Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας Για την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
Η 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πολύ σημαντική ευκαιρία για όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα σε κλίμα αλληλεγγύης και με συλλογικούς όρους να συζητήσουν και να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ και την οργάνωση των απαραίτητων κοινωνικών αγώνων.
Το κυριότερο θέμα που πρέπει να απασχολήσει την συνδιάσκεψη δεν μπορεί να είναι άλλο από τις πρωτοβουλίες που θα πάρουμε για το πώς θα οργανώσουμε τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στην οικονομική και αντεργατική πολιτική της νέας κυβέρνησης.
Το ΠΑΣΟΚ πιστό στη στρατηγική του σύγκλιση με το νεοφιλελεύθερο πολιτικό σχέδιο και τους φορείς υλοποίησης του σε Ελλάδα και Ευρώπη όχι μόνο δεν επαναδιαπραγματεύεται τους βασικούς άξονες της πολιτικής που μας έφερε μέχρι εδώ αλλά αντίθετα κινείται στην κατεύθυνση σκλήρυνσης των αναδιαρθρωτικών μέτρων τόσο σε ότι αφορά την εργασία όσο και τα δημοσιονομικά. Με πρόφαση την ανάγκη για εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες, δεν προχωρά σε δημόσιες επενδύσεις, ετοιμάζει την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού συστήματος, παγώνει τους μισθούς. Πρόκειται για την υλοποίηση μιας πολιτικής γραμμής που όχι μόνο δεν έχει στον ορίζοντα της κανένα συμβιβασμό με την δυνάμεις της εργασίας αλλά τοποθετείται απροκάλυπτα και χωρίς ενδοιασμούς στο πλευρό των πιο επιθετικών αστικών μερίδων.
Την ίδια στιγμή η νέα κυβέρνηση συνεχίζει τις αναδιαρθρώσεις σε παιδεία και υγεία ενώ έχει εξαπολύσει επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας με πρώτο στόχο τη νέα γενιά της εργατικής τάξης, τους χιλιάδες συμβασιούχους και σταζιέρς του δημόσιου τομέα. Με πρόσχημα την αξιοκρατία, πετάει στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους που στην πλειοψηφία τους δουλεύουν για χρόνια ανασφάλιστοι, με μισθούς- χαρτζιλίκια.
Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ στο πρόβλημα της καλπάζουσας ανεργίας είναι η εμπέδωση του εργασιακού μεσαίωνα, η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Ενώ καταργεί τα stage στο δημόσιο τα επεκτείνει στον ιδιωτικό τομέα και χαρίζει στο ιδιωτικό κεφάλαιο φτηνή και ευέλικτη εργασία. Την ίδια ώρα δεν λέει λέξη για το απάνθρωπο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, των εργολαβιών που οδήγησαν στην “υπόθεση Κούνεβα”. Οι εργολαβίες και η ενοικίαση εργαζομένων μπορεί μάλιστα να είναι και μία από τις λύσεις για την αντικατάσταση των εργαζόμενων που φεύγουν από τις δημόσιες υπηρεσίες. Σκοπεύει να προχωρήσει σε μια παραλλαγή του «συμβολαίου πρώτης πρόσληψης» για την εργασία των νέων, κάτι που σημαίνει ότι θα δίνει στις επιχειρήσεις την δυνατότητα να απολύουν παλιούς εργαζόμενους και αν τους αντικαθιστούν διαρκώς από φθηνότερο νέο εργατικό δυναμικό.
Αν υλοποιηθούν τα κυβερνητικά σχέδια ο δεύτερος μεγάλος χαμένος από την κρίση θα είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την κάλυψη των τεράστιων οργανικών κενών στο δημόσιο σύστημα υγείας, παιδείας και συνολικά στις δημόσιες υπηρεσίες. Η κυβέρνηση μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα συμμόρφωσης με τις υποδείξεις της ΕΕ δηλώνει ότι για κάθε πέντε εργαζόμενους που θα φεύγουν από το δημόσιο θα προσλαμβάνεται μόνο ένας.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι την στιγμή που ο αριθμός των ανέργων με βάση τα επίσημα στοιχεία έχει φτάσει στους 650.000, η ανεργία αγγίζει το 15%, και η κυβέρνηση σχεδιάζει να υλοποιήσει καινούργια ασφαλιστική μεταρρύθμιση, το πρώτο καθήκον που έχουμε είναι να οργανωθούμε ώστε να βοηθήσουμε στην πυροδότηση των απαραίτητων αγώνων για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, με αυτές τις προτεραιότητες και με στόχο την αποτελεσματική οργάνωση των αγώνων πρέπει να διεξαχθεί και η απαραίτητη συζήτηση για το οργανωτικό προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελούσε ακύρωση των λόγων ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, θα τον μετέτρεπε σε ένα κλειστό κλαμπ απομονωμένο από τις κοινωνικές ανάγκες που θέλει να εκφράσει και θα οδηγούσε την συζήτηση για τα οργανωτικά σε αδιέξοδο. Η οργανωτική συζήτηση δεν μπορεί να είναι μεταφυσική άσκηση επί χάρτου αλλά αντίθετα πρέπει να υπακούει στις ανάγκες της ταξικής πάλης έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται από τη συγκυρία.
Πρώτος στόχος επομένως πρέπει να είναι η καλύτερη οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στους επιμέρους κοινωνικούς χώρους, εκεί δηλαδή που εμφανίζονται τα αποτελέσματα της ασκούμενης πολιτικής και διαμορφώνονται τα πεδία της σύγκρουσης με τους φορείς υλοποίησης της. Αν αυτό είναι η πρώτη προτεραιότητα τότε είναι αναγκαίο να προβλεφθούν οι όροι συμμετοχής στις τοπικές, κλαδικές αλλά και στις θεματικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε, λοιπόν ότι όλα τα μέλη των οργανώσεων και των κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και όσοι ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες το επιθυμούν πρέπει να είναι αυτομάτως και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτιστο καθήκον των επιτροπών πρέπει να είναι η οργάνωση των αγώνων ανά κοινωνικό χώρο στη βάση των κατά τόπους αναγκών και λαμβανομένων υπόψη των πολιτικών ιεραρχήσεων της συμμαχίας. Οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εξάλλου και το πεδίο της ανασύνθεσης αφού εκεί διαμορφώνεται η ανάγκη για συγκλίσεις και συναινέσεις μέσα από την πολιτική, ιδεολογική και θεωρητική αντιπαράθεση, αφού εκεί εφαρμόζεται η πολιτική γραμμή και κρίνεται η αποτελεσματικότητά της.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ενωτικό εγχείρημα δημιούργησε προσδοκίες και επανακινητοποίησε ένα αγωνιστικό δυναμικό που για χρόνια είχε επιλέξει να μην εμπλέκεται με την κεντρική πολιτική μέσα από κομματικούς φορείς . Οι λόγοι για αυτή τη μαζική αποστράτευση είναι πολλοί και δε νομίζουμε ότι σε αυτή τη φάση είναι σκόπιμη μια προσπάθεια εντοπισμού τους. Το δεδομένο είναι ότι το δυναμικό αυτό ( οι λεγόμενοι ανένταχτοι) διεκδικεί, δικαίως, τη συμμετοχή του στο ενωτικό εγχείρημα, τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνει την πολιτική γραμμή και την τακτική του όχι μόνο σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους αλλά και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο. Κατά τη γνώμη μας, λοιπόν, τα κύρια οργανωτικά – πολιτικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ άμεσα είναι το ζήτημα της αποτελεσματικής οργάνωσης των κοινωνικών αγώνων καθώς και αυτό της συμμετοχής των ανένταχτων στο εγχείρημα με ισότιμους όρους. Τα υπόλοιπα είτε είναι πρώιμα είτε πολλές φορές ανακινούνται για λόγους σκοπιμοτήτων.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι στον ΣΥΡΙΖΑ διαπλέκονται ταυτόχρονα δύο διαδικασίες τις οποίες δεν πρέπει να συγχέουμε επί ποινή ακύρωσης συνολικά του εγχειρήματος. Η διαδικασία της ενότητας της αριστεράς μέσα από ένα συμμαχικό σχήμα και η διαδικασία της ανασύνθεσης της αριστεράς. Ενώ ή πρώτη διαδικασία αφορά τους πάντες η δεύτερη φέρνει στην επιφάνεια διαχωρισμούς αλλά και συγγένειες και συγκλίσεις που έχουν προκύψει είτε λόγω κοινής πολιτικής καταγωγής οργανώσεων, είτε λόγω ιδεολογικών και θεωρητικών μετατοπίσεων που συντελέστηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Αυτές οι συγκλίσεις αποτελώντας την πρώτη ύλη για την ανασύνθεση δεν αίρουν ούτε κατ΄ελάχιστον την ανάγκη προχωρήματος του συμμαχικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγάλο λάθος θα ήταν να οριστεί ο όλος ΣΥΡΙΖΑ ως το πεδίο εφαρμογής της ανασύνθεσης. Αυτό θα οδηγούσε πολιτικές δυνάμεις εκ των πραγμάτων στην αποχώρηση αν όχι άμεσα τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα θέτοντας νέα εμπόδια και περιορισμούς στο εγχείρημα της ενότητας. Κινήσεις που έχουν σα στόχο να εκβιάσουν την ανασύνθεση και, κάτω από το βάρος των μεγάλων προσδοκιών και απαιτήσεων του κόσμου είναι αλήθεια, να προτρέξουν δεν εξυπηρετούν το σχέδιο της ανασύνθεσης αλλά αντιθέτως γκρεμίζουν από τη βιασύνη τους τα θεμέλια του. Στο βαθμό που οι προσπάθειες αυτές βασίζονται σε καλές προθέσεις και δεν εξυπηρετούν ηγεμονικές σκοπιμότητες θεωρούμε ότι είναι δυνατόν να καταλήξουμε σε κοινό βηματισμό μέσα από την αλληλέγγυα και συντροφική συζήτηση, βηματισμό που θα υπηρετεί τόσο την ανάγκη για ενότητα όσο και την αντίστοιχη για ανασύνθεση της Αριστεράς.
Με αυτή την έννοια προτάσεις οι οποίες μετατρέπουν το ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα με αυτοπρόσωπη εγγραφή μελών, με ενδιάμεσα όργανα αιρετά και ανακλητά που αποφασίζουν με πλειοψηφίες, όσο αυξημένες και αν είναι αυτές, στην πραγματικότητα δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό που υπάρχει αλλά αυτό που θα επιθυμούσαν να υπάρχει. Η υιοθέτηση τέτοιων προτάσεων στην πραγματικότητα υποβαθμίζει την ανάγκη για ενότητα της Αριστεράς σε μια περίοδο που αυτή είναι αναγκαία για την απόκρουση της αστικής επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις και την ίδια στιγμή δεν συντείνει στην πρόοδο του σχεδίου της ανασύνθεσης, αλλά αντιθέτως δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιδιώκει να λύσει. Εξάλλου, οι προτάσεις αυτές επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την δογματική αντίληψη που θεωρεί προϋπόθεση της ενότητας την πολιτική συμφωνία επί παντός του επιστητού. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η επιμονή στη λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι σε σειρά ζητημάτων, από τα λεγόμενα εθνικά μέχρι τον πολιτικό ορίζοντα και την σοσιαλιστική στρατηγική αλλά και την αντίληψη για την εσωκομματική δημοκρατία δεν υπάρχει κοινό ιδεολογικό περίγραμμα των οργανώσεων που συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ;
Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω που αφορούν τόσο την στρατηγική επιλογή της ενότητας όσο και τη σύστοιχη της ανασύνθεσης είναι πάρα πολύ σοβαρά για να συζητιούνται χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο, πρωτοβουλιακά και πολλές φορές υπό το βάρος πολιτικών εκβιασμών. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί από συμμαχικό πολιτικό φορέα σε μαζικό χώρο και ότι η μάχη των συσχετισμών έχει υποκαταστήσει την πολιτική αντιπαράθεση που αξονίζεται γύρω από το ερώτημα της αποτελεσματικής οργάνωσης αντιστάσεων και αγώνων που θα δίνουν πολιτική προοπτική στις εργαζόμενες τάξεις και τη νεολαία. Η Νεολαία Συνασπισμού με την καθημερινή της δράση στους κοινωνικούς χώρους και με την πολιτική της τοποθέτηση θα συνεχίσει να υπερασπίζεται κόντρα στον ανορθολογισμό και το δογματισμό την υπόθεση της ανασύνθεσης με στόχο την συγκρότηση ενός ενιαίου πολιτικού φορέα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που θα εμφορείται από την αγωνία για την ανανέωση του κομουνισμού μέσα από τη δημοκρατική και αγωνιστική ανασύνταξη των κινημάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής συνδιάσκεψης πρέπει να επικρατήσει κλίμα νηφαλιότητας και συντροφικής συζήτησης, να παραμεριστούν όσοι προσέρχονται στη συζήτηση με πολιτικές σκοπιμότητες άλλές από την πρόοδο και την αποτελεσματική οργάνωση του εγχειρήματος, και δυστυχώς δεν είναι λίγοι, να μπουν κατά μέρος οι αρχηγικοί πατερναλισμοί και η διδασκαλική κουλτούρα, να συμφωνηθούν το δίχως άλλο οι ώριμες αλλαγές για την δημοκρατικότερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την προσπάθεια θα προσπαθήσει να συμβάλει η Νεολαία Συνασπισμού έχοντας κατά νου ότι οι τοποθετήσεις της είναι αναγκαστικά μερικές, όπως όλες οι τοποθετήσεις, δεν εξαντλούν τη συζήτηση και πολύ περισσότερο την πραγματικότητα και γι αυτό το λόγο παραμένει πάντοτε ανοιχτή στην κριτική που εμφορείται από την αγωνία για την καλύτερη λειτουργία του εγχειρήματος και της αποτελεσματικότερης οργάνωσης των ταξικών αγώνων.
Η Γραμματεία του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Συνασπισμού
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
«Με αυτή την έννοια προτάσεις οι οποίες μετατρέπουν το ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα με αυτοπρόσωπη εγγραφή μελών, με ενδιάμεσα όργανα αιρετά και ανακλητά που αποφασίζουν με πλειοψηφίες, όσο αυξημένες και αν είναι αυτές, στην πραγματικότητα δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό που υπάρχει αλλά αυτό που θα επιθυμούσαν να υπάρχει. Η υιοθέτηση τέτοιων προτάσεων στην πραγματικότητα υποβαθμίζει την ανάγκη για ενότητα της Αριστεράς σε μια περίοδο που αυτή είναι αναγκαία για την απόκρουση της αστικής επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις και την ίδια στιγμή δεν συντείνει στην πρόοδο του σχεδίου της ανασύνθεσης, αλλά αντιθέτως δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιδιώκει να λύσει. Εξάλλου, οι προτάσεις αυτές επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την δογματική αντίληψη που θεωρεί προϋπόθεση της ενότητας την πολιτική συμφωνία επί παντός του επιστητού. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η επιμονή στη λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι σε σειρά ζητημάτων, από τα λεγόμενα εθνικά μέχρι τον πολιτικό ορίζοντα και την σοσιαλιστική στρατηγική αλλά και την αντίληψη για την εσωκομματική δημοκρατία δεν υπάρχει κοινό ιδεολογικό περίγραμμα των οργανώσεων που συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ;»
Ζήτω ο Λένιν, Ζήτω ο Στάλιν, Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός, Ζήτω το σφυρί δρεπάνι, ζήτω κι ο Κομμουνισμός! Μπροστά σ’ αυτό το κείμενο ο Φλαμπουράρης είναι απλώς οδοντόκρεμα! Δεν υπάρχει κοινό ιδεολογικό περίγραμμα! Και τώρα πως θα κάνουμε την ταξική πάλη σύντροφοι, χωρίς κοινό ιδεολογικό περίγραμμα;
Γιάννη, κάποια στιγμή πρέπει να σε προβληματίσει αυτό που έγραψε νωρίτερα ο Gogol. Αν είναι όλοι σταλινικοί, ενδιαφέρονται να στήσουν μαγαζάκια, να κρατήσουν τα λεφτά για τον εαυτό τους κλπ τότε για ποια ενότητα της αριστεράς και για ποιον σύριζα μιλάμε; Με ποιον θα τον κάνουμε αυτόν τον σύριζα που θέλουμε, μόνοι μας; Καλή η κριτική αλλά να υπάρχει και ένα μέτρο. Στο σχόλιό σου δε βρίσκω τίποτα εποικοδομητικό, μόνο αντιπαλότητα.
δέχομαι την κριτική σου, συγνώμμη παρασύρθηκα. Είναι που πρίν απο 25 χρόνια ήμουν μέλος της ΚΝΕ και το ύφος της ανακοίνωσης μου θύμισε εκείνα τα πέτρινα χρόνια. Συμφωνώ όμως πως δεν έπρεπε να παρεκτραπώ. Δεν κατηγορώ κανέναν για σταλινισμό. Απλά βλέπω μια αντίφαση στην ανακοίνωση. Πως απο την μια ο Σύριζα καλείται να διεξάγει την ταξική πάλη, και απο την άλλη έχει τόσο μεγάλες ιδεολογικές διαφορές στο εσωτερικό του. Η ταξική πάλη αν δεν απατώμαι προϋποθέτει ιδεολογική ενότητα πολύ περισσότερο απο ότι οργανωτική. Ζητώ συγνώμμη απο τους σ. του ΚΣ της Ν.ΣΥΝ για το παραπάνω σχόλιό μου. Δεν ήθελα να τους θίξω. Ωστόσο δεν μπορώ και να μην επισημάνω οτι η Ανανεωτική Πτέρυγα εντός του ΣΥΝ (για παράδειγμα) ουδεμία σχέση έχει με την φρασεολογία και τις θέσεις της νεολαίας, αλλά οι σ. είναι στο ΙΔΙΟ ΚΟΜΜΑ με Αυτην! Προσοχή: στο ίδιο ΚΟΜΜΑ! Ούτε καν στην ίδια «πολιτική συμμαχία»…Αυτά όλα δεν είναι πολύ αντιφατικά ρε παιδιά;
Θα συνεβαλλε πολυ στη συζητηση να κατονομαζονταν οσοι «προσερχονται στη συζητηση με πολιτικες σκοπιμοτητες».Το οτι τους γνωριζουν κι αυτους και τα σχεδια τους οι συντακτες του κειμενου,δε σημαινει οτι τους γνωριζω κι εγω.Και στ’αληθεια πολυ θα το ηθελα.
αυτο το πριν 25χρ.ημουν στην ΚΝΕ τι το’θελες? δεν ηταν ολα πετρινα χρονια. Δηλαδη αν δε συμμετειχες στην ΚΝΕ η σε αλλο πολ.σχηματισμο θα’σουν καλυτερος.
για την ακρίβεια πριν 30 χρόνια ήμουν στην ΚΝΕ. Μετά πέρασα στο κόμμα το ΚΚΕ, έως το 86 που διαγράφτηκα. Έχεις δίκιο, δεν ήταν όλα πέτρινα, ούτε φυσικά μετάνιωσα, ούτε αλλαξοπίστησα. Όμως η ξύλινη γλώσσα, η «επαναστατική καθαρότητα» και η απαρέγκλιτη «κομματική» γραμμή με ενοχλούσαν και τότε (γι αυτό άλλωστε και με διέγραψαν) και τώρα! και μου φαίνονται όλα αυτά λίγο αταίριαστα με την «ριζοσπαστική, ανανεωτική» αριστερά που λέει και ο σ. Αλέξης…
Σύντροφοι,
συμμετέχοντας σε συνελεύσεις (χαλάνδρι και πάσα) και διαβάζοντας τα διάφορα κείμενα προτάσεων που κυκλοφορούν συμπεραίνω τα παρακάτω:
1. ο δρόμος για τον ενιαίο φορέα είναι δύσκολος, όχι ανέφικτος. Προϋποθέτει ψυχραιμία, υπομονή και συντονισμένες κινήσεις με την ευρύτερη δυνατή οριζόντια δικτύωση σε όλη την Ελλάδα. Σ’ αυτήν την προσπάθεια πρέπει να ληφθούν κάποιες πρωτοβουλίες τοπικές και πανελλαδικές και με την στήριξη, αν είναι δυνατόν, προσωπικοτήτων τύπου Βεργόπουλου…
2. διακρίνονται δρομείς τριών ταχυτήτων.Δρομείς της εδώ και τώρα ρήξης με το παρελθόν που στοχεύουν στον ενιαίο φορέα εντός του 2010, δρομείς που αναβάλλουν την ενιαιοποίηση, χωρίς να την αποκλείουν, κρατώντας τις ισορροπίες (ως πραγματιστές, όπως κείμενο Ν.ΣΥΝ)και δρομείς που θέλουν να «λακίσουν» στην πρώτη ευκαιρία (Αν.Π. ΣΥΝ).
3. πρέπει να πείσουμε ότι είναι λάθος να λέγεται ότι η εμβάθυνση και η δημοκρατία στην λειτουργία του σχήματος αντιβαίνουν στην ουσία της ενότητας και της ανασύνθεσης. Τα τείχη εντός του σχήματος δεν κτίζονται από κάτω, αλλά από την κορυφή και πιστοποιούν το έλλειμμα της δημοκρατίας στην εσωτερική λειτουργία. Ετσι απομακρύνονται οι εν δυνάμει σύντροφοι.
4. ότι και αν αποφασιστεί στην Π.Σ. (είτε χωρίς ψηφοφορία, είτε με)νομίζω ότι οι ταχύτεροι δρομείς πρέπει να προτείνουμε σε υπάρχουσες επιτροπές (τοπικές, κλαδικές και θεματικές)να ανοίξουν ενιαίο μητρώο μελών με τον τρόπο που προτείνει η Πάσα.Να στοχεύσουμε στην ενιαιοποίηση από κάτω με την δημιουργία κοινών κλαδικών σχημάτων στο συνδικαλιστικό και σε άλλες θεματικές, όπου η σύνθεση μπορεί να επιτευχθεί πιο εύκολα.Να ακολουθήσουν συνελεύσεις (δύο κάθε μήνα) με θέματα την επικαιροποίηση του ιδεολογικού και πολιτικού πλαισίου και την πολιτική μας δράση τοπικά, κλαδικά και θεματικά.
Ολοι γνωρίζουμε από την ιστορία, ότι συγκυριακές μειοψηφίες έχουν την δυνατότητα να κινήσουν τα πράγματα. Υπομονή.
