Η αποσύνθεση της ζώνης του ευρώ (ΖΕ) των 17 – Πλησιάζοντας στην δραχμή

Παπουλής Κώστας

-Γενικά: Τα κύματα του σεισμού της  παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2008, που είχε ως επίκεντρο τις ΗΠΑ, δόνησαν την ΖΕ, μεταφέροντας το επίκεντρο καταρχάς στην Ελλάδα και ευρύτερα στα PI(I)GS. Στην πραγματικότητα, διεγέρθηκαν τα τεράστια ρήγματα, που έχει δημιουργήσει η συνθήκη του Μάαστριχτ και το ευρώ, που μέχρι χθες, έμοιαζαν κρυφά.  Η Ελλάδα,  έγινε ο πυροκροτητής της κρίσης της ΖΕ, που με την σειρά της, απειλεί να βυθίσει σε μεγάλη περιπέτεια την Γηραιά Ήπειρο, απειλώντας και το σύνολο του πλανήτη. Αυτό σημαίνει, πως η εξέλιξη, θα οδηγήσει σε μία άλλη μορφή την ευρωζώνη. Είναι πιθανό, το σενάριο μιας διάλυσης, περισσότερο πιθανό, το σενάριο μιας πιο περιορισμένης ΖΕ. Είναι βέβαιο όμως, από τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που κυριαρχούν στην Ευρώπη, ότι για να γίνουν δομικές αλλαγές, που θα σώσουν το «κοινό» νόμισμα, και για να συμπεριλάβουν αρχικά και τις 17 χώρες, το κέντρο, θα επιβάλλει σιδερένια δεσμά στην περιφέρεια. Η Ελλάδα είτε εκδιωχθεί για να καθησυχαστούν οι αγορές  και να αποτελέσει την αφετηρία της συρρίκνωσης, είτε καταρρεύσει απότομα, είτε διαλυθεί η ευρωζώνη, είτε μπει και διά του «νόμου» των «νέων» ευρωπαϊκών συνθηκών, στον θάλαμο της νεκροζώντανης οικονομίας και κοινωνίας, πλησιάζει με μαθηματική ακρίβεια στην δραχμή, στην τελευταία περίπτωση, διά της εις άτοπον εναλλακτικής λύσης.

Με αυτή την έννοια, η συζήτηση για την έξοδο από το ευρώ, δεν είναι μόνο μια πολιτική εκλογή, που έρχεται  ως συνέπεια της επιλογής της στάσης πληρωμών έναντι του εξωτερικού χρέους, ή μιας πολιτικής για την ανάκαμψη της οικονομίας,   αλλά η  δεσπόζουσα πιθανότητα, που προκύπτει από την αντικειμενική φορά των πραγμάτων. Άρα το πρόγραμμα για την αποχώρηση, έχει τεράστια σημασία, μέσα σε ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο,  ώστε αυτή να μην γίνει με άτακτο και ανεξέλεγκτο τρόπο, ούτε κάτω από τον έλεγχο των πιστωτών και του Βερολίνου, αλλά να συνοδευτεί, με την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας.

–Ειδικά για την ζώνη του ευρώ: Αν η ευρωζώνη δεν υπήρχε, τότε η ταχύτητα της κρίσης ίσως

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων ;…………….

Ενδιαφέρουσα ιστορική άσκηση… Πόσες φορές είχαμε κυβέρνηση Παππού, Γιου, Εγγονού στα 189 χρόνια του Ελληνικού κράτους;

Χαρίλαος Τρικούπης

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο, και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,
Άσκηση 1
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους, στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί…
Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.
Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !
Άσκηση 2
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους, στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις
A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό