Τζόντι Ντίν: Ο επικοινωνιακός καπιταλισμός δίνει την ψευδαίσθηση πως έχει όση δημοκρατία χρειάζεσαι…

Συνέντευξη στην ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ

Το «Καταλάβατε τη Γουολ Στρητ» μάς επέτρεψε να ξεκινήσουμε να μιλάμε για το “εμείς”. Αν και ένα πρόβλημα του κινήματος είναι πως μια από τις αρχές, όπως αυτές διαμορφώθηκαν, είναι πως «δεν μπορείς να μιλάς εξ ονόματος κάποιου άλλου»… Στην πολιτική, κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο, μιλάμε για όλους…

Η Τζόντι Ντίν, καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Κολλέγιο Hobart & William Smith της Νέας Υόρκης, με εντονότατη παρουσία στο αμερικανικό φεμινιστικό κίνημα, βρέθηκε στην Ελλάδα και μίλησε στην «Αυγή» της Κυριακής για το κίνημα «Καταλάβατε» και την επιστροφή τού «εμείς», για την «Αριστερά», για τον «επικοινωνιακό καπιταλισμό» και βέβαια για τα social media, που αποτελούν και το βασικό πεδίο της έρευνάς της. Το πιο γνωστό βιβλίο της είναι το «Βlog Theory».

 

* Εξηγήστε μας με λίγα λόγια τον ρόλο αυτού που ονομάζετε «επικοινωνιακό καπιταλισμό» ως διαδικασία που προσφέρει περισσότερη εξουσία στο καπιταλιστικό σύστημα.

Θεωρώ πως βιώνουμε τη φάση του «επικοινωνιακού καπιταλισμού». Αποδεικνύεται από τη συγχώνευση των δημοκρατικών ιδεωδών με τα δίκτυα και τα ΜΜΕ και συνολικά με τους τεχνολογικούς μηχανισμούς του σύγχρονου καπιταλισμού. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η πιο ενδεικτική περίπτωση. Αλλά και πιο αφηρημένα, όλοι εκείνοι που διεκδικούν τη δημοκρατία και μάχονται υπέρ της πρόσβασης, της συμμετοχής και της ένταξης χρησιμοποιούν επίσης την Google, την ITT, την Μιcrosoft, το Facebook. Είναι πλέον συνδεδεμένα αυτά τα δύο, πράγμα που σημαίνει πως τα δημοκρατικά ιδεώδη δεν είναι ικανά μόνα τους να ανατρέψουν τον καπιταλισμό που μας σκλαβώνει. Αυτό δεν σημαίνει πως γίναμε αντιδημοκρατικοί, σημαίνει όμως πως ξεχάσαμε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία σε κοινωνίες που έχουν οικονομικές ανισότητες. Με τον επικοινωνιακό καπιταλισμό, έχεις την ψευδαίσθηση πως έχεις όση δημοκρατία χρειάζεσαι, πως μπορείς να τα κάνεις πλακάκια με τον καπιταλισμό, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζεται το σφυροκόπημα της εργατικής, της μεσαίας τάξης και των φτωχών.

Η επιβίωση σε αυτή τη χώρα υπάρχει χάρη στον Ελληνικό λαό….

«Πριν μιλήσει για τον οποιονδήποτε, να τον γνωρίζει τουλάχιστον ο κ. Πλεύρης. Εμάς μας ξέρει η κοινωνία, είμαστε οι γιατροί που δεν παίρνουν φακελάκι, οι καθηγητές που δεν δίνουν τους συναδέλφους τους, οι δικηγόροι που υπερασπίζονται τους αδύναμους. Εσείς ποιοι είστε κε Πλεύρη; Που κυκλοφορείτε από τότε που ψηφίσατε το Μνημόνιο; Τι έχετε να αναδείξετε ως θετικό που έχετε κάνει γι’ αυτή την κοινωνία; Και ως Πλεύρης, και ως ΛΑΟΣ που ήσαστε παλαιότερα, και ως οπαδός της 4ης Αυγούστου που ήσαστε πιο πριν και ως μαντρόσκυλο της ΝΔ που είστε τώρα».

.

Τα αναβολικά του φασισμού. Του Δημήτρη Ψαρρά

Ειρωνεία της τύχης. Έμελλε να είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ (η Λιάνα Κανέλλη), η πρώτη που, μαζί με τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (τη Ρένα Δούρου), θα γινόταν δημόσιος στόχος της χρυσαυγίτικης βίας. Διαψεύστηκε έτσι με τραγικό τρόπο η προεκλογική βεβαιότητα της Αλέκας Παπαρήγα ότι μόλις μπουν οι ναζιστές στη Βουλή θα φορέσουν γραβατούλες και ταγεράκια και θα γίνουν καλά παιδιά.

Το δυστύχημα είναι ότι χρειάστηκε να δούμε «ζωντανά» στην τηλεόραση αυτό το ελάχιστο δείγμα πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με τους ναζιστές, κάτω από τους κανόνες που ορίζει για την προβολή των κομμάτων ο εκλογικός νόμος και οι προδιαγραφές του ΕΣΡ.