Στην πορεία του πολυτεχνείου μερικοί φίλοι μου με ρώτησαν: τι κάνουν αυτοί οι ΚΝΙΤΕΣ εδώ παρατηρώντας μπλοκ της νεολαίας του ΣΥΝ από τα συνθηματά του. Δεν με πίστευαν οταν τους έλεγα ότι είναι του ΣΥΝ. Είναι σαφές, οπως σωστά λέει ο Γιάννης οτι οι διαφορές μέσα στον συνασπισμό είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές στον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό η καραμέλα που «πιπιλάε騻 ο μηχανισμός του ΣΥΝ σε όλες τις συνελεύσεις για «ιδεολογικές διαφορές» και για την συνεπαγόμενη αδυναμία συγκρότησης πολιτικού φορέα είναι πουκάμισο αδειανό.Ομως έχω κάνει μια διαπίστωση-μαζί και με πολλούς άλλους- που θέλω ρε Κυριακάκη να με βοηθήσεις με την πολυετή θητεία σου στο ΣΥΝ: Γιατί αυτή η νεολαία είναι τόσο πειθαρχημένη στην ηγεσία,μοιάζει τόσο πολύ στον Φλαμπουράρη;Είναι σπάνιο φαινόμενο για τις ζωντανές και απείθαρχες νεολαίες της ιστορικής αριστρεράς που εμείς γνωρίσαμε, Ρήγας -Β.Πανελαδική, ΚΝΕ με τον εξαιρετικό Γραμψα κλπ Σε γενικές γραμμές στα αριστερά κόμματα οι νεολαίες αμφισβητούν την ηγεσία .Εδώ τι έχει συμβεί;
δεν συμφωνώ μαζί σου Γέρο, οι νεολαίες με εξαίρεση τις επαναστατικές περιόδους, ήταν πάντα πιο συντηρητικές απο τα κόμματά τους. Είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν μπορούμε να την κάνουμε εδώ, και αδικεί και την νεολαία ΣΥΝ, για την οποία δεν έχω άμεση εμπειρία (υπάρχουν σ. απο τη νεολαία στην Πασα, αυτοί μπορούν να σου πούν). Επιγραμματικά θα πώ πως ως νέοι όλοι οι άνθρωποι έχουμε βέβαια την ορμή της νιότης, αλλά παράλληλα και την ανασφάλεια του μέλλοντός μας και της κοινωνικής μας ένταξης. Αυτή η ανασφάλεια οδηγεί στην επιτακτική ανάγκη του να ανήκει κάποιος σε μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερη κριτική στάση απέναντί της, κι όλοι το έχουμε ζήσει αυτό. Έτσι δημιουργείται έδαφος για ομαδοποιήσεις και πειθαρχίες ανάλογες με αυτές των κομμουνιστικών κομμάτων παλαιού τύπου. Ωστόσο σε αυτές τις ομαδοποιήσεις συμμετέχει πάντα ένας μικρός μόνο πυρήνας, «τα ηγετικά στελέχη» που αργότερα γίνονται και στελέχη του «κόμματος». Απο την στιγμή που οι νεολαίες λειτουργούν ιεραρχικά, με κεντρικά συμβούλια, γραμματείς κλπ στην ουσία αναπαράγουν το μοντέλο του κόμματος. Όσο μάλιστα το «κόμμα» λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση για τα «στελέχη» της νεολαίας, το ιεραρχικό μοντέλο θα εμφανίζεται πιο ενισχυμένο στη νεολαία. Δεν νομίζω οτι το παράδειγμα του Γράψα που έφερες είναι επιτυχές, αφού τα συγκεντρωτικά-ιεραρχικά χαρακτηριστικά ο Γράψας τα πήρε μαζί του στο ΝΑΡ τα ΕΕΑΚ κλπ. Όσο για τους Ρηγάδες, αποστρατεύτηκαν οι περισσότεροι (και καλά έκαναν) και σήμερα αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που λέμε «ανένταχτοι Σύριζα»…
Ειδικά για την νεολαία του ΣΥΝ ωστόσο, εκτιμώ οτι υπάρχει και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, στο οποίο την μικρότερη ευθύνη φέρουν τα παιδιά της Νεολαίας: Ο Συν σαν κόμμα είναι ιδεολογικά πολυσχιδής, ανομοιογεννής και ατέρμονος και οργανωτικά ελάχιστα αποτελεσματικός. Αυτό ώθησε τη νεολαία, ελλείψει πολιτικού προτύπου, να αναζητήσει την ταυτότητά της σε ήδη υπάρχοντα μοντέλα οργάνωσης και πολιτικού λόγου, που είναι πιο ελκυστικά και ιδεολογικά πιο «καθαρά». Οι ίδιοι οι σ. της νεολαίας δεν βλέπουν οτι αυτά τα μοντέλα είναι συντηρητικά, γιατί σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του ΣΥΝ είναι γι αυτούς πιο αποτελεσματικά και συνεκτικά. Σε σχέση με τον Σύριζα όμως πιστεύω οτι κάνουν λάθος (προφανώς εδώ ταυτίζονται με την ηγεσία που την θεωρούν «δική» τους) γιατί ο Σύριζα είναι πολύ πιο ομοιογενής ιδεολογικά και ταξικά, απο ότι ο ΣΥΝ! Ακόμα και το ΔΙΚΚΗ που θεωρείται ας πούμε «σοσιαλδημοκρατικό», σε σχέση με την Ανανεωτική Πτέρυγα, είναι επαναστατικό!
Κι επειδή τα λόγια μένουν, και δεν πρέπει να ξεχνιούνται να θυμίσω στους συντρόφους της νεολαίας, οτι ο ίδιος ο σ. Τσίπρας στην πρώτη γραμματεία μετά της Ευρωεκλογές είχε πάει κι είχε πεί: «Σύντροφοι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στον Σύριζα, το πρόβλημα βρίσκεται στον ΣΥΝ»…Θεωρώ λοιπόν οτι κάνουν λάθος στην ανάλυσή τους, όχι επειδή είναι νεολαία, αλλά επειδή απλά κάνουν λάθος. Νομίζω οτι κάνουν λάθος επειδή επηρρεάζονται κι αυτοί απο τον κομματικό πατριωτισμό. Μια ταξική ανάλυση όπως την επιχειρούν θα έπρεπε πρώτα να εξετάσει το φαινόμενο ΣΥΝ, γιατί ο ΣΥΝ κι όχι ο Σύριζα είναι το εμπόδιο για μια ταξική πολιτική σήμερα στο χώρο μας.
Ομως η ΚΝΕ δεν πειθάρχησε τότε στην πολιτική του ΚΚΕ και μάλιστα στό συνολό της,ενώ ήδη 2-3 χρόνια πριν είχε έντονα διαφοροποιηθεί με την πολιτική του.Το ΚΣ της ΚΝΕ τότε δεν ήταν «κούτβηδες και τα αυριανά στελέχη του κόμματος»;
Και παρέμειναν, «κούτβηδες», φίλε Γέρο – πάρα πολλοί από αυτούς. Εάν θέλει κανείς να κρίνει την ΚΝΕ εκείνης της εποχής, ας μην κρίνει μόνο από το (καλό) επίπεδο της τότε Σπουδάζουσας. Ας ρωτήσει κι εμάς που ήμασταν στις συνοικίες τι σαβούρα είχε στις τάξεις της η ομάδα Γράψα…
Αυτός ήταν κι ένας λόγος που πολλοί από εμάς που παραμείναμε τότε δεν ακολουθήσαμε στο ΝΑΡ, παρότι σε πολλά συμφωνούσαμε. Δεν είχαμε καμιά εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που γνωρίζαμε και που τόσα χρόνια μας είχαν πρήξει τα συκώτια στην ΚΝΕ.
