ που έφτασε σε ελλειμματικό προϋπολογισμό (-12%) ήταν πολύ πιο σημαντική απ’ ότι στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη όμως, δεν άλλαξε καμία πολιτική και η κρίση μάλλον «κρύφτηκε» πίσω από τη μόχλευση χρήματος προς τα πιστωτικά ιδρύματα, δηλαδή «θεραπεύτηκε» με τον ίδιο τρόπο που δημιουργήθηκε.

Συμφωνία Aυτο-Διαχειριζόμενου Συνεργατικού Σχήματος Αμερικανών Εργατών Χάλυβα (USW) και Ισπανικής Κοπερατίβας Εργαζομένων Mondragon (του Στάθη Δεββέ)

 

Συμφωνία  Aυτο-Διαχειριζόμενου Συνεργατικού Σχήματος Αμερικανών Εργατών Χάλυβα (USW) και Ισπανικής Κοπερατίβας Εργαζομένων Mondragon :

Bασικές πληροφορίες και οι προοπτικές της για τον κόσμο της Εργασίας διεθνώς 

Όπως  έγινε διεθνώς γνωστό, το περασμένο  φθινόπωρο του 2009, επιτεύχθηκε συμφωνία με ταξύ του Συνδικάτου των Αμερικανών Εργατών Χάλυβα (United Steel Workers- USW) και του Ισπανικής Κοπερατίβας της Mondragon ¹, με σκοπό να αναπτύξουν συνεργατικά σχήματα παραγωγής και έτσι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας σε Αυτό-διαχειριζόμενες Συνθήκες. Σϋμφωνα με μαρτυρίες όσων ενεπλάκησαν στις συνομιλίες το παρόν κείμενο εστιάζει στις συνέπειες αυτής της συμφωνίας και στο ποια είναι τα πλάνα για αυτό το εγχείρημα. 

Μεταναστευτικό-Φασισμός-Αριστερά (της Μαρίνας Βήχου)

Συντρόφισες και σύντροφοι της ΠΑΣΑ

Σας ομολογώ ότι τόσο καιρό απέχω από τα δρώμενα της ΠΑΣΑ και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα γιατί αισθάνομαι ότι πολλές φορές μιλάμε σαν να κατοικούμε σε άλλο πλανήτη.
Τυχαίνει να είμαι κάτοικος του κέντρου της Αθήνας και ειδικότερα το σπίτι μου είναι κοντά στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα της πλατείας «άβατου», που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν πλέον ούτε οι πρόσφυγες και μετανάστες με μελαμψή επιδερμίδα, γιατί τους κυνηγάνε και τους μαχαιρώνουν οι φασιστικές συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή, ούτε όμως όσοι από εμάς τους αριστερούς έχουμε βγει ανοιχτά και έχουμε καταδικάσει αυτά τα γεγονότα.Πρόσφατα τόσο ο σύντροφος Πέτρος Τασούλας όσο και εγώ και άλλες 3 συντρόφισες δεχτήκαμε επίθεση και προπηλακισμούς διασχίζοντας και μόνο την πλατεία και μάλιστα συνοδευόμενοι από το MEGA και συνάδελφο δημοσιογράφο της εκπομπής του Τσίμα.

Ο «Καλλικράτης» κι εμείς: Σκέψεις με αφορμή τη διοικητική μεταρρύθμιση. (Της Βαγγελιώς Σωτηρoπούλου)

 

γλυπτό και φωτογραφία της Όλγας Πλαστήρα

 

Ο «Καλλικράτης» κι εμείς

Σκέψεις με αφορμή τη διοικητική μεταρρύθμιση

 ‘Όπως προκύπτει από το κείμενο διαβούλευσης του προγράμματος «Καλλικράτης» για τη «Νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης και της αποκεντρωμένης διοίκησης», τα κέντρα λήψης αποφάσεων που αφορούν τη ζωή μας στα πλαίσια των τοπικών,  κοινωνιών απομακρύνονται ακόμα περισσότερο από τους πολίτες.

Η πληθώρα αναφορών στο κείμενο διαβούλευσης περί «αποκέντρωσης», «κοινωνικής συμμετοχής», «πράσινης  ανάπτυξης», «ανοικτής διακυβέρνησης» δεν αλλάζουν την ουσία του σχεδίου. Το ότι θεσπίζεται η αιρετότητα των Περιφερειών δεν είναι τόσο σπουδαίο, εφόσον οι αρμοδιότητες των Περιφερειών είναι προς το παρόν αυτές που είχαν μέχρι τώρα οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και επιπλέον ελέγχονται και από 7 παντοδύναμες Κρατικές Διοικήσεις.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ (του Σ. Δεββέ)

Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, 1944

(Αναδημοσίευση από το ΣΥΡΙΖΑ Οριζόντια http://sites.google.com/site/syrizaorizontia/home)

Εν όψει και των επικείμενων αλλαγών στην «αρχιτεκτονική» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Είναι γεγονός πως η συνένωση σε δήμους μεγαλύτερης επικράτειας θα περιορίσει την εμβέλεια και τη δυνατότητα συμμετοχής σε τοπικό επίπεδο. Θα δυσχεράνει τη δυνατότητα παρέμβασης σε θέματα άμμεσης καθημερινότητας για την πόλη, το χωρίο και τη γειτονιά καθενός μας.

 Είναι επίσης γεγονός πως η σημερινή κατάσταση του παραγοντισμού, του άγονου και απροσανατολιστικού τοπικισμού κανέναν δεν ικανοποιεί στο αίσθημα συμμετοχής και παρέμβασης στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων τοπικού χαρακτήρα αλλά και κεντρικότερης σκηνής με αδυναμία διαμόρφωσης δια-δημοτικών παρεμβάσεων που θα ανάτρεπαν το σκηνικό της μοιρολατρίας και της εξάρτησης από τις πηγές εξουσίας συγκεντρωτισμού (Νομαρχ «Αυτοδιοικήσεις», Περιφέρειες, Εμπλοκή Κεντρικών κρατικών και υδροκεφαλικών υπηρεσιών, και τοπικών – περιφερειακών ιδιωτικών μονοπωλιακά κερδοσκοπικών συμφερόντων

Ανασύνθεση ή αποσύνθεση; (του Γ. Ματθαίου)

Η χώρα μας έχει μπει σε τροχιά σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα και, παρά την πλήρη στήριξη των καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν μπορεί να κρύψει την ακραιφνή νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, που αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της δεξιάς.

Η υποταγή της κυβέρνησης Παπανδρέου στις επιταγές της καπιταλιστικής νομενκλατούρας της Κομισιόν, της ΕΚΤ, αλλά και τώρα τελευταία του ΔΝΤ δείχνει ότι πια δεν αποτελεί καν φορέα έστω και στοιχειώδους παραλλαγής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Την ίδια στιγμή ο ΣΥΝ τελεί υπό κατάσταση απόλυτης παραλυσίας. Η ισορροπία του τρόμου που έχει επιβληθεί στην Κουμουνδούρου και κατʼ επέκταση στη Βαλτετσίου (ΣΥΡΙΖΑ) από τις τάσεις που κουμαντάρουν το κόμμα απαξιώνει κάθε μέρα τις Πολιτικές Κινήσεις και τα μέλη του κόμματος, αλλά και των άλλων συνιστωσών, που παρακολουθούν άναυδα μια αποσύνθεση του πολιτικού εγχειρήματος, το οποίο πλέον δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.

Συνέντευξη του Α. Αλαβάνου στην Ελευθεροτυπία (20/12)

ΙΟΣ: «Ο Δεκέμβρης δεν είναι απάντηση, είναι ερώτηση», λέει το γνωστό σύνθημα. Εσείς έχετε απάντηση;

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Είχαμε ένα κίνημα πρωτοφανές, με επίκεντρο πολύ μικρές ηλικίες. Ο πυρήνας του ήταν μαθητές και μαθήτριες. Εξερράγη κάτω από μια βαριά αφορμή. Ενας θάνατος μπορεί μέχρι και να αλλάξει τη μοίρα μιας χώρας. Είχε ένταση, είχε διάρκεια, είχε ζωτικότητα. Είναι φυσικό να μην έχει την ικανότητα να προβάλλει σαφείς στόχους. Κυρίως έφερνε μέσα στην πολιτική ζωή ένα νέο υποκείμενο, δηλαδή τη νεολαία με τις πιο ευαίσθητες ηλικίες. Επομένως η πρόκληση είναι προς τους πολιτικούς σχηματισμούς, να δώσουν απαντήσεις στα παιδιά που δεν μπορούσαν να τις βρουν μόνα τους, αλλά και που δεν δέχτηκαν να φορέσουν κάποιο κοστούμι οποιασδήποτε πολιτικής δύναμης, ακόμα και της αριστεράς. Η απάντηση, δυστυχώς, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έμεινε αποκλειστικά στα ζητήματα των μορφών των εκδηλώσεων, της δημόσιας τάξης. Δεν κατανόησε τίποτε από το εκρηκτικό κοινωνικό μήνυμα της εξέγερσης. Είναι μια απάντηση αυταρχισμού, καταστολής, ανοησίας και αδυναμίας να συλλάβουν το εκτεταμένο και βαθύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά.

Κράτος, κέρδος, ιεραρχίες και στον αντίποδα, ο κοινωνικός τομέας της οικονομίας

(Αναρτήθηκε στις 14/8/2009)

Η συμμετοχή στην ανάπτυξη των οργανώσεων του κοινωνικού τομέα της οικονομίας είναι ζήτημα βαθύτατα πολιτικό αλλά και ζήτημα κουλτούρας. Όταν τα πολιτικά σχήματα και η κοινωνική οργάνωση βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένα στα ιεραρχικά μοντέλα διοίκησης του 19ου αιώνα και σχεδόν τα πάντα που έχουν σχέση με την λήψη των αποφάσεων έχουν ανατεθεί σε γραφειοκρατικές δομές, είναι τουλάχιστον αφελές κανείς να πιστέψει ότι με αυτό τον τρόπο θα εμπνευστούν τα κινήματα για να παρέμβουν στην οικονομία με πρωτοβουλίες που θα αξιοποιούν τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας για να καλυφθούν οι ανάγκες των πολλών.

Αλέκος Αλαβάνος: Η Αριστερά για να ζήσει πρέπει να ονειρεύεται

 

Ειρήνη Σπυριδάκη: Δεύτερη Φύση (2008)

 

Από την παρουσίαση της «Μεγάλης Εποχής» της Νάντιας Βαλαβάνη στη Θεσσαλονίκη (20-11-2009)

Του Αλέκου Αλαβάνου

ΕΠΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

 Ο Καρλ Μαρξ έγραψε τρεις τόμους, πάνω από 1500 σελίδες για το «Κεφάλαιο». Άλλες τόσες για τις « Θεωρίες για την υπεραξία». Πάνω από 40 τόμους είναι τα Άπαντα του ιδίου και του Ενγκελς. Και δεν θα βρει κανείς στα Άπαντα ένα ολοκληρωμένο βιβλίο- ανάλυση για τον Σοσιαλισμό.

 Αυτή η προσέγγιση – να μιλάς για το αύριο μέσα από το σήμερα κι όχι κατευθείαν για το ίδιο το αύριο – έχει σφραγίσει σε μεγάλο βαθμό την πρόδρομη αριστερή σκέψη. Η κριτική  στο καπιταλιστικό σήμερα είναι το σπέρμα για ιδέες, προτάσεις, στοχασμούς για το σοσιαλιστικό αύριο. Έτσι αφήνεται ένα μεγάλο πεδίο ελευθερίας, ευθύνης, ευρηματικότητας, έμπνευσης για τον σύγχρονο ή τον μεταγενέστερο αναγνώστη. Όταν η σύλληψη του καινούριου γίνεται εκ των προτέρων, εγχειριδιακά, εγκεφαλικά, στις λεπτομέρειες – κι αυτό το είδαμε στη Ρωσία – τότε αντί να υπάρξει ένα συγκροτημένο πλαίσιο αναδεικνύεται ένα πνιγηρός θεωρητικός εναγκαλισμός που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

 Αν αυτή την ανάδυση της θέσης μέσα από την αντίθεση, της πρότασης μέσα από την κριτική, τη συναντάμε συχνά σε οικονομικές αναλύσεις ή σε πολιτικά κείμενα, είναι σχεδόν ο κανόνας στο χώρο της λογοτεχνίας με εξαίρεση τον «σοσιαλιστικό ρεαλισμό».

 Σε αυτό τον κανόνα υπόκειται και η ποιητική συλλογή της Νάντιας Βαλαβάνη «Μεγάλη Εποχή». Ελεγεία γραμμένη για το τέλος εποχής του παγκόσμιου σοσιαλιστικού εγχειρήματος του 20^ου αιώνα , τότε που βρέθηκε :

Τέσσερα κείμενα πάνω σε δύο φιλοσοφίες πολιτικού σχεδιασμού

 

Δύσκολο να κατανοήσει κάποιος τι κρύβεται πίσω από τις γραμμές των τεσσάρων κειμένων (όλα παρουσιάζονται σε αυτό το blog σε άλλα άρθρα ή με links)

• Απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ
• Κείμενο Μπανιά-Σαπουνά (όπου έχουν συντεθεί διαφορετικές τοποθετήσεις όλων των συνιστωσών πλην ΣΥΝ, ΔΕΑ(?), ΔΙΚΚΗ και Ενεργών Πολιτών)
• Κείμενο πάνω από τις υπογραφές των «200»
• Το σχέδιο Κανονισμού λειτουργίας που συνδιαμορφώθηκε από δημόσια διαβούλευση από την 1/9 στο wiki (  http://dosepasaorganotika.pbworks.com/   ) και τις Συνελεύσεις Γκύνη με την στήριξη της ΠΑΣΑ

H διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης πάνω σε αυτά τα κείμενα μέσα από τα έντυπα της Αριστεράς, τα blogs αλλά και τις επαναλαμβανόμενες συνεδριάσεις της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ με μόνο το θέμα του «Οργανωτικού», δημιουργούν την απορία:

 «Γιατί είναι τόσο κρίσιμο πολιτικά να αναλωνόμαστε σε κείμενα οργανωτικών ρυθμίσεων; Μήπως βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, όπως ισχυρίστηκε πάλι ο σ. Τσίπρας χθες σε ομιλία του στην Θεσσαλονίκη;»

 

Τα προβλήματα της ελληνικής αριστεράς και η φυγή προς τα εμπρός με την συγκρότηση του δημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ των μελών (του Κ. Παπουλή-Γέρου)

M.C. Escher, Drawing Hands (1948)

Πέρα και έξω από τις προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις των μπαλκονιών είναι σαφές ότι: Η αριστερά, η δικιά μας αριστερά, βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα προβλήματα.
Καταρχάς η χώρα δεν βιώνει αυτή την οικονομική κρίση όπως οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης των 12 η των 15. Εδώ δυστυχώς η κρίση συνδυάζεται με το υπερμέγεθες εξωτερικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό), το αναιμικό κοινωνικό κράτος, την ταμειακή κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, την ισχνή δημόσια παιδεία και υγεία, την μεγάλη απόσταση ανάμεσα στον πλούτο και στην φτώχεια, το στέρεμα σημαντικών ροών κοινοτικών κονδυλίων, κλπ. Κύρια όμως συνδυάζεται και με το παραγωγικό έλλειμμα της Ελλάδας που αντανακλάται στο ισοζύγιο πληρωμών και που πριν την έναρξη της κρίσης άγγιζε το αστρονομικό νούμερο του 15% του ΑΕΠ. Έτσι στην Ελλάδα η κρίση μεταφράζεται σε κοινωνική κρίση, σε πολιτική κρίση, σε πραγματικό κοινωνικό αδιέξοδο.
Ο Δεκέμβρης, φωτογραφία αυτού του αδιέξοδου, ένα γεγονός ευρωπαϊκής, αν όχι παγκόσμιας σημασίας, δείχνει ένα μεγάλο απόθεμα κοινωνικού ριζοσπαστισμού που δεν μεταφράστηκε όμως σε πολιτικό ριζοσπαστισμό με σημαντικές ευθύνες και της δικιάς μας αριστεράς.

