ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΣΑ

18 Ιουλίου 2009 « Οι έντυπες παρεμβάσεις, πάσα στους συνέδρους της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ ».

Η ΠΑΣΑ δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2009 από συντρόφους μέλη του ΣΥΝ και ανέντακτους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με άμεσο στόχο την προώθηση στην αριστερά μιας αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας και δράσης τόσο στο επίπεδο της οργανωτικής της συγκρότησης όσο και στο επίπεδο της παραγωγής των πολιτικών της απόψεων και ιδεών. Επεδίωξε επίσης να αποτελέσει μια ομάδα που θα προσπαθούσε να φέρει σε όσμωση και σύνθεση, διάφορα ρεύματα και απόψεις στο χώρο της Αριστεράς, σε Αντισυστημική κατεύθυνση.
Είναι από τις ελάχιστες ομάδες στην αριστερά (πλην του ελευθεριακού και του οικολογικού χώρου) που διατύπωσε τα τελευταία χρόνια το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας, ως απαραίτητης προϋπόθεσης για τη λειτουργία της πολιτικής Αντισυστημικής αριστεράς και ως της μοναδικής σίγουρης απάντησης στην γάγγραινα των ιεραρχικών κομματικών μηχανισμών αλλά και των τάσεων εθελόδουλης υπαγωγής της βάσης σε αυτούς καθώς και σε λογικές ανάθεσης.
Η δραστηριότητά της ΠΑΣΑ το 2009 επικεντρώθηκε βασικά στο ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ λιγότερο στον ΣΥΝ, γιατί αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά αποτελούσε το προνομιακό πεδίο για να προωθηθεί η ενότητα της Αριστεράς και αφετέρου γιατί μεγάλη πλειοψηφία των ΠΑΣΑδόρων ανήκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, ένα σημαντικό μέρος των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ συνέπλεε με τις αναζητήσεις της ΠΑΣΑ στην προσπάθεια για μια νέα αριστερά, αμεσοδημοκρατική, ριζοσπαστική, πολύμορφη και αντισυστημική.
Στην 3η Πανελλαδική Συνέλευση η ΠΑΣΑ αποτέλεσε «βασικό παίκτη» στη διαμόρφωση κλίματος και προβληματισμού αναδεικνύοντας όσο ποτέ άλλοτε, τα ζητήματα της αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης της αριστεράς. Οι απόψεις της και οι δημόσιες και άλλες παρεμβάσεις της λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη απ’ όλες τις πλευρές, ενώ η πολιτική της εμβέλεια και αξιοπιστία διευρύνθηκε πάρα πολύ. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να επιτύχει η συνδιάσκεψη να υιοθετήσει κάποια από τις αμεσοδημοκρατικές της προτάσεις παρόλο που το προσπάθησε με κάθε τρόπο.
Ως ΠΑΣΑ υποστηρίξαμε παντού την αρχή της Άμεσης Δημοκρατίας: δοκιμαστήκαμε στις διαδικασίες των ανοιχτών συνελεύσεων στην Αίθουσα Γκίνη του ΕΜΠ, επιχειρήσαμε τη συν-διαμόρφωση πολιτικών θέσεων μέσω του Wiki, φιλοξενήσαμε πλήθος άρθρων και σχολίων-συζητήσεων στο μπλογκ μας. Επίσης, παρόλο που αυτό που μας ένωσε είναι η άμεση δημοκρατία, συμβάλλαμε και στο διάλογο για ζητήματα πολιτικής γραμμής, και στο μπλογκ μας μπήκαν από πολύ νωρίς τα ζητήματα του ευρώ και της χρεοκοπίας της χώρας, και ήμασταν ανάμεσα στους πρώτους που συζητήσαμε αυτά που αποτελούν σήμερα το κέντρο της συζήτησης της αριστεράς.

Μετά την 3η Πανελλαδική Συνέλευση περάσαμε σε μια φάση όπου η ΠΑΣΑ έχασε σε αρκετό βαθμό τη στόχευσή της, τη φρεσκάδα της και την αυτονομία του αρχικού της πνεύματος.
Για την πορεία μας από τις αρχές του 2010 μέχρι σήμερα, υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις και ερμηνείες, οι οποίες δεν επέτρεψαν μια συνθετική, από κοινού θέση. Θα κατατεθούν στο διάλογο, που θέλουμε και ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσει.

Η κοινή συνισταμένη μας, όμως είναι ότι:

Στην ΠΑΣΑ έχει ωριμάσει πλέον η γνώμη και η πεποίθηση ότι από καιρό πλέον έχει κλείσει ο κύκλος της ΠΑΣΑ ως συγκεκριμένης πολιτικής συλλογικότητας.

Και αυτό δηλώνουμε μ’αυτό το τελευταίο συλλογικό μας κείμενο.

Βέβαια τα θέματα της άμεσης δημοκρατίας, της πολιτικής αξιοπιστίας και της ανασυγκρότησης της αντισυστημικής αριστεράς παραμένουν πάντα ανοιχτά και επίκαιρα και είναι σίγουρο ότι πολλοί από εμάς θα πάρουν ενεργά μέρος σε όσες πρωτοβουλίες ληφθούν στο άμεσο ή προσεχές μέλλον προς αυτή την κατεύθυνση.
Στο τελευταίο συλλογικό μας κείμενο τελειώναμε με την φράση «Η ΠΑΣΑ συνεχίζει λοιπόν, όπως τότε, που παίρναμε το πλοίο και φεύγαμε διακοπές, χωρίς να ξέρουμε σε ποια νησιά θα τις περάσουμε…»
Αποδείχτηκε ότι στις πολιτικές προσπάθειες όπως της ΠΑΣΑ είναι καταστροφικό να «φεύγεις διακοπές χωρίς να ξέρεις σε ποια νησιά θέλεις να πας»…. Πρέπει και να ξέρεις που θέλεις να πας και αν έχεις πάρεις λάθος καράβι, να το δηλώνεις έγκαιρα. Γιατί αλλιώς είναι σίγουρο ότι θα βρεθείς σε λάθος προορισμούς και λιμάνια….

4 Σεπτεμβρίου 2012

κι αποχαιρέτα τον, τον ΣΥΡΙΖΑ που χάνεις

του Πάνου Δαμέλου

Διαβάζω κείμενα και ανακοινώσεις οργανώσεων τις τελευταίες μέρες που παρουσιάζουν μια εικόνα ενθουσιασμού και ευφορίας για την επικείμενη μετατροπή του Σύριζα σε ενιαίο κόμμα. Επειδή είχα εμπλακεί για ένα διάστημα σε αυτή την υπόθεση (συμμετέχω στην ΠΑΣΑ –μια συλλογικότητα που το 2009/2010 είχε αγωνιστεί για την αμεσοδημοκρατική συγκρότηση του Σύριζα- και στα πλαίσια του καλέσματός της να «στήσουμε τον Σύριζα από τα κάτω» είχα γραφτεί μέλος του Σύριζα Κορινθίας και συμμετείχα στο πενταμελές συντονιστικό του σε επίπεδο Νομού για κάποιους μήνες) και δεν μπορώ να πω ότι μοιράζομαι τη φαινομενική αισιοδοξία άλλων για τις εξελίξεις, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις.

Μια «Πασαδόρικη» παρέμβαση στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο πεδίο του Αρεως 2/7/2012

Και γραπτώς το συλλογικό κείμενο που διαβάστηκε : εδω

Σκέψεις για την ριζοσπαστική / αντισυστημική αριστερά.

Tου Αρη Παρασκευόπουλου 

Κάποιες σκέψεις για την ριζοσπαστική ή αντισυστημική αριστερά με αφορμή το άρθρο του σ.Κώστα Παπουλή,«Εκλογές : μεγάλα βήματα προς τα πίσω».Γράφει ο σύντροφος στο σημείο 6 του άρθρου του.

6) Η ριζοσπαστική αριστερά «χάθηκε» εντός του ΣΥΡΙΖΑ κατά τα φαινόμενα οριστικά, εκτός αν δεχτεί ισχυρή εξωτερική πολιτική πίεση.
Σε αυτό το σύντομο σημείωμα θα προσπαθήσω να ομαδοποιήσω τις τάσεις που εμφανίζονται σήμερα στο ρεύμα που ως πριν λίγο καιρό ονομάζαμε «ριζοσπαστική αριστερά».
Η αντισυστημική/ριζοσπαστική αριστερά με την μορφή και τις εκφράσεις που την ξέραμε εως και πριν μερικούς μήνες μας τελείωσε!
Το κομμάτι αυτό της αριστεράς μετά τις εκλογές βρίσκεται διαλυμένο σε 4 κομμάτια, με μόνο κοινό χαρακτηριστικό την αδυναμία άρθρωσης αυτόνομου και συνολικού πολιτικού λόγου που θα συγκροτεί πολιτικό ρεύμα.
1ο κομμάτι, αυτό που πολύ νωρίς, πριν ακόμα καλά-καλά αρχίσει η προεκλογική περίοδος, πέρα απο την ένταξη του στο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε και τις βασικές πολιτικές εκφωνήσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ. Οπως γράφει και ο σ.Παπουλής, αυτή τη στιγμή η ενσωμάτωση αυτού του κομματιού φαίνεται οριστική.

2ο κομμάτι, αυτό που περισσότερο ή λιγότερο ή και καθόλου κριτικά στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 6 Μαη, και που αγνοώντας αντιφάσεις, ανακολουθίες, και αδιέξοδα της πολιτικής γραμμής που κυριάρχησε στο σχήμα, θεώρησε οτι η λύση ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η μετεκλογική πολιτική στάση αυτού του κομματιού ειναι ακόμα ζητούμενο, αν και ακούγονται δυνατές φωνές απο διάφορες πλευρές του, που με διαφορετικές αποχρώσεις μας λένε, πως η πολιτική δράση και η συγκρότηση της αριστεράς σήμερα περνάει μέσα απο τον ΣΥΡΙΖΑ.

3ο κομμάτι, αυτό που μετεκλογικά ταλαντεύεται γύρω απο την άποψη πως «το πολιτικό ρεύμα των ρήξεων» μπορεί να αποτελέσει την καινούργια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτή την άποψη φλερτάρουν και διάφοροι «παράγοντες» της «πρώην» αντισυστημικής αριστεράς. Το τελευταίο άρθρο του Π.Παπακωσταντίνου αποτελεί τροχιοδεικτική βολή σε αυτή την κατεύθυνση.

4ο κομμάτι, είναι οτι απομένει που ζαλισμένο και απο την εκλογική σφαλιαρα αλλά περισσότερο απο την αποδεδειγμένη πλέον αδυναμία άρθρωσης λόγου και πολιτικής πρότασης που θα αποκτούν κοινωνικά ακροατήρια, προσπαθεί να μην παρασυρθεί απο το ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ, και να βρει αυτόνομο λόγο και βηματισμό.
Απο το, αν το 4ο κομμάτι καταφέρει να αποκτήσει αυτόνομο, και οχι ετεροκαθορισμένο απο την κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, λόγο, αν καταφέρει να συγκροτήσει πολιτική πρόταση που να απαντά στα λαϊκά προβλήματα με προοπτική ρήξεων και ανατροπών αλλά και πρόγραμμα επιβίωσης του λαού, αν καταφέρει να αποκτήσει σταθερό και αυτοδύναμο βηματισμό, απο το αν τελος θα καταφέρει να συνομιλήσει με τα λαϊκά στρώματα που βρήκαν έκφραση στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να τα μαλώνει με υψωμένο δάκτυλο, θα εξαρτηθεί η ανασύσταση της αντισυστημικής αριστεράς και θα επηρεαστεί η πορεία του 2ου και 3ου κομματιού.
Δύσκολοι καιροί, δύσκολα καθήκοντα σύντροφοι και μάλιστα χωρίς την πολυτέλεια της άνεσης χρόνου.

Από:http://tometopo.gr

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ Ενάντια στην κυβέρνηση των μνημονίων, του κεφαλαίου, του ρατσισμού ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ Σε κάθε πόλη, γειτονιά, εργασιακό χώρο

Δευτέρα 25/6 στην ΑΣΟΕΕ (αμφιθέατρο Αντωνιάδου) στις 7.3ο μμ.
Τη συζήτηση θα ανοίξουν με παρεμβάσεις τους οι Σωτήρης Μάρταλης, Κώστας Αθανασίου, Τάσος Κορωνάκης, Πάνος Κοσμάς, Γιώργος Σαπουνάς, Δημήτρης Στρατούλης, Θεανώ Φωτίου

Το ζήτημα της συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ «από τα κάτω», σε επίπεδο εργασιακών χώρων και γειτονιάς, αποτελεί επιτακτικό καθήκον. Το σύνθημα ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ, δεν είναι πια μόνο μια επιθυμία. Είναι μια ανάγκη που οι ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων του μόχθου, μπορούν να μετατρέψουν σε εφικτή διαδικασία. Για την υλοποίηση της απαιτείται η συνειδητή και συστηματική προσπάθεια του κόσμου που το κατανοεί και το κάνει δική του υπόθεση. Η δικτύωση αυτού του κόσμου, αποτελεί εντέλει έναν αποφασιστικό παράγοντα για την πραγματοποίηση των στόχων της ανατροπής! Η εκδήλωση που οργανώνεται επιχειρεί να συμβάλει ουσιαστικά σ΄ αυτή την υπόθεση.

Μερικοί χρήσιμοι σύνδεσμοι από τη συζήτηση του 2009.

Πρόταση 4ης ΓΣ ΣΥΡΙΖΑίων στο Γκίνη: Σχέδιο απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Συλλογική προσπάθεια συν-διαμόρφωσης νέου ‘Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας‘ του ΣΥΡΙΖΑ για την Οργανωτική Συνδιάσκεψη του Νοέμβρη ( 2009 )
Συγκριτικός πίνακας διατυπωμένων μέχρι 11/11/2009 θέσεων για την ΠΣ του Νοέμβρη

Σημαντικές αποφάσεις παρέμβασης από την 4η ανοιχτή συνέλευση ΣΥΡΙΖΑίων στο Γκίνη
Το κείμενο των 200 και οι θέσεις του Ξεκινήματος για την Πανελλαδική

Τα 2 κείμενα της γραμματείας για την Πανελλαδική

Προτάσεις Ενεργών Πολιτών και Μαρίας Φραγκιαδάκη για την Πανελλαδική Σύριζα

Η Πρόταση του ΔΙΚΚΗ για την Πανελλαδική Σύριζα

Πρόταση της ΚΕΔΑ για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ

Πρόταση της ΚΟΕ για την πολιτική και οργανωτική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση (ΣΥΝ): Θέσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ

Πρόταση Φλαμπουράρη για τα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει Νοέμβρη

Τα καταστατικά των Bloco και Die Linke μεταφρασμένα στα ελληνικά

Το προσωρινό (2009 ) καταστατικό του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος ( Γαλλία )

Πάμε παρακάτω…

του Λευτέρη Παπαθανάση 

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Toυ Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Τελικά ο λαός τα πάντα εν σοφία εποίησε –σ’ αυτή την εκλογική μάχη τουλάχιστον.

Πρώτον πρόβαλε ένα veto τόσο ισχυρό στις πολιτικές των μνημονίων, ώστε κανείς πλέον να μην είναι σε θέση να το αγνοήσει. Κι όποιος το αγνοήσει, δεν θα μπορεί απλούστατα ούτε να κυβερνήσει, ούτε να υπάρξει ως αξιόλογη πολιτική δύναμη.

Δεύτερον έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τόση δύναμη, ώστε να είναι το δόρυ και η ασπίδα του στη μάχη εναντίον της πολιτικής που θέλει να τον μετατρέψει σε φτηνό υποζύγιο, στερημένο από δικαιώματα, και πειθήνιο στις υπαγορεύσεις των αγορών, των δανειστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.

Τρίτον αποδοκίμασε με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό τις αριστερές εκείνες δυνάμεις, το ΚΚΕ πρωτίστως, που αρνούνται την ανάγκη της ενότητας και επιμένουν σε ένα καταστροφικό ενδοαριστερό εμφύλιο.,

Διαβάζοντας όμως το αποτέλεσμα, θα πρέπει κανείς να απαντήσει: Γιατί οι πολίτες δεν έδωσαν την εντολή και τη δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει;

Γιατί ένα μέρος τους λύγισε στην πίεση από παντού και στην εκστρατεία του τρόμου, είναι μια λογική εξήγηση. Η οποία μοιάζει όμως λίγο με την εξήγηση της ηγεσίας του ΚΚΕ για την ήττα του –φταίει η πίεση που ασκήθηκε στο λαό.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια τεράστια, πρωτοφανή ακόμα και για τα δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας, πίεση.

Η οποία δεν μπορεί να μην είχε επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Μπορεί όμως, συνυπολογίζοντας τις ενδείξεις του πιεσόμετρου, να σκεφτεί κανείς ότι ο λαός έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του ένα σαφές μήνυμα και μια σαφή εντολή: Προετοιμάσου! Σε θέλω, βλέπω σε σένα μια ελπίδα, μια απελευθερωτική δυνατότητα, αλλά ακόμα δεν σε εμπιστεύομαι. Σου έδωσα τη δύναμη από ένα μικρό κόμμα του 4%-5% να γίνεις αξιωματική αντιπολίτευση. Απόδειξέ μου ότι αξίζει αυτή την εμπιστοσύνη μου και μπορείς να κυβερνήσεις.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια θετική ανάγνωση του νικηφόρου αποτελέσματος. Και χρήσιμη από κάθε άποψη, τουλάχιστον πιο χρήσιμη από θριαμβολογίες και αναλύσεις περί νίκης σκιάς. Η ψήφος του λαού ως απαίτηση από το ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως μεγάλο κόμμα εξουσίας, αποφασισμένο και ικανό να αλλάξει τα πάντα, σημαίνει τα πάντα. Και θέτει τους πάντες μπροστά σε πρωτόγνωρες ευθύνες…

*Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, Δευτέρα 18 Ιουνίου

Η εκλογική νίκη και οι άμεσες πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ – ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ISKRA

ΕΡΩΤ. Θεωρείτε ακόμα βέβαιη την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;

ΑΠΑΝΤ. Τη θεωρώ πάρα πολύ πιθανή.

ΕΡΩΤ. Αν θεωρήσουμε πρώτη δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θα σχηματίσετε κυβέρνηση;

ΑΠΑΝΤ. Με τις δυνάμεις της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας.

ΕΡΩΤ. Δηλαδή με ποιούς;
ΑΠΑΝΤ. Πρώτα απ’ όλα με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ αλλά και με δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ριζοσπαστικής Οικολογίας που ενδεχομένως δεν εκπροσωπηθούν στη Βουλή λόγω του απαράδεκτου ορίου του 3%.

ΕΡΩΤ. Το ΚΚΕ αρνείται, όμως, κάθε συμμετοχή σε κυβέρνηση της Αριστεράς και ακόμη χειρότερα πολεμάει με όλα τα μέσα το ΣΥΡΙΖΑ. Πώς λοιπόν θα στηρίξει;

ΑΠΑΝΤ. Η ηγεσία του ΚΚΕ κάνει ιστορικό λάθος! Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές θα επικρατήσουν διαφορετικές σκέψεις. Αυτό επιβάλλεται να κάνουν μεγάλα ιστορικά πολιτικά ρεύματα σαν αυτό που εκφράζει το ΚΚΕ.

ΕΡΩΤ. Από την άλλη η ΔΗΜΑΡ δεν δέχεται τη «μονομερή» κατάργηση του μνημονίου και χρησιμοποιεί τον όρο «σταδιακή απαγκίστρωση». Σε ποια βάση θα γίνει η κυβερνητική συνεργασία;

ΑΠΑΝΤ. Σε μια συνεργασία είναι απαραίτητες οι αμοιβαίες μετατοπίσεις. Όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ η άμεση κατάργηση και ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να τεθεί σε αμφιβολία και υπό προθεσμία. Από την άλλη η έννοια της «σταδιακής απαγκίστρωσης» από το μνημόνιο δεν λέει απολύτως τίποτα. Αντιπροσωπεύει μια τρύπα στο νερό. Έτσι κι αλλιώς τη σταδιακή απαγκίστρωση την προβλέπει το ίδιο το μνημόνιο!

ΕΡΩΤ. Επομένως βλέπετε δύσκολη έως αδύνατη τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ.

ΑΠΑΝΤ. Κάθε άλλο! Αυτό που κάνω είναι να θέτω τα ρεαλιστικά και ειλικρινή πλαίσια μιας τέτοιας συνεργασίας. Κανένας δεν πρέπει να θεωρήσει ότι μπορεί να εκβιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαδηλώσει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν εκβιάζεται για να μετατοπισθεί στα πλέον κρίσιμα και θεμελιώδη ζητήματα, που αποτελούν κόμβους για να αλλάξει σελίδα η χώρα.

«Θα αναδιαπραγματευτούμε όλο το χρέος»

Διευκρινίσεις και δεσμεύσεις για την ακύρωση του μνημονίου και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους από την “Κυβέρνηση της Αριστεράς” και πώς αυτή συντίθεται και πολιτεύεται την επόμενη ημέρα των εκλογών. Ανάμεσα στα θέματα που μπαίνουν στο τραπέζι, οι κοινωνικές ανισότητες και η απόδοση δικαιοσύνης. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής και ο ρόλος της αστυνομίας. Οι προσδοκίες και οι δυσκολίες της 18ης Ιουνίου…

 [ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] Παναγιώτη Λαφαζάνη

… πριν από τις 17 Ιούνη αβάσταχτη ελαφρότητα σε πολύ βαρύ κλίμα , της Δέσποινας Σπανούδη

Υπάρχει αλήθεια έστω και ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που βουλιάζει, που να πιστεύει ότι τα κόμματα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβίωση των πολιτών απ’ ότι για τη δική τους επιβίωση;
Ακόμη και αν κάποιος δεν είχε καμιά προσωπική εμπειρία από τη δράση των κομμάτων, ακόμη και αν δεν είχε ακούσει για τις αδιαφανείς εσωτερικές λειτουργίες και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, ακόμη και αν δεν είχε ζήσει την παραλυτική λειτουργία κομματικών στελεχών σε κάθε τομέα του κοινωνικού βίου, στον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τους συλλόγους, στις κινητοποιήσεις, ακόμη και αν κάποιος προσγειωνόταν στην χώρα στις 7 Μαΐου θα χρειαζόταν λίγες μέρες (ή λίγες ώρες τηλεθέασης) για να βγάλει συμπεράσματα.
Μια χώρα ληστεμένη, σοκαρισμένη και αγανακτισμένη, που γύρισε την πλάτη σε αυτούς που ψήφιζε τα περασμένα 30 χρόνια, αρπάζοντας σαν σανίδα σωτηρίας κόμματα που υπόσχονταν ρήξη με το καθεστώς της εκποίησης και της υποτέλειας. Υπερψηφίζοντας, ανάμεσα στα τελευταία, το αριστερό κόμμα που δήλωσε ότι διεκδικεί την εξουσία, προτείνοντας συμμαχία με τα άλλα κόμματα της αριστεράς.
Ποια θα ήταν η λογική συνέχεια;

Η επόμενη μέρα

Του Χρίστου Κατσούλα.

Αν και μεσολαβούν σαράντα μέρες ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι διαφορές είναι τεράστιες. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη επιτάχυνση που μεταβάλει ταχύτατα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Αν στις 6 Μάη το ερώτημα ήταν το μνημόνιο, στις 17 Ιούνη το ερώτημα είναι η κυβέρνηση. Από το ναι ή όχι στο μνημόνιο, περνάμε στο ναι ή όχι στην αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Είναι ίσως άδικο για την υπόλοιπη αριστερά, αλλά πρόκειται για δίλημμα σαφώς αναβαθμισμένο, που επηρεάζει άμεσα τη λαϊκή επιβίωση. Καθίσταται επικίνδυνο για την αστική πολιτική, αν και όχι ακόμα για την αστική εξουσία.

Η πρόκληση που παράγει τις τεράστιες πολιτικές μετατοπίσεις, την κατάρρευση του δικομματικού εκκρεμούς και την ισχυρή πιθανότητα της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η παλλαϊκή προσδοκία να αλλάξουν τα πράγματα. Να σταματήσει ο κατήφορος. Να μπει πάτος στο βαρέλι. Να επανέλθει ίσως το επίπεδο της ζωής, των μισθών, των εισοδημάτων στην προμνημονιακή εποχή. Σίγουρα όμως να σταματήσει η κόλαση της ολοένα και μεγαλύτερης λιτότητας, φορομπηξίας, ανεργίας, φτωχοποίησης.

Δικαιούμαι να φοβάμαι. Δικαιούμαι να έχω ενστάσεις.

Audiatur altera pars = ας ακουσθεί και η άλλη πλευρά

του Τάσου Σταυρόπουλου

» ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν

ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν

ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ.»

( =Είναι αδύνατον να γνωρίσεις καλά τη ψυχή και το φρόνημα και τις ιδέες ενός άνδρα, προτού δοκιμασθεί στην εξουσία.) Αντιγόνη Σοφοκλή στ. 175-177.

 Επειδή συνήθως «μὴ τῶν ἀρίστων ἅπτομαι βουλευμάτων», μετά την εμπιστοσύνη του λαού στον Σύριζα ,ανέμενα ότι την επόμενη ημέρα η ηγεσία του θα καλούσε όλα τα αριστερά κόμματα, τις συλλογικότητες , προσωπικότητες και ανένταχτους της αριστεράς σε μια ενωτική συσπείρωση, για την έξοδο της χώρας από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση, μετά το τέλος του πολέμου.

 Ταυτόχρονα θα άρχιζε μια πυρετώδης διαδικασία για την ετοιμασία ενός προγράμματος για την ανακούφιση των ανέργων, για την αποκατάσταση των εργαζομένων και συνταξιούχων, για την αποκατάσταση της δημόσιας υγείας και παιδείας, που διαλύθηκαν από τους κ.κ Λοβέρδο και Διαμαντοπούλου.

 Με διάγγελμα ο Τσίπρας θα καλούσε το λαό σε συσπείρωση και σε αγωνιστική ετοιμότητα

Tα χαρακώματα των Μερκολάντ και τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ

Του Παπουλή Κώστα
Στην Ελλάδα εφαρμόζεται ένα σαρωτικό, αντικοινωνικό, οικονομικό πρόγραμμα, περικοπής των δημόσιων δαπανών και διάλυσης του κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεων, απορρύθμισης της αγοράς εργασίας κ.λπ.. Το πρόγραμμα αυτό είναι η συνηθισμένη, τραγική και νεοφιλελεύθερη «συνταγή» του Δ.Ν.Τ., σε όλες τις χώρες που παρεμβαίνει. Η μεγάλη διαφορά, που το μετατρέπει σε πιο αποκρουστικό στην Ελλάδα -όπως και στην Αργεντινή- από αλλού, και απόλυτα αποτυχημένο, είναι ότι δεν υπάρχει εθνικό νόμισμα και έτσι το Δ.Ν.Τ., δεν μπορεί να κάνει και υποτίμηση, που αλλιώς θα είχε πραγματοποιήσει αμέσως. Η υποτίμηση, αυξάνει το προϊόν και την απασχόληση μεταφέροντας πιέσεις της οικονομίας στο εξωτερικό. Όμως εδώ, όλο το βάρος της πολιτικής της προσαρμογής μεταφέρεται στις πλάτες του ελληνικού λαού, στους μισθούς, στο κοινωνικό κράτος και στη θάλασσα της ανεργίας, μέσω της λεγόμενης πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης.

Συνολικά αυτή η πολιτική, το μόνο που κάνει είναι να βαθαίνει την ύφεση, δημιουργώντας συνθήκες ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Στο βαθμό που στην ευρωζώνη, το κέντρο παύει να δανείζει

Ορισμένες σκέψεις για την Αριστερά στις νέες συνθήκες

του Κώστα Ανδρικόπουλου

G8, τρόϊκα και το σύνολο των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων ΟΝΕ/ΕΕ μας κουνούν το δάχτυλο και σαν χορωδία μας ψέλνουν: «εσείς τηρείστε τις δεσμεύσεις για να παραμείνετε στο ευρώ και εμείς θα δούμε για την ανάπτυξη». Προφανώς εκτιμούν ότι ΑΜΕΣΗ εμπλοκή του ελληνικού ζητήματος με πιθανή έξοδο της χώρας μας από την ΟΝΕ δεν τους συμφέρει.

