Η ενότητα της Αριστεράς δεν χτίζεται με πραξικοπήματα και τελεσίγραφα. Αν αυτή είναι η ανανεωτική σας κουλτούρα να την χαίρεστε σύντροφοι της ηγεσίας του ΣΥΝ

Σε μια συλλογικότητα όπου έχει κατοχυρωθεί η ομοφωνία, όταν κάποιος κατεβαίνει με κάποια πρόταση και ΚΑΝΕΙΣ άλλος δεν την αποδέχεται, αλλά αντίθετα κατατίθενται δυό διαφορετικές προτάσεις, κάποιος θα περίμενε η αρχική πρόταση να τροποποιηθεί, ή να βρεθεί μια τέταρτη, μια πέμπτη για να επιτευχθεί σύνθεση και ομοφωνία.

Το αποψινό πραξικόπημα της ηγεσίας του ΣΥΝ  κατά του ΣΥΡΙΖΑ,  και το τελεσίγραφο ότι «εμείς θα κατέβουμε με αρχηγό τον Τσίπρα κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει» δεν έχει καμμιά σχέση με καμμιά αριστερή αξία και καμμιά αριστερή κουλτούρα. Εκτός αν οι σύντροφοι της ηγεσίας του ΣΥΝ αποφάσισαν να επιστρέψουν στην κοιτίδα τους, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού της δεκαετίας του 70 και του 80…Αν αυτή είναι η ριζοσπαστική, ανανεωτική αριστερά που μας προτείνετε σύντροφοι της ΠΓ. του ΣΥΝ ευχαριστούμε αλλά δεν θα σας ακολουθήσουμε.

Εμείς τα απλά μέλη του ΣΥΝ που 3 μήνες τώρα ούτε θυμηθήκατε οτι υπάρχουμε, και που δεν ζούμε ούτε απο τα ταμεία του κόμματος ούτε απο τις βουλευτικές αποζημιώσεις, παραμένουμε στον ΣΥΡΙΖΑ και παλεύουμε για την δημοκρατική του λειτουργία και διεύρυνση. Η τοποθέτηση του σύντροφου Μανώλη Γλέζου στην Γραμματεία του Σύριζα μας καλύπτει απόλυτα. Όσοι σήμερα συντάσσονται με τις φωνές για τη διάλυση του Σύριζα που εδώ και 3 μήνες κράζουν ανενόχλητες μέσα στον ΣΥΝ και στα ΜΜΕ,  ας κριθούν απο τον κόσμο της αριστεράς κι απο την ιστορία…

ΔΕΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΝΟΨΕΙ ΕΚΛΟΓΩΝ (του Κώστα Λεγάκη)

1. Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες (Κάρολος Μαρξ).

2. Αν οι εκλογές ήταν παράνομες, θα είχαμε χούντα (Βάγγος).

3. Οι εκλογές είναι το δημοκρατικό άλλοθι του καπιταλισμού. Ένα άλλοθι που χρησιμοποιείται προκειμένου να «νομιμοποιήσει» ο καπιταλισμός τα σκληρά μέτρα που παίρνει. Από την άλλη οι εκλογές «διαπαιδαγωγούν», με έναν τρόπο, τους ανθρώπους, σε μία στοιχειώδη συμμετοχή στα κοινά, έστω και με τη λογική της αντιπροσώπευσης, λογική που δεν θα πρέπει να είναι συμβατή με τη γενικότερη αριστερή αντίληψη περί συμμετοχής. Από την άλλη καμιά αντίληψη περί άμεσης και αδιαμεσολάβητης δημοκρατίας δεν είναι ικανή ώστε η αριστερά να πει: Καταργήστε τις εκλογές! Σκεφτείτε μόνο έναν καπιταλισμό χωρίς εκλογές. Τον ζήσαμε, 1967-1974.