Μια παρέμβαση από τα σχόλια, πάσα για συζήτηση

Dream: Σύνθεση με fractals του Elio Porizzoti

Αντιγράφουμε την πιο κάτω παρέμβαση που αναρτήθηκε στα σχόλια του blog της πάσας από τον pantazis:

Αντισυστημική συστηματική

Αντισυστημικοί σύντροφοι και αγωνιστές που θα ανανεώσετε την ελπίδα.

Είστε έτοιμοι να μιλήσουμε για ζωή ; Είστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε για ένα χώρο δια-σύν-δεσης και δια-δικτύωσης των redirect της ζωής ; Είστε έτοιμοι να συν-χωρήσουμε τα εγώ μας για ένα κοινό σκοπό ; Εμείς που συμφωνούμε ή όσο γίνεται περισσότεροι ; Εμείς που ξέρουμε ή και οι άλλοι που δεν ξέρουν ;

Σύριζα απο Δευτέρα: Προοπτικές και ενδεχόμενα (των Βασίλη Ψαλλιδά, Γιάννη Κυριακάκη)

 

Δόθηκε μια  καλή προεκλογική μάχη, τηρουμένων των αναλογιών, από τον Σύριζα. Επικοινωνιακά χρησιμοποιήθηκε κυρίως η ακτινοβολία του σ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τα πήγε πολύ καλά, και κάποιες θεματικές παρεμβάσεις που, δεδομένου του ελάχιστου χρόνου προετοιμασίας, ήταν αξιοπρεπείς. Κάποια λάθη βέβαια έγιναν, αλλά αυτά οφείλονται περισσότερο σε χρόνιες αδυναμίες, παρά σε λανθασμένη στρατηγική. Σωστά τονίστηκαν τα ζητήματα της επισφάλειας και της κρίσης, σωστά τέθηκαν οι στόχοι περιορισμού της ασυδοσίας του κεφαλαίου. 

Παρόλα αυτά η απόσταση των σημερινών προσδοκιών με τη δυναμική που είχε ο Σύριζα μόλις πριν 6 μήνες είναι τεράστια.

Πως το λευκό, το άκυρο και η αποχή γίνεται ευθεία ψήφος στο ΠΑΣΟΚ ή την ΝΔ!

Παρέμβαση του Β. Ψαλλιδα, εκπαιδευτικού

Πολλοί ρωτάνε πώς είναι δυνατόν η αποχή, το λευκό και το άκυρο να βοηθούν τα μεγάλα κόμματα. Σας παρουσιάζουμε δύο υποθετικά σενάρια:

Έστω ότι είμαστε 100 ψηφοφόροι, εκ των οποίων οι 30 είναι αηδιασμένοι και εξοργισμένοι από το δικομματισμό.
Σενάριο Α’: Ας δούμε τι γίνεται αν και οι 30 ψηφίσουν μικρά έως πολύ μικρά κόμματα

Σενάριο Β’: Κοιτάξτε τώρα πώς αλλάζουν δραματικά τα ποσοστά των κομμάτων,  αν από αυτούς τους 30 οι 10 απέχουν, οι 10 ρίξουν λευκό και οι 10 άκυρο:

Σκέψεις ενός ψηφοφόρου του Σύριζα (του Γ.Τριβιζάκη)

Λάβαμε και δημοσιεύουμε παρέμβαση του σ. Γιώργου Τριβιζάκη με τις σκέψεις του για τον Σύριζα:

Σκέψεις ενός ψηφοφόρου του  ΣΥΡΙΖΑ.