Ο αναμενόμενος, κατά τα άλλα, τρόπος και ύφος χειραγώγησης μέσω της παρέμβασής τους στην κυρίαρχη λειτουργία της ελληνικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» δείχνει ότι μας αντιλαμβάνονται περισσότερο ως αποικία παρά ως κυρίαρχο κράτος και ταυτόχρονα προετοιμάζουν σχέδιο αποτροπής ντόμινο εξελίξεων από την ελληνική χρεοκοπία και αναγκαστική «αποχώρησή» μας από ΟΝΕ/ΕΕ. Η τραπεζική κρίση και κυρίως τα δομικά προβλήματα της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ επιτείνουν τις ανισότητες και την ευρωπαϊκή κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες.

ΣΥΡΙΖΑ: «ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑ»; «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ»; Ή ΚΙΝΔΥΝΟΙ «ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ» ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗΣ;

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων είναι στην αιχμή μιας μεγάλης ιστορικής σύγκρουσης με την Ελλάδα της τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), των μνημονίων, την Ελλάδα του μεγάλου αστικού κατεστημένου και των βρώμικων διευθυντηρίων της ΕΕ και της αμερικάνικης «παγκοσμιοποίησης».

Και δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να δώσει μια τιτάνια μάχη για την οποία δεν είναι ο ίδιος επαρκώς προετοιμασμένος, δεν διαθέτει ισχυρούς εγχώριους και ιδιαίτερα ευρωπαϊκούς συμμάχους, ενώ το επίπεδο του ελληνικού και ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος βρίσκεται κάτω (και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ κάτω) από τις απαιτήσεις.

Στα παραπάνω να προσθέσουμε και το εντυπωσιακό παράδοξο, πως μέχρι τώρα δεν υπάρχει όχι μόνο συνεργασία αλλά σχεδόν ούτε στοιχειώδης αλληλεγγύη ανάμεσα στις δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι περισσότερες των οποίων προεξοφλούν την «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ και στέκονται ήδη εχθρικά απέναντί του!

ΠΑΡ΄ΟΛΑ ΟΣΑ: ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*

Η ελπίδα για έξοδο από την κρίση, το πρόγραμμα και η διαλεκτική στρατηγικής και τακτικής

Το «αόρατο χέρι της Αγοράς», οδηγημένο από τα δόγματα του «νεοφιλελευθερισμού», προκάλεσε τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Η Ελλάδα ήταν ένας από τους «αδύναμους κρίκους». Εντούτοις, η κρίση ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί με αξιοποίηση εγχώριων πηγών. (Βλ. σχετικό άρθρο μου, Ουτοπία, τ. 95, 2011). Αλλά ο Παπανδρέου, οι συν αυτώ και οι μετά απ’ αυτόν, δεν θέλησαν: παρέδωσαν αμαχητί τη χώρα στα όρνεα του ΔΝΤ. Αναίσθητοι, θρασείς και ανήθικοι, τολμούν τώρα να ισχυρίζονται ότι θα σώσουν την Ελλάδα! Απειλούν και υβρίζουν. Την ίδια στιγμή επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν το αστικό μπλοκ εξουσίας: την υποτελειακή Δεξιά! Μιλάν για τέλος της «μεταπολίτευσης».

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟ!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗΣ

Η διαφαινόμενη πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην επερχόμενη εκλογική μάχη θα φέρει όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό κυβερνητικό ρόλο αλλά και όλη την Αριστερά, κομμουνιστική και μη κομμουνιστική στο προσκήνιο και μπροστά σε ιστορικές προκλήσεις.

Αυτό απαιτεί να επιτευχθεί, έστω μετεκλογικά, αυτό που δεν μπόρεσε να γίνει προεκλογικά: ένα μεγάλο, ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό μέτωπο.

Η εκλογική επικράτηση, όμως, της Αριστεράς καθόλου δεν σημαίνει οτι ανοίγει μετεκλογικά ένας ανέφελος δρόμος.

Άρθρα πρώην και νυν Πασαδόρων…

1.Η Ομολογία του Δ.Ν.Τ. για την Αποτυχία και ο Καταχρεωμένος  που πρέπει να Κηρύξει την Δικιά του  Σεισάχθεια

του Κώστα Παπουλή

Ένας μακροχρόνια άνεργος χρωστάει ένα δάνειο στην τράπεζα. Μέχρι σήμερα οι μοναδικοί του πόροι ήταν δάνεια από την ίδια τράπεζα, με τα οποία ξεχρέωνε τις δόσεις και τους τόκους. Η τράπεζα, όμως του έχει πει, ότι σε μερικούς μήνες θα πρέπει να βάζει και δικά του λεφτά για να ξεχρεώνει τουλάχιστον τους τόκους. Ο άνεργος, που δεν έχει από πουθενά έσοδα, σκέφτεται αν θα δηλώσει εκείνος την αδυναμία στην τράπεζα, ή  θα την αφήσει να τη διαπιστώσει μόνη της.

Συνέχεια εδώ

2.Καλούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην κατέβη στις επόμενες εκλογές

Θα ήταν μια τίμια στάση και αξιοπρεπής, τόσο απέναντι στην «Aριστερά» που ανακάλυψε τώρα τελευταία πως υπάρχει, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό. Ας κρατήσει ως αφετηρία το ποσοστό που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές και ας περιμένει μετά τις εκλογές να κάνει όση κριτική θέλει στις θέσεις και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέχεια    εδώ

3.Γιατί τόσο άγχος για το τι θα κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές;

του Πάνου Δαμέλου 

Δεν πρόλαβε να αποφασίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την αυτόνομη κάθοδό της στις επόμενες εκλογές και ήδη έχουν αρχίσει τα αρνητικά σχόλια από  μερικούς φίλους και στελέχη του Σύριζα. Γιατί τόσο άγχος για το τι θα κάνει μια δύναμη που κατέγραψε 1,2% στις προηγούμενες εκλογές από την πλευρά ενός κόμματος εξουσίας πλέον, που κατέγραψε 17% στις 6/5, όπως όλα δείχνουν θα πάρει αρκετά πάνω από 20% στις 17/6 και μάλλον θα είναι και πρώτο κόμμα;

Συνέχεια   εδώ

Η Βαβέλ της πόλωσης

Του Σπύρου Κόγκα.

Ενώ ήδη διανύουμε την προεκλογική περίοδο των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιούνη, όλο και πιο πολύ πάνω από τη χώρα, πάνω από την κοινωνία, πάνω από τα κόμματα, τις παρατάξεις, κάθε μικρό και μεγάλο φορέα, απλώνεται ο ίσκιος της πόλωσης, η ατμόσφαιρα βαραίνει από την παραλυτική δύναμη των διλημμάτων. Έχουμε τους G8, το παγκόσμιο διευθυντήριο του ιμπεριαλισμού, να μας εγκαλεί προ των ευθυνών μας, υποσχόμενοι κάποια βήματα για την ανάπτυξη, αλλά θυμίζοντας απειλητικά ότι “εντός ευρώ αλλιώς θα ζήσετε την Αποκάλυψη”. Και γρήγορα προστέθηκαν σε αυτούς και ο Ολάντ με την σοσιαλιστική παρέα του. Λίγες μέρες μετά τις τρομοκρατικές δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Σούλτζ ήρθε ο υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας, να πει “ψηφίστε Μνημόνιο για να μην ζήσετε την φρίκη”. Γρήγορα οι ραγδαίες εξελίξεις, ο αέρας αλλαγής στην Ευρώπη, αποδεικνύεται πιο ρεαλιστής, ψυχρός και ιμπεριαλιστικός από ότι μπορεί να τον θέλει η ψυχούλα της Ελλάδας, η ψυχούλα της Αριστεράς που ποντάρει στα Παρίσια, η ψυχούλα του λαού που μισεί θανάσιμα αυτή την αυτοκρατορική ακαμψία της Μέρκελ.

Πόλωση, τώρα ζούμε τις ώρες των διαζευκτικών, ή θα μείνετε ή θα φύγετε, ή ευρώ ή δραχμή και χάος και αποκάλυψη και ίσως και πραξικόπημα και πόλεμος και όλα τα δεινά του κόσμου. Η σεισμική δόνηση της λαϊκής ετυμηγορίας της 6ης Μάη ώθησε το διεθνές και ντόπιο σύστημα σε ακόμα πιο επιθετική τοποθέτηση των πολιτικών ζητημάτων. Στόχος να σταματήσει η λαϊκή μετατόπιση προς τα Αριστερά, να μπούνε όρια στην δυναμική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, να αναστηθεί η Κεντροδεξιά, να υπάρξει σχηματισμός κυβέρνησης την επόμενη μέρα.

Η κυρίαρχη αντίθεση και τα διασπαστικά διλήμματα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης

του Κώστα Νικολάου

Μια καταιγίδα από διλήμματα επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να προκαλέσει σύγχυση, να διασπάσει, να φοβίσει και τελικά να ωθήσει σε συντηρητικές επιλογές τους πολίτες: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Ευρωπαϊστές ή αντιευρωπαϊστές; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Μεταρρυθμίσεις ή όχι μεταρρυθμίσεις; Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός;

Με τη συστηματική και συνεχή διοχέτευση αυτών των διλημμάτων σε συνδυασμό με την πολιτική του «σοκ και δέος» (προωθούμενη ταυτόχρονα από παράγοντες στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας) επιχειρήθηκε η κατασκευή της συναίνεσης των πολιτών στο νεοφιλελευθερισμό. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 το κατασκεύασμα της συναίνεσης κατέρρευσε.

«Tι σημαίνει, πρακτικά, η άρνηση πληρωμής του χρέους;»

 Χάρης Σαββίδης*

Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (πχ Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ) καθώς και μια σειρά από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δεν ανήκουν σε κάποιο από τα πιο πάνω σχήματα, με άλλα λόγια η πλειοψηφία της Αριστεράς, τάσσεται πλέον ανοικτά υπέρ της άρνησης πληρωμής του χρέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση», για «αναστολή πληρωμής» ή για δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Συχνά οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΝ τονίζουν ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» που στην «καλύτερη» περίπτωση θα σημαίνει άρνηση πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ: «ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΟΙΝΗ ΚΑΘΟΔΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, στην κατεύθυνση της ενότητας της Αριστεράς, συνέντευξη του Ευτύχη Μπιτσάκη στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο 105,5».

Ο Ε. Μπιτσάκης, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην προεκλογική τακτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε βάρος των κομμάτων της Αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, στην επαίσχυντη δανειακή σύμβαση που ισοδυναμεί με το ξεπούλημα της χώρας και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, ασκεί κριτική στα τρεις βασικούς πολιτικούς φορείς της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και καταλήγει με την αναγκαιότητα της κοινής εκλογικής καθόδου των τριών αυτών κομμάτων, πάνω σε μια μίνιμουμ συμφωνια τριών σημείων:

Έρχονται τα δύσκολα

Του Χρίστου Κατσούλα.

Το πολιτικό ζήτημα της 6ης Μάη ήταν η αποδοκιμασία του μνημονίου με στήριξη στην πρόταση της κυβέρνησης αριστεράς. Το πολιτικό ζήτημα της 17ης Ιούνη είναι η ακύρωση του μνημονίου από την κυβέρνηση της αριστεράς. Δηλαδή η κυβέρνηση αριστεράς έγινε από σύνθημα ζύμωσης, σύνθημα δράσης και άμεσης υλοποίησης.

