ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ή ΕΣΤΩ ΟΙ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ;

 

Από τη σημερινή πορεία (22/10/09) στα Εξάρχεια για την αστυνομική αυθαιρεσία και βία έλειπε ο επίσημος Σύριζα. Ήταν μόνο μεμονωμένα μέλη και υποστηρικτές του. Επειδή αυτό το φαινόμενο δεν είναι σημερινό και δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη πορεία (όπου κάποιοι μπορεί και να πούν οτι «καπελώθηκε» απο άλλους, αν και στις ανοιχτές συγκεντρώσεις δεν υπάρχει περιορισμός στη συμμετοχή, όποιος θέλει πάει) θα θέλαμε, εμείς που υπογράφουμε αυτό το άρθρο, και που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουμε το Σύριζα, αλλά μετέχουμε και στις κινητοποιήσεις που ο Σύριζα είναι απών, να σταθούμε λίγο και να το ερευνήσουμε.

Το τελευταίο  διάστημα και πρίν και μετά τις  εκλογές εντείνεται η κρατική  καταστολή, η αστυνομοκρατία και  το πογκρόμ κατά των μεταναστών με θύματα ανθρώπινες ζωές, με το βιασμό της  αξιοπρέπειας και των μεταναστών και όσων γηγενών τολμούν να τους συμπαρασταθούν (σύλληψη Παρσάνογλου). Προχθές είδαμε όλοι την απίστευτη, ζωώδη συμπεριφορά της αστυνομίας κατά του Δημήτρη Παπαχρήστου σε χώρο που ήταν παρών πριν λίγες στιγμές ο πρόεδρος της ΚΟ του Σύριζα σύντροφος Αλ. Τσίπρας. Δηλαδή ρε παιδιά τι πρέπει να γίνει για να κινητοποιηθεί ο Σύριζα; Ή μήπως μια συνέντευξη τύπου λύνει το πρόβλημα; Αρκούν μόνο δηλώσεις όπως «Καταγγέλλουμε την πρωτοφανούς προκλητικότητας εισβολή ένστολων αστυνομικών δυνάμεων κατά το τέλος της παρουσίασης του βιβλίου του Χριστόφορου Κάσδαγλη στον βιβλιοχώρο Φλωράλ στην πλ. Εξαρχείων …» ή και «η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά των αστυνομικών δυνάμεων εντάσσεται στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός μόνιμου κλίματος αστυνομοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων όλο το τελευταίο διάστημα». Για μας όχι δεν αρκούν μόνο αυτές οι ενέργειες. Δεν μας αρκούν συνεντεύξεις τύπου και δηλώσεις!

Το ζήτημα όμως της ελλιπούς κινηματικής δραστηριοποίησης των δυνάμεων του Σύριζα δεν σταματά στα ζητήματα της κρατικής καταστολής. Όταν το καλοκαίρι η ΠΑΣΑ διοργάνωνε συγκέντρωση για τις φωτιές τα μέλη του Σύριζα που κατέβηκαν ήταν δεν ήταν 20 άτομα, ενώ αναρχικοί, Ανταρσύα, οικολόγοι και φιλόζωοι (!) ήταν πολλαπλάσια περισσότεροι! Ακόμα και σε άλλα μέτωπα που θεωρητικά ο Σύριζα πρωτοστατεί οι πορείες και οι ακτιβισμοί όλο και λιγοστεύουν. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Είναι μήπως  θέμα λιγοστών δυνάμεων και φοβάται  ο Σύριζα μην εκτεθεί από τη λιγοστή συμμετοχή; Μα αν ήταν έτσι θα φοβόταν να προβεί και σε συμβολικές καταλήψεις τραπεζών απο 20 άτομα που έγιναν μια φορά (παραήταν συμβολικές) κι ύστερα σταμάτησαν. Απο την άλλη, ο ΣΥΝ ισχυρίζεται οτι έχει 16.000 μέλη, η ΚΟΕ 2-3.000 και οι άλλες συνιστώσες αρκετές 100άδες όλες μαζί. Ποιά είναι η δυναμική όλων αυτών των μελών όταν οι ηγεσίες των οργανώσεών τους δεν μπορούν να κατεβάσουν ούτε τους μισούς, ούτε το ένα τρίτο, όταν δεν κατεβαίνουν ούτε οι ίδιες στο δρόμο;

Επειδή δεν  θέλουμε να προκαταβάλουμε τις απαντήσεις σε αυτό το ζήτημα, ούτε να θεωρήσουμε ντέ και καλά πως υπάρχει πολιτική θέση πίσω απο αυτήν την αυξανόμενη απουσία του Σύριζα από τους δρόμους (όχι βέβαια οτι οι δρόμοι είναι το μόνο κριτήριο συνέπειας στους αγώνες, δεν λέμε αυτό, αλλά δεν είναι και αμελητέο), απλά θέτουμε τον προβληματισμό μας και ανοίγουμε το ζήτημα για διάλογο.

Καλούμε επίσης την ΠΑΣΑ την επόμενη φορά που  θα προγραμματισθεί κινητοποίηση ανάλογη με αυτή των Εξαρχείων, να φτιάξει κι ένα πανώ έτσι ώστε όσοι είμαστε Σύριζα, αλλά Σύριζα δεν βλέπουμε, να μπούμε από κάτω. Μπορεί αυτό να μην είναι το μείζον, αλλά γι αυτούς που συναντιούνται ακόμα στις πορείες ύστερα απο καιρό που είχαν να τα πούν, έχει την σημασία του.

Το πιο σημαντικό ζήτημα απο όλα όμως σε σχέση με την δυσκολία κινητοποίησης του Σύριζα, είναι αυτή η εικόνα έλλειψης κουλτούρας κοινωνικής αλληλεγγύης που δείχνει, όταν ας πούμε αστυνομικοί σκοτώνουν στο ξύλο μετανάστες, και δεν αξίζει γι αυτό να γίνει μια μεγάλη κινητοποίηση και καμπάνια, παρόλο που «εμείς μιλάμε γι ανθρώπινες ζωές» κι «αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές». Ευχόμαστε και ελπίζουμε να μην υπολογίζουν και στον Σύριζα «κέρδη και ζημιές» (εκλογικά, πολιτικά, δημόσιας εικόνας κλπ.) μπροστά σε ζητήματα ανθρώπινης αλληλεγγύης. Ίσως λοιπόν χρειάζεται να καλλιεργηθεί μια άλλη κουλτούρα μέσα στον Σύριζα, πιο κινηματική και αγωνιστική, όχι για λόγους επίδειξης και εκ των υστέρων οικειοποίησης κοινωνικών αγώνων και αιτημάτων, αλλά για λόγους ουσίας.

Γιώργος Βλαχόπουλος, Βασίλης Ψαλλιδάς, Δημήτρης Κωφίδης, Δημήτρης Κλαδίτης, Γιάννης Κυριακάκης, Δημήτρης Μίλεσης, Αλέξανδρος Πλεμένος, Βαγγελιώ Σωτηροπούλου, Γιώργος Τρυποκάρυδος, Τάσος Αναστόπουλος