31-08-2009

Η κρίση που επικρατεί στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έχει οδηγήσει σε τέλμα  και η αίσθηση που υπάρχει  σε πάρα πολλούς είναι ότι το εγχείρημα  πλησιάζει στο τέλος του. Σήμερα κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η αιτία  της κρίσης είναι η εκφυλιστική κατάσταση που επικρατεί στη μεγαλύτερη συνιστώσα του σχήματος. Ακόμα και η κομματικοπατριωτική τάση του ΣΥΝ (δηλαδή οι σφιχταγκαλιασμένες ηγεσίες ρευματικών και ανανεωτικών) δεν το αρνούνται: ζητούν απλώς από τους υπόλοιπους να μην το φωνάζουν, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, μήπως έτσι η διάλυση γίνει μετεκλογικά και προλάβουν να διασώσουν μερικές βουλευτικές έδρες και  τις συνεπαγόμενες κρατικές επιχορηγήσεις πράγμα που θα επιτρέψει στο μαγαζί να υπάρχει. Σε αυτό συνίσταται ο ηθικός ξεπεσμός των ηγεσιών του Συνασπισμού και όχι σε «χρηματισμούς» του 1989.

Τα 7 πρόσωπα του κράτους και το πρόβλημα της διαφθοράς

Προσπαθώντας να πω δυο κουβεντες για το κράτος και την διαφθορά, δεν θα ήθελα να προχωρήσω σε κάποιο τυπικό ορισμό του κράτους, που μοιραία απαιτείται. Υπάρχουν γι αυτό εκατοντάδες που έχουν προταθεί από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη μέχρι τον Κάντ, τον Έγγελς, τον Γουάιτχεντ ή τον Χόμπς. Αυτό που ενδιαφέρει σε αυτή την παρέμβαση είναι να συμφωνήσουμε σε ένα σύγχρονο απλουστευμένο ερμηνευτικό σχήμα για το κράτος και να ερμηνεύσουμε την διαφθορά εντός του σύμφωνα με αυτό τον ορισμό.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την καρδιά ενός συντρόφου

Αγώνας για βελτίωση των συνθηκών σήμερα. Αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο αύριο. Και ας αφήσουμε στην άκρη ή ας αφήσουμε τη ζωή να δείξει πως θα φτάσουμε στον Σοσιαλισμό.

Έφοδος στον ουρανό ή αποσύνθεση;

Tο ζητούμενο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι «ούτε ένα βήμα πίσω» ή «δέκα βήματα μπροστά» ή, ακόμη περισσότερο, μία «έφοδος στον ουρανό»;

Δυο γάμοι, μια κηδεία και η μεγάλη απούσα

Λάβαμε και αναδημοσιέυουμε το ακόλουθο μήνυμα:

Συντρόφισσες -φοι
Με το επισυναπτόμενο κείμενο, σας γνωστοποιώ τις απόψεις κι εκτιμήσεις μου για τα συμβάντα στην ΠΣΕ του Ιούλη. Επίσης σας  ενημερώνω ότι μια μικρή ομάδα συντρόφων-σων, αναλάβαμε την πρωτοβουλία που περιγράφεται στη επικεφαλίδα, ώστε να μην πάμε ως πρόβατα επι σφαγήν στην οργανωτική σύσκεψη του Οκτώβρη.

Επειδή πιστεύουμε ότι η ¨σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ¨, δεν είναι ευθύνη ή αρμοδιοτητα κανενός, αλλά ολόκληρου του κόσμου του Επειδή δεν θέλουμε ως  «άβουλοι, δειλοί, μοιραίοι», να αφήσουμε στους γνωστούς ¨σωτήρες¨, την αποκατάσταση(;;) της αφασίας του ΣΥΡΙΖΑ, πήραμε αυτήν την πρωτοβουλία και σας καλούμε να συμβάλλετε όσο κι όπου μπορείτε για τον σκοπό αυτόν.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Γιώργος Σμυρνής
ΜΕΛΟΣ του ΣΥΡΙΖΑ, Θεσσαλονίκης