Αυτό θα είναι το δίλημμα των εκλογών.

Ή θα έχουμε μια ισορροπία τρόμου ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις που

Αριστερή Ριζοσπαστική πολιτική με τα κινήματα και τις πλατείες – Καμιά υποχώρηση στο σύστημα – Δημοκρατική συγκρότηση της Αριστεράς

Μπροστά στη συζήτηση που ανοίγει για ένα νέο ηγεμονικό ρόλο της Αριστεράς, που, κατα τή τη γνώμη μας δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται και από μια δημοκρατική οργάνωση, επαναφέρουμε τις προτάσεις που είχαν κατατεθεί το Νοέμβριο του 2009 για την 3η ΠΣ του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αριστερά μπορεί ταυτόχρονα να υψώνεται και να χαμηλώνει

Aλέκος Αλαβάνος –  «15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο»

Για τις εκλογές, το μνημόνιο και το ευρώ

Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στον  9.84 – Σάββατο 12 Μαϊου 

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τι ακριβώς εννοεί;

Πόσα από αυτά που λέει τα εννοεί και τι εννοεί από όσα λέει;
*

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει το μνημόνιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση;

Θα σηκώσει η αριστερά το γάντι;

Από τη μέχρι στιγμής διαδικασία των διερευνητικών εντολών που αναγκαστικά επιβάλλει μια σχετική διαφάνεια, παράλληλα με το πλήθος των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, έχει διαφανεί καθαρά κάτι που επικαλύφθηκε αντικειμενικά, αλλά και με τη σκόπιμη δράση διαφόρων πολιτικών δυνάμεων , κατά την προεκλογική περίοδο: Ότι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη προϋποθέτει εν είδει σιδερένιου νόμου την ύπαρξη μνημονίων. Που εξασφαλίζουν ότι η αποπληρωμή του απεχθούς χρέους προηγείται των αναγκών της κοινωνίας και προωθούν την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και της οικονομίας εις βάρος των ανθρώπων της εργασίας.
Ταυτόχρονα παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου, όπου οι συντριπτικά καταδικασμένοι με την ψήφο του λαού επιβάλλουν όρους και “κόκκινες γραμμές” που παραβιάζουν ευθέως τη λαϊκή βούληση, υποστηρίζοντας τη συνέχιση των μνημονίων με τη μία ή άλλη μορφή, για την παραμονή στην Ευρωζώνη. Πϊσω τους στοιχίζονται όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις της Ευρώπης με απειλές και εκβιασμούς προς το λαό.

Η επιρροή του ΚΚΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης της ταξικής πάλης και οι ευθύνες της ηγεσίας του

Εξαιτίας των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών των τελευταίων 2,5 ετών, 3,5 εκατομμύρια, ψηφοφόροι των εκλογών του 2009 εγκατέλειψαν μαζικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
Το ΚΚΕ είχε μικρή άνοδο κατά 0,94%. Η πραγματική αύξηση σε ψήφους είναι 18.823 και προήλθε από την αύξηση των ψηφοφόρων του στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, αλλά και από αύξηση στις νησιωτικές περιφέρειες Λέσβου (2 θέση) και κυρίως Σάμου (1η θέση). Αν κρίνουμε από την στάση του εκλογικού σώματος, μπορούμε να πούμε γενικά πως όποιος «μιλούσε» αριστερά κέρδιζε ψήφους. Από τον ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά και βγήκε 2ος μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τα τριπλασίασε!

Φιλί ζωής από την “αριστερά” στον ετοιμοθάνατο δικομματισμό;

Βενιζέλος: “Η πρόταση Κουβέλη συμπίπτει με τη δική μας.” Τυχαίο; Δεν νομίζω

“Του έκανα μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί” είναι μια από τις πιο διάσημες ατάκες από το βιβλίο (και την ταινία) ο Νονός. Στη γλώσσα της μαφίας αυτό σημαίνει ότι σε καλούν να υπογράψεις ένα χαρτί με ένα πιστόλι στον κρόταφο και σου λένε “διάλεξε τι θα είναι σε ένα λεπτό πάνω σε αυτό το χαρτί, η υπογραφή σου ή τα μυαλά σου”. Ο Φώτης Κουβέλης κάνει το αντίθετο. Κάνει μια πρόταση που είναι αδύνατο να δεχτεί μια πολιτική δύναμη με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ξέρει πάρα πολύ καλά ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να δεχτεί να προχωρήσει σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Και πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρόκειται να αρπάξουν οποιαδήποτε πρόταση παράτασης του μνημονίου και της πολιτικής τους επιβίωσης σαν να είναι η τελευταία coca cola στην έρημο. Ουσιαστικά ο Φ. Κουβέλης παρουσιάζει την πρόταση του μνημονιακού στρατοπέδου σαν..δική του. Μένει να δούμε τη συνέχεια.

Δήλωση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, Αλέξη Τσίπρα, μετά την ανάληψη της διερευνητικής εντολής

Αλέξης Τσίπρας:

Η λαϊκή ετυμηγορία της 6ης Μαΐου δε χωράει πολλές αναγνώσεις. Οι πολίτες καταψήφισαν σε συντριπτικό ποσοστό τη βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.

Τρία εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες πολίτες εγκατέλειψαν τα δύο κόμματα του μνημονίου, δίνοντας τέλος στα σχέδια 79 νέων μέτρων από τον Ιούνιο, στα σχέδια για 150.000 απολύσεις στο δημόσιο και στα πρόσθετα μέτρα 11 δις από τον επόμενο κιόλας μήνα.