Από την άλλη βέβαια οι άνθρωποι αλλάζουν. Και δεν είναι σωστό να θεωρούμε κάποιον αναλοίωτο. Πολλά από τα παιδιά που σήμερα είναι «κνίτες» στη ν.ΣΥΝ, υπό τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να αλλάξουν. Στο κάτω κάτω της γραφής κι εμείς (εγώ τουλάχιστον) κνίτες ήμασταν κάποτε…
Η διαφοροποίηση της ΚΝΕ- Γράψα που διαγράφτηκε το 89 απο το Φαράκο με κέντρο κυρίως τη Σπουδάζουσα οφείλεται στο ότι ήταν ένα πολυπληθές κομμάτι που είχε σχέση με το μαζικό κίνημα. Τα μεγέθη της ΚΝΕ της δεκαετίας του 80 δεν είναι συγκρίσιμα ούτε με την σημερινή ΚΝΕ ούτε με την νεολαία ΣΥΝ. Άλλο μερικές χιλιάδες ενεργά μέλη, άλλο μερικές δεκάδες. Μια μαζική οργάνωση που ανακατεύεται με τον κόσμο και τα κινήματα όσο και να προσπαθεί μια ηγεσία να την καναλιζάρει, πάντα θα υπάρχουν ρωγμές. Τα ανοικτά μέτωπα του φοιτητικού κινήματος μας έκαναν να αμφισβητήσουμε την ηγεσία. Ναι μεν είμασταν αναθρεμένοι με βάση ιεραρχικά μοντέλα, αλλά δεν μπορούσαμε εύκολα ν’ ανεχτούμε την καταστολή της καθοδήγησης Γόντικα – Φαράκου σε κάθε κινητοποίηση. Κατάληψη αποφασίζαμε – μας τραβάγανε τ’ αυτί. Κινητοποίηση κατά των κολλεγίων κάναμε- μας τραβάγανε τ’ αυτί. Στη σύγκλητο κάναμε παρέμβαση, έπαιρνε τηλ. ο πρύτανη το Φαράκο να μαζέψει τα «κολώπαιδα». Μαθήματα μαρξισμού απο κλασσικούς κάναμε, μας τα «χώνανε» ότι όλ’ αυτά είναι ανεπίκαιρα και πρέπει ν’ αποστηθίζουμε τις «σοφές αποφάσεις της ΚΕ». Αυτή η κόντρα υπήρχε για κάμποσα χρόνια, αλλά το καταστατικό βασισμένο στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, στην ιεραρχία και στη μονολιθικότητα δεν επέτρεπαν να διαδοθεί στις συνοικιακές οργανώσεις της ΚΝΕ και στα απλά μέλη. Φυσικά ο καταλύτης για τη διάσπαση ήταν το βρώμικο 89 και η κατάρρευση των ανατολικών δικτατοριών.
Ασε Βαγγελιώ, και γώ στην Σπουδάζουσα ήμουνα και απο την σπουδάζουσα διαγράφτηκα…η ομάδα Γράψα και άλλων τότε, λειτουργούσε στο εσωτερικό της πολύ πιο ιεραρχικά και πειθαρχημένα απο ότι το Κόμμα. Δεν έφυγε απο το Κόμμα λόγω δημοκρατίας όπως έφυγα εγώ (ή με έφυγε εκείνη η «μαζική» Σπουδάζουσα) αλλά επειδή πίστευε οτι το Κόμμα έκανε δεξιά στροφή! Πιό μαζικό κίνημα βρε Βαγγελιώ μου; Εκείνη η Σπουδάζουσα ήταν στρατός, δεν ήταν οργάνωση. Ένας κανονικός, ανδροκρατικός και ρατσιστικός στρατός…Χτυπούσε αλύπητα τους αναρχοαυτόνομους και τους Ρηγάδες τότε όπου τους εύρισκε, κι όσοι διαφωνούσαμε με αυτές τις πρακτικές ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι, ρεφορμιστές και ύποπτοι! Τέσσερα χρόνια στην Πάντειο που ήμουνα μαρτύρησα γιατί ζητούσα τα ίδια που ζητάω και τώρα, δημοκρατία, συμμετοχή, όχι συγκεντρωτισμό κλπ. Ύστερα απο χρόνια συνάντησα πάνω σε ένα πλοίο αυτούς που με διέγραψαν τότε…εγώ ήμουν άνεργος, κι αυτοί δούλευαν στελέχη στον Κόκκαλη…Ασε ρε Βαγγελιώ. Όποιος στην ηλικία μας δεν έζησε την Σπουδάζουσα της ΚΝΕ 79-89, δεν ξέρει τι θα πεί σταλινισμός. Φυσικά δεν ήταν ΟΛΟΙ έτσι, όμως όποιος δεν ήταν έτσι τον κοίταγαν περίεργα, κι αυτό φτάνει…Δεν ξέρεις τι έχω τραβήξει απ’ αυτούς! Τους έχω συγχωρέσει βέβαια, πέρασαν χρόνια, αλλά δεν έχω ξεχάσει…
1. Ως προς την ιστορική συζήτηση περί ΚΝΕ του 80, διαφωνώ με την εξιδανίκευση, ενός από τους πλέον μαζικούς, δογματικούς, γραφειοκρατικούς μηχανισμούς στην ιστορία του κινήματος.
2. Νομίζω ότι στους σ. της νεολαίας ΣΥΝ, όπως και όσους έχουν την ίδια άποψη, οφείλουμε να απαντήσουμε επι της ουσίας της άποψης τους και όχι να τους …χαρακτηρίζουμε. Προσωπικά θα προσπαθήσω αργά το βράδυ ή αύριο, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος που μπορεί να συνδιαλέγεται με σ. χωρίς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς…
Σήμερα αλλού είναι το πρόβλημα με την Νεολαία του ΣΥΝ. Είναι στην απολίτικη αντιμετώπιση των πολιτικών ζητημάτων. Είναι στην απόδοση σκοπιμοτήτων στους πολιτικούς αντιπάλους. Είναι στοχοποίση αυτών που έχουν διαφορετική γνώμη. Είναι ο χουλιγκανισμός στην πολιτική αντιπαράθεση. Αποκαλυπτικό το παρακάτω απόσπασμα:
..να παραμεριστούν όσοι προσέρχονται στη συζήτηση με πολιτικές σκοπιμότητες άλλές από την πρόοδο και την αποτελεσματική οργάνωση του εγχειρήματος, και δυστυχώς δεν είναι λίγοι, να μπουν κατά μέρος οι αρχηγικοί πατερναλισμοί και η διδασκαλική κουλτούρα..
Δεν θα εκπλαγούμε αν οι νεολαίοι του ΣΥΝ δεν γιουχάρουν και προβούν σε άλλες ανάλογες εκδηλώσεις απέναντι σε αυτούς που ήδη έχουν στοχοποιήσει και τους θεωρούν πολιτικούς εχθρούς τους…
ΕΡΩΤΗΜΑ: Οι αρχηγικοί πατερναλισμοί και η διδασκαλική κουλτούρα ποιούς άραγε αφορούν; Είναι γενικοί ή προσωπικοί αφορισμοί; Δείχνουν συγκεκριμένα πρόσωπα ή είναι αφηρημένες ηθικές (ή ανήθικες) εκκλήσεις;
Γιώργο μην γενικεύεις, αυτές οι εκφράσεις πηγάζουν απο το ΚΣ. δεν εκφράζουν όλην την νεολαία, προς θεού. Δε νομίζω οτι μέχρι τώρα η Νεολαία ΣΥΝ έχει δείξει (προς τιμήν της) δείγματα χουλιγκανισμού…
Νομίζω ότι μπορεί να εξαχθεί ένα συμπέρασμα μέσα από το κείμενο αυτό. Ο Συν και η νεολαία του έχουν να επιδείξουν κάτι πολύ θετικό για την Αριστερά. Το γεγονός ότι έχει παραμείνει ενιαίο κόμμα παρά τις μεγάλες εσωτερικές τους αντιθέσεις είναι ένα στοιχείο που μπολιάζει σιγά σιγά όλη την αριστερά — σήμερα μέσω του συριζα. Νομίζω ότι αυτό αντανακλάται στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της νεολαίας αλλά και στην στάση του ΚΠΔ και είναι νομίζω αναμενόμενο. Οι αξίες που βοηθούν κάποιον την επιβίωση γίνονται ιερές από όλες τις κοινωνίες. Δεν είναι κακό αυτό.
