Πρώτο : Στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. η Ελλάδα ήταν ουσιαστικώς απούσα. Χωρίς θέσεις, χωρίς άποψη, χωρίς διεκδικήσεις, παρότι η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης της ευρωζώνης. Η χρησιμότητα του κ. Παπανδρέου ήταν μόνο για τις καρτ- ποστάλ και τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Μπορεί να μοιάζει αυστηρή αυτή η άποψη, αλλά τη συμμερίζονται όλοι οι αναλυτές του διεθνούς οικονομικού τύπου.
Δεύτερο : Το κεντρικό ζήτημα στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης ήταν η ίδια η ύπαρξη της, η επιβίωση του ευρώ και η αποτροπή της κατάρρευσής του. Στην πραγματικότητα η ίδια η Σύνοδος νομιμοποίησε τη συμφωνία Γερμανίας, Γαλλίας, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με ελάχιστες άλλες χώρες να επηρεάζουν τις διαπραγματεύσεις, όπως η Φιλανδία και η Ολλανδία. Δεν ήταν σύνοδος αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό. Ήταν μια σύνοδος διάσωσης του ευρώ, και οι αποφάσεις γι’ αυτό το θέμα καθόρισαν την επιλογή για το ελληνικό χρέος, που από άποψη αριθμών είναι σχεδόν αμελητέο για τα οικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης.
Τρίτο : Η Ευρωζώνη βρέθηκε χθες σε ένα σκληρό δίλημμα, σε ένα δίπολο, με ενδιάμεσες βέβαια παραλλαγές. Από τη μια να μη υπάρξει παρέμβαση στο ελληνικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα με την οικονομία της σε συνεχή πτώση και με τα δημοσιονομικά της σε κατάρρευση, με την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου, εκ των πραγμάτων να οδηγείται με ταχύτητα σε ολοκληρωτική «αθέτηση πληρωμών» (default, δημοσιογραφική μετάφραση «χρεοκοπία»), η οποία σε συνδυασμό με τις πιστωτικές αναταράξεις σε δύο μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης, την Ισπανία και την Ιταλία, θα οδηγούσε στο ενδεχόμενο κατάρρευσης όλου του συστήματος και του ευρώ. Από την άλλη να στεγανοποιήσει πάλι το ελληνικό πρόβλημα, να το βάλει σε καραντίνα και ταυτόχρονα να διευρύνει τον ρόλο των ευρωπαϊκών πιστωτικών μηχανισμών για να καθησυχάσει τις αγορές σε σχέση με την Ιταλία και την Ισπανία.
Τέταρτο : Η επιλογή αυτή δεν ήταν μόνο της Ευρωζώνης αλλά επηρεάσθηκε από τα παγκόσμια καπιταλιστικά κέντρα, (περισσότερα…)