– Δεν μας έφταναν τα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ που διοργανώνει η ναζιστική συμμορία εδώ και χρόνια.
– Δεν δώσαμε σημασία στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την ποινική δράση των μελών της ούτε καθ στις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της για αδικήματα βίας.
–Αψηφήσαμε ακόμα και την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο (απόφαση Ποινικού Τμήματος 1167/2010), σύμφωνα με την οποία δέκα μέλη της οργάνωσης, με επικεφαλής τον υπαρχηγό της, οργάνωσαν δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός αριστερού φοιτητή.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα αρκούσαν για να θέσει κανείς εκτός δημοκρατικού πλαισίου τη Χρυσή Αυγή και τους εκπροσώπους της πολύ πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος των περασμένων εκλογών. Στην περίπτωσή της δεν έχει καμιά εφαρμογή η αρχή που θέλει τη δημοκρατία να είναι ανεκτική ακόμα και απέναντι στους εχθρούς της. Γιατί δεν είναι οι «ιδέες» της Χρυσής Αυγής που πρέπει να αποκρουστούν, αλλά οι ίδιες οι πράξεις της.

Κωλοτούμπα, ή

Όταν ο Σαμαράς έκανε κωλοτούμπες, ο Μελισσανίδης έτρωγε βελανίδια

Από:http://parallhlografos.wordpress.com

Το θέμα μας απόψε είναι η κωλοτούμπα. Και συγκεκριμένα η πολιτική κωλοτούμπα η οποία έχει κυριαρχήσει στην ελληνική πολιτική σκηνή από τις 6 Μαϊου και μετά. Είναι πραγματικά υπεράνθρωπες οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι έλληνες πολιτικοί για να ξεχωρίσουν και δύσκολη η καταγραφή του ιστορικού, αλλά θα κάνουμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε μέρος αυτών. Ας μην ξεχνάμε, οτι έχουμε ακόμη ένα μήνα σχεδόν μέχρι τις επόμενες εκλογές και θα δούμε πολλά ακόμα.

Ας περάσουμε όμως στους πραγματικούς σταρς αυτής της βραδιάς, τους πολιτικούς μας. Η σειρά είναι τυχαία, ο κάθε υποψήφιος έχει τη δική του προσωπική διαδρομή και δεν είμαστε εμείς που θα κρίνουμε ποιος την έχει πιο μεγάλη (την κωλοτούμπα):

– Αντώνης Σαμαράς: Πολιτικός με εμπειρία στην κωλοτούμπα, έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ, έκανεδικό του κόμμα για να επιστρέψει σ’αυτήν κάποια χρόνια αργότερα.Ψήφισε όχι στο πρώτο μνημόνιο και διέγραψε τη Ντόρα επειδή ψήφισε ναι. Στη συνέχεια ψήφισε ναι και διέγραψε 21 βουλευτές που ψηφίσανε όχι. Τώρα πήρε πίσω τη Ντόρα που έλεγε ναι και βουλευτές του ΛΑΟΣ που μέχρι χτες λέγανε όχι. Στο μεσοδιάστημα πρόλαβε να αλλάξει άποψη και από το “μου δίνετε αυτοδυναμία ή ξανά εκλογές” στο “είστε ανεύθυνοι που θέλετε πάλι εκλογές”.

– Ντόρα Μπακογιάννη: Ψήφισε ναι στο μνημόνιο και διεγράφη από τη Νέα Δημοκρατία. Δήλωσε πως “θα αποχωρήσω από την πολιτική αν δε μπει το κόμμα μου στη βουλή” και όταν το κόμμα της δεν μπήκε, επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία.

Αυτό που περιμέναμε, έγινε. Και τώρα;

Όταν πριν από τις εκλογές γράφαμε ότι «έχουμε ανάγκη από ριζικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό» ελπίζαμε ότι η ελληνική κοινωνία όχι μόνο συμμερίζεται αυτή την ανάγκη αλλά ότι θα το δήλωνε ηχηρά και στην κάλπη. Και αλήθεια, το αποτέλεσμα της 6ης Μαίου κατέδειξε την διάθεση των πολιτών να απαντήσουν στα πραγματικά διλήμματα και να απαγκιστρωθούν από τον φόβο και τον ραγιαδισμό που μεθοδικά καλλιεργούνται. Με μεγάλη πλειοψηφία διάλεξαν τον δρόμο της επιβίωσης: γύρισαν την πλάτη στους πολιτικούς εκφραστές των μεγάλων διεθνών και εγχώριων συμφερόντων, που εκποιούν τη χώρα και ισοπεδώνουν την κοινωνία.
Τίποτε δεν έχει κριθεί: το βλέπουμε καθημερινά στα ΜΜΕ, στους χώρους δουλειάς, στις κοινωνικές επαφές. Οι κυρίαρχες δυνάμεις «τρέμουν» στην ιδέα και της παραμικρής αλλαγής και επιστρατεύουν κάθε μέσο για να συντηρήσουν την κατάσταση ή να την αναπαράγουν με νέα υλικά, προς την ίδια κατεύθυνση. Επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να εκφοβίσουν, να πειθαναγκάσουν, να δεχτούμε ως αναπόφευκτη τη μοίρα που μας έχουν ορίσει, να περισώσουν ότι μπορούν από τις αποφάσεις που διαιωνίζουν την υπερχρέωση της χώρας και διαλύουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτές συνθήκες φαίνεται πόσο αναγκαίος είναι ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα και πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν όλες οι διάσπαρτες κοινωνικές πρωτοβουλίες και αντιστάσεις είχαν βρει τον τρόπο να συντονιστούν και να εκφραστούν με έναν άμεσο τρόπο.

ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

ΜΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΟΜΙΛΙΑ* ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΤΟΥ 1998 ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ «ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»

Η iskra αναδημοσιεύει κείμενο ομιλίας του Παναγιώτη Λαφαζάνη που έγινε το 1998, διότι έχει μια πολύ επίκαιρη σημασία και συνιστά μια επίκαιρη απάντηση,που έρχεται από τα παλιά, σε όλους αυτούς , όπως ο Ευαγγ. Βενιζέλος, που θέτουν στην ημερήσια διάταξη το »όριο του ευρώ» για την πορεία διαξόδου της χώρας από την κρίση:

H ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΑΝΚ , ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ !

Το ερώτημα που θα προσπαθήσω να θίξω στη σύντομη παρέμβαση μου είναι αν η πορεία που ακολουθεί η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ενοποιητική πορεία και πολύ περισσότερο μια ενοποιητική πορεία υπό κοινωνικά αποδεκτούς όρους.

Επιτρέψτε μου ν’ αμφιβάλλω ζωηρά και για τις δύο υποθέσεις. Αντιθέτως θεωρώ ότι η σημερινή Ευρώπη που πορεύεται προς μια αγοραία και νομισματική ένωση, βαδίζει παράλληλα σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική αποενοποίηση.

Στο επόμενο βήμα της ανατροπής των μνημονίων ή επικοινωνιακές πιρουέτες διαχείρισης της λαϊκής οργής;

του  Παναγιώτη  Μαυροειδή

Μετά από μια συντριπτική καταδίκη της πολιτικής των μνημονίων που επιβάλλουν στο λαό η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, δια μέσου των ως τώρα ελληνικών κυβερνήσεων, ο λαός μπορεί και πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα.

Δικαιούται και νομιμοποιείται και από το εκλογικό αποτέλεσμα, να κινηθεί προς μια κατεύθυνση ανατροπής εδώ και τώρα των πολιτικών των μνημονίων που είναι σε ισχύ.

Ας κάνουμε λοιπόν κατ’ αρχήν κάποιες παρατηρήσεις στα πέντε σημεία διάλογου του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της διερευνητικής εντολής

1ος γύρος γαλλικών προεδρικών εκλογών

Μπορείτε να παρακολουθείτε τη συνεχή ροή εδώ

Μέχρι στιγμής στο 39,3% των καταμετρημένων ψήφων .

Δεν Ψηφίζω

του Raoul Vaneigem 

Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: «Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!»

Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.

Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς. Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις.

Οι τρεις πυλώνες του κοινωνικού black out

του Παναγιώτη  Μαυροειδή

Σε καταστάσεις κοινωνικής καταστροφής σαν τις σημερινές, σε περιόδους τόσο σκληρές και οριακές, είμαστε αναγκασμένοι να δούμε πέρα από τη μύτη μας.

Τα μνημόνια που σκάνε διαδοχικά, το ένα πίσω από το άλλο (έχουμε χάσει το λογαριασμό, σε ποιό μνημόνιο είμαστε και σε ποιο πακέτο μείωσης των μισθών και των συντάξεων!), δεν ήρθαν ξαφνικά.

Δεν έφτασαν ξαφνικά αυτές οι βόμβες.

Κατά τη γνώμη μας, σήμερα βλέπουμε το κύμα που σκάει στην ακτή. Για να δημιουργηθεί το κύμα όμως, υπάρχουν κάποιες υπόγειες τεκτονικές κινήσεις που το γέννησαν. Αυτό φούντωσε μέσα στον ωκεανό, θέριεψε, κίνησε προς την ακτή και τώρα

Μια Δεξιά όπως παλιά (Στρατός-ξερονήσια)

Καμμένος: Μια Δεξιά όπως παλιά (Στρατός-ξερονήσια) 

Κάτω από την αντιστασιακή αντιμνημονιακή μάσκα του Πάνου Καμμένου αποκαλύφθηκε το σκληρό δεξιό και αντιδραστικό πρόσωπο μιας Δεξιάς πιο «πίσω» ακόμη και από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Η ανάγνωση του κυβερνητικού προγράμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων μολονότι είναι σύντομη (52 σελίδες) προκαλεί σοκ: Απελάσεις μεταναστών, νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας, ιδιωτικά πανεπιστήμια, κατάργηση ασύλου και βέβαια, διατήρηση του φορολογικού καθεστώτος για τους εφοπλιστές, είναι λίγα από τα προτεινόμενα μέτρα που ακτινογραφούν έναν επιθετικό νεοφιλελευθερισμό που κλέβει της ιδέες της ακροδεξιάς, μπολιάζοντάς τις με το αντιμνημόνιο.

Τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός είναι το αγαπημένο πεδίο των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ο Καμμένος προτείνει υπουργός Εθνικής Άμυνας να είναι στρατιωτικός

Σκέψεις για την αστυνομοκρατούμενη επέτειο της 25ης Μαρτίου και τις επόμενες που θα ακολουθήσουν

-Η ανάγκη για μία Λαϊκή, Δημοκρατική Πολιτοφυλακή

Του Βασίλη Μαχαιρά και του Εξαρχειώτη

Στις 25 Μαρτίου οι αστοί πολιτικοί έδειξαν το φόβο τους απέναντι στο λαό! Οι αστυνομικοί, πίσω από τα κάγκελα έδειξαν επίσης να φοβούνται το λαό. Όμως κι ο λαός έδειξε σε ορισμένες περιπτώσεις να φοβάται την αστυνομία. Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκαν τόσο πολύ τις «προβοκάτσιες» ώστε απουσίασαν εντελώς. Οι περισσότεροι πολίτες φοβήθηκαν και απουσίασαν. Ο καθένας στη χώρα μας ανεξαρτήτως τοποθετήσεως φάνηκε να φοβάται. Στο εξωτερικό, οι ηγεσίες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ φοβήθηκαν για το τι έμελλε να συμβεί στις 25 Μαρτίου. Μόνο όμως στην Κρήτη και σε μερικές άλλες περιοχές της χώρας, ο ελληνικός λαός πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μετέτρεψε τους επίσημους εορτασμούς σε λαϊκή γιορτή.

Είναι προφανές πως υπάρχει ένας γενικός φόβος στη χώρα. Αυτό δεν ευνοεί απαραίτητα το κράτος, το μηχανισμό του ταξικού δεσποτισμού επειδή μόνο σε συνθήκες γενικευμένου φόβου μπορεί να γεννηθεί γενικευμένο θάρρος σε μία χώρα. Ο φόβος αποτελεί προϋπόθεση του θάρρους. Δεν μπορεί κάποιος να αποκτήσει θάρρος αν πρώτα δεν φοβηθεί.

Εφιαλτικά εκλογικά σενάρια! Ο “Λαός” ψηφίζει τους δυνάστες του. Έρχονται μαύρες μέρες

Δημοσιεύουμε από κάτω ρεπορτάζ για τις πιο φρέσκες δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με αυτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με μόνο 35% και οι δύο μαζί, θα βγάλουν 170 βουλευτές!!! Βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η ιστορία σαν φάρσα!! Μια κοινωνική πλειοψηφία όπως το 45-46 ή το 61 να μετατρέπεται σε κοινοβουλευτική μειοψηφία. Σήμερα το 80% του λαού είναι κατά του μνημονίου, κι όμως τις εκλογές φαίνεται να τις κερδίζει η μειοψηφία! Ο λόγος; Η αδυναμία των αντι-συστημικών δυνάμεων να συσπειρωθούν! Το ΚΚΕ θέτει ως στόχο μια “αδύναμη αστική κυβέρνηση” κι όχι μια λαϊκή κυβέρνηση, μην πιστεύοντας ούτε στον εαυτό του, διεκδικώντας την παγκόσμια πρωτοτυπία της ομάδας που μπαίνει στο γήπεδο για να χάσει! Ο Σύριζα θα ευχαριστηθεί με 10 βουλευτές παραπάνω, και η περίφημη τακτική του να ενώσει το ΚΚΕ τον ίδιο και την ΔΗΜΑΡ σε ένα μέτωπο, μόνο προσχηματική αποδεικνύεται, αφού το ΚΚΕ είναι πλήρως αυτιστικό και η ΔΗΜΑΡ πλήρως συστημική! Το αδύνατο και παράλογο του πράγματος δείχνει ότι είναι απλώς ένα πρόσχημα για ψάρεμα ψήφων! Πιο ρεαλιστική θα ήταν μια συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΑΖΑΚΗ-ΚΑΜΕΝΟΥ ή μια συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά η αδύνατη ενότητα ΚΚΕ-ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ! Όμως

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΜΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

-ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΛΕΥΤΕΡΙΑ 

–ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ -ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ -ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ -ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ Ε.Ε.

Των: Αντωνίου Βαγγέλη, Γαλάνη Νίκου,  Παπουλή Κώστα 

Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, γίνεται όλο και πιο έντονο και αισθητό το πολιτικό κενό, η απουσία μιας  αξιόπιστης δύναμης, που να έχει  μια συγκροτημένη και ρεαλιστική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση, προς όφελος των δυνάμεων της δημοκρατίας και της εργασίας. Η απουσία μιας ριζοσπαστικής εναλλακτικής πρότασης, που θα εμπνέει αξιόπιστα, που θα δίνει νικηφόρα αυτοπεποίθηση στην αντίσταση, με  στόχο να φύγουν η τρόικα και το χρέος, που θα ενισχύει την άρνηση του  λαού στις όλο και πιο θανατηφόρες «δόσεις», που θα βάζει τίτλους τέλους  σ’ αυτό  το πολιτικό σύστημα, που σε τελική ανάλυση, θα  απαντάει με επιχειρήματα καθαρά και πειστικά, με αποδείξεις και αλήθειες, για την επόμενη μέρα. Τι θα γίνει όταν συγκρουστούμε με το ευρωπαϊκό κέντρο; Με την ΕΚΤ, τις Βρυξέλες και το Βερολίνο; Πως συγκροτημένα η κοινωνία θα αντιμετωπίσει τον πανικό και το «δόγμα του σοκ», με τα οποία την τρομοκρατούν οι ίδιοι οι θύτες της; Πως θα κάνουμε οικονομική πολιτική και ποια ανάπτυξη, προς όφελος των εργαζομένων και του ελληνικού λαού; Πως θα πάρει ουσιαστικό περιεχόμενο η δημοκρατία, πως θα συγκροτηθεί ένα άλλο κράτος;  