Είναι σαφές για παράδειγμα ότι πρώτη προτεραιότητα στο κείμενο αυτό είναι να διασφαλιστεί ο συγκερασμός των απόψεων μέσα στον Συν παρά να εκφραστεί η ίδια η πολιτική τοποθέτηση. Όμως ο συγκερασμός πρέπει να έπεται την πολιτικής τοποθέτησης και όχι να προηγείται. Για αυτό και δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη θέση, παρά αρνήσεις όπως πχ. «όχι σε αυτό που προτείνουν ορισμένοι».
Εν ολίγοις δεν βλέπω τον λόγο η νεολαία να μην εκφράζεται ανοιχτά, συγκεκριμένα και χειραφετημένα πάνω στο μεγάλο αυτό πολιτικό θέμα της οργανωτικής δομής. Άλλωστε με την τοποθέτηση του κάποιος δεν εκβιάζει κανέναν παρά μόνο αν η τοποθέτηση του κλείνει με τις λέξεις «προσέρχομαι στον διάλογο με τις εξής προϋποθέσεις…»
Κατά τα άλλα η έκφραση ανοιχτά και συγκεκριμένα των προτάσεων αφήνει ελεύθερο το πεδίο των ιδεών ώστε να επικρατήσει εκείνη η ιδέα που θα βρει την μεγαλύτερη ανταπόκριση… ναι μιλάω για την σύγκρουση ιδεολογικών ρευμάτων και όχι την σύγκρουση των συνιστωσών και των τάσεων που εκφράζουν σε ένα βαθμό συγκεκριμένα ή μη ιδεολογικά ρεύματα.
Είναι σαφές ότι η Νεολαία με την απόφαση της εκδηλώνει την επιθυμία της να αποτελέσει εγγυητής (θεματοφύλακας) ώστε η Συνδιάσκεψη να πραγματοποιηθεί με πνεύμα δημοκρατικό και με σεβασμό της όποιας άποψης εκφέρει ο ομιλητής.
Αυτός ο ρόλος είναι θετικός και χρήσιμος, αλλά δεν περιλαμβάνει πολιτική τοποθέτηση.
πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτησή σου Μάνο!
(αν και έχω την αίσθηση πως η κριτική σου με το βαμβάκι, είναι πολύ πιο σκληρή απο την δική μου, κι ας χρησιμοποιώ εγώ σαφώς πιο κοφτερά γλωσσικά εργαλεία! εγώ καταλογίζω στη νεολαία λαθεμένη πολιτική εκτίμηση, εσύ της καταλογίζεις πλήρη απουσία πολιτικής εκτίμησης! Πιθανόν να έχεις δίκιο, αλλά είναι πολύ σκληρή κριτική, και για την ώρα διστάζω να την υποστηρίξω…Παραμένω στην αρχική μου θέση περι λαθεμένης πολιτικής-ταξικής ανάλυσης.)
το κείμενο γράφτηκε απο την γραμματεία του κσ της νεολαιας.Κυριακάκη βάλε τα γυαλιά σου, γέρασες μετα απο τόσα χρόνια στην ΚΝΕ.
δηλαδή απο τον Τζανακόπουλο και την παρέα του, τους 11 έμμισθους μισθοφόρους αργοσχολους μεσοαστούς που διορίζονται στα υπουργεία και τώρα κλαίγονται γιατί φοβούνται μην κλείσει η κάνουλα (τελείωνει η θητεία τους και περνούν στο κόμμα-έχουμε συνέδριο).Αυτοί που μπαίνουν με διακομματικές συμφωνίες προεκλογικά ως επιστημονικοί και λοιποί συνεργάτες με 2.000 ευρώ τον μήνα και μετά ο Τσίπρας κατείγγειλε οτι το θερινό τμήμα της βουλής προ ευρωεκλογών έκλεισε νωρίς και ύποπτα!
ντροπή σε όλους! ,σιγά μην ρωτούσαν και το κεντρικό συμβούλιο που συνεδριάζει μια φορά το τρίμηνο και τις αποφάσεις του τις γράφει μονος ο Τζανακόπουλος μετά.
τόλμησες να πιάσεις την νεολαία στο στόμα σου Κυριακάκη και λοιποί
το πρόβλημα με το συγκεκριμένο μπλογκ ειναι ότι αμα εξαιρέσεις κάποιες σοβαρες τοποθετήσεις, με τις οποίες μπορεί να διαφωνώ, αλλα τουλάχιστον αποτελούν «τοποθετήσεις», οι υπόλοιπες κυμαίνονται μεταξύ κανιβαλισμού και χουλιγκανισμού. Το ζήτημα ειναι ότι ποτέ τέτοιες τοποθετήσεις δεν γινονται δημόσια, κ όταν λέω δημόσια εννοώ σε διαδικασία συριζα/συν/κ.α. Είναι πολύ εύκολο να ρίχνουμε τη λάσπη μας στο ιντερνετ, αλλά πολύ πιο δύσκολο από ότι φαίνεται να συμμετέχουμε ζωντανά στις συλλογικότητες και να προσπαθήσουμε να τις αλλάξουμε με τη δια ζώσης παρουσία μας.
παιδιά το έχουμε ξαναπεί, μην το επαναλαμβάνουμε συνέχεια, εδώ δεν κόβουμε σχόλια. Σχόλια κόβονται μόνο όταν είναι υβριστικά, ρατσιστικά ή σεξιστικά. Όλοι οι μετέχοντες στην Πασα μετέχουν στις συλλογικότητες του Σύριζα και στις συνιστώσες. Εγώ προσωπικά στον Συριζα Λονδίνου, αφού αυτή την εποχή ζώ στο Λονδίνο. Μην ταυτίζετε την πασα με τους σχολιογράφους του blog, πολλοί απο τους οποίους είναι και ανώνυμοι. Οφείλουμε να προστατέψουμε την ελευθερία γνώμης και την ανωνυμία στο internet. Aυτή είναι και η θέση της Νεολαίας ΣΥΝ.
To σχόλιο του «η Νεολαία ΣΥΝ ποτέ δεν πεθαίνει» όπως και κάθε άλλο σε αυτό το blog εκφράζει μόνο τον συντάκτη του.
Οι θέσεις της συλλογικότητας της ΠΑΣΑ εκφράζεται μόνο από τα συλλογικά κείμενα με την υπογραφή της
Εκ μέρους της ΠΑΣΑ
@»η νεολαία ΣΥΝ δεν πεθαίνει ποτέ» εύχομαι καλή ανάρρωση σε εσένα και στα χερια σου.
