Τζόντι Ντίν: Ο επικοινωνιακός καπιταλισμός δίνει την ψευδαίσθηση πως έχει όση δημοκρατία χρειάζεσαι…

Συνέντευξη στην ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ

Το «Καταλάβατε τη Γουολ Στρητ» μάς επέτρεψε να ξεκινήσουμε να μιλάμε για το “εμείς”. Αν και ένα πρόβλημα του κινήματος είναι πως μια από τις αρχές, όπως αυτές διαμορφώθηκαν, είναι πως «δεν μπορείς να μιλάς εξ ονόματος κάποιου άλλου»… Στην πολιτική, κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο, μιλάμε για όλους…

Η Τζόντι Ντίν, καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Κολλέγιο Hobart & William Smith της Νέας Υόρκης, με εντονότατη παρουσία στο αμερικανικό φεμινιστικό κίνημα, βρέθηκε στην Ελλάδα και μίλησε στην «Αυγή» της Κυριακής για το κίνημα «Καταλάβατε» και την επιστροφή τού «εμείς», για την «Αριστερά», για τον «επικοινωνιακό καπιταλισμό» και βέβαια για τα social media, που αποτελούν και το βασικό πεδίο της έρευνάς της. Το πιο γνωστό βιβλίο της είναι το «Βlog Theory».

 

* Εξηγήστε μας με λίγα λόγια τον ρόλο αυτού που ονομάζετε «επικοινωνιακό καπιταλισμό» ως διαδικασία που προσφέρει περισσότερη εξουσία στο καπιταλιστικό σύστημα.

Θεωρώ πως βιώνουμε τη φάση του «επικοινωνιακού καπιταλισμού». Αποδεικνύεται από τη συγχώνευση των δημοκρατικών ιδεωδών με τα δίκτυα και τα ΜΜΕ και συνολικά με τους τεχνολογικούς μηχανισμούς του σύγχρονου καπιταλισμού. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η πιο ενδεικτική περίπτωση. Αλλά και πιο αφηρημένα, όλοι εκείνοι που διεκδικούν τη δημοκρατία και μάχονται υπέρ της πρόσβασης, της συμμετοχής και της ένταξης χρησιμοποιούν επίσης την Google, την ITT, την Μιcrosoft, το Facebook. Είναι πλέον συνδεδεμένα αυτά τα δύο, πράγμα που σημαίνει πως τα δημοκρατικά ιδεώδη δεν είναι ικανά μόνα τους να ανατρέψουν τον καπιταλισμό που μας σκλαβώνει. Αυτό δεν σημαίνει πως γίναμε αντιδημοκρατικοί, σημαίνει όμως πως ξεχάσαμε ότι δεν υπάρχει δημοκρατία σε κοινωνίες που έχουν οικονομικές ανισότητες. Με τον επικοινωνιακό καπιταλισμό, έχεις την ψευδαίσθηση πως έχεις όση δημοκρατία χρειάζεσαι, πως μπορείς να τα κάνεις πλακάκια με τον καπιταλισμό, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζεται το σφυροκόπημα της εργατικής, της μεσαίας τάξης και των φτωχών.

Σύνταγμα: Ένας χρόνος μετά

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

Για το φαινόμενο και το κίνημα των πλατειών γράφτηκαν πολλά και τις μέρες εκείνες και το αμέσως επόμενο διάστημα. Υπάρχει και μια σχετικά πλήρης συλλογή στον συλλογικό τόμο “Δημοκρατία Under Construction” από τις εκδόσεις Α/συνεχεια με μια σειρά κειμένων και αναλύσεων που διαπραγματεύονται το ίδιο το φαινόμενο και τις διεργασίες του. Κάποια σημεία αποτίμησης της χρονιάς που πέρασε, όσον αφορά το τι άφησαν οι πλατείες έχει όμως μια σημασία. Όχι για ανάλυση. Κυρίως για να θέσει κάποια προβλήματα μεθόδου γύρω από την έννοια και τη διαδικασία του παρατεταμένου πολιτικού αγώνα ενάντια στην τρόικα και το μνημονιακό καθεστώς και το προσωπικό τους. Ειδικά σήμερα που λόγω «επετείου» θα γραφτούν πολλά.

Το κίνημα των πλατειών έβαλε την σφραγίδα του στην χρονιά που πέρασε και θα συνεχίσει να το κάνει. Διαπέρασε και μετασχημάτισε:

Τα κοινωνικά κινήματα. Από τις λαϊκές συνελεύσεις και τη μάχη ενάντια στο χαράτσι, μέχρι τις συλλογικότητες αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης που ξεπήδησαν σαν τα μανιτάρια, αλλά ακόμα και στο κίνημα… των ταξιτζήδων που προσπάθησαν να μιμηθούν αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες από τις πλατείες.