Όσο μια  τέτοια πρόταση απουσιάζει, τόσο το παράλληλο σύμπαν που έχουν δημιουργήσει, θα φαντάζει ως αληθινό

«Το άλφα στην πολιτική είναι ο διαυγής καθορισμός του εχθρού και του φίλου»

του Φώτη Τερζάκη

Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή. Κακά τα ψέματα: ο κόσμος που ζούσαμε ή νομίζαμε ότι ζούσαμε τελειώνει με πάταγο. Ουδείς γνωρίζει τη συνέχεια της οδοιπορίας, ούτε το βάθος του νέου καπιταλιστικού «υποδείγματος» που -δίκην πειραματόζωου- δοκιμάζεται και δοκιμάζει τις αντοχές ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι εγχώριο, η κρίση δεν είναι (αποκλειστικά) οικονομική. Είναι κρίση ολόκληρου του κεφαλαιοκρατικού πολιτισμού της Δύσης, που αντιδρώντας στον περιορισμό των κερδών του απαντά με την κήρυξη πολέμου ενάντια στους φτωχούς. Ενός πολέμου λυσσαλέου, προετοιμασμένου από καιρό, πρωτόγνωρου στην σύγχρονη ιστορία, καθώς δεν συντρίβονται μόνο κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα. Αμφισβητείται, αναιρείται για να ακριβολογούμε, η υπόσταση και η συνείδηση του ανθρώπου που γνωρίζαμε. Η κοινωνική δικαιοσύνη, οι ελευθερίες, η αξιοπρέπεια, οι συνήθειές του, ό, τι μέχρι πρότινος συγκροτούσε το πολιτικό περιβάλλον της αστικής δημοκρατίας στέλνονται στα αζήτητα. Η έκταση της αδικίας και της ξεδιαντροπιάς απέναντι στους πολλούς είναι τεράστια. Η αντίδραση της κοινωνίας δυσανάλογη και δυσεξήγητη ακόμη. Δεν ξέρουμε την τελική έκβαση της μάχης, Πριν όμως δοθεί, όπως εύστοχα σημειώνει και ο Φώτης Τερζάκης στη συνέντευξη που ακολουθεί, «το ελάχιστο απαραίτητο, χωρίς το οποίο τίποτα δεν μπορεί να γίνει, είναι να προσδιορίσουμε με ακρίβεια ποιος είναι ο εχθρός – σύμφωνα με την παλαιά πολιτική σοφία που λέει ότι το άλφα στην πολιτική είναι ο διαυγής καθορισμός του εχθρού και του φίλου».

Γινόμαστε ήδη μάρτυρες ιστορικών στιγμών παγκοσμίως όπου το σύστημα κλονίζεται συνθλίβοντας την πλειονότητα των πολιτών αλλά και μέρος τού… εαυτού του. Αυτή η επί θύραις τρομακτική κρίση, είναι κρίση μόνο οικονομικών μεγεθών ή κάτι περισσότερο κ. Τερζάκη;
Η κρίση αναπαρίσταται με οικονομικούς όρους επειδή

Μπροστά στις εκλογές τι;

Δεν έχουμε την πολιτικά λαθεμένη άποψη για αποχή από τις εκλογές, όπως είχε το ΚΚΕ/ΕΑΜ το 46. Πιστεύουμε ότι και στο επίπεδο των αστικών θεσμών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, θα πρέπει να δίνονται αυτές οι μάχες και να καταγράφεται η λαϊκή βούληση.

Θα προτιμούσαμε μέσα από μια διαδικασία λαϊκών συνελεύσεων να αποφασιστεί μια εκλογική κάθοδος και να βγει μια λίστα υποψηφίων που θα δεσμεύονται από τις αποφάσεις των λαϊκών συνελεύσεων και θα είναι άμεσα ανακλητοί απ’ αυτές. Όμως αυτό, αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν φαίνεται μια ορατή διέξοδος που θα έδινε απάντηση στο ερώτημα: τι να ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

της Νάντιας Βαλαβάνη* 

Μια ανοιχτή συγκέντρωση στη Φρανκφούρτη 

            «Τι είναι καπιταλισμός; Ένα σύστημα όπου η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δουλεύει για να πλουτίζουν λίγοι… Μην ακούτε τους «επενδυτές» που λένε: “Έβαλα τα λεφτά μου να δουλέψουν.” Δεν είναι τα λεφτά που δουλεύουν, αλλά τα εκατομμύρια οι άνθρωποι… Ο ιδιωτικός πλούτος είναι ληστεία. Γιατί κανείς στον κόσμο δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δούλεψε τόσο πολύ, ώστε ν΄ αποκτήσει 1 δις ευρώ. Πολλοί άλλοι άνθρωποι δούλεψαν γι΄ αυτό… Όσο για την κερδοσκοπία, είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ξεκινώντας απ’  όποιον σπεκουλάρει με τα τρόφιμα και οδηγεί ανθρώπους στην πείνα, οι σπεκουλαδόροι πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Ο απορρυθμισμένος κόσμος των τραπεζών είναι μια τάξη ανελευθερίας. Εμείς παλεύουμε για μια τάξη ελευθερίας.»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΠ. ΜΑΡΚΕΤΟΥ ΣΕ ΣΥΡΙΖΑ- ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΜΗΛΙΟ ΚΑΙ ΛΑΣΚΟ

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία ενάντια στο Ευρώ και την Ε.Ε.
ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Μαρκέτος, έκανε ευθεία επίθεση και ονομαστική κριτική στα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς και ονομάτισε τους οικονομολόγους και στελέχη του ΣΥΝ κ. Μηλιό και Λάσκο που είναι σύμβουλοι του Αλ. Τσίπρα ότι έχουν εγλωβίσει ολόκληρο το κίνημα στην αδιέξοδη πολιτική που λέει ότι μπορεί η κρίση να λυθεί μέσα στο ευρώ και την ΕΕ.

