«Καλή Συνέχεια Σύντροφοι!» Δήλωση αναστολής Δράσης στον Σύριζα απο την υποψήφια βουλευτή Ηρακλείου Σύλλα Παπαγιανοπούλου

 

 

Καλή  συνέχεια σύντροφοι! 

Σε αυτά που  αποφασίστηκαν για μένα χωρίς εμένα, στέλνω τον συντροφικό αποχαιρετισμό.

Δεν θα νομιμοποιήσω, με την περαιτέρω συμμετοχή μου, το θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται στο – όχι πια και τόσο – εμπνευσμένο εγχείρημα της ενωμένης αριστεράς.  Έλπιζα μέχρι χθες σε μια Πανελλαδική με ουσιαστικό και αποφασιστικό χαρακτήρα που θα έδινε ώθηση στην επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την έμπνευση και τη συμμετοχή του κόσμου που από τον Ιούνιο είναι σε στάση αναμονής

Αντίθετα  από την χθεσινή Γραμματεία προκύπτει για άλλη μία φορά –την πιο κρίσιμη στιγμή για το ΣΥΡΙΖΑ- η διοργάνωση μιας Π.Σ στα χνάρια των προηγούμενων, χωρίς τόλμη & όραμα, με προσκόλληση στο υποτονικό και αναποτελεσματικό 11μελές αρχηγικό σχήμα, και χωρίς ανταπόκριση στο κάλεσμα του κόσμου της αριστεράς για ένα νέο ξεκίνημα. Μια Π.Σ που απλά παρατείνει – για πόσο ακόμη; – τη λειτουργία ενός άχρωμου και άοσμου πια ΣΥΡΙΖΑ για όφελος μόνο των καρεκλοκένταυρων γραφειοκρατών των μηχανισμών συνιστωσών και τάσεων. Ενώ παράλληλα η ταλαιπωρημένη στα λόγια κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να κρατήσει για μερικούς μήνες ακόμη την αναπνοή της και να συνεχίσει να πορεύεται χωρίς δικαίωμα ουσιαστικής συμμετοχής στα του οίκου της, χωρίς έμπνευση, υποστήριξη και δικαίωμα χάραξης πολιτικής στα τεκταινόμενα στους χώρους εργασίας, αυτοδιοίκησης, και κινημάτων.

 

Προσωπική στάση ζωής -αλλά και πολιτική- είναι ότι δεν έχει νόημα να κοιτώ πίσω παρά για να κάνω την αυτοκριτική μου και να προσπαθώ να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη δεύτερη φορά. Το κυριότερο λάθος αυτή τη στιγμή είναι ότι καμία συνιστώσα (και κύρια ο ΣΥΝ ως πλειοψηφούσα)  δεν ρίχνει μια ματιά πίσω για να αναγνωρίσει λάθος και να τολμήσει να κάνει έναν κριτικό απολογισμό ώστε να αλλάξουν ρότα προς την κατεύθυνση που δείχνει ο κόσμος της αριστεράς. Από την Π.Σ του Μάρτη του 2008 ως τα σήμερα αντί να εκμεταλλευτούν οι συνιστώσες και η Γραμματεία τη διακηρυγμένη επιθυμία του κόσμου που αποφάσισε να υποστηρίξει το εγχείρημα, και να κηρύξουν την λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις υφιστάμενες συναινετικές αποφάσεις των Πανελλαδικών, συντήρησαν ένα μόρφωμα που αλλοιώνεται στο ψυγείο της αναβλητικότητας, με κυρίαρχη έγνοια την αυτοεπιβεβαίωση μέσα από την κατ’ επίφαση ηγεμονίας τους επί της αριστεράς.  Και σήμερα που πάλι η βάση, τα μέλη συνιστωσών και ανένταχτοι δηλώνουν ότι αρνούνται πλέον το ρόλο του διεκπεραιωτή-χειροκροτητή-ψηφοφόρου και που εκφράζουν την αγωνία τους για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει, μέσα από την παραλυτική εμμονή στην αρχηγική ομοφωνία, τόσο τον πολιτικό όσο και τον αντιπολιτευτικό του λόγο, αντί να πορευτούν με μπούσουλα την απαίτηση του κόσμου, παραπέμπουν χωρίς ουσιαστική συζήτηση, σε πολύμηνη διαπραγμάτευση ζητήματα που έχουν πέσει στο τραπέζι εδώ και μήνες, ξαναστέλνοντας τον κόσμο σπίτι του στην καλύτερη περίπτωση.

Δεν εμπιστεύομαι ούτε μέρα παραπάνω τη διαχείριση του ‘’οράματος’’ στα χέρια αυτών που εκφράζονται μέσα από μια άτολμη και ανίκανη να αφουγκραστεί το τέλμα που έχει οδηγήσει αυτό που κάποτε θεωρούσαμε ενωτική αριστερή προοπτική, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ.

 

Έχει ήδη διατυπωθεί το ερώτημα τι μας εκφράζει περισσότερο; Μια μίζερη εκλογική συμμαχία – στα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης –  που, όποτε καταφέρνει να αποφασίζει ομόφωνα η με συναίνεση μια ηγετική άτολμη και αποκομμένη από τον κόσμο της αριστεράς 11άδα, απλά θα εκφωνεί αριστερές αναλύσεις και προτάσεις, θα κάνει «προγραμματική» ή «όποια άλλη» αντιπολίτευση και θα εισπράττει αριστερούς ψήφους με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστο»;  Ή μήπως ένας ενιαίος πολυτασικός, πλουραλιστικός, μη αρχηγικός φορέας στην προοπτική μιας αριστεράς της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο που θα κοιτά μπροστά και όχι πίσω; Μιας αριστεράς που θα δίνει ελπίδα μέσα από ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες βάσης που θα παράγουν νέες προτάσεις και νέους δρόμους προς το σοσιαλισμό, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες αλλά και μέσα την συνεπή κοινοβουλευτική και αντιπολιτευτική της στάση και δράση;

Σαφώς και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα ψήφιζε μεθαύριο – αν είχε την ευκαιρία – υπέρ της δεύτερης επιλογής και γι αυτό είναι κυρίαρχο το οργανωτικό ζήτημα  στη  συγκεκριμένη  χρονική στιγμή για το ΣΥΡΙΖΑ. Οργανωτικό = Πολιτικό και αν δεν διορθώσει τα του οίκου του, δε νομίζω ότι αρμόζει στο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν του πρέπει να μιλά για δημοκρατία, σοσιαλισμό και ριζοσπαστική αριστερή προοπτική. 

Υ.Γ Αλήθεια  σε τι πρέπει να ελπίζουν και τι πρέπει να κάνουν και οι υπόλοιποι σύντροφοι που έχουν ήδη υπογράψει τα κείμενα που κυκλοφορούν και αφορούν στο αίτημα για επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από αυτή την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη; 

Σύλλα Παπαγιανοπούλου 

υποψήφια βουλευτής Ηρακλείου με τον Σύριζα στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη 2009