Αθήνα, 6 χρόνια πριν… 4 – 7 Μαΐου 2006

4ο Ευρωπαϊκό κοινωνικό φόρουμ

http://www.enosy.blogspot.com/

 

ψήφισμα αλληλεγγύης για τη δημιουργία κοινού μετώπου αγώνα

Μία όμορφη συνάντηση «κοινωνιών» έλαβε χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Ευκαρπία, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί βρέθηκαν εκπρόσωποι από κινήματα της Βορείου Ελλάδος (Ευκαρπία, Κιλκίς, Παλιόκαστρο Σερρών, Ημαθία, Χαλκιδική)  κάτοικοι από την Κερατέα, μεγάλο πλήθος πολιτών καθώς και πολιτικών φορέων (βουλευτές, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, μέλη του δημοτικού και του περιφερειακού συμβουλίου κ.ά.)

Σίγουρο είναι πως όσο περνάει ο καιρός τα κινήματα πολιτών απ’ όλη την Ελλάδα θα μεγαλώνουν και αντιστοίχα και οι δράσεις τους.

ΚΟΙΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Οι εκπρόσωποι από τα συντονιστικά των αγώνων κατά:
του ΧΥΤΑ Κερατέας
του ΣΜΑ Ευκαρπίας
των Μεταλλείων Χαλκιδικής
του ΧΥΤΥ και του εργοστασίου καύσης σκουπιδιών Ημαθίας
των Μεταλλείων Κιλκίς
του ΧΥΤΑ Σερρών (Παλαιοκάστρου)

Στέλνουμε ένα μήνυμα Αλληλεγγύης με προοπτική τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου αγώνων, που θα αναδείξει το δίκιο όλων των πολιτών που μάχονται για τη δημοκρατία, την οικογένειά τους,

Κίνημα για φθηνά τρόφιμα σε όλη την Ελλάδα

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Διαστάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα παίρνει το κίνημα για την εξασφάλιση συνθηκών που θα επιτρέψουν τη διάθεση στην αγορά φθηνών τροφίμων. Ομάδες εθελοντών αναλαμβάνουν δράση προκειμένου να παραμεριστούν οι μεσάζοντες, οι οποίοι επιβαρύνουν υπέρμετρα τις τιμές των αγαθών, σε μια χρονική περίοδο που η οικονομική κρίση οδηγεί τα νοικοκυριά σε δεινή θέση

  Το «κίνημα της πατάτας» και η προσπάθεια για το κτύπημα των μεσαζόντων που ξεκίνησε με την Ομάδα Εθελοντικής Δράσης της Πιερίας επεκτείνεται και σε άλλες πόλεις της χώρας και διευρύνεται με τη διάθεση και άλλων προϊόντων

ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΘΕΙ ΟΛΗ Η ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ;

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 στην πλατεία Ελευθερίας στην Περιφέρεια την ώρα της συνεδρίασης της Επιτροπής Περιβάλλοντος.

ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΠΕ

Δελτίο τύπου 22.2.2012

Ξεπερνά τα 5.500 MW η ισχύς των αιολικών, υβριδικών και ηλιοθερμικών σταθμών για τους οποίους έχει δοθεί άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ, ή εκκρεμεί η αξιολόγηση των αιτήσεων, την ώρα που η Κρήτη χρειάζεται μέχρι στιγμής 700-750 MW στο ανώτερο σημείο αιχμής κατανάλωσης.

Ανακοίνωση των εργαζομένων στην ψυχική υγεία

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ



Η κατάληψη του υπουργείου αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για όλο το χώρο της Υγείας και όχι μόνο. Έχουν περάσει συνάδελφοι από δεκάδες χώρους και σωματεία, στηρίζοντας τη μάχη που δίνουμε για έναν ευρύτερο συντονισμό των εργαζομένων.

Ακριβώς επειδή δίνεται πλέον αυτή η προοπτική και κρίνοντας ότι δεν έχουμε στην πραγματικότητα άλλη επιλογή, η συνέλευση

Σοβαρά επεισόδια και 150 συλλήψεις διαδηλωτών στο Οκλαντ της Καλιφόρνια

Τα μέλη του κινήματος Occupy, το Σάββατο 28/1  διαδήλωσαν στο κέντρο της πόλης και επιχείρησαν να καταλάβουν το δημαρχείο.

Οι αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν αν τους διαλύσουν και τους επιτέθηκαν ρίχνοντάς τους χημικά.

Παρά τα επεισόδια και τις συλλήψεις οι διαδηλωτές παραμένουν στο κέντρο της πόλης διαμαρτυρόμενοι για την ακρίβεια, την ανεργία και τη βία της αστυνομίας.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.

Aλλάζουμε τις γειτονιές μας και τις ζωές μας

Η 1η συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων Αθήνας και Πειραιά 

Το απόγευμα του Σαββάτου 14 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο πανεπιστήμιο η συνάντηση των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας και του Πειραιά, ύστερα από σχετικό κάλεσμα της λαϊκής συνέλευσης των γειτονιών μας. 40 λαϊκές συνελεύσεις και κάτι περισσότερα από 450 άτομα συμμετείχαν στη συνάντηση, η οποία σε πρώτη φάση ήταν πετυχημένη, διαμορφώνοντας παράλληλα προοπτικές για τη συνέχεια.

Η πρόσβαση στο νερό, παγκόσμιο ανθρώπινο δικαίωμα

Προς ένα ευρωπαϊκό δίκτυο για το νερό

Της Δήμητρας Σπαθαρίδου

Ο συντονισμός των ευρωπαϊκών αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού ήταν το θέμα της πρώτης συνόδου των Ευρωπαϊκών Κινημάτων για το Νερό ως Κοινωνικό Αγαθό, που έγινε στη Νάπολη της Ιταλίας στις 10 και 11 Δεκέμβρη 2011. Εκατοντάδες ακτιβιστές από χώρες κυρίως της νότιας Ευρώπης ανέλυσαν τα ζητήματα εμπορευματοποίησης του νερού στις χώρες τους και αναζήτησαν μια κοινή πλατφόρμα για τους αγώνες τους με στόχο μια εκστρατεία συντονισμένη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την Ισπανία και την Ιταλία ως την Γαλλία και την Ελλάδα, το νερό γίνεται στόχος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ως ένα καινούργιο πεδίο κερδοσκοπίας και επικερδούς εμπορίου στην Ευρώπη.

Επανασύνδεση ρεύματος στο Πέραμα από καθηγητές της ΕΛΜΕ Πειραιά!

Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, φαγητό!

Αναδημοσίευση  από:  ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

«Παγκρήτιο Δίκτυο Αγώνα κατά των βιομηχανικών ΑΠΕ»

Τοπικές επιτροπές αγώνα, περιβαλλοντικές οργανώσεις, φορείς και πολίτες μαζεύτηκαν την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011 από κάθε γωνιά της Κρήτης προκειμένου  να συντονίσουν  την δράση τους κατά των βιομηχανικών εγκαταστάσεων ανανεώσιμης ενέργειας γιγαντιαίας κλίμακας που σχεδιάζονται στην Κρήτη και  συγκρότησαν το  «Παγκρήτιο Δίκτυο Αγώνα. κατά των βιομηχανικών ΑΠΕ».

Ψήφισμα της 1ης Συνάντησης Πανόρμου

Η Κρήτη σήμερα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα απέραντο ενεργειακό εργοστάσιο, χωρίς όριο ισχύος, με έργα βιομηχανικής κλίμακας ( αιολικά, φωτοβολταϊκά, ηλιοθερμικά, αντλησιοταμιευτήρες ) όπως συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Η αμήχανη φάση του Κινήματος

Τις τελευταίες ημέρες, πολλοί σύντροφοι κι εγώ μαζί αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με το κίνημα. Οι αναλύσεις πολλές και οι απόψεις περισσότερες. Η 17η Νοεμβρίου πέρασε χωρίς την πολυπόθητη «κλιμάκωση» του αγώνα από μεριάς του λαϊκού κινήματος. Όλοι μας ελπίζαμε ενδόμυχα σ’ αυτήν την κλιμάκωση σαν την απάντηση του κινήματος στην «πραξικοπηματική» αναρρίχηση στην εξουσία της κυβέρνησης συνεργασίας ή όπως αυτοχαρακτηρίζεται, «εθνικής σωτηρίας».
Ακόμα και τοποθέτηση ακραίων φασιστικών υποκειμένων σε υπουργεία, γεγονός που από μόνο του σε άλλες εποχές θα είχε βγάλει στο δρόμο όλο τον κόσμο, πέρασε μόνο σαν μια κρυάδα στη ραχοκοκαλιά μας. Σε συνδυασμό δε με την ομολογία του δοτού πρωθυπουργού – τραπεζίτη πως έργο του είναι μόνο η απρόσκοπτη υπογραφή όλων των αντιλαϊκών μέτρων της νέας δανειακής σύμβασης, μέτρα που υπερβαίνουν σε βαρβαρότητα όλα όσα είδαμε έως τώρα, κανονικά θα έπρεπε να έχει «καεί το σύμπαν».
Τι συνέβη όμως και δεν κουνήθηκε φύλλο; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έως σήμερα κανείς δεν αντέδρασε δυναμικά. Φαίνεται σαν να έχουν μουδιάσει όλοι, να έχουν παραδοθεί. Γιατί;

Aυτή η στιγμή έχει το άπειρο μέσα της, όσο διαρκεί…

MHNYMA TOY EΔOYAΡΔO ΓAΛEANO *

Aυτός ο κόσμος έχει την αλητεία μέσα του…

δεν είναι αυτός ο κόσμος που γεννηθήκαμε αντάξιος των ονείρων μας …

αλλά υπάρχει ένας άλλος κόσμος στην κοιλιά αυτού του κόσμου…

που περιμένει.

Θα είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός

και με μια επώδυνη γέννα. 

Αναγνωρίζω τα χαρακτηριστικά αυτού του καινούργιου κόσμου

από τις αυθόρμητες διαδηλώσεις που σαρώνουν τον πλανήτη

και από την δικιά σας γωνιά,

την Ελλάδα μας.