Από: http://xronika05.blogspot.com

Στις δικτατορίες δεν ζητάμε πόθεν έσχες

Άρης Χατζηστεφάνου

«Έπεσε» λοιπόν το λεγόμενο «site του ενός εκατομμυρίου ευρώ» από πολίτες που ζητούσαν απεγνωσμένα πληροφορίες για το πόθεν έσχες των πολιτικών. Άνοιξαν οι κρουνοί της λαϊκής οργής ή μήπως γινόμαστε θεατές μιας ακόμη καλοστημένης επιχείρησης προπαγάνδας;

Πριν δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις μια διευκρίνιση: Όσοι πολιτικοί κριθούν ένοχοι για παράνομες οικονομικές συναλλαγές πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Ήδη οι πολίτες, τούς γνωρίζουν και έχουν εξασφαλίσει ότι δεν μπορούν να περπατήσουν ούτε δέκα μέτρα στο δρόμο. Αυτό το αίσθημα πρέπει να μετουσιωθεί σε καταδικαστικές αποφάσεις και σκληρή τιμωρία.

Ο συναγωνιστής Δ. Καζάκης, το «μέτωπο του όχι» και η ανάγκη για ένα «νέο μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής»

Ο συναγωνιστής Δ. Καζάκης, το «μέτωπο του όχι» και η ανάγκη για ένα «νέο μέτωπο αλληλεγγύης και ανατροπής»

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και πολλοί από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, διαμορφώνουν ένα πλατύ και πολυσυλλεκτικό ακροατήριο για τις απόψεις, τις θέσεις και εντέλει την πολιτική κίνηση του Δημήτρη Καζάκη, όπως αυτή μορφοποιείται τόσο μέσα από το ΕΠΑΜ όσο και μέσα από τις πολιτικές του πρωτοβουλίες για το «μέτωπο του όχι».

Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός καθιστά αναγκαία την πιο προσεκτική και αναλυτική προσέγγισή μας, από τη σκοπιά της ριζοσπαστικής αριστεράς, στο «φαινόμενο» Καζάκη.

«ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ!»

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ

ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ DIELINKE

«ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ»

ΣΤΗ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ, 18/11/2011

          Την Παρασκευή, 18.11.2011 μίλησε, δυστυχώς αποκλειστικά προφορικά και με την Ελλάδα στο επίκεντρο των αναφορών του, ο ‘Οσκαρ Λαφοντέν σε μια εξαιρετικά μαχητική ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση 2.000 ανθρώπων, οργανωμένη από το DIE LINKE του Κρατίδιου της Έσσης στην Πλατεία της (παλιάς) Όπερας – που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λεγόμενου «Τετράγωνου των Τραπεζών» με τους ουρανοξύστες της Deutsche Bank, της Kommerz Bank και των υπόλοιπων μεγάλων τραπεζών, καθώς και του Χρηματιστήριου της Φρανκφούρτης, αλλά και της ΕΚΤ: Εδώ χτυπά η οικονομική καρδιά του καπιταλισμού στην Ευρώπη, από δω «επέστρεψε» στην Ελλάδα και ο Λουκάς Παπαδήμος.

Τι να κάνουμε: τα πρώτα βήματα, μετά την κατάρρευση της οικονομίας και της πολιτικής των «μνημονίων»

Η Ελλάδα έγινε ο αδύνατος κρίκος στον παγκόσμιο καπιταλισμό, λόγω της μανίας της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, για ανάπτυξη που δεν στηριζόταν στον πρωτογενή- δευτερογενή τομέα(γεωργία, μεταποίηση, καινοτομία κ.λπ.), αλλά στον τριτογενή(κατανάλωση, εμπόριο, τουριστικές υπηρεσίες κ.λπ.) και στις κάθε είδους οικοδόμηση και κατασκευές.
Ο «εκσυγχρονισμός» που υποτίθεται έγινε -χωρίς να υπολογίζεται το οικονομικό και το περιβαλλοντικό κόστος του-στηρίχθηκε σε δάνεια κύρια από το εξωτερικό. Σε αυτό βοήθησε και η είσοδος στην Ευρωζώνη, γιατί αύξησε τη δανειοληπτική πίστη λόγω του κοινού νομίσματος. Όλοι άρχισαν να δανείζονται εύκολα. Η κυβέρνηση και οι τράπεζες από τις «χρηματοπιστωτικές αγορές», οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά από τις τράπεζες. Το Ευρώ και τα δάνεια βοήθησαν ιδιαίτερα στο να ικανοποιείται η μανία της ελληνικής ελίτ για έργα φαραωνικά( π.χ. των ολυμπιακών του 2004 ), για γέ¬φυρες λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια και στάδια,

