Διαδήλωση ενάντια στην τρομοκρατία; Τι θέλουμε να αποδείξουμε; Και σε ποιον; (του Κώστα Λεγάκη)

Για άλλη μια φορά τα στελέχη της «Ανανεωτικής» Πτέρυγας του ΣΥΝ έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της καθωσπρέπει, «θεσμικής», καθεστωτικής αριστεράς.

Με απευθείας ανακοίνωση στα ΜΜΕ μας ενημέρωσαν ότι προτίθεται να προτείνουν στην σημερινή ΠΓ του ΣΥΝ τη διοργάνωση διαδήλωσης ενάντια στην τρομοκρατία.

Τα ερωτήματα είναι πολλά:

1. Γιατί η ΑΠ επιλέγει να δημοσιοποιήσει την πρόθεσή της να κάνει μια πρόταση; Έτσι παράγεται η πολιτική πια εντός του ΣΥΝ; Μέσω των Μέσων;

Ως άνθρωπος που από τα μικράτα του συμμετέχει στην αριστερά και τις διαδικασίες της, είχα την εντύπωση ότι οι οποιεσδήποτε προτάσεις, πρώτα συζητούνται με τους συντρόφους μας και μετά δημοσιοποιούνται. Η επιλογή της ανακοίνωσης στα ΜΜΕ μιας πρότασης που απευθύνεται σε συντρόφους, μόνο τον χαρακτήρα του εκβιασμού μπορεί να έχει.

2. Τι θα εξυπηρετήσει μια τέτοια διαδήλωση;

Διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις κάθε είδους γίνονται με σκοπό να πιέσουν κάποιον να πάρει ή να αλλάξει μια απόφαση, μια πολιτική, μια πρακτική. Κινητοποιήσεις γίνονται για να κερδίσεις κάτι. Δεν γίνονται για το θεαθήναι, μόνο και μόνο για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας! Άρα διαδηλώνεις μόνο ενάντια σε κάτι που είναι απτό. Που έχει όνομα, που έχει πρόσωπο. Η κρατική τρομοκρατία π.χ. είναι μια τέτοια περίπτωση. Η ΕΤΑ, επίσης, στην Ισπανία, είναι μια άλλη τέτοια περίπτωση. Όσο τρομοκρατική κι αν είναι η δράση της, η ΕΤΑ διεκδικεί έναν «θεσμικό» ρόλο στα πράγματα. Υπολογίζει στη λαϊκή υποστήριξη και άρα λαμβάνει υπόψη της της τη λαϊκή αντίδραση. Στην ελληνική πραγματικότητα όμως, με ανθρώπους που σκοτώνουν για νεφελώδεις λόγους, που δεν ξέρουμε ούτε τι διεκδικούν, ούτε εάν είναι «αγνοί» επαναστάτες ή απλοί προβοκάτορες, μια τέτοια κινητοποίηση δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απλοί εγκληματίες. Δεν διεκδικούν καμιά λαϊκή «νομιμοποίηση», δεν διεκδικούν ερείσματα στον κόσμο. Όπως δεν διεκδικεί ούτε ο ληστής, ούτε ο βιαστής. Τι νόημα θα είχε μια κινητοιποίηση ενάντια στη Ληστεία ή ενάντια στον Βιασμό; Κινητοποιήσεις δηλαδή ενάντια σε μία έννοια; Μήπως οι ληστές ή οι βιαστές θα σταματήσουν να τελούν τις συγκεκριμένες πράξεις επειδή κατέβηκαν μερικές χιλιάδες στο δρόμο και διαμαρτυρήθηκαν; ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!

3. Τι θέλουμε να αποδείξουμε; Και σε ποιον;

Μήπως το μόνο που θέλουμε να αποδείξουμε είναι ότι είμαστε «καλά παιδιά»; Μα είναι παγκοίνως γνωστό, από την εκατόχρονη και πλέον δράση της αριστεράς στην Ελλάδα, ότι ουδέποτε δικαιολόγησε ή εφάρμοσε πρακτικές ατομικής τρομοκρατίας. Η αριστερά (όλων των αποχρώσεων) πάντα έβλεπε τη λύση των προβλημάτων μέσα από μαζικές διαδικασίες, μέσα από λαϊκές κινητοποιήσεις. Η αριστερά και οι αριστεροί έχουν υποστεί τρομοκρατικές πρακτικές. Έχουν διωχθεί, έχουν βασανιστεί, έχουν εκτελεστεί και είναι οι τελευταίοι που δεν θα υπολόγιζαν ποτέ μια ανθρώπινη ζωή. Άρα είναι εκ του πονηρού το ερώτημα που θέτουν οι φωστήρες της τηλεδημοσιογραφίας και οι ακροδεξιοί τηλεστάρ, για το πώς θα αντιδράσει η αριστερά απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Οι ίδιοι άραγε πώς αντιδρούν; Αυτοί γιατί δεν κάνουν καμιά κινητοποίηση;

4. Αποκηρύσσομεν μετά βδελυγμίας;

Όταν το κράτος και οι μηχανισμοί του σε εγκαλούν συνεχώς, η δική σου απάντηση δεν μπορεί να είναι συνεχώς το «αποκηρύσσομεν μετά βδελυγμίας». Να υπενθυμίσω ότι πολλοί κομμουνιστές που διαφωνούσαν και κριτίκαραν την Σοβιετική Ένωση και τα σταλινικά εγκλήματα, όταν τους ρωτούσαν στην ασφάλεια «είσαι ρε με τη Ρωσία;» αυτοί απαντούσαν «ναι». Και ήταν αυτό μια συνειδητή στάση απέναντι στο απεχθές πρόσωπο του κρατικού τρομοκράτη, που δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα να σου κάνει μια τέτοια ερώτηση.

Η αριστερά δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Η αριστερά έχει πολιτική για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους φαινομένων. Και η πολιτική αυτή λέγεται εκδημοκρατισμός του κράτους, των ένοπλων σωμάτων, των μυστικών υπηρεσιών μέχρι την πλήρη κατάργησή τους στην κοινωνία που ονειρευόμαστε. Λέγεται διαφάνεια παντού. Λέγεται φιλολαϊκή πολιτική, που αφαιρεί κάθε πρόσχημα στους επίδοξους σούπερμαν της επανάστασης.

Όταν το ίδιο το κράτος σπέρνει αντιδημοκρατικά μέτρα, αστυνομοκρατία, ηλεκτρονικά φακελώματα, κάμερες στους δρόμους και κυνήγημα καθετί που ξεφεύγει από την «καθεστυκυία λογική», τότε να είναι έτοιμο να θερίζει τρομοκρατικές θύελλες.