1)Γιάννη και Σταύρο δεν εξιδανικεύω την ΚΝΕ της δεκαετίας του 80. Προφανώς ισχύουν τα περι στρατών κλπ. Προφανώς η διάσπαση του 89 είχε να κάνει δευτερευόντως με τα ζητήματα της δημοκρατίας (διεκδίκηση της πολιτικής αυτοτέλειας από το κόμμα) και πρωτευόντως με την πολιτική του ΚΚΕ (αρχικά μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ και μετά συγκυβέρνηση με ΝΔ). Απλά αναφέρθηκα στη διαφορά 2 εποχών όσον αφορά τη σχέση κόμματος -νεολαίας. Μια μαζική νεολαία δεν μπορεί να ελεχθεί ολοκληρωτικά από το κόμμα. Κάθε τρεις και λίγο είχαμε εσωτερικές πολιτικές αναταράξεις και συγκρούσεις κόμματος – νεολαίας. Ενώ τώρα δεν φαίνεται να υπάρχουν αντιθέσεις ΚΚΕ-ΚΝΕ, ΣΥΝ – Ν. ΣΥΝ.
2) Συμφωνώ απολύτως με Μάνο ότι το κύριο πρόβλημα στη νεολαία ΣΥΝ, όπως και στην ηγετική ομάδα του ΣΥΝ είναι η έλλειψη πολιτικής άποψης. Εξού και ο τρόμος της ανασύνθεσης, η δήθεν ανάδειξη αβυσαλέων πολιτικών διαφορών ανάμεσα στον ΣΥΝ και τις συνιστώσες. Αν κάποιος δε έχει άποψη τρέμει το άνοιγμα της συζήτησης, τους κοινωνικούς και πολιτικούς πειραματισμούς διότι νιώθει ανασφαλής μπροστά στο νέο και άγνωστο. Κρύβεται πίσω από βερμπαλισμούς και στερεότυπα («προγραμματική αντιπολίτευση», «δημοκρατικός δρόμος», «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» , «λειτουργική ομοφωνία»). Είναι σαν να ξέρεις παπαγαλία ένα μάθημα και να τρέμεις μην σου βάλουνε καμιά δύσκολη άσκηση κρίσεως.
.Εγω το Χαβα μου…ετσι κ αλλιως ουτε στο ΣΥΡΙΖΑ ειμαι ουτε ΣΥΝ ουτε πουθενα αλλου. Παρακολουθω την παρεας σας με τους προβληματισμου σας απο το ενδιαφερον μου για μια αριστερα χωρις καριερισμους,βολεματα κ συμβιβασμους με τα μμε.Θα συμφωνησω μ’ολους που ανεφεραν για την ΚΝΕ επι Γραψα μιλαμε για στρατο πιο σταλινικους δε γνωρισα,εξαλου ακομα στο ιδιο πνευμα βαδιζει σημερα το ΚΚΕ-ΚΝΕ.Αυτοι μ’εδιωξαν το
1988,για περιεργες αντιληψεις περι πολιτισμου κ κινηματων,οχι μονο αυτοι αλλα κ καποια σημερινα στελεχη του ΣΥΝ. Γι’αυτο δεν ενταχθηκα στον ενιαιο συν ουτε στο χωρισμενο!ακολουθησα δρομο μοναχικο κ μεσα απο τα κινηματα της γειτονιας καταφεραμε πολλα .Πρωην κνιτες ,ρηγαδες μλουδες κ.α παρ’ολα αυτα δεν θα ξεγραψω τη συμμετοχη μου στο ΡΗΓΑ κ απο το 1975 στη ΚΝΕ-1977 ΚΚΕ.Μου δοθηκε η δυνατοτητα να συνδιαλαγω,να διαφωνησω,ν’αντιδικησω,να συγκρουστω με συντροφους,φασιστες,πασοκουσ,ρηγαδες με απλο κοσμο να φαω τα μουτρα μου,αλλα τελικα να ξαναγεννηθω σαν ανθρωπος γιατι ηρθα σ’επαφη με ανθρωπους.Γιατι αυτο ειναι αριστερα …ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Τάκη δεν σε ξέρω αλλά είσαι σωστός!
Σχωράτε με που παρεμβαίνω στην συζήτηση με μια απορία:
Όταν η αριστερά διεκδικεί πλήρη πολιτικά δικαιώματα από τα 16, γιατί απαιτείται ένα Αριστερό κόμμα να έχει νεολαία? Γιατί οι «νεολαίοι» δεν είναι πλήρη κομματικά μέλη αλλά ανήκουν σε κάτι «διαφορετικό»?
Παλιότερα θυμάμαι κάτι παραμύθια που μας έλεγαν περί διαπαιδαγώγησης. Σήμερα θα περίμενα η «νεολαία», ο 18ρης ή η 20αρα, να διαπαιδαγωγήσει εμένα και τη γενιά μου για να ξεπεράσουμε επιτέλους τα παλιά τραυματικά σύνδομα του Κνίτη ή του Ρηγά. Και τα νεολαιίστικα θέματα, μια χαρά μπορούν να συζητηθούν και να παλευτούν από μια θεματική επιτροπή νεολαίας στον ΣΥΡΙΖΑ κάθε γειτονιάς.
Ας με διαφωτίσει κάποιος για το ποιά είναι τα σημερινά επιχειρήματα για να διατηρηθούν τα σημερινά σχήματα των οργανώσεων νεολαίας. Καλοπροαίρετα ρωτάω, περιμένω και ανάλογες απαντήσεις
Δεν πρόκειται να γράψω επιχειρήματα υπέρ της χωριστής νεολαίας γιατί δε σκέφτομαι κανένα. Είναι βέβαια απόρροια της ιεραρχικής δομής των κομμάτων. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω καν το κόλλημα με το διαχωρισμό ενταγμένων/ανένταχτων, από την άποψη ότι ένα αριστερό κόμμα πρέπει να είναι ανοιχτό στην κοινωνία από όλες τις απόψεις και να της επιτρέπει να συμμετέχει ισότιμα στη συνδιαμόρφωση της πολιτικής του. Για μένα λοιπόν όχι μόνο δεν έχει νόημα ο χωρισμός των μελών σε νεολαίους και μη, αλλά ούτε καν ο χωρισμός των πολιτών σε μέλη και μη – καταλαβαίνω ότι χρειάζεται για πρακτικούς λόγους μητρώο μελών, αλλά πρέπει η διαχωριστική γραμμή να θολώσει όσο γίνεται. Οι διαχωρισμοί μόνο στην ανισότητα συντελούν και μάλλον είναι στην ουσία αντίπαλοι του σοσιαλισμού.
προς pink_char πράγματι στο ίντερνετ μπορεί να λέγονται πράγματα έχεις ένα δίκιο στο πρώτο σημείο — είναι το κόστος της δημοσιότητας και το κόστος της υπευθυνότητας που πρέπει να κουβαλήσουμε όταν βγαίνουμε σε αυτό. Πάντως ο καθένας κρίνεται από το περιεχόμενο των άρθρων του και ο κάθε σχολιαστής από το περιεχόμενο των σχόλιων που κάνει.
όσο για το δεύτερο σημείο που θέτεις, τα μέλη της αριστεράς πράττουν πλέον με τον τρόπο που η αριστερά παρακινεί τους πολίτες να πράξουν — χειραφετημένα. πάίρνουν την πρωτοβουλία μόνοι τους και εκφράζουν την επιθυμία μόνοι τους, χωρίς όρους και χωρίς προυποθέσεις, απλά λένε το πώς αισθάνονται. Εε, είναι καιρός να μιλήσουν και να πάρουν τις αποφάσεις τους τα μέλη.
Θέλω να ρωτήσω: ποια διάσπαση έχει ποιο μεγάλη ζημιά: η αποχώρηση μιας συνιστώσας 300 ατόμων ή η αποχώρηση μιας ομάδας 300 μελών ανένταχτων/ ενταγμένων απο τις τοπικές τους επειδή αντιλαμβάνονται την κοροιδία που γίνεται μέσα σε ένα δημοκρατικό/ σοσιαλιστικό χώρο; ρωτάω…
Μάνο νομίζω και οι δύο αποχωρήσεις είναι το ίδιο επώδυνες…Ας μην χωρίζουμε τα μέλη συνιστωσών απο τους ανένταχτους. Είναι λάθος. Όλοι είναι ενταγμένοι στην αριστερά και κανείς δεν περισσεύει.
