ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Το βιβλίο της Νάομι Κλάιν συγκλονίζει με τις ομοιότητες του ελληνικού πειράματος με όσα η σχολή Φρίντμαν και τα νεοφιλελεύθερα αμερικανικά λόμπι πριν πολλά χρόνια εφάρμοζαν στη Λατ,Αμερική, Πολωνία, Ινδονησία, Ρωσία/Γέλτσιν, Σρι Λάνκα, Ιράκ. κ.α
Η Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας wiki, το οποίο αποτελεί την πρώτη προσπάθεια συνδιαμόρφωσης του πολιτικού πλαισίου που φιλοδοξούμε να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να οδηγήσει στην ανάπτυξη του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του στο Πανελλαδικό Σώμα του Νοεμβρίου. Καλούνται όλοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες της Αριστεράς και όλες οι οργανώσεις και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσουν την ύπαρξή του και να συμμετέχουν στην διεύθυνση http://dosepasaorganotika.pbworks.com/FrontPage(Αναδημοσίευση από http://aformi.wordpress.com) και (You pay your crisis)
`
`
Πρωτοβουλια για την Αντισυστημικη Αριστερα 
στο κρίσιμο ερώτημα του πως ο κόσμος θα οργανώσει την αντίστασή του, ο Αλέκος λέει: ας πάει σε μια τοπική Σύριζα, σε κάποια συγκέντρωση του «Μετώπου» ή σε κάποιο blog!
Αλέκο σε σέβομαι και σε εκτιμώ, αλλά τελικά καταλαβαίνω πως το όριό σου ήταν πάντα το «οργανωτικό». Μάλλον ποτέ σου δεν εμβάθυνες στο ζήτημα του πως οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, χωρίς την μεσολάβηση φωτισμένων προτωπορειών οι οποίες με τις ευφυείς ιδέες και τακτικές τους θα οδηγήσουν τον «λαό» στη νίκη…Δυστυχώς κι εσύ όπως και ο Λαφαζάνης, ο Τσίπρας, ο Κουβέλης και πολλοί άλλοι, θέτεις τον εαυτό σου στην πλευρά της φωτισμένης πρωτοπορίας. Όμως η πρωτοπορία που δεν μπορεί να σκεφτεί πως οι άνθρωποι χρειάζονται ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο και πλαίσιο δράσης κι όχι απλά ιδεών και πολιτικών που θα εφαρμόσουν κάποιοι άλλοι κι όχι οι ίδιοι, δεν είναι πρωτοπορία…είναι ελίτ…
Αυτά τα λέω με αγάπη κι όχι για να σε «καρφώσω»…γιατί ξέρω οτι το ψάχνεις…όμως τόσον καιρό ρε Αλέκο δεν θα έπρεπε να το έχεις βρεί;
Μήπως τελικά το αλκοολίκι της δημόσιας παρουσίας, του «πολιτικού ρόλου», και της αριστερής εμμονής για «ηγεμονία» (που δεν διαφέρει σε τίποτα απο αυτήν του Κουβέλη ή του Τσίπρα) σε εμποδίζει να πάς την πολιτική σου σκέψη (και πρακτική) λίγο πιο κάτω;
φιλικά
γιάννης
http://antisomata.wordpress.com/2010/06/10/h-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%82-%ce%b7-%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%bc/
Αγαπητέ Γιάννη, ..θα σχολιάσω εσένα και όχι τον Αλαβάνο για τον οποίο έχω 2-3ερωτήσεις από περυσι τετοιο καιρό … «αναπάντητες» ακόμη ..
Γιατί τους «τσουβαλιάζεις» έτσι ? Τσιπρα, Κουβέλη, Αλαβάνο ?! … δεν έχουν/ειχαν θεσμικούς ρόλους συμφωνα με δημοκρατικές διαδικασίες ?
Πως μπορείς να ισοπεδωνεις έτσι την υποχρεωση του Τσίπρα να βρισκεται στον ρόλο του προέδρου ? και να την λες «εμμονή για “ηγεμονία” … Τι θελεις να παραιτηθεί μηπως?! ..Μολις επανεκλεχτηκε!… Οι άλλοι «λάκισαν» … Ελεος δηλαδή με την αδιακρισία και την ακρισία ..
και επειδή δεν θελω να με πει κανείς «τσιπρικό» (αλλόυ έχω κάνει την κριτική μου κιεγώ).. δεν θα σταματησω να υποδεικνύω την ηγετική παρεμβαση του Δραγασάκη… Βλέπεις την διαφορά ?! … Αλλο πράγμα η ηγεσία και άλλο η ηγεμονία … (και άλλο η προεδρία ..)
κι εγώ δυστυχώς δεν βλέπω άλλον ικανότερο ηγέτη … (τώρα εσύ αν εσυ βλέπεις τον Τσιπρα σαν «ηγεμόνα» … τι να πω … θα δειξει… αλλά θα πρεπει να το τεκμηριώσεις από τώρα … όχι ..να το αφησεις «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» .. )
Οσο για τον Αλαβάνο: ..
Γιατί μετάνοιωσε για τον Τσίπρα?
Γιατί δεν μιλησε μετά τις ευρωεκλογές ?
Γιατί δεν συμμετείχε στην μάχη τωνεκλογών ?
Γιατί παραιτηθηκε από τον ΣΥΝ ;
Γιατί δεν είναι πια απλό μέλος ΣΥΡΙΖΑ ;
Δεχεται τον Τσίπρα σαν προεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; θα στηρίξει τις οποιες προτάσεις του στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ ή που διαφαινεται να διαφωνεί ;..)
Τι προτείνει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Θα συνεργαζόταν με την ΑΠ και τους ΟΠ (περα από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ… και τους Σακοράφα, Οικονομου, Δημαρά ενδεχομένως ..; )
αρκετά (πολύ «ομιχλώδης» η θεση του … δεν «βλέπω» παρακάτω ..)
δημοκρατία δεν υπάρχει πουθενά στην αριστερά, ούτε στον ΣΥΝ ούτε πουθενά…Αν λές δημοκρατία την ίντριγκα, το παραγοντιλίκι και την καμαρίλα του ΣΥΝ, δίνουμε άλλο περιεχόμενο στον όρο…Το να καλείς κάθε 4 χρόνια τον κόσμο να βγάζει πρόεδρο και ΚΠΕ δεν ξέρω τι δημοκρατία είναι, αλλά σίγουρα εμένα και πολλούς άλλους δεν μας αφορά. Ούτε φυσικά η μη εκλεγμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜΕΤΩΠΟΥ κλπ. κλπ. Απευθύνθηκα στον Αλαβάνο προσωπικά γιατί έχουμε κουβεντιάσει στο παρελθόν αυτό το θέμα. Και για να απαντήσω και στον Κάβουρα, για μένα όχι δεν υπάρχουν αυτές οι οργανώσεις στην Αριστερά. Όπως σωστά λέει το 2010 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 1941. Δεν μπορεί η αριστερά λοιπόν το 2010 να είναι πίσω κι απο το 1941 στο ζήτημα της δημοκρατίας και να ελπίζει οτι θα επιβιώσει…Οι εκπλήξεις στην επόμενη «καταμέτρηση δυνάμεων» (ως συνήθως οι επόμενες εκλογές) θα είναι μεγάλες για όλα τα κόμματα, απο-κόμματα, κι όλα τα μέτωπα, αντι-μέτωπα.
Τώρα γι αυτό που λέει ο Pan οτι ο Τσίπρας αντέχει, εντάξει κι ο Καραμανλής άντεξε για 5 χρόνια, η χώρα όμως καταστράφηκε….Το οτι αντέχει κάποιος δεν σημαίνει οτι έχει και κάτι να προσφέρει…Και οι Λεβεντοκουβέληδες άντεξαν και αντέχουν 13 και 16 χρόνια βουλευτές με το καταστατικό του ΣΥΝ που λέει για ανώτατο όριο 8 χρόνια να το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια…Κι αυτοί άντεξαν…Όλοι αντέχουν όταν έχουν μισθούς και έδρες και τους μαλάκες αριστερούς απο κάτω να τους ανέχονται και να τους κουβαλάνε στην πλάτη…Οι μέρες της κοινοβουλευτικής σας αφασίας όμως φίλοι, είναι μετρημένες…
(pan αν είσαι αυτός που νομίζω συγχαρητήρια για την εκλογή σου στην ΚΠΕ του ΣΥΝ…αν όχι, συγνώμη λάθος, απλή συνωνυμία…)
Είναι λοιπόν ο Τσίπρας ο «καταλληλότερος» ;
Κατ αρχή δεν τίθεται τέτοιο θέμα για την αριστερά
Κατά δεύτερο, το τί του έχουν σούρει και τι έχει ακούσει αυτό το παιδί
απο όλες τις μεριές τα δυο αυτά χρόνια, δεν λέγεται.
Και όμως αντέχει…
Για να κάνει τι ; κανείς βέβαια δεν έχει καμια εγγύηση.
Ωστόσο αυτη ή ασαφής, ασταθής και αδούλευτη διαγραφόμενη νέα πλειοψηφία του ΣΥΝ, είναι το πιο δυνατό χαρτί που έχει σήμερα η αριστερά. Καμία κοινωνική κινητικότητα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί χωρίς κόμμα – και το πείραμα του ΣΥΝ δεν έχει ακόμη τελειώσει. Μακάρι ο ΣΥΝ να γίνει κόμμα, και να αντέξει να πάει παρακάτω. Και οι παπούδες, αν έχουν πια τίποτε να δώσουν, ας είναι από δίπλα.
Πάντως όσοι έχουν εξαντληθεί στην κριτική στον ΣΥΝ και στον πρόεδρό του
είναι καλό να κάνουν πια έναν απολογισμό και μια αυτοκριτική και να αναρωτηθούν
τι παραπάνω χειροπιαστό έχουν προσφέρει όλο αυτό τον καιρό που «προσπαθούν για την αριστερά»,
τι ζημια έχουν κάνει με θεατρινισμούς, καμώματα και άλλα, από την αρχή του 2009 έως σήμερα,
και πως θα ήταν τα πράγματα σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν είχαν μια πιο μετριοπαθή και αυτοσυγκρατημένη συμβολή.
Είναι όμως δύσκολη η αυτοκριτική…
Μιλάνε και ο σ. Αλέκος στη συνέντευξή του και ο σ. Γιάννης Κ. στο κείμενό του που μας παραπέμπει, για το ΕΑΜ ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Ο μεν σ. Αλέκος θυμάται ότι ξεκίνησε από ανθρώπους τσακισμένους, δηλωσίες, κ.λ.π. «Μιζέρια» αποκαλούσαν τον Άρη αν δεν κάνω λάθος και ο οποίος πριν ξεκινήσει την προσπάθεια οργάνωσης του ΕΑΜ είχε ζητήσει την άδεια από την ηγεσία του ΚΚΕ. Ο δε σ. Γιάννης θυμάται τον βαθμό αυτοοργάνωσης και αυτενέργειας που είχε επιτύχει το ΕΑΜ.
Ξεχνάνε όμως να αναφέρουν και οι δύο ότι:
1) Στο ξεκίνημά του το ΕΑΜ είχε στηριχθεί στις οργανώσεις του ΚΚΕ στην επαρχία
2) Το ΕΑΜ ένωσε το κόσμο (τους κομμουνιστές πρώτα) σε ένα κοινό όραμα.
Καλό είναι όταν αναφερόμαστε σε υπαρκτά γεγονότα του παρελθόντος να θυμόμαστε όλες τις πτυχές, εάν θέλουμε να βγάλουμε συμπεράσματα ή εάν θέλουμε να τα χρησιμοποιούμε σαν παραδείγματα ή σαν οδηγούς για το παρόν και το μέλλον.
Πιστεύω σ. Αλέκο και σ. Γιάννη ότι αν θέλουμε να μεταφέρουμε στο παρόν (τηρουμένων των αναλογιών) το ΕΑΜ, θα πρέπει να στηριχθούμε και να λάβουμε υπόψη μας τη σημερινή πραγματικότητα.
Υπάρχουν οργανώσεις που να μπορεί να στηριχθεί μια τέτοια προσπάθεια;
Υπάρχει κοινό όραμα και κοινός στόχος που να μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους σήμερα;
Πιστεύω ότι και οργανώσεις υπάρχουν και όραμα και κοινός στόχος μπορεί να υπάρξει και άνθρωποι που μπορούν να στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες υπάρχουν.
Αν υποτάξουμε κάποια στιγμή το «εγώ» στο «εμείς» τότε ίσως καταφέρουμε κάποια πράγματα. Αλλιώς και το νέο ΕΑΜ και η αυτοοργάνωση και αμεσοδημοκρατία θα παραμείνουν κούφια λόγια και η αριστερά όνειρο απατηλό.
Ακόμα στον εμφύλιο ζείτε ορισμένοι.Τον χάσατε λοιπόν που λέτε.Και σας τσούζει ακόμα.
Υπενθύμιση προς όλους: ο Τσίπρας δεν είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πρόεδρος του ΣΥΝ (κατάλληλος ή όχι δεν με αφορά, αφορά τα μέλη του ΣΥΝ). Πάντως δεν είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μέλη, δεν έχει όργανα, δεν έχει τίποτα. Έχει μόνο συνιστώσες. Και μια Γραμματεία του εαυτού της. Και μια Κοινοβουλευτική Ομάδα της οποίας ο Πρόεδρος χαϊδεύει τους αποχωρήσαντες αντί να τους ζητήσει να γυρίσουν τις έδρες στον συνδυασμό που ανήκουν.
Αυτά για να μην λέμε πράγματα που δεν ισχύουν.
Τις ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς. Δηλαδή τι παραπάνω θα μπορούσε να πει; Μερικές φορές νομίζω ότι τρελαινόμαστε χωρίς λόγο ή ψάχνουμε αφορμές για να τα χώσουμε. Έτσι η κριτική που ασκείται κάποιες φορές προς τον ΣΥΝ και τα στελέχη του είναι σαν να λέμε: «εντάξει έφυγε η πτέρυγα αλλά φταίει ο ΣΥΝ γιατί την ώρα που έφευγαν δεν τους ρίχναμε και από μια φάπα στην έξοδο»
Παιδιά, φτάνει πια η Αλαβανοτσιπρολαφαζανοκουβελιάδα! Βαρεθήκαμε. Ομάδες, ομαδούλες, φράξιες, ηγέτες, ηγετίσκοι… Αρκετά! Η πραγματική αριστερά είναι στους δρόμους, στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς και έχει τα οργανωμένα σχήματα γραμμένα στα παλιά της τα παπούτσια. Θα πρότεινα σε όλους να κάνουν το ίδιο. Οι αγώνες στα χέρια των εργαζομένων και όχι των «ηγετών»!
Η «πραγματική Αριστερά» δεν έχει παλιά παπούτσια αγαπητέ,καθότι «Αριστερά του σαλονιού».Επίσης,το «εργαζόμενος» προϋποθέτει και «εργοδότη».Δες λοιπόν ότι κάποιος σε ταΐζει και άσε τα παραμύθια για αγώνες και εξουσία στα χέρια των εργαζομένων.Αλλά βλέπεις σάς κόπηκε η λούφα του Δημοσίου τώρα και λυσσάξατε!
Δυστυχώς αν αριστερά είναι οι άνθρωποι που κάνουν τέτοιες συζητήσεις, βλέπω τον Καρατζαφέρη πρωθυπουργό σύντομα. Τουλάχιστον αυτουνού η ιδεολογία και οι πράξεις συμβαδίζουν. Βρισκόμαστε σε τέτοια χάλια, με κατοχική κυβέρνηση και δεν έχω ακούσει μια δημιουργική συζήτηση πουθενά, από ανθρώπους που υποτίθεται είναι στην πρώτη γραμμή της πρωτοπορίας. Ιδέες για δράση. ΛΥΣΕΙΣ κύριοι, εφικτές και μέσα στο σύστημα απαιτεί η εποχή. Προς το παρόν καλή σας νύχτα (γιατί θα δει βαθιά νύχτα η αριστερά).
Ηγεσία/βάση, πρωτοπορία/συνοδοιπόροι, κόμμα/κίνημα, αυθόρμητο/οργανωμένο.
Αχ… Βαριά που είναι η πουτάνα η Διαλεκτική…
Έτσι αυθόρμητα με την πρώτη ματιά.Πάνω σε κάποιες διαπιστώσεις αυτονόητες γύρω από συμβάντα, οικοδομούνται νέες ουτοπικές συλλήψεις οι οποίες στηρίζονται σε γυάλινα πόδια.Επίσης το φοβερό είναι ότι, εν ονόματι της ενότητας προωθείται η περαιτέρω διάσπαση της αριστεράς.Όπως όμως προτείνει ο Α. Σαμαράκης στο τελεταίο του βιβλίο «δίνουμε το σύνθημα της ασταμάτητης, της απροσκύνητης μάχης εναντίον όλων των εν ονόματι».
Πιο σοβαρά τώρα θα έλεγα πως επί εποχής Αλαβάνου στο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ τότε και σήμερα το «Μέτωπο» σαν σύλληψη και εξέλιξη, πέρα από τις εσωτερικές τους αντιφάσεις και αδυναμίες, πέρα από τις ιδεοληψίες των τάσεων και συνιστωσών στηρίχτηκαν σε μια ουτοπική λογική όπου η επιθυμία υποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα.
Στην επιθυμία να μεταφερθούν οι ιδέες και τα μηνύματα της αριστεράς με ένα αυτοματοποιημένο τρόπο στα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα ή να μεταφερθούν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που κατέχουν οι κυρίαρχες τάξεις οι οποίες τα δημιούργησαν και τα λειτουργούν προκειμένου να επιβάλουν τους δικούς τους όρους στο υπάρχον σύστημα εξουσίας. Αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν έχασε τα ποσοστά του καιτις προσδοκίες που δημιούργησε εξαιτίας όχι τόσο των επιμέρους λαθών του- που αν βέβαια δεν τα έχανε δεν θα είχε τα εσωτερικά προβλήματα που τον ταλανίζουν μέχρι και σήμερα- αλλά εξ αιτίας της ολιστικού τύπου επίθεσης που δέχτηκε από το υπάρχον σύστημα εξουσίας. Είναι γνωστό ότι: «οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν από μόνοι τους, μα κάτω από τις συνθήκες που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.» γράφει ο Μάρξ.
Η αριστερά που διαθέτει μια μοναδική μέθοδο ανάλυσης και μια τεράστια ιστορική πείρα θα πρέπει να γνωρίζει πως, χωρίς έναν αυστηρό υπολογισμό των ταξικών και πολιτικών δυνάμεων και του συσχετισμού τους θα κονταροχτυπιέται με ανεμόμυλους.Έδώ έγκειται ο αριστερισμός του οποιουδήποτε και όχι στον κακό του χαρακτήρα ή κάπου αλλού.Η αριστερά θα πρέπει να έχει συνείδηση ότι οι συσχετισμοί δύναμης σήμερα σε επίπεδο Ευρώπης κλπ είναι αρνητικοί σε βάρος της. Να το γνωρίζει όχι για να απογοητεύεται με την ισχύ των αντιπάλων της αλλά, για να μπορεί να ξέρει που πατάει, που μπορεί κάθε φορά να φτάσει και πως.
Οι υποχωρήσεις και οι ήττες είναι επόμενο να δημιουργούν απογοητεύσεις, αποστρατεύσεις, κλπ είναι όμως μέσα στη ζωή. Ακόμα, αυτές δοκιμάζουν τη σοβαρότητα ενός κόμματος ή μιας πολιτικής συμμαχίας και την ικανότητα τους να αντιμετωπίζουν τις νέα καταστάσεις.
Ο Α.Αλαβάνος φαίνεται να μην θέλει να αποδεχθεί μια πραγματικότητα στην αριστερά και πέφτει σε αντιφάσεις και έχει κάνει πολλά λάθη. Τα όρια κανενός ανθρώπου βέβαια δεν είναι απεριόριστα όταν μάλιστα βρίσκεται μπροστά σε τόσο σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας σήμερα.
Πάντως από ένα διάλογο που γίνεται, έστω άτυπα, στον χώρο της αριστεράς μπορούμε να κερδίζουμε κάτι αρκεί να γίνεται κατ’ αρχήν καλοπροαίρετα.
Έτσι αυθόρμητα…
απλά και σταράτα.-