Η λεπτή κόκκινη γραμμή (Μερικές πρώτες σκέψεις για τη σύγκρουση ΚΚΕ και ‘‘αντιεξουσιαστών’’)

Το γεγονός

Για πρώτη φορά, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια που παρακολουθούμε εμείς τα πράγματα από κοντά, το ΚΚΕ μέσω της συνδικαλιστικής του οργάνωσης, του ΠΑΜΕ, συγκρούεται σώμα με σώμα, απ’ ευθείας και μαζικά με τους μαχητικούς πυρήνες του ‘‘αντιεξουσιαστικού’’ χώρου, ενός χώρου που κατά την άποψή μας, όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν και όπως έχει καταδειχθεί με (επιεικώς) αποχρώσες φωτογραφικές ενδείξεις, θεωρούμε πλήρως διαβρωμένο από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.[1]

Η 19η Οκτωβρίου εξηγεί την 20ή

(εικόνες από τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 19ης Οκτώβρη στην Αθήνα)

Του Κριτόβουλου Μπαταξή

Στις 19 Οκτώβρη ένα ανυπολόγιστο και οργισμένο πλήθος κόσμου, πρωτοφανής αριθμός απεργών, καταληψιών και διαδηλωτών ήθελε επιτέλους να επιβάλει το δίκιο της πλειοψηφίας επάνω στην ισχύ 154 ψήφων προστατευμένων από ΜΑΤ.

Το κοινό αίσθημα, όπως φαινόταν από άπειρα συνθήματα, ανέκδοτα, καλαμπούρια και “ελικόπτερα” ήθελε “Να Πέσει η Κυβέρνηση”, ασχέτως αν αυτό δεν λεγόταν από κανένα επίσημο στόμα.

Η απεργία στην ουσία δεν ήταν κατά του πολυνομοσχεδίου μόνο αλλά ήταν άρρητα μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ απεργία με κεντρικό σύνθημα ΚΑΤΩ η κυβέρνηση.

Όλες ανεξαιρέτως οι ηγεσίες του κινήματος, συνδικαλιστές πρώην πασόκοι, κκε και αριστεριστές, αποδείχτηκαν για πολλοστή φορά κατώτερες των προσδοκιών του κόσμου που περίμενε αυτή τη φορά να γίνει “κάτι” διαφορετικό, όπως το περίμενε και στις 28 και 29 Ιούνη. Από την άλλη, οι μεμονωμένοι αντικοινωνικοί οπαδοί της ατομικής βίας, διατήρησαν γι’ άλλη μια φορά το μονοπώλιο της βίας κατά της εξουσίας.

Μα τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε;
“Μια νύχτα μαγική σαν τη Αργεντινή” όπως έλεγε ένα σύνθημα, προϋποθέτει υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας (δεν είναι “νόμιμο” να πέφτει μια κυβέρνηση) και αληθινή ήττα των δυνάμεων καταστολής. Στην Αργεντινή, τα δίμετρα κάγκελα έπεσαν όλα, το πλήθος πέρασε τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα, νίκησε τους οπλισμένους με πυροβόλα όπλα φρουρούς του προεδρικού μεγάρου και το κατέλαβε.

Έτσι αναγκάστηκε ο πρόεδρος Ντε Λα Ρούα να φύγει με “ελικόπτερο” που είναι τόσο αγαπητό στους Έλληνες διαδηλωτές και το προβάλλουν στα πανό και τα συνθήματά τους.

Ωστόσο αυτό δεν έγινε με την καθοδήγηση κάποιου μηχανισμού αλλά με την αυθόρμητη αυτοοργάνωση. Το πλήθος αποφάσισε να “μείνει” στην πλατεία και να μπει μέσα στο προεδρικό μέγαρο.

Και πάλι για τις πλατείες και το κίνημά μας… του Δημ.Οικονομίδη

( από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!! – DEMOCRACIA REAL YA, GRECIA )

Στις 25 Μαίου ένα τεράστιο και «απρόβλεπτο» κύμα λαού και νεολαίας ταρακούνησε το σύστημα. Ήταν απρόβλεπτο για το σύστημα και για τους γραφειοκράτες. Είχε τις ρίζες του στις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2010, με σταθμούς τη μεγαλειώδη και τραγική 5 Μάη, την 15 Δεκεμβρίου 2010 και την 23 Φεβρουαρίου του 2011, ημερομηνία όπου το «Κι αν μέναμε στο Σύνταγμα ;» έκανε την πρώτη του και επιτυχημένη «πρόβα»,στις μικρές και μεγάλες απεργίες του 2010, την Κερατέα, τους φορτηγατζήδες, το «δεν πληρώνω»… Το κίνημά μας είχε και πιο βαθιές ρίζες: στον αγώνα για το άρθρο 16 και το Δεκέμβρη του 2008.

Το κίνημα των πλατειών αποτελεί, ίσως, τη σημαντικότερη κινητοποίηση από τη μεταπολίτευση. Σε πολλά πεδία.

Αφιέρωμα: Εθνικοποιήσεις και εργατικός έλεγχος στη Βενεζουέλα

Το αίτημα της εθνικοποίησης και του εργατικού ελέγχου βρίσκεται και στην Ελλάδα στο επίκεντρο του προγάμματος και της συζήτησης του κινήματος και της αριστεράς για μια εργατική απάντηση στην κρίση. Ο τρόπος προσέγγισης των αιτημάτων αυτών διαφέρει βέβαια ανάλογα με τα συμφραζόμενα στα οποία εντάσσεται. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί κρίσιμο κρίκο ενός προγράμματος αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

Η εμπειρία της Βενεζουέλας μπορεί επομένως να αποτελέσει μια πολύτιμη εμπειρία για τον τρόπο που οι εθνικοποιήσεις μαζί με το κίνημα για τον εργατικό έλεγχο έχουν επιδράσει στις πρωτότυπες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.

Επιμέλεια: Κώστας Γούσης

Το αφιέρωμα εμφανίστηκε σε πέντε μέρη στο alterthess.gr

Τα πρώτα κεφάλαια εκκινούν από την ευρύτερη επικαιρότητα. Στο πρώτο με βάση τις τελευταίες εξαγγελίες του Τσάβες για την εθνικοποίηση του χρυσού γίνεται μια ανασκόπηση σημαντικών εθνικοποιήσεων της τελευταίας δεκαετίας και τίθενται κάποια γενικότερα ερωτήματα. Στο δεύτερο γίνεται αναφορά στην πορεία που έγινε τέλη Ιούλη με την οποία παραδόθηκαν 45.000 υπογραφές για τη νομοθετική κατοχύρωση του εργατικού ελέγχου ενώ περιγράφεται και το πλαίσιο της ανάπτυξης του κινήματος του εργατικού ελέγχου παράλληλα με τη δημιουργία της νέας συνομοσπνδίας, της UNETE. Στο τρίτο μέρος γίνεται αναφορά στη μεγάλη πρώτη πανεθνική συνάντηση αντιπροσώπων εργατικών συμβουλίων που έγινε στις 21 Μαϊου 2011. Το τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο αναφέρονται στη σχέση εργατικών συμβουλίων και τοπικών κοινοτήτων και στα τελικά συμπεράσματα.

17/08/2011 – Ο Τσάβες ανακοίνωσε την εθνικοποίηση της βιομηχανίας χρυσού, η πολιτική των εθνικοποιήσεων καλά κρατεί …

ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ *

Πολλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ακούστηκαν και γράφτηκαν για το κίνημα των πλατειών και τη σημασία του. Αν έπρεπε να συγκρατήσω δύο μόνο στοιχεία, θα έλεγα ότι η τομή που έφερε το κίνημα αυτό είναι αφ’ενός η ρήξη με τη λογική της παθητικότητας, της υποταγής και της ενοχής (τη λογική του «τι να κάνουμε, όλοι φταίμε») και, αφ’ετέρου, η ανάδειξη νέων μαζικών πρακτικών, αμεσοδημοκρατικού χαρακτήρα, σε απόσταση από όλα τα προϋπάρχοντα πλαίσια συλλογικής δράσης, ειδικότερα από τα κομματικά. Με άλλα λόγια, το κίνημα κατάφερε να ανοίξει μια καινούργια δυνατότητα υποκειμενικής συγκρότησης, εκεί ακριβώς που οι προηγούμενες μορφές δράσης του τελευταίου χρόνου είχαν αποτύχει, και γι αυτό ακριβώς το λόγο δημιουργεί ένα αναντικατάστατο κεκτημένο για κάθε μελλοντική μορφή κινητοποιήσης.

Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Ενα κίνημα δεν είναι μόνο μια υποκειμενική συγκρότηση, έχει στόχους ως προς τους οποίους κρίνεται τελικά η εμβέλειά του. Και από αυτήν την άποψη, η μάχη που έδωσαν οι πλατείες για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο δεν κερδήθηκε. Το Μεσοπρόθεσμο πέρασε και η αστυνομική κτηνωδία δεν εξηγεί από μόνη της αυτήν την αποτυχία. Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι μετά την κορύφωση της 15ης Ιούνη και το πέρασμα σε μια πιο ανοιχτά συγκρουσιακή φάση, το κίνημα δεν μπόρεσε να κινηθεί σε ένα επίπεδο που θα του επέτρεπε να προχωρήσει με όρους νίκης στη μετωπική αναμέτρηση στην οποία το οδηγούσαν η κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι κηδεμόνες της. Αυτό είναι και το βασικό όριο του κινήματος και το όριο αυτό είναι πολιτικό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η σημασία της στιγμής που διανύουμε τώρα: μπορούμε και οφείλουμε να αποτιμήσουμε την τερράστια εμπειρία που συσσωρεύτηκε τις τελευταίες βδομάδες και να την κάνουμε όπλο για να πάμε πιο πέρα, υπερβαίνοντας τα όρια που ανέδειξε αυτός ο κινηματικός κύκλος.

Η ΕΝΔΟΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος: έστω ότι πρωταρχικός και ενοποιητικός στόχος των πλατειών συνοψίστηκε στο εξής: «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω». Δύο ερωτήματα προκύπτουν αμέσως: πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και τι θα συμβεί μετά;

«Τις κρίσιμες μέρες και ώρες η Αθήνα δεν είχε δήμαρχο».

Μετά από πρόταση της Θεματικής Συνέλευσης Άμεσης Δημοκρατίας η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος απευθύνεται εκ νέου στο Δήμαρχο Αθηναίων σχετικά με τις δηλώσεις, τις προθέσεις του και τα πολλά δημοσιεύματα για “εκκένωση” της πλατείας.

Σε ανακοίνωση, που εξέδωσε η Συνέλευση αναφέρονται:

«Προς τον κ. Καμίνη

Κατόπιν κυβερνητικής εντολής δηλώσατε ότι θα αδειάσετε την πλατεία Συντάγματος, αναλαμβάνοντας έτσι να εκτελέσετε μια αντισυνταγματική πράξη, αφού το Σύνταγμα στο άρθρο 11 προστατεύει ρητά το δικαίωμα του συνέρχεσθαι των πολιτών.
Σας θυμίζουμε ότι οι δημόσιοι χώροι του δήμου ανήκουν στους δημότες,
Επί 45 μέρες οι πολίτες της Αθήνας, της οποίας εσείς είσαστε δήμαρχος, συγκεντρώνονται και διαδηλώνουν ειρηνικά στους δημόσιους χώρους και τις πλατείες.
Αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, και αρνούμαστε υπακοή σε αντισυνταγματικούς και άδικους νόμους και μνημόνια, που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Αλλά εσείς επί 45 μέρες μας αγνοείτε επιδεικτικά.

Η ιστορική συνέχεια των αγώνων του ελληνικού λαού για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία

Του Δημήτρη Πετρά

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»

Η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι πλημμύρισαν από τις χιλιάδες λαού. Το συλλαλητήριο είχε ως αίτημα να φύγει η κυβέρνηση και να σταματήσουν οι επεμβάσεις των ξένων στη χώρα. Τα συνθήματα που φώναζαν είναι χαρακτηριστικά: «Όχι άλλη κατοχή», «Παπανδρέου παραιτήσου» . Από την άλλη ο πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου ήθελε με κάθε τρόπο, όχι μόνο να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό, αλλά, αν χρειαζόταν, να ξεκινούσε δολοφονικές επιθέσεις σε αγαστή συνεργασία με ακροδεξιές ομάδες που συνεργάστηκαν με τον Γερμανό κατακτητή. Οι πρώτες συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία εκδηλώθηκαν όταν το πλήθος έφτανε από τους γύρω δρόμους στην πλατεία. Μετά από λίγη ώρα από τα παράθυρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης και από τα άλλα σημεία οχύρωσης των αστυνομικών, άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονηθούν 28 διαδηλωτές και να τραυματιστούν άλλοι 148. Ήταν 3 Δεκέμβρη του 1944.


«Χούντα δεν θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης καημένη γενιά»

Από τις 25 Μαίου μέχρι σήμερα οι «αγανακτισμένοι» συγκεντρώνονται καθημερινά στο Σύνταγμα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ε.Ε. , των τραπεζών και της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ζητούν να φύγει η κυβέρνηση και το Δ.Ν.Τ. ενώ δεν αναγνωρίζουν το χρέος που δημιούργησαν οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Οργανώνουν λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες, όπου αποφασίζουν αμεσοδημοκρατικά τους στόχους του κινήματος, αλλά και το πως θέλουν να λειτουργεί η κοινωνία. Αν και έχουν διαφορετικές ιδεολογίες στις συνελεύσεις ζυμώνουν και συνθέτουν όλοι μαζί τις απόψεις τους για το παρόν και το μέλλον της χώρας.

Στις 28 και 29 Ιουνίου δεκάδες χιλιάδες πολίτες συμμετείχαν στην 48ωρη απεργία αρνούμενοι να δεχθούν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που αποφασιζόταν εκείνη την ώρα στη βουλή από το κόμμα του γιου και του εγγονού του Γεωργίου Παπανδρέου. Οι αστυνομικές δυνάμεις ξεπέρασαν κάθε όριο αγριότητας. Τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν άοπλους διαδηλωτές, πετούσαν πέτρες, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα. Πάνω από 700 άνθρωποι αντιμετώπισαν προβλήματα με την υγεία τους και χρειάστηκε να περάσουν απο τα ιατρεία του μετρό και στη συνέχεια να νοσηλευθούν σε νοσοκομεία.

Το σχέδιο του υπουργού προστασίας του τραπεζίτη , κυρίου Παπουτσή, ήταν να εκκενωθεί η πλατεία με κάθε τρόπο

Τι λέει η «πάνω» πλατεία για την «κάτω»;

Σήμερα θα σταθούμε σε δύο ενδιαφέροντα στοιχεία από τις εξελίξεις στην Πλατεία Συντάγματος, φαίνεται και στο παρακάτω video που παραθέτουμε από την 23η νύχτα.