η διακομματική συμφωνία του διορισμού 4 ατόμων απο κάθε βουλευτή ως μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι στην βουλή ,ακόμα και αν χάσουν την βουλευτική τους ιδιότητα δεν είναι λάσπη ήταν το τελευταίο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν διαλυθεί η βουλή για τις εκλογές.
το τι είναι αριστερά με θεωρητίστικες αναλύσεις ψευτοεναλλακτικής κουλτούρας δεν νομίζω οτι εμπνέει μια νέα γενιά εργατών και ανέργων που κατα κύματα ενισχύει τον αντιεξουσιαστικό χώρο.
αυτό απο μόνο του πρέπει να σας δίνει κίνητρο και κριτήριο να κριτικάρετε τον πολιτικό σας φορέα σε ζητήματα αξιών αρχων απόψεων και προτάσεων ,όσο και κοινωνικοπολιτικών πρακτικών.
αλλά αντι αυτού θεωρείται όποιον δεν κάνει την κριτική μέσα στα υποτιθέμενα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ(που εδώ που τα λέμε δεν υπάρχουν) λες και όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω απο τα εσωκομματικά σας , λές και η κοινωνία περιμένει έχετε την εντύπωση να δει τι θα πεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
ζείτε με εξουσιαστικές αντιλήψεις σύντροφοι και αναφέρομαι και σε αυτούς που μου επιτέθηκαν.σας προτρέπω απλά να σκεφτείτε τι ακριβώς υπηρετείτε και που προσφέρετε.
στην κοινωνία?αλήθεια το πιστεύετε?
η σε κάποια πρόσωπα που επιθυμούν την αντιπολιτευτική εξουσία?
κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια.
γιατί πέρα απο τους έμμισθους κομματικούς γιατί έχουν έννομο συμφέρον οι υπόλοιποι νομίζουν οτι προσφέρουν στην κοινωνία των αναγκών αλλά προσφέρουν στους εξουσιαστές σοσιαλιστές.
Αγαπητοίσύντροφοι. Κατά την άποψή μου το κείμενο της Νεολαίας Συν είναι ασηνηθιστα προσεγμένο και σαφές. Αλλά θα συμφωνήσω με τον σύντροφο Μάνο είναι κενού πολιτικά περιεχομένου ( ας μην μας ξεγελαν σύντροφε Γιάννη η ταξικές του σάλτσες΄). Όντως ο κίνδυνος για να καταντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κλειστό κομμα είανι υπερκτός και κανείς δεν προτιμά αυτό το ενδεχόμενο. Αλλά οισύντροφοι της νεολαίας ξεχνούν κάτι.Σε κανένα αστικό κόμμα ιεραρχικού μοντέλου δενν υπάρχει συμφωνία επι παντώς επιστητού. Το μόνο που τους ενώνει είναι η εξουσία. Φοβάμαι οτι αυτό συμβαίνει και στο συνασπισμό. Άλλωστε τα στελέχη παντοτε σε όλα τα κόμματα όταν απειλείται η κουτάλα τα βρίσκουν μεταξύ τους. Στο ΚΚΕ οι διαφορές είναι τεράστιες. Μεγαλύτερες απο ανανεωτική πτέρυγα -ΔΕΑ. ΑΛλά ενώνονται πίσω απο την παντέρμη ιστορία του ΚΚΕ και πίσω απο κάποιες αποστωμένες κενές διακυρήξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο ομοιογενές σαν σύμπλεγμα. Δυστυχώς οι νέοι του συνασπισμού έχουν μάθει να είναι η <<ομάδα νέων του Συν) Οπότε οι πολιτικές θέσεις αλλά και η αισθιτική είναι παρόμοιες και αυτές οι (ασαφείς) θέσεις είναι εχέγγυα για να μην αλλάξει κάτι σημαντικό στο Συριζα και να συνεχίσει η πυριμιδική και ελιτίστικη μορφή του. ΕΝΑ ΠΡΩΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝ
Περί μελών…
Λέει η ηγεσία της Ν.ΣΥΝ και ευρύτερα η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ: Αν δεν με αφήσετε να εγγράψω ως μέλη ΣΥΡΙΖΑ, αυτοδικαίως όλα τα μέλη του ΣΥΝ, τότε θα υπάρξουν μέλη του ΣΥΝ εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ δηλαδή συνολικά ο ΣΥΝ πήρε πλειοψηφικά την απόφαση να συμμετέχει στο ΣΥΡΙΖΑ, κάποια μέλη του δεν υλοποιούν την κομματική απόφαση.
Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ εγγράψει ως μέλη όλα τα μέλη του ΣΥΝ, στην πραγματικότητα υποχρεώνονται όλοι οι διαφωνούντες με το ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσουν (χωρίς τη θέληση τους την απόφαση του κόμματος τους. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ βοηθάει να εφαρμοστεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός στο ΣΥΝ!.
Αν αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγγράφει όλα τα μέλη του ΣΥΝ, τότε θα παρουσιάζεται το φαινόμενο μόνο κάποια από τα μέλη ΣΥΝ (προφανώς τα περισσότερα αλλά όχι όλα), μαζί με μέλη άλλων κομμάτων και ανένταχτους να αποτελούν τα μέλη ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ηγεσία του ΣΥΝ θα είναι ένα ΚΟΜΜΑ, λόγω του ότι δεν θα περιέχει τυπικά ως μέλη όλα τα μέλη του ΣΥΝ. Αντίθετα αν στο ΣΥΡΙΖΑ μετέχουν όλα τα μέλη του ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι κόμμα, αλλά συμμαχία.
Οι υπόλοιπες συνιστώσες, φυσικά κάνουν πλάκα με την παραπάνω άποψη και τραβάνε το σχοινί, έτσι ώστε να αποδυναμώσουν την ηγεμονική παρουσία της ηγεσίας του ΣΥΝ εντός της γραφειοκρατικής ομάδας των «αρχηγών». Φτάσαν να χρησιμοποιούν την λέξη «αυτοπροσώπως», που παραπέμπει σε γνήσιο γραφειοκρατικό αίτημα προς την «Αρχή».
Μέσα στο γενικό χαμό, κάποιοι βρήκαν το νέο μεγάλο όραμα, την «ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ». Βέβαια υπάρχουν πολλές ανασυνθέσεις. Η «δική μας» η καλή, που μας έχει αρχηγούς, και η «κακή» ανασύνθεση, με άλλους αρχηγούς (ύποπτα πρόσωπα κλπ κλπ)
Γενικά η συζήτηση περι μαζικής και υποχρεωτικής εγγραφής, ή «αυτοπρόσωπης» αίτησης και πάνω απ’ όλα η θεωρία της ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ πλουτίζει την Πολιτική Επιστήμη. Φυσικά ο καημένος ο Μαρξ δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ, ούτε καν ο Στάλιν και ο Μάο δεν έφτασαν σε τέτοια ύψη πολιτικής θεωρίας. Ο Πουλαντζάς δεν θα μπορούσε, γιατί δεν ήταν ικανός να καταλάβει τα κόμματα της ανανέωσης, εξάλλου δεν ήταν ικανός να είναι ούτε καν στην Κ.Ε. του κόμματος του.
Δεν συνεχίζω άλλο. Ξεκίνησα στα σοβαρά, μου βγήκε προς τη πλάκα…