Να αλλάξει ο συσχετισμός…

Να αλλάξει ο συσχετισμός.Tο ΚΚΕ λέει ότι είναι κρισιμότατο και πρέπει να αλλάξει, πρέπει να γείρει η πλάστιγγα υπέρ της εργατικής τάξης…

H συμμαχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ. έδειξε πολύ γρήγορα, όπως ήταν αναμενόμενο, το αποκρουστικό της πρόσωπο, αφήνοντας στο λαό την ίδια πικρή γεύση, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται χωρίς την παραμικρή διακοπή και προαναγγέλλονται ακόμα χειρότερες θύελλες. Γεννιέται το ερώτημα: Θα μπορούσε να φέρει κάποια αλλαγή ή ανακούφιση για το λαό η αλλαγή κυβέρνησης; Κατηγορηματικά, όχι. Μήπως, αυτή η περιπόθητη ανακούφιση θα έρθει «αύριο», όταν μια νέα κυβέρνηση θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές; Και πάλι, όχι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι ο λαός πρέπει να αδιαφορήσει για τις εκλογές όταν αυτές γίνουν. Το αντίθετο, μάλιστα. Να τις χρησιμοποιήσει για αλλαγή συσχετισμού σε όφελός του. Ομως, δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει η εξουσία μέσα από μια εκλογική αναμέτρηση.
Οι εκλογές αποτελούν απλώς μια καταγραφή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Και μάλιστα ακόμα κι αυτή η καταγραφή γίνεται μέσα από τα «παραμορφωτικά φίλτρα» του εκλογικού νόμου, των εκβιασμών και των διλημμάτων με τα οποία οδηγείται ο λαός μπροστά στην κάλπη. Είναι κρίσιμο ζήτημα ο συσχετισμός δύναμης;

Η κρίση, το ευρώ, η αριστερά και η άμεση δημοκρατία ως αιχμή του κοινωνικού μετασχηματισμού

Του Γιάννη Κ.

1. Ο Κοινωνικός Μετασχηματισμός

Απο την αρχή της δημιουργίας των αντισωμάτων και αυτού του blog, υποστηρίζουμε την θέση πως ο κοινωνικός μετασχηματισμός απο μια κοινωνία ανισότητας, αδικίας και βαρβαρότητας, σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και αρμονίας, δεν θα έλθει μέσα από μοντέλα νέας αντιπροσωπευτικής εξουσίας “υπέρ του λαού”, αλλά μέσα από την συγκρότηση νέων, αυτόνομων και ανταγωνιστικών στον καπιταλισμό κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών δομών και σχέσεων, από τον ίδιο τον λαό, χωρίς μεσολαβήσεις και αντιπροσωπεύσεις. Δεν πιστεύουμε οτι για την συγκρότηση αυτών των δομών και σχέσεων είναι απαραίτητη η “κατάληψη της εξουσίας” απο μια κυβέρνηση που θα επιβάλει στο λαό αυτές τις δομές. Πιστεύουμε το αντίθετο. Πως η αδιάκοπη προσπάθεια και πάλη για την δημιουργία, εδραίωση και διάδοση αλληλέγγυων θεσμών, δομών και σχέσεων θα απορρυθμίσει και την “κυβέρνηση” και το κράτος των ιεραχημένων αντιπροσώπων, των εξουσιαστικών ρόλων, των αφεντικών και των υπαλλήλων τους. Πιστεύουμε δηλαδή στην “αλλαγή απο τα κάτω” κι όχι “απο τα πάνω”.

Ποιος είναι ο Λουκάς Παπαδήμος;

Όπως εξαιρετικά σημειώνει το mygranma.wordpress.com ο νέος πρωθυπουργός
Είναι μέλος της Trilateral Commission. Πρόκειται για όργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του 70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τις τρεις ισχυρότερες τότε περιοχές του πλανήτη (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ…

… ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ.

Ενημερωτικά το κυβερνητικό σχήμα που επεξεργάζονται εδώ και κάνα-δυο 24ωρα, μπορεί να έχει την στήριξη 265 τουλάχιστον βουλευτών (οι μόνοι σίγουροι που διαφωνούν είναι οι 21 του ΚΚΕ, οι 9 που έχει ο Συριζα και λογικά οι Δημαράς, Σακοράφα, Οικονόμου). Σε επίπεδο κοινοβουλίου θα έχει δηλαδή λίγο κάτω από το 90% ..

Σε επίπεδο κοινωνίας όμως, ακόμα και με τα γνωστά γκάλοπ δεν μαζεύει και πολύ πάνω από το 50% .

Στο γκάλοπ που δημοσιεύει σήμερα το Εθνος της Κυριακής (MARC), το άθροισμα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ-ΔΗΣΥ είναι 51,0%

Ο Σαμαράς ξεσκεπάζεται

Πολλοί δεν κατάλαβαν ΤΙ ακριβώς είπε ότι θα κάνει ο Σαμαράς.  Νομίζουν ότι ο Σαμαράς προτείνει επικύρωση της Δανειακής Σύμβασης από “μεταβατική κυβέρνηση”. Αυτό ΔΕΝ ισχύει. Από την παρούσα βουλή προτείνει την επικύρωση της σύμβασης. Αλλά η αποδοχή της Δανειακής Σύμβασης (της 27ης Οκτωβρίου 2011) με πλειοψηφία πάνω από 180 βουλευτές, υποχρεώνει ΚΑΙ κάθε μελλοντική κυβέρνηση να υποκύψει τυφλά στους όρους της τρόικας, 100%. Δηλαδή… από τη μπλόφα (ή ανοησία) του ΓΑΠ για “δημοψήφισμα” ο Σαμαράς εκβιάζεται και ξεσκεπάζεται…

.