Το πρώτο είναι ότι οι ενισχύθηκαν οι “αδερφικοί” δεσμοί των “πάνω” με τους “κάτω” από τον κοινό αγώνα να κρατηθεί απόρθητη την πλατεία ενάντια στην επιχείρηση καταστολής της 15 Ιούνη που οργάνωσαν οι κρατικοί μηχανισμοί. Όπως

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ενώ άρχισαν να μεταφράζονται και στην γλώσσα των κωφαλάλων τα τεκταινόμενα στην Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος, φαίνεται ότι ακόμα κάποιοι από στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Αναρχίας δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει γύρω τους.

Από: ΕΟΣ

Οι δυνατές στιγμές της Τετάρτης- H επίθεση στο κεντρο της πλατείας

Γιώργος Σαρής

Υπάρχουν διαφόρων ειδών γεγονότα.
Οπως π.χ. όλα αυτα που αναφέρονται στα δελτία ειδήσεων και θελεις δε θέλεις τα μαθαίνεις. Μάλιστα επαναλαμαβάνονται τόσο πολύ και τόσο συχνά που στο τέλος όλοι πειθονται για τη «σπουδαιότητά» τους κι έτσι γίνονται ιστορία.
Υπάρχουν όμως και τα άλλα. Αυτα που χαράζονται με το νύχι της στιγμής στο πετσί και την καρδιά κι ας μην ακούγονται πουθενά. Ομως για όσους τα έζησαν, είναι αυτά που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Ειναι η δική τους προσωπική ιστορία.

Το βίντεο αυτό ειναι η στιγμή που το κέντρο της πλατείας δέχεται άγρια επίθεση με δακρυγόνα. Ειναι η ώρα που όλοι γυρω καταλαβαίναμε πως υπήρχε εντολή να εκκενωθεί η πλατεία και το κέντρο με κάθε τρόπο. Ο τρόπος που πεφτουν τα δακρυγόνα μέσα στον κόσμο σε κάνει να ανατριχιάζεις. Αλλα από την άλλη και να λες μπράβο στα παιδια εκεί, για την αυτενέργεια =όπως π.χ. το σκηνικό με το λυράρη, το χορό με τα μαντήλια, τις μάσκες και τα προσωπα άσπρα από το Μαλόξ- αλλά τελικά κυρίως για το κουραγιο. Γιατι όσοι ηταν εκεί ξέρουν ότι κινδύνεψαν. Επαιξαν κορώνα γράμματα πολλά και τελικά ευτυχώς τους βγήκε.

Θα πω μια ιστορία όπως μου τη διηγήθηκε ένας από εκείνους που ηταν στο κέντρο της πλατείας σε ένα από τα ντου που γινόντουσαν διαρκώς από παντού.

Η Λαϊκή Συνέλευση στο Χαλάνδρι: Είμαστε πολλοί και αποφασισμένοι!

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Πραγματικά απίστευτη η χθεσινή Λαϊκή Συνέλευση στο Χαλάνδρι. Ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει στην Πλατεία. Αν μέναμε όμως μόνο στο πλήθος, θα χάναμε την ουσία. Η διαδικασία της συζήτησης ήταν επίσης πρωτοφανής.
Όποιος ήθελε να πάρει το λόγο έπαιρνε ένα χαρτάκι με ένα νούμερο. Η σειρά των ομιλητών έβγαινε με κλήρωση, ενώ ο καθένας φρόντιζε να εκθέτει συνοπτικά τις θέσεις του (σπάνιες οι εξαιρέσεις υπέρβασης χρόνου). Επίσης όποιος ήθελε μπορούσε να θέσει προτάσεις σε ψηφοφορία. Ο κόσμος ήταν όλων των ηλικιών και απόψεων. Κοινή ωστόσο η θέση εναντίον του Μνημονίου!

Συμμετέχουμε σαν άτομα, προβληματιζόμαστε σαν συλλογικότητα

« To «κίνημα των αγανακτισμένων» και η Αριστερά | Επιτέλους, να τελειώνει η πλάκα, γιατί τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά »

Με αφορμή ένα προηγούμενο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Κόκκινης Ορχήστρας (εδώ) πολλοί μας ρωτάνε: Τελικά, να συμμετέχουμε στο κίνημα των “αγανακτισμένων” ή να το καταγγείλουμε; Να χαιρόμαστε ή να στεναχωριόμαστε που βγήκε ο κόσμος στους δρόμους; Αυτό δεν θέλαμε τόσο καιρό, γιατί εσείς είσαστε τόσο σκεπτικιστές μπροστά σ’ αυτό το πρωτοφανές κίνημα;
Και απαντάμε: Δεν είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε ποιος να πάει στο Σύνταγμα και ποιος όχι. Εξάλλου ένα κίνημα που έχει ξεκαθαρίσει στο όνομα του ότι δεν θέλει “καπέλα” και “κόμματα” δεν μας υποχρεώνει να πάρουμε μια τέτοια θέση. Για μας τα πράγματα δεν είναι από φυσικού τους καλά ή κακά. Το Σύνταγμα δεν είναι μια συγκέντρωση που καλούνε οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς για να καλέσουμε και εμείς. Ούτε μια εργατική απεργία με ξεκάθαρο τουλάχιστον ταξικό πρόσημο. Σε τι ακριβώς μπορεί να καλέσει μια πολιτική οργάνωση, αφήστε που εμείς δεν είμαστε ούτε καν τέτοια. Υπάρχει κανείς που καλεί στο Σύνταγμα και δεν το ξέρουμε; Παίρνει την πολιτική και οποιαδήποτε άλλη ευθύνη για το τι θα γεννηθεί από κει μέσα.

Τώρα : Ζωντανή μετάδοση από την συνέλευση του συντάγματος

Live Streaming by Ustream.TV

Για την επίσκεψη Πεταλωτή στην Αργυρούπολη … αυτά που δε λένε τα δελτία των 8.

( από τη συνέντευξη του Ακη Μπαδογιάννη στο ΚΑΝΑΛΙ 1, 4/6/2011 )

Για την επίσκεψη Πεταλωτή στην Αργυρούπολη

Οι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι της Κυβέρνησης έστησαν μια επιχείρηση παραπληροφόρησης γύρω από την επίσκεψη του κου Πεταλωτή στην Αργυρούπολη την Πέμπτη το βράδυ.
Ο στόχος προφανής.
• Να βγαίνει στα κανάλια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος παριστάνοντας τον εμποδιζόμενο να μιλήσει.
• Να παρουσιάζει στελέχη της Αριστεράς σαν διοργανωτές επεισοδίων αντί να εξηγεί τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται να φορτώσουν στο λαό.
• Να αποσπάσει την προσοχή από το Σύνταγμα και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση του κόσμου.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» – ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011, 9 μ.μ. -ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΜΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ – FREEDOM FLOTILLA II – STAY HUMAN

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ «ΟΔΥΣΣΕΙΑ»

ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΜΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011, 9 μ.μ.

Προτάσεις Λαϊκής Συνέλευσης 31-05-2011

ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ

1. Να καθορίζεται, στην αρχή κάθε Λαϊκής Συνέλευσης, με σαφήνεια ο τρόπος λειτουργίας της.

2. Οι θεματικές συνελεύσεις να φέρνουν θέματα προς ψήφιση στην Λ.Σ.

3. Αυστηρή τήρηση της διαδικασίας και των ωραρίων της Λ.Σ.

4. Να αυξηθεί ο χρόνος ομιλίας των ομιλητών.

5. Οι ομάδες γραμματειακής υποστήριξης και επικοινωνίας να αλλάζουν κάθε μέρα “πρόσωπα”.

Πρώτες σκέψεις και φωτογραφίες μετά την αποχώρηση «των σκουπιδιών»…

Τρίτη, 19 Απριλίου 2011

Θα μου επιτρέψετε να γράψω σε πρώτο ενικό πρόσωπο, για δεύτερη φορά, σε αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια που υπάρχει το ιστολόγιο.

Σήμερα ήταν όντως μία σημαντική ημέρα. Τα ΜΑΤ, οι ασφαλίτες και οι λοιποί «ακάλεστοι επισκέπτες» τα μάζεψαν και εξαφανίστηκαν. Τα ΜΜΕ σίγησαν και το πέρασαν στα ψιλά, γιατί είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ της κυβέρνησης. Οι εισβολείς δεν κατάφεραν να μας υποτάξουν (και δεν θα το καταφέρουν ποτέ) και αποδέχτηκαν την ήττα τους. Πως να δοθεί δημοσιότητα; Δεν πρέπει…

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και πολύ σημασία αυτή τη στιγμή. Είναι δουλειά όσων ασχοληθούν με την ιστορική καταγραφή των όσων έχουν συμβεί. Το πιο σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως ο κόσμος ήταν εκείνος που δρομολόγησε τις εξελίξεις. Η συνοχή, η αυτοοργάνωση, η συνέπεια, η πίστη στο δίκαιο του αγώνα, Η ΕΝΟΤΗΤΑ. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι φίλοι που βοήθησαν, όλοι αυτοί οι ανώνυμοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους αυθόρμητα, με μόνο όπλο το δίκιο. Και το δίκιο κέρδισε.

Βέβαια, αυτό που τελείωσε σήμερα είναι μία μάχη. Την παρομοιάζω με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τρέψαμε τον εχθρό σε φυγή, σε οπισθοχώρηση. Αυτό που μένει ακόμα είναι η μάχη των Πλαταιών. Γι’ αυτήν ετοιμαζόμαστε από απόψε. Τότε θα τελειώσει και ο πόλεμος. Τότε θα φύγουν οριστικά οι εισβολείς.

Η κυβέρνηση έχει μία διέξοδο από το πρόβλημα. Μία χρυσή ευκαιρία για να δώσει τέλος σε αυτή την παράνοια, για την οποία είναι και η μόνη υπεύθυνη. Να ακούσει τους κατοίκους και τη λύση που προτείνουν. Να αλλάξει ή να τροποποιήσει αυτόν τον ξεπερασμένο περιφερειακό σχεδιασμό!!!

Ο αγώνας παιδιά συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη. Καμία χαλάρωση, κανένας εφησυχασμός.
Συνεχίζουμε ενωμένοι και δυνατοί. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και πρέπει να τον περπατήσουμε.