Η τρόικα ήδη ξεκαθάρισε ότι δεν δέχεται την παραμικρή διαπραγμάτευση, κι έτσι ο Σαμαράς, από τη στιγμή που θα επικυρώσει τη Δανειακή Σύμβαση στην παρούσα βουλή. εμποδίζει κάθε επόμενη κυβέρνηση να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Μετατρέπεται σε άξιο συνεχιστή της πολιτικής ΓΑΠ και σε τυφλό όργανο των μεγάλων τραπεζικών συμφερόντων, με μοναδική διαφορά ίσως κάποιες… φορο-ελαφρύνσεις για επιχειρηματίες, χάριν “ανάπτυξης”

Από:http://omadeon.wordpress.com

ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ»

Η πρόταση για δημοψήφισμα δεν έπρεπε να απορριφθεί από τις δυνάμεις της αριστεράς τόσο από θέση αρχής όσο και στην βάση μιας ορθής ανάγνωσης -ανάλυσης των νέων διεθνών, κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.

Το γεγονός ότι το δημοψήφισμα απορρίφθηκε ακαριαία από το σύνολο των οικονομικών ελίτ, εγχώριων και ξένων και η λυσσώδης αντίδραση των ελληνικών εκδοτικών συγκροτημάτων δείχνει με το πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι ο κίνδυνος που διαβλέπουν δεν είναι η προσωρινή αναστάτωση στις διεθνείς χρηματαγορές και το «πάγωμα» των διεθνών συμφωνιών όσο τον ορατό κίνδυνο της οριστικής ακύρωσης -με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο- του υποδείγματος νεοφιλελεύθερης διαχείρισης στην Ελλάδα και οι πιθανές «συστημικές» επιπτώσεις του στους νέους κοινωνικούς σχηματισμούς της υπόλοιπης Ευρώπης.

Ο μακάβριος χορός και η ανακάλυψη της «λαϊκής βούλησης»

Του Νικόλα Σεβαστάκη

Το μνημονιακό μπλοκ δεν έχει καταφέρει να συγκροτηθεί πολιτικά και κυρίως δεν έχει επιτύχει να βρει μια πατέντα διακυβέρνησης ικανή να αναλάβει, έως τέλους, τις μεταλλαγές του πολιτικού συστήματος και τη μακρόπνοη επιχείρηση της «βαθιάς» νεοφιλελεύθερης αναμόρφωσης της χώρας, των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων, του κράτους.

Σημαντικές δυνάμεις αυτού του χώρου δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση μια εκλογική αναμέτρηση. Φοβούνται τον «απρόβλεπτο λαϊκισμό» του Σαμαρά, την ενδεχόμενη άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς και την εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Αυτές οι δυνάμεις διχάζονται όμως ως προς το δημοψήφισμα: ένα τμήμα τους συντάσσεται με το παπανδρεϊκό ρίσκο, ενώ ένα άλλο κομμάτι των ελίτ επιδιώκει τον ολοσχερή παραμερισμό του λαϊκού παράγοντα από τις εξελίξεις

Η ακροδεξιά την εποχή του Μνημονίου

Τζωρτζ Γκρος, "Έκλειψη ηλίου", 1926

Tου Δημήτρη Ψαρρά

Ο Δημήτρης Ψαρράς παρακολουθεί τις μεταμορφώσεις του Γ. Καρατζαφέρη στο νέο πολιτικό τοπίο, αναλύοντας τον διπλό λόγο, τη σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα και τις βαθιές ακροδεξιές ρίζες του ΛΑΟΣ

ΣΚΗΝΗ 1η: Βλέπουμε τον αρχηγό του ΛΑΟΣ σε πρόσφατη συνέντευξή του (Kontra Channel, 28.5.2011) να αποκρούει τον όρο Ακροδεξιά: «Δεν ξέρω τι είναι αυτό που λέμε Aκροδεξιά. Δεν έχω δει ακροδεξιά με την έννοια του ναζισμού πουθενά. […] Πουθενά δεν υπάρχει αυτό που λέμε Aκροδεξιά. Δεν είναι ακροδεξιά η Λέγκα του Βορρά, η οποία συμμετέχει στην κυβέρνηση Μουσολίνι [sic] κι έχει μία άνοδο». Όσο για τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι ακραία: «Όχι. Εγώ θα ’λεγα ότι είναι μια δεξιά παράταξη. Γιατί πρέπει να είναι ακραία;»

«Από την αλήθεια της ρητορείας προτιμώ τη ρητορεία της αλήθειας». Ανοιχτή επιστολή του Κ. Βαξεβάνη στον Ευαγ. Βενιζέλο.

«Κύριε Βενιζέλο,
Αυτά που σας γράφω τα ξέρετε και εσείς και εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